{FIC:NARUTO}จะแค้นหรือจะรักน้องสาวคนนี้{END}

ลำดับตอนที่ #9 : 08:รักที่ห้ามพูด

ร่างเล็กที่กำลังทำอาหารอยู่ที่ครัวของบ้าน บ้านหลังนี้ไม่ต่างไปจากเดิมเลยจริงๆ  มันยังตราตรึงทุกความทรงจำของเธอ ก่อนที่เธอจะโดนกอดเข้าที่ข้างหลัง

“พี่ค่ะทำแบบนี้ซากุระตกใจหมด”เธอเอ็นคนตัวโตที่ทำให้เธอตกใจก่อนที่เธอจะตีเข้าที่แขนเขา

“ก็คงคนมันคิดถึงนิน่า ก็ซากุระทิ้งพี่ไปทำไม”คำพูดนั้นทำให้คนตัวเล็กสำนึกผิดเธอมองคนตัวโตที่ทำหน้ายิ้มแย้มมาให้เธอ

“ขอโทษค่ะ”

“ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกครับ พี่ไม่ถือ”ก่อนที่เขาจะกอดเธอแน่นขึ้น เธอซ่ายหน้าให้กับคนที่คิดถึงเธอจนถึงขั้นวิกฤติ ตามติดเธออย่างกับอะไรดี และทีนี้ก็เหมือนกันกว่าจะปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน

“ปล่อยหนูได้แล้วค่ะหนูจะทำอาหารต่อ”ซาสึเกะมองหน้าเธอก่อนจะกอดเธอแน่นไม่ยอมปล่อยแถมยังทำหน้างอนๆไม่มองมาทางเธอ แต่ก็ไม่ได้ปล่อยคนตัวเล็กเป็นอิสระสะที   

“พี่ค่ะ อย่าดื้น”ซาสึเกะก็ยังไม่ปล่อย

“พี่ค่ะ ถ้าไม่ปล่อยซากุระจะทำแต่อาหารหวานๆให้แล้วก็ไม่ใส่มะเขือเทศให้ด้วย”คำพูดที่ออกมาจากปากเธอทำให้เขาเริ่มกลัว  ก่อนจะคลายอ้อมแขนออกแต่ก็ไม่ปล่อยอยู่ดี

“นี้จะเอาจริงใช่ไหม งั้นหนูจะไปกินข้าวข้างนอกแล้วให้พี่กินแต่อาหารหวานๆคนเดียวเลย แล้วจะไปนอนคอนโดไม่กลับมาอีก”คำพูดของคนตัวเล็กทำให้คนขี้เอาแต่ใจถึงกับยอมปล่อยและกลับไปที่โต๊ะอาหารทันที

ก่อนที่จะนั่งหน้าบูดและมองคนตัวเล็กทำอาหารอย่างอารมณ์เสีย เขาละเบื่อนักกับการถูกบังคับ แต่เธอก็ไม่ต่างไปจากเมื่อก่อนเลย เขายังจำได้ตอนที่เธอทำอาหารครั้งแรก อย่าบอกว่ากินได้ไหมเขากับอิทาจิพยายามอย่างมากที่จะกินให้มันหมด แค่คิดเรื่องที่ผ่านมาเขาก็ขนลุกแล้ว

“คิดไรค่ะพี่”เสียงนั้นทำให้เขาตื่นจากภวงค์ก่อนที่เจ้าของเสียงจะถืออาหารมากมายมาวางไว้ แต่ละจานมีแต่ของที่เขาชอบทั้งนั้น

“ไม่มีไรหรอก ว่าแต่ซากุระจะเข้าไปทำงานตอนไหนละ”

“ก็เป็นพรุ่งนี้เลยละค่ะ เพราะพี่ไม่มีเลขานิ”ซากุระพูดก่อนจะยิ้มแล้วตักซุปร้อนๆให้ซาสึเกะ

“ห้ามเป่านะค่ะ^^”คำพูดนั้นทำให้ซาสึเกะสีหน้าซืดก่อนจะมองคนตัวเล็กด้วยสายตาอ้อนแต่เธอไม่มองกลับแถมยังเอาใส่ปากเขาอีก

