คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Color Days! 7 : Ma Happy Wedding?- 100%
ความเดิมตอนที่แล้ว...
"ChrominaChan~ "
"หยี! ไอ้ตัวน่ารังเกียจ!"
"ทั้งๆที่เมื่อก่อนน่ารักขนาดนั้นแท้ๆ"
"ฉันให้นายมาอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลโดมินะของฉันก็บุญโขแล้วนะยะเจ้าสวะ!"
"โคลมินะจังโหดร้าย >~< "
และนี่ก็เป็นหนึ่งวันวุ่นๆของ........
ผัวะ!!!! พัดกระดาษฟาดหัวนังคนแต่งฟิค -*-
"อร๊างงง!!~ อะไรล่ะโคลมจัง" ยัยไอติมโงหัวขึ้นมาจากโน๊ตบุ๊คเครื่องโปรด
"ออกอ่าวไปแล้วย่ะ! ฟิครีบอร์นนะ ไม่ใช่ Domi-ปิ๊บ-do" (ทางทีมงานดูดเสียงเพื่อหลีกเลี่ยงค่าลิขสิทธิ์
จากค่าย--ปี๊บบบบบ-- = =;;)
"งืมๆ แต่งผิดๆ แหะๆ =w=;;"
ความเดิมตอนที่แล้ว...อีกที
"เจ้าพ่อบ้านหนี้ท่วมหัว" วาตารุเรียกโคลมยาเตะ - -
"มีอะไรเหรอครับคุณวาตารุ" โคลมยาเตะถามวาตารุ
"พอจะรู้บ้างไหมว่าช่วงนี้...ซา..ซากุ...ซากุยะเป็นยังไงบ้าง! -///-"
ซึนจริงๆเด็กสมัยนี้ ชอบซากุ-ปิ๊บ- แต่ไม่รู้ตัวนึกว่าตัวเองชอบอิสึ-ปิ๊บ-
"ตอนมาบ้านคุณหนูก็ปกติดีนี่ครับ ^^"
"เจ้าบ้าโคลมยาเตะ โง่เง่าเต้าตนุที่สุดเลย!" นางิเดินเข้ามา.........
ผัวะๆ!!!! พัดพลาสติดฟาดหัวนังคนแต่งมั่ว -**-
"อะไรอีกล่าววววววว~ T T"
"นี่มันฟิค 1896 นะยะไม่ใช่ Haya-ปิ๊บ- No Goto-ปิ๊บ- ="= "
ความเดิมตอนที่แล้ว....สุดท้ายจริงๆนะ
ปัง!! ฮิบาริเปิดประตูห้องครัวเข้ามา
(ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วเสียงดัง ครืด นะ - - : โคลม
อย่าใส่ใจรายละเอียดปลีกย่อยเลยเนอะ =w=;; : ไรเตอร์)
"ผมมีอะไรกับลูกสาวคุณ"
"เธอต้องรับผิดชอบโดยการแต่งงานกับโคลม!"
โปรดติดตามตอนต่อไป..........
ผัวะ!! พัดเหล็กฟาดหัวไรเตอร์งี่เง่า -***-
"คราวนี้ถูกแล้วนะ ตีไรอีก -3- "
"เออ ถูกแล้ว! แต่อีที่ติดตามตอนต่อไปมันคืออะไรยะ!"
"อ้อ!!! เคยเขียนด้วยเหรอ อึนแล้วนะโคลมจัง >3~ "
"คุณนักอ่านทุกท่านก็เป็นพยานใช่มั้ยคะ?"
"อย่าเสียเวลา กลับเข้าสู่เนื้อเรื่องกันเถอะ!! ><~ "
กลิ่นน้ำมันอโรม่าอ่อนๆโชยมาจากดอกไม้ปลอมหน้ากระจกบานใหญ่ในห้องที่มีหน้าต่าง
บานใหญ่เปิดอ้าไว้อยู่ มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้ากระจกบานใหญ่นั้น เหนือดวงตากลมโตสีม่วงถูก
ทาด้วยอายแชโดวสีชมพูอ่อนๆ และกรีดอายไลนเนอร์ไว้บางๆ ริมฝีปากบางถูกแต้มด้วยลิปสติกสีนู้ด
เธออยู่ในชุดแต่งงานเรียบๆ แต่กลับดูสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์ ผมสีม่วงถูกเกล้าเป็นมวยดูสวยแบบ
ไม่ได้ตั้งใจ.......................
ใช่! มันดูเพอร์เฟ็กต์มากผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฉัน! โคลม โดคุโร่ผู้นี้ T^T
เจ้าสาวสิบหกฉันยังพอเคยได้ยิน....แต่ฉันอายุสิบสี่ และกำลังเป็นเจ้าสาว...เจ้าสาวสิบสี่!!
และฉันจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าหากว่าเจ้าบ่าวของฉันอายุสิบแปด หรือเป็นพี่ชายแสนใจดี..........
แต่นี่เจ้าบ่าวของฉันคือฮิบาริ เคียวยะสุดโฉด ที่อายุสิบหกนะ!!!
แถมตอนนี้คือเดือนมีนาคม ไม่ใช่เดือนมิถุนานะ! ถึงฉันไม่อยากเป็นเจ้าสาว แต่อย่างน้อยก็ขอเป็น
จูนไบรท์ได้มั้ย? ทำไมต้องเป็นมาร์ชไบรท์ด้วยยยยยยยยยยยย T[ ]T!!!
