คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ภารกิจสุดท้าย (จริงหรือเปล่า)
******ฉันนั่งรถตู้ของบริษัทมารับจงอวี้
กับจิ่งหยูว แต่เช้า แต่วันนี้พี่เต๋าไม่ได้มาด้วยเพราะติดธุระ แต่ก้อไม่น่าเป็นห่วงเพราะมีบางคนพูดไทยได้คล่องกว่าคนไทยอย่างฉันซะอีก
รถขับไปไม่นานก้อถึงจุดหมาย โดยมีทีมงานถ่ายแบบตั้งท่ารออยู่แล้ว
พอจงอวี้กับจิ่งหยูวลงจากรถ ช่างแต่งหน้าพากันกุรีกุจอมากกว่าปกติ (ไม่รู้จะคลั่งไคล้อะไรกันนักหนา)
ก้อนั่นแหละคนดังประจำปีไปที่ไหนแฟนคลับก้อตามกันไปอย่างเหนียวแน่น
ดีนะที่มีการ์ดกั้นไว้ห้ามไม่ให้เข้า จงอวี้แต่งตัวเสร็จเดินออกมาก่อน
วันนี้คอนเซ็ป”หนุ่มซี๊ด เซ็กซี่ ขยี้ใจ”
ตามาด้วยจิ่งหยูวผู้ทระนงมาดไม่เคยว๊อกแว๊ก แต่ดูไปดูมาเขาก้อดูเซ็กซี่ตามคอนเซ็ปที่วางไว้จริงๆนั่นแหละ
ฉันแอบเผลอใจลอยมองเขาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคนที่ฉันแอบมองกำลังจ้องหน้า
ฉันอยู่ มารู้ตัวอีกทีก้อกลายเป็นเรากำลังจ้องตากันซะแล้ว
จิ่งงหยูวส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉันเมื่อรู้ว่าฉันกำลังมองเขาอยู่ พอได้สติฉันรีบหลบตาเขาทันทีทำหน้าไม่ถูกไม่รู้ตัวจริง
ๆ ว่าแอบมองเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันนั่ง ๆยืน ๆ
รอเขาจนถ่ายแบบเสร็จใช้เวลาประมาณเกือบครึ่งวัน แล้วจึงพาพวกเขากลับกรุงเทพ
และนี่ก้อเป็นภาระกิจสุดท้ายสำหรับการมาเมืองไทยของพวกเขา เพราะพรุ่งนี้จงอวี้จะต้องเดินทางลับประเทศจีน
ส่วนจิ่งหยูวเขายังคงอยู่เมืองไทยต่อสักพัก และนั่นมันก้อเป็นความต้องการของเขานั่นแหละเขาอยากอยู่เมืองไทยต่ออีกสักระยะหนึ่งเพราะเขาอยากกลับไปเยี่ยมคุณลุง
คุณป้า ของเขา สรุปเป็นอันว่าภาระกิจของฉันก้อจบลงแล้ว
ฉันจะลาพักร้อนซะที
พรุ่งนี้ฉันไปส่งจงอวี้ขึ้นเครื่องก้อเป็นอันปิดจ๊อบ เย้..เย้..ส่วนจิ่งหยูวก้อไม่เกี่ยวกับฉันแล้ว
เขาอยากอยู่ต่อเองนี่นา
วันนี้ก้อเป็นอีกวันที่ฉันรู้สึกโล่ง
และเป็นวันที่สดใสที่สุด ฉันมารับพวกเขาสองคนที่โรงแรมเพื่อจะพาไปสนามบินส่งจงอวี้ขึ้นเครื่องกลับ
โดยมีจิ่งหยูวเดินทางมาส่งจงอวี้ที่สนามบินด้วย วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้วที่ฉันจะได้เห็นหน้าเขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
ถึงแม้เขาจะไม่ได้กลับไปก้อเถอะ คิดได้อย่างนี้ฉันก้ออารมณ์ดีขึ้นมา บรรยากาศที่สนามบินก้อไม่ต่างอะไรกับวันที่พวกเขาเดินทางมา
มีแฟนขลับมาส่งเขาแน่นสนามบิน ทุกย่างดำเนินไปตามที่บริษัทได้เตรียมการไว้
โดยมีเจ้าหน้าที่ของสนามบินให้ความช่วยเหลือจนทุกย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อย
ก่อนจะขึ้นเครื่องจงอวี้หันมาคุยกับฉัน
“ผมโทรมาหาคุณได้ไหม” (ภาษจีน)
พร้อมส่งยิ้มหวานให้ คำพูดของจงอวี้ทำให้จิ่งหยูวหยุดมองหน้าคนส่งยิ้มหวานอยู่พักก่อนจะหันมาบอกกับฉัน
“เขาบอกจะขอโทรหาคุณได้ไหม
ดูเขาจะชอบคุณนะเพิ่งรู้ว่ารสนิยมจงอวี้เป็นแบบนี้” ไม่พูดเปล่าเขามองฉันด้วยหางตา แถมด้วยร้อยยิ้มมุมปาก
ฉันไม่ชอบรอยยิ้มของเขาแบบนี้จริง ๆ เออฉันไม่สวยบ้างให้มันรู้ไป
“ได้คะ โชคดีนะคะ” ฉันหันไปตอบจงอวี้ จนทำให้จิ่งหยูวมองหน้าฉันก่อนจะหันไปแปลคำพูดของฉันให้จงอวี้ฟัง
หลังจากส่งจงอวี้ขึ้นเครื่องเรียบร้อย ฉันก้อพาจิ่งหยูวเดินไปขึ้นรถตู้กลับไปที่โรงแรม
และไม่ลืมภารกิจที่ยัยนารีขอร้องฉันไว้
“อ้อ เกือบลืม ฉันขอลายเซ็นคุณหน่อย”
ฉันพูดพร้อมยื่นสมุดเล่มเล็ก ๆ ให้เขา เขารับสมุดจากมือฉันก่อนจะก้มหน้าลงไปวาดปากกาลงในสมุดนั้น
และส่งมันกลับมาให้ฉัน
“ ขอบคุณนะ
แต่อย่าเข้าใจผิดหละว่าฉันคลั่งไคล้คุณอีกคน พอดีเพื่อฉันฝากมา”
ฉันรับสมุดจากเขาและเก็บมันลงไปในกระเป๋า
“โชคดีนะคุณ หวังว่าเราจะไม่พบกันอีก”
ฉันพูดกับจิ่งหยูวก่อนจะเลื่อนปิดประตูรถ ปล่อยให้เขากลับไปโรงแรมคนเดียว
เพราะฉันถือว่าภารกิจฉันเสร็จสิ้นลงแล้ว
ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องนั่งรถไปกับเขาด้วย
ฉันยืนอย่างสบายใจมองรถขับออกไปจนสุดสายตา
ความคิดเห็น