คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 8 : ประลอง!!!
8 : ประลอง!!!
“นี่เป็นเรื่องของครูกับเอลิน่า เธออย่ามายุ่งดีกว่า”อาจารย์จินปรายตามามองทูน่า “อย่าคิดว่าเด่นดังแล้วจะทำอะไรก็ได้ ทูน่า ไม่งั้นครูจะลงโทษเธอด้วย”
ปึ๊ด!
เหมือนเส้นด้ายบางๆในหัวของทูน่าขาดผึง [เพราะเดิมก็เป็นคนมีความอดทนกับการดูถูกน้อยอยู่แล้วด้วยแหละ]
“อ้อ อย่างนั้นเหรอคะอาจารย์จิน แต่เคยได้ยินมั๊ยคะ “ระบบการเรียนการสอนที่นักเรียนเป็นศูนย์กลาง” น่ะค่ะ”ทูน่าประชดเสียงสูง
“ถึงนักเรียนจะเป็นศูนย์กลางก็ไม่ได้หมายความว่าต้องตามใจนักเรียน”อาจารย์ตอบ
“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณมีสิทธิ์ในการลงโทษแบบไม่มีเหตุผลค่ะ เพราะนักเรียนมีสิทธิ์ที่จะโต้แย้งหากมันเป็นการไร้ความเป็นธรรม”ทูน่าฉีกยิ้ม “และชั้นขอโต้แย้งเรื่องการวิ่งรอบสนามของเอลิน่าค่ะ”
“ไม่ได้ เพราะเขาพูดจาว่าร้ายผม”อาจารย์ตอบ
......เข้าแผน......
“พูดจาว่าร้าย? แต่จากที่ชั้นฟังเอลิน่าแค่พูดความจริงให้ฟังเท่านั้นค่ะ”ทูน่าเอ่ย “หรืออาจารย์จะบอกว่าไม่จริงที่อาจารย์มักจะทำแบบนั้นบ่อยๆ?”
แซ่ด แซ่ด
“เออ ใช่ๆ”
“อาจารย์ชอบทำแบบนั้นบ่อยๆอยู่แล้ว”
“เห็นมั๊ย นักเรียนคนอื่นยังสนับสนุนเลยนะคะ”ทูน่าว่า
“มันถือเป็นการดูหมิ่นผมอย่างมาก”อาจารย์จินทำหน้าไม่สบอารมณ์ที่นักเรียนเห็นด้วย “ทุกคน วิ่งรอบสนามสิบรอบ!”
“โหย!”
“อะไรวะ ไร้เหตุผลสิ้นดี!!!”
“ทุกคนเงียบ!!!”ทูน่าตวาด
ชิ้ง...
“อาจารย์คะ เอาอย่างงี้ดีกว่า”ทูน่าคิดอะไรออก
“หนูเองก็พอมีความมั่นใจในเรื่องดาบพอตัวเหมือนกัน แล้วอาจารย์ก็เป็นอาจารย์ที่สอนวิชาดาบด้วย คงจะพอรู้ธรรมเนียมของนักดาบบูชิโดใช่มั๊ยคะ”ทูน่ายิ้ม
“มันคืออะไรเหรอครับ?”ดิออนแอบกระซิบถามโรเซีย
“มันเป็นการต่อสู้ด้วยดาบล้วนๆระหว่างคนสองคน ผู้ชนะจะได้รับสิทธิ์ขาดในเรื่องที่ต้องการเรียกร้อง แต่ถ้าผู้ท้าแพ้ซะเอง...นั่นหมายถึงการยอมมอบชีวิตที่เหลืออยู่ของตนให้อีกฝ่ายทีเดียว”โรเซียยิ้มบาง
“ขนาดนั้นเชียวเหรอครับ”ดิออนทำตาโต
“ไม่ต้องห่วงหรอก...ยัยนั่นใช้วิธีนี้ออกบ่อย”โรเซียแสยะยิ้ม
“บ่อย?”
“นายไม่อยากรู้แน่ๆว่าพวกเราสองคนผ่านชั้นม.ต้นมายังไง”โรเซียตัดบท
“หนูไม่ขออะไรมาก แต่ถ้าหนูชนะ อาจารย์ต้องยกเลิกคำสั่งลงโทษพวกเรา และต้องถอนตัวจากการเป็นอาจารย์ผู้สอนห้องเรา ให้หาอาจารย์คนอื่นมาสอนวิชาดาบให้ห้องเราแทน”ทูน่าพูด เพราะดูจากสายตาของเพื่อนร่วมห้องทูน่าก็รู้แล้วว่าไม่มีใครอยากได้อาจารย์จินมาสอนวิชาดาบให้ห้อง SS ของพวกเขา
“ครูไม่มีเหตุผลที่จะต้องรับคำท้าเธอ”อาจารย์จินปฏิเสธ
“หรือว่า...ไม่กล้ากันแน่คะ”ทูน่าหรี่ตาลงอย่างเป็นต่อ เพราะการมีเรื่องมาหลายครั้งทำให้เธอรู้ว่าผู้ใหญ่ส่วนมากมักจะยึดในทิฐิ และจะไม่ยอมให้เด็กคราวลูกอย่างเธอมาลูบคมเด็ดขาด
“ไม่มีทาง!”อาจารย์ว่า “ตกลง ครูรับคำท้า!!!”
