คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : แนะนำให้รู้จัก (แก้ไขครั้งหนึ่ง)
วันนี้เป็นวันหยุดของพ่อกับแม่ พวกท่านเลยจะจัดปิกนิกที่สวนหลังบ้านให้ เพราะเมื่อวานพวกฉันบอกกับพวกท่านว่าพรุ่งนี้จะมีเพื่อนมาเล่นด้วย พวกท่านจึงเตรียมของไว้สำหรับต้อนรับเพื่อนใหม่ของพวกเรา
"เด็กๆ เพื่อนของลูกรู้จักบ้านพวกเรารึเปล่า" แม่ถาม
"เฮ้ยพี่! นี่เราลืมบอกที่อยู่บ้านให้กับเซฟหนิ" ฉันบอกพี่ๆ เมื่อได้ยินที่แม่ถาม แล้วพึ่งนึกขึ้นได้
"จริงด้วย งั้นน้องไปตามเซฟมาหน่อยสิพี่จะเตรียมของรอ " เพ็ตทูเนียบอกกับฉัน
"ได้ค่ะพี่เพ็ตทูเนีย" ฉันขานตอบ
ฉันรีบเดินออกจากบ้านสุดชีวิต แต่ก็ไม่ลืมบอดี้การ์ดอย่างเจ้าพีกัส เมื่อเดินมาถึงต้นไม้ใหญ่ที่ประจำพวกเราเพราะคิดว่าเขาคงรออยู่ที่นั่น พอมาถึงก็เห็นเซฟยืนรออยู่จริงๆ
"เซฟ ขอโทษนะเมื่อวานพวกฉันลืมบอกที่อยู่บ้านให้กับนาย ขอโทษที่ให้รอนะ" ฉันบอกเขาพร้อมกับขอโทษ
"ไม่เป็นหรอกไคลีย์" เขาตอบอย่างสบายๆ
"นายแยกฉันกับพี่ออกด้วยหรอ?" ฉันถามเขา เชรดดโครตเก่ง
"แยกออกสิเพราะถ้าเป็นลิลลี่ เจ้าพีกัสจะไม่ยอมอยู่ใกล้เเน่ๆ " เขาตอบ ก็จริงอย่างที่เขาพูดถ้าเจ้าพีกัสอยู่ใกล้ลิลลี่ ลิลลี่ก็คงจะจกพุงเจ้าพีกัสเล่นจนมันเดินหนีแล้วก็เมินใส่ คิดแล้วก็ขำ
"งั้นเราไปกันเถอะดูท่าเจ้าพีกัสคงจะหิวแย่แล้ว" ฉันพูดพร้อมหันไปมองหมาป่าตัวน้อยที่กำลังแถะขา ของเซเวอร์รัสอย่างเมามัน ไม่รู้ว่าหิวรึหมั่นไส้กันแน่
พวกเราเดินมาด้วยกันด้วยความเงียบสุดท้ายก็เป็นเซเวอร์รัสที่พูดขึ้น
"ขอบคุณสำหรับยานะเเม่ฉันก็ฝากมาขอบคุณเธอด้วย" เขาพูด
"ไม่เป็นไรหรอก แล้วเรื่องพ่อของนายล่ะ?" ฉันถาม
"แม่ฉันบอกจะเป็นคนจัดการเอง ท่านคงพอแล้วล่ะ"
เขาพูดด้วยความโล่งใจ สีหน้าของเขาดูมีความสุขกว่าตอนที่เจอกันแรกๆ
"นายคงโดนทำร้ายสินะเมื่อวาน่ะ ดูสินายมีแผลที่มุมปากด้วย" ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่มุมปากของเขา
"อ๋อ อืม หลังจากที่ฉันแยกจากเธอ พอฉันกลับถึงบ้าน ฉันก็เห็นพ่อกำลังทำร้ายแม่ ฉันเลยเข้าไปขวางเเต่ก็โดนพ่อตบกลับมา ส่วนยาที่เธอให้มันหมดพอดีเลยไม่ได้ทา" เขาพูดพร้อมกับจับไปที่มุมปากของตัวเอง เขาทายานั่นให้แม่จนเกือบหมดแผลบนตัวแม่เยอะจนยาแทบจะไม่พอ