เมื่อตอนที่แล้วมี๊กะป๊าเพิ่งบอกให้ฉันแต่งงานเองนะ ทำไมมันเร็วอย่างนี้ล่ะ
อ๊ากก!!! ถ้าเป็นแบบในนิยายก็คงดีสิน้า นางเอกพังงานแต่งยับ เพื่อจะหนีงานแต่งไป.......
เห? พังงานแต่ง?.....หุๆ ใช้ได้ๆ ^w^+
ฉันจัดการเอาหัวไปถูไถกับกระจกเพื่อให้ผมเสียทรง ตามด้วยการเอาน้ำในแก้วมาราดหน้า
เพราะไม่ต้องการให้เมคอัพหาย แต่ให้เหลือไว้เล็กน้อย...หุๆ ป่านนี้อายไลเนอร์ที่กรีดไว้คงเลอะแล้วสินะ
ฉันคงหลายเป็นเจ้าสาวศพสวยแบบในหนังแล้ว.......แต่มันยังไม่พอ......ฉันจัดการฉีกปลายกระโปรงของ
ชุด...ให้ตายสิ แข็งชะมัด ฉันจึงดึงโครงดอกไม้ออกมาจากแจกันใบสวย และจัดการเสียบกับชุดของฉัน
แล้วดึงให้ขาดเป็นริ้วๆ.........
หึๆๆๆๆๆๆๆๆ ป่านนี้ฉันคงกลายเป็นศพผีจีนแล้วสินะ อุวะฮ่าๆ =w=Y
ผัวะ!! ประตูถูกเปิดออก ตามด้วยมี๊กับฮิบาริที่เดินเข้ามา......
ดูสิๆ สองคนนั้นมองกับค้างเลย......ตอนนี้ฉันดูแย่สุดๆไปเลยสินะ : D
"ลูกโคลม......" มี๊อ้าปาก
"อะไรคะแม่~" ฉันถามอย่างลั้นลา
"เซะซี่มากลูก! =.,=b" มี๊พูด
หา!!! ศพผีจีนเดินได้เนี่ยนะเซ็กซี่? ฉันวิ่งไปส่องกระจก........
ผมสีม่วงยุ่งๆ อายไลเนอร์ที่เลอะลงมาเล็กน้อย ตาเยิ้มๆ เนื่องจากการจามมาราธอนเพราะฝุ่น
ชุดแต่งงานขาดๆที่ดูสวยแบบร็อคๆ และเซ็กซี่ไปในตัว................
เซะซี่ว่ะเฮ้ยตู! =w=b
"หึ....ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก"
โอ้ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! =[ ]=!!
งานแต่งงานผ่านพ้นไปด้วยดี ทั้งๆที่ในใจฉันอยากให้มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เช่นหมีตกมันอาละวาด
ไฟไฟม้ ฆาตกรต่อเนื่อง หรือแม้แต่เพื่อนสมัยเด็กของฉันที่ฉันลืมไปแล้วเนื่องจากการโดนรถชนเมื่อสิบปี
ก่อนเข้ามาพังงานแต่ง เนื่องจากเขารักฉัน บลาๆๆๆๆ แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะนังไรเตอร์โรคจิตอยาก
ให้ฮิบาริกับฉันแต่งงานกันเลยตัดมาที่ฉากเข้าห้องหอ!
ใช่! ตอนนี้ฉันเข้าห้องหอกับฮิบาริ! T^T
"หึ! ไม่ต้องกัลวอะไรหรอกน่า หรือว่าเธอไม่เคย?" ฮิบาริพูดแฝงความนัยน์เล็กน้อย
"ใครว่ากลัวยะ ฉันเซ็งต่างหาก!"
ฉันเดินไปหาฮิบาริแต่สะดุดเชือกที่ไม่รู้หมาตัวไหนมันขึงไว้ และหงายหลังไปที่โซฟา....
ให้ตายสิ! ตอนนี้กระโปรงของฉันเลิกสูงเกินควรแล้ว!
"หึ! เธอเสนอฉันก็สนองให้นะ ^^" ฮิบาริเดินย่างสามขุมเข้ามา..และก็ และก้อววววววววว
ฉึบ! ตัดจบ! =w=.................ฉันรู้นะว่าหวังอะไรกันพวก รีดเดอร์หื่น!..................
อุวะฮ่าๆ เนื่องจากฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคทั่วไป เด็กอ่านก็ได้ ผู้ใหญ่อ่านก็ดีฉากอย่างว่าจึงไม่มี......
แต่ขอนิดนึงเถอะน่า ^^~
ริมฝีปากเย็นเฉียบของเขาประกบที่ริมฝีปากฉัน......ให้ตายสิ! นักรักอนุบาลชัดๆ! แต่ทำไมฉัน
ถึงเคลิ้ม? =.,= มือของเขาเริ่มลุกล้ำฉันมากขึ้นเรื่อยๆ...และ.............................................
ไปจิ้นกันเองนะจ๊ะ! โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ =w=~
เอาเป็นว่า....วันนี้เป็นวันที่ซวยที่สุดของโคลม โดคุโรเลยเจ้าค่ะ!!!
มายโซแซดเว็ดดิ้ง!! T^T
----------------------------------------------------------------------------
ดองไว้นานถึงเวลาต้องอัพ
มิฉะนั้นรีดเดอร์หนีหายหมด...........รู้มั้ยทำไมไรเตอร์ไม่อยากอัพ?
เพราะคอมเมนต์น้อยเว่อร์น่ะสิคะ!
อยากให้อัพก็ขยันเม้นหน่อยนะคะ ไรเตอร์เสียกำลังใจ T^T
ความคิดเห็น