“ห้ามคลายด้วย”ซากุระเมื่อเห็นคนตัวสูงทำท่าจะคลายน้ำซุปร้อนๆออกมาเลยพูดดักไว้   ส่วนคนตัวโตต้องจำใจกลืนเข้าไปก่อนจะมีน้ำตาเล็กๆออกมา ซากุระหัวเราะน้อยๆ   ก่อนจะตักขนมหวานให้ซาสึเกะ

“ซากระพี่ไม่”เสียงซาสึเกะหายไปเพราะโดนคนตัวเล็กพูดขัดไว้ก่อน

“ไม่ปฏิเสธ ดีมากเลยค่ะพี่อ้างปากเร็ว”เธอพูดก่อนจะยิ้มและเอาซ้อนไปใกล้ปากคนตัวโต ซาสึเกะอ้างปากช้าๆก่อนที่ขนมหวานจะเข้าไปที่ปากของเขา         ซาสึเกะแทบจะสำลักออกมา

“อร่อยไหมค่ะ”ซาสึเกะมองหน้าคนที่ถามอย่างเอาเรื่องก่อนจะตอบไปด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

“อร่อยมากเลยครับผม  อยากกินเองเปล่าครับ”

“ป้อนดิ เดี่ยวจะกินเลย”ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงแล้วสายตาล้อเลียนก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

“เราพูดเองนะ”

“อืม”

“ห้ามด่าด้วย และหลับตาอ้างปาก”ซาสึเกะพูดอย่างมีลับลมคมใน

“ทำไมต้องหลับตา”

“ไม่ต้องถามพี่บอกก็ทำไป”

“เผด็จการ”ซากุระพูดก่อนจะหลับตาและอ้างปาก

เมื่อซาสึเกะเห็นคนตัวเล็กทำตามก็รีบตักขนมหวานอันที่เธอตักให้เขา ก่อนที่ซาสึเกะจะตักใส่ปากแม่ตัวดี เมื่อซากุระสัมผัสได้ถึงของหวานก่อนจะตามมาด้วยริมฝีปากหนาที่จูบเธอ และเขาก็ส่งลิ้นมาชิมรสชาติขนมหวานร่วมกับเธอซากุระพยายามจะพลั่กคนตัวโตออก

แต่ซาสึเกะกดท้ายทอยเธอไว้ให้เธอรับสัมผัสของเขา  เมื่อรสชาติของขนมหวานหมดไป เหลือแต่ความเร้าร้อนของเขาที่ส่งมาให้เธอ ซากุระที่ตอนแรกเอามือผลั่กซาสึเกะออกเปลี่ยนเป็นเอามือมาโอบรอบคอเขาแทนและเริ่มตอบรับสัมผัสของเขา

 ซาสึเกะที่ตอนแรกก็คุมสติตัวเองแทบไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งคุมไม่ได้ใหญ่ยิ่งเห็นคนตัวเล็กตอบรับสัมผัสเขานั้นยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง ซาสึเกะค่อยๆสอดมืออุ้มคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบาก่อนจะพาขึ้นห้องตัวเอง

เมื่อมาถึงห้องนอนซาสึเกะก็เข้าไปในห้องโดยยังมีคนตัวเล็กที่ยังอยู่ในอ้อมกอดก่อนจะวางเธอลงที่เตียงอย่างแผ่วเบาและถอนริมฝีปากออก  มองใบหน้าหวานที่ตอนนี้เป็นสีแดงอย่างกับมะเขือเทศเทศ นั้นยิ่งเป็นของโปรดเขา เลยละ  ซาสึเกะยิ้มก่อนจะจับผมเธอทัดไว้ที่หูและก้มลงหอมแก้ม จูบปลายจมูกเล็ก และเริ่มซุกไซร์คอ

ส่วนคนที่อยู่ใต้ร่างกำลังสับสน เธอกำลังหวั่นไหวกับคน ที่ไม่ควรหวั่นไหว เธอกำลังทำผิดครั้งที่สาม แต่ถึงจะรู้ว่ามันผิดแต่ทำไมร่างกายมันไม่ขยับปล่อยให้เขาทำตามใจชอบ เมื่อซาสึเกะปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้วโยนมันไปที่ใต้เตียง ก่อนจะปลดตะขอบบราเธอออก