"หันหน้ามาสิฉันจะรักษาให้ " ฉันพูดให้เขาหันหน้ามาพอเขาหันมา ฉันก็ยื่นมือไปเเตะแผลที่มุมปากเเละคิดในใจว่าขอให้แผลของเขานั้นหายไป พอฉันคิดเสร็จแผลที่อยู่มุมปากของเขาก็หายไปทันที
"เธอทำได้ยังไง?" เขาถาม
"ความลับเดี๋ยวถ้าฉันพร้อมที่จะบอกเดี๋ยวฉันบอกเอง นายอย่าบอกใครเรื่องนี้นะ โอเค๊" ฉันพูดพร้อมกับขยิบตาไปให้เขา
"โอเค ถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยบอกฉัน"
ฉันพยักหน้ารับแล้วพวกเราก็เดินไปที่บ้านของฉัน ใช้เวลาไม่นานก็ถึง
"มาแล้วค่ะ!" ฉันตะโกนบอกทุกคน
"มาพอดีเลยพี่เตรียมของเสร็จแล้ว" เพ็ตทูเนียตอบกลับ
"มาแล้วหรอจ๊ะ ไงเธอคงเป็นเพื่อนของลูกๆ ฉันใช่ไหมจ๊ะ" คุณนายเอฟเวนส์ทักเซเวอร์รัสที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
''ใช่ครับคุณนายเอฟเวนส์ ผมเซเวอร์รัส สเนปครับ '' เขาตอบเธอ
''โอเคจ้ะมาสิ เข้าไปนั่งเล่นกับพวกของไคลีย์ที่สวนเถอะจ้ะ ฉันไม่กวนพวกเธอแล้วล่ะ" เเม่พูดพร้อมกับเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อไปนั่งกับพ่ออีกโต้ะ
"ตามมาสิเดี๋ยวพาไปสวนหลังบ้าน" ฉันบอกกับเซฟ
เซเวอร์รัสเดินตามฉันเข้ามาข้างในบ้านเพื่อที่จะเดินออกมาที่สวนหลังบ้านที่มีขนาดเล็ก พอมาถึงฉันก็เดินไปนั่งข้างเพ็ตทูเนียทันที เขาเองก็เดินไปนั่งข้างลิลลี่พวกเรานั่งหันหน้าเข้าหากัน ฉันนั่งตรงข้ามกับเซฟ ลิลลี่นั่งตรงข้ามกับเพ็ตทูเนีย แล้วพวกเราทั้งสี่ก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับฮอกวอตส์ส่วนมากจะเซฟซะมากกว่าที่เป็นคนเล่า พวกฉันเป็นคนถาม
"จริงสิอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของพวกน้องแล้วหนิ"
เพ็ตทูเนียพูดขึ้น
"จริงด้วย ฉันเกือบลืมเลย นายก็มาด้วยสิเซฟ วันที่ 30 มกราที่จะถึงนี้" ลิลลี่พูดขึ้น
"พ่อกับแม่เธออนุญาตให้ฉันมารึเปล่า?" เขาถาม
ฉันที่ได้ยินจึงหันไปถามพ่อกับแม่ที่อยู่โต้ะห่างจากเราไม่ไกลมากว่าให้เซฟมาได้รึเปล่า
"พ่อคะแม่คะ วันเกิดปีนี้ให้เซฟมาได้รึเปล่า?" ฉันถามแม่กับพ่อ
"ได้สิจ๊ะชวนแม่ของเธอมาด้วยก็ได้นะจ๊ะ" แม่ตอบอนุญาตและบอกเขา พ่อก็พยักหน้าอนุญาตเช่นกัน
''ขอบคุณครับ" เขาขอบคุณด้วยรอยยิ้มบางๆ
พวกฉันนั่งเล่นด้วยกันจนเกือบจะค่ำ แม่ที่เห็นว่าจะค่ำแล้วจึงบอกกับพวกฉันว่าควรให้เซฟกลับบ้านได้แล้ว
"เอาละจ้ะเด็กๆ นี่ก็ใกล้จะค่ำแล้วควรให้สเนปเขากลับบ้านได้แล้วล่ะเดี๋ยวแม่เขาจะเป็นห่วงเอา" เธอพูดพร้อมกับเริ่มเก็บของเข้าบ้าน