“พูดแล้วไม่คืนคำนะอาจารย์”ทูน่าแสยะยิ้ม
“เดี๋ยว ทูน่า อาจารย์จินเก่งวิชาดาบมากนะ!!!”เอลิน่าร้อง
“ก็ท้าสู้ในเรื่องที่อาจารย์ถนัดนี่แหละดี”ทูน่ายิ้มกว้างให้เอลิน่า
“แต่ถ้าครูชนะ...เธอต้องลงจากห้อง SS ไปอยู่ห้อง F แทน!!!”อาจารย์จินว่า
“หา!!!!!”ทุกคนร้อง
“ไปอยู่ห้องโหล่สุดที่มีแต่เด็กไร้พลังเวทย์น่ะเหรอ...ได้เลย”ทูน่าตอบรับ
“...ใจกล้าดี...”อาจารย์จินแสยะยิ้ม
แกร๊ก
ดาบเล่มยักษ์โผล่ขึ้นมาอยู่ในมืออาจารย์ ขนาดของมันใหญ่กว่าตัวโรเซียเสียด้วยซ้ำ
“หุๆ ใหญ่แต่อืดก็ไม่ไหวนะ’จารย์”ทูน่าแสยะยิ้ม
“ไม่ต้องห่วง...มันเร็วกว่าที่เธอคิดแน่”
ฟิ้ว...
ดาบของอาจารย์ตวัดเฉียดหน้าของทูน่าไปเส้นยาแดงผ่าแปด ดีที่ทูน่าโค้งตัวทำท่าสะพานโค้งหลบมาได้ แต่เส้นผมสองสามเส้นก็มีอันโดนตัดแหว่งจนได้
“แหงะ...ผมชั้น”ทูน่าทำหน้าแหยงๆ ถึงเธอจะไม่รักสวยรักงาม ไม่แต่งหน้าแบบผู้หญิงทั่วๆไป แต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าผมแหว่งแล้วจะไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ!!!
“แอร์ เบลดด์”ทูน่าเรียกดาบเข้ามาอยู่ในมือ
ดาบของทูน่าเป็นดาบคู่สีขาวสะอาด ตัวดาบเรียวยาวและมีความคมกริบไม่แพ้ดาบใดๆ
“ดาบคู่?”เอลิน่าหรี่ตาลงเล็กน้อย
“ใช้ของยากซะด้วยนะเนี่ย”
“ดิออน...ไม่สิ...”เอลิน่ามองเพื่อนข้างตัว
“...คอยล์...”
“ก็แหม ดิออนมันเกลียดการต่อสู้จะตาย เธอก็รู้”คอยล์ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เฮอะ”เอลิน่าพึมพำ
“ดาบเล็กๆบางๆแบบนั้นจะชนะอาจารย์ได้เหรอวะ”เสียงเพื่อนๆบางคนพึมพำ
“อย่าดูถูกไป ดาบเล็กๆยาวๆแบบนั้นทำให้ช่วงวาดดาบกว้าง โจมตีได้ในระยะที่ไกลกว่าดาบทั่วไป และมีความเร็วมากกว่าดาบทั่วไปด้วย”โรเซียทนไม่ได้ที่เพื่อนโดนนินทา “ถึงความแรงจะไม่มาก แต่การต่อสู้นี้จำเป็นต้องใช้แรงเข้าว่าด้วยรึไง แค่เอาชนะได้ก็พอแล้ว”
“ดูเธอมั่นใจมากเลยนะ โรเซีย”เอลิน่าลองหยั่งเชิง
“ถ้าทูน่าทำตาแบบนั้น...มันไม่มีอะไรที่ชั้นต้องห่วงอีกแล้ว”โรเซียบอกอย่างเชื่อมั่น
“ตา?”คอยล์หันหลังกลับไปมองบ้าง
ตาสีม่วงเข้มออกดำของทูน่า ไม่มีแววลังเลเลยแม้แต่น้อย มือที่จับดาบนิ่ง ไม่มีอาการสั่นซักนิดอย่างที่ควรจะเป็น ริมฝีปากมีรอยยิ้มบางๆ และแววตาจ้องเขม็งไปทางคู่ต่อสู้เบื้องหน้าแบบไม่ละสายตา
“ไม่จำเป็นต้องใช้เวทย์แห่งดาบหรอก สำหรับอาจารย์”ทูน่าเอ่ยเสียงเย็น
ฉับ!