“เดี่ยวก่อนค่ะ เราทำแบบนี้มันจะดีหรอค่ะ”เสียงของคนตัวเล็กทำให้เขาชะงักก่อนจะมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้แสดงความสับสนทุกอย่าง

“ทำไมมันจะไม่ดี”ซาสึเกะพูดออกไปก่อนจะมองแววตาที่สับสนคู่นี้

“ก็เราเป็นพี่น้องกัน แล้วเราทำแบบนี้มันผิด”คำตอบนั้นทำให้ซาสึเกะไปไม่เป็นเขามองใบหน้าหวานที่อยู่ใต้ร่างอีกครั้ง ซาสึเกะถอนเสื้อ ออกก่อนจะเอา

มาใส่ให้น้องสาว และก้มลงจูบหน้าผากมนและสวมกอดเธอไว้

“พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำแบบนี้อีก”ซากุระเงยหน้าขึ้นมามองซาสึเกะที่แสดงสีหน้าเจ็บปวดก่อนที่เธอจะลุกขึ้นจูบที่ปลายจมูกเขา แก้มทั้งสองข้าง หน้าผากและริมฝีปากเรียวได้รูป ก่อนจะกอดเขาและเอาหน้าซบไปที่อกแกร่ง

“พี่ค่ะ ซากุระไม่อยากเห็นพี่เจ็บอีกแล้ว”คำพูดเล็กนั้นทำให้ซาสึเกะมองก้มมองคนตัวเล็ก

“พี่คงจะเจ็บมากใช่ไหมค่ะ สิบปีที่พี่ต้องทรมานมาตลอดก็เพราะหนู”

“ซากุระ” ซาสึเกะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะลูบหัวเธอและก้มลงจูบผมสีชมพู

“หนูขอโทษ แต่ที่หนูไปเพราะหนูกลัวว่าพี่จะทำร้ายหนูอีกหนูกลัว”คำพูดที่ออกจากปากเธอนั้นยิ่งทำให้ซาสึเกะรู้สึกผิดเขามองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ซบอกเขาก่อนที่เขาจะกอดเธอและล้มลงนอน  ซาสึเกะก้มลงกระซิบคนที่อยู่อ้อมแขนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ถึงพี่จะไม่มีสิทธิ์ทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ แต่พี่ขอแค่ได้หอม ได้กอด ได้จูบแค่นี้พี่ก็พอใจแล้วละ พี่รัก”ประโยคสุดท้ายของเขาขาดห้วงเพราะคนตัวเล็กประกบริมฝีปากก่อนจะถอนมันออก

“ขอร้อง พี่อย่าพูดประโยคนั้นออกมาเพราะมันจะทำให้พี่เจ็บปล่าๆ”ซาสึเกะมองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน เขานึกว่าจะหายเจ็บแล้วแต่ที่ไหนได้เขารู้สึกเจ็บยิ่งขึ้น    เรื่องที่รักกันไม่ได้เขาก็พอทน  แต่เรื่องที่บอกรักเธอไม่ได้เขาจะทนได้สักกี่น้ำ

“พี่ไม่รู้หรอกนะว่าพี่จะมีสิทธิ์พูดมันหรือเปล่า แต่พี่จะไม่ยอมให้ใครได้ตัวเธอไป”ซาสึเกะกระชับอ้อมแขนแน่น  เขาจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีก เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไป

เพราะเขายอมมากพอแล้ว

ถ้าเขาไม่ได้ใครก็ต้องไม่ได้  เขาจะปกป้องของๆเขาให้ถึงที่สุดเขาจะไม่มีวันปล่อยมือไปจากเธอ แม้หนทางข้างหน้ามันจะก้าวไปสู่สิ่งที่ผิดก็ตาม เขาก็จะทำ

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

อยากจะบอกว่า ต้องขอโทษอย่างสูง ไม่ได้ตั้งใจจะไม่อัพนะ แต่พอดีช่วงนี้เปิดเทอมเลยต้องมาอัพอาทิตย์ละสองสามตอน