"งั้นหนูกับไคลีย์ขอไปส่งเซฟนะคะ'' ลิลลี่บอกผู้เป็นแม่ แม่ลังเลเล็กน้อยแต่ก็อนุณาตพร้อมกับบอกให้รีบกลับ
ลิลลี่และฉันเดินมาส่งเซฟที่บ้านทีแรกว่าจะส่งเขาใต้ต้นไม้ แต่ลิลลี่ขอมาส่งถึงบ้านของเซฟแทน ซึ่งมันก็ไม่ได้ไกลจากตรงต้นไม้สักเท่าไหร่
'ก็อกๆ' เขาเคาะประตู รอสักพักก็มีร่างของผู้หญิงผอมสูงเดินมาเปิดปะตู
''กลับมาแล้วหรอจ๊ะ แล้วนั้นใครล่ะ" เธอทักลูกของเธอพร้อมถามว่าเด็กอีกสองคนคือใคร
''นี่ลิลลี่ กับไคลีย์ เอฟเวนส์ ครับ'' เขาตอบผู้เป๊นแม่
''ฉันไอรีน พรินซ์ จ้ะ แม่ของเซฟนะ นี่คงเป็นเพื่อนที่ลูกไปเล่นด้วยสินะ และหนูไคลีย์เป็นคนฝากเอายามาให้ฉันสินะ ขอบคุณหนูมากนะจ๊ะ'' ไอรีนเเนะนำตัวและถามลูกเรื่องเพื่อน เขาพยักหน้าตอบ ฉันจึงหันไปขอบคุณหนูไคลีย์เรื่องยามันช่วยเธอได้เยอะจริงๆ
ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมนามสกุลเธอถึงเปลี่ยนเพราะเธอไปหย่ามาแล้วน่ะสิ เเต่ลูกของฉันคงให้ใช้นามสกุลเดิมนั่นเเหละ
''ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูเต็มใจทำให้ค่ะ'' ฉันตอบพร้อมกับยิ้มไปให้เธอ ตอนนี้เธอคงดูดีกว่าเเต่ก่อนเยอะเลยล่ะเพราะผิวเธอไม่มีแผลที่โดนทำร้ายแล้วแต่ก็มีนิดหน่อยที่เป็นแผลใหม่ยาของฉันก็ถือว่าดีในระดับหนึ่งเลยนะเนี่ย
''จริงสิคะคุณนายพรินซ์ อีกไม่กี่วันก็งานวันเกิดพวกเราคุณมางานวันเกิดพวกเราได้ไหมคะ?''
ลิลลี่ถามคุณนายพรินซ์ว่าเธอสามารถมาวันเกิดพวกเราได้รึเปล่า
ไอรีนได้ยินแบบนั้นจึงหันมองหน้าลูกชายซึ่งลูกชายเธอก็มองมาที่เธอเช่นกัน เขามองเธอด้วยความคาดหวังว่าเธอจะไปด้วย
''โอเคจ้ะฉันไปด้วยก็ได้'' เธอพูดตกลงกับเด็กๆ
''ขอบคุณค่ะ งั้นพวกเราไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณแล้วค่ะพวกเรากลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ'' ลิลลี่และฉันกล่าวลาพวกเขา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
"จ้ะ เดินระวัง กันด้วยนะจ๊ะเด็กๆ" ไอรีนบอกกับเด็กแฝดทั้งสองคน
หลังจากกล่าวลาคุณนายพรินซ์และเซฟเสร็จพวกฉันก็กลับบ้านทันที
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
จบแล้วครับ ไม่รู้ว่าจะให้ พ่อกับแม่ของสองแฝดชื่ออะไรดี ถ้าจะเรียกเอฟเวนส์ตลอดคงเเปลกไปขอไปคิดชื่อก่อนนะ555
ความคิดเห็น