ร่างสูง [เกินหญิง] ของทูน่าพุ่งเข้าหาอาจารย์ ดาบเรียวเข้าปะทะอย่างที่ไม่มีใครคิดว่าเธอจะกล้าบ้าบิ่นได้ขนาดนี้
แคร้ง!
แคร้ง แคร้ง แคร้ง
ตึง!
ร่างของทูน่าถูกดันกระเด็นออกมา เด็กสาวโดนดาบของอาจารย์เฉียดเข้าที่ข้างแก้มจนเป็นรอยยาว
“โดนจนได้”ทูน่าปาดเลือดออกจากแก้ม
“ไม่เลวทีเดียว”อาจารย์จินยังเอ่ยชม
“เล่นงานครูได้ขนาดนี้...นับว่าไม่เลว”
“เอ๋?”นักเรียนหลายๆคนงง แต่บางคนกลับยิ้มอย่างยินดี
ควับๆ
“ดาบแรกใช้เป็นตัวล่อ ส่วนดาบที่สองคือดาบจริง”ทูน่าควงดาบไปมาอย่างน่าหวาดเสียว แต่ที่ปลายดาบกลับมีรอยเลือด!
แปะ...แปะ
“เลือด!”
“หึๆ เธอนี่น่าสนใจซะจริงๆ ยัยเด็กอวดดี”อาจารย์แสยะยิ้ม
“ก็มีดีให้อวดละกัน”ทูน่ายิ้มสู้
แคร้ง
ทูน่าเข้าประชิดอีกครั้ง แต่ครั้งนี่อาจารย์ไม่ยอมหลงกลอีกแล้ว
ฉัวะ!
“โอ๊ย!!!”ทูน่าโดนดาบยักษ์เล่นงานเข้าอย่างแรง ดาบที่มือขาวเลื่อนหลุดจากมือ
“โดนจนได้”คอยล์แสยะยิ้ม
“มันเจ็บนะ! แง่งงงงง”ทูน่าแยกเขี้ยว
“เฮ้ยๆ เพื่อนเลิฟ จะเป็นคนหรือหมาก็เลือกซักอย่างเหอะ”โรเซียพึมพำ
“เป็นคนเว๊ย!!!”ทูน่าหันมาทำตาขวางใส่โรเซีย
“อ้อเหรอ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย”โรเซียแสยะยิ้ม
“ยัยกุหลาบเน่าเอ๊ย”ทูน่าเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ได้ยินนะ”โรเซียเอ็ด “สู้ๆไปเลยไป อย่ามาๆ”
“สั่งได้สั่งไป ชริๆ”ทูน่าสะบัดหัว
แกร๊ก
ดาบในมือกระชับแน่น
“เอาล่ะอาจารย์ ขอจบเกมส์เลยละกัน [จะได้ไปอัดยัยโรสต่อ]”ทูน่าพูด โดยไม่วายส่งสายตาอาฆาตรั้งท้ายไปทางเพื่อนสาว
“ตาม’บายๆ”โรเซียโบกมือไปมา
“กลับมา แอร์เบลดด์”ทูน่าเรียกดาบที่ตกอยู่ที่พื้นกลับมาอีกครั้ง
แกร๊ก
เธอเอาดาบทั้งสองประสานกันเป็นรูปกากบาท
“แอร์คัตเตอร์!!!”
ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ
คลื่นอากาศเป็นรูปจันทร์เสี้ยวพุ่งเข้าใส่อาจารย์จินจำนวนมาก แต่อาจารย์ก็สมกับเป็นอาจารย์ เขาสามารถเอาดาบกันเอาไว้ได้บางส่วน
“อากาศน่ะมันไม่มีรูปร่างนี่ เอลิน่า”คอยล์ยิ้มเหี้ยม
“ใช่...ดังนั้น...”
แคร้ง!!!
“...อึก...”
“แอร์คัตเตอร์ คือการซัดดาบไปเป็นคลื่นอากาศ ใช้ดาบของอาจารย์ป้องกันน่ะไม่ได้หรอกนะคะ”ทูน่าพูดด้วยน้ำเสียงสูง [เยาะเย้ยดีๆนี่เอง]
“โดนไปเต็มๆ ยัยทูน่าโหดซะไม่มี”โรเซียเอามือปิดตาตัวเองแล้วถอนหายใจ
“เอาล่ะนะคะ หนู...ชนะ”
เฮ!!!!!
จบคำ คนทั้งห้องก็กระโดดตัวลอย บางคนแทบจะเอากระเป๋าออกมาโยนขึ้นฟ้าเหมือนพิธีจบการศึกษาเลยด้วยซ้ำ
“มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”
ตึก...ตึก
“โห...อึดดีแฮะ”โรเซียอึ้ง
“แต่มันคงจบแค่ตรงนี้แหละ อาจารย์จิน”
“!!!!!”
###############################################################
ความคิดเห็น