ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

ลำดับตอนที่ #9 : [บทที่ 7] ปลายทางของการแยกย้าย

กลุ่มของอากิระ

                หลังจากที่แยกตัวออกมาแล้ว พวกท่านก็ได้แต่มองเพื่อนคนอื่นเดินหายลับไปในความมืด ในขณะที่พวกท่านเดินตรงมายังถ้ำปริศนา เป็นเรื่องที่น่าแปลกไม่น้อยที่มีถ้ำอยู่ภายในถ้ำอีกครั้งหนึ่ง

                พวกท่านสำรวจรอบๆแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติ กลิ่นเหม็นเน่าโชยเข้าจมูกเป็นระยะ บางทีอาจเป็นกลิ่นซากศพของนักเดินทางที่หลงเข้ามาเป็นเหยื่อของตุ่นปิศาจ หรืออาจเป็นอย่างอื่นที่พวกท่านมิอาจทราบ

                ไม่นานก็ได้พบคำตอบ เมื่อพวกท่านเดินลึกเข้าไปทีละนิด น้ำก็ค่อยๆเพิ่มระดับสูงขึ้นเรื่อยจนถึงเอว ด้านบนเพดานที่พวกท่านเคยคิดว่าเป็นหินงอกหินย้อย ตอนนี้มันกลับไม่ใช่...มันเป็นอะไรที่น่าสยดสยองกว่านั้น

                โครงกระดูกและศพจำนวนมากถูกมัดห้อยหัวไว้ด้วยเชือกเส้นหนา ยิ่งขับเน้นความรู้สึกของพวกท่านว่า...นี่ไม่ใช่หนทางสู่ทางออกแน่ๆ

                “บ้าจริง!” ท่านทั้งสองได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นจากมุมหนึ่ง ไม่รอช้าพวกท่านรีบกุมอาวุธแล้วตรงไปยังต้นเสียงเพื่อสำรวจว่ามันคืออะไร นั่นทำให้พวกท่านได้พบเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีแดงกำลังพยายามอย่าสุดกำลังเพื่อดิ้นให้หลุดจากเชือก แต่ดูเหมือนพละกำลังของเธอตอนนี้จะแทบไม่เหลือแล้ว

                พวกท่านตัดสินใจเข้าไปปลดเชือกหญิงสาวก่อนจะถามไถ่ชื่อแซ่ เธอคือมิเคล ถูกปิศาจอะไรสักอย่างจับตัวมาเพราะถูกเล่นทีเผลอ รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว

                “หมายความว่าเจ้าปิศาจตุ่นนั่นไม่ใช่หัวโจกที่นี่หรอกเหรอ” อากิระตั้งข้อสังเกต

                มิเคลส่ายหน้า

                “พวกมันคือสัตว์เลี้ยงเฝ้าปากทาง ตอนนี้สิ่งที่พวกท่านควรทำคือห้ามจุดไฟ...” เธอกล่าว

                “ทำไมล่ะ” ไวลี่ถามกลับ

                “เพราะข้าจะมองเห็นเหยื่อยังไงล่ะ” เสียงแหบพร่าดังก้องไปทั่วทั้งถ้ำ พวกท่านหันหลังชนกันเพื่อมองหาศัตรู แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อาจหามันพบ

                “รีบออกจากที่นี่” อากิระพูด แต่ดูเหมือนว่าเมื่อทุกคนตรงไปยังทางออกถ้ำอันแสนแคบนี้ ก็ชนกับตัวอะไรสักอย่าง...

                “ข้า...เห็น...พวกเจ้าแล้ว...”

                ปิศาจสูงขนาดที่ยืนปิดทางออกถ้ำได้มิดพอดี หันมามองพวกท่าน สภาพอันแสนอัปลักษณ์บวกกับกลิ่นเหม็นศพทำให้ทุกคนในที่นั้นคลื่นไส้ขึ้นมา

                [ปราบปิศาจตนนี้เสีย]

"ข้า...พบ...พวกเจ้าแล้ว...!!!" [ตาย] เลือด : 0/180        ออร่า : 100/100 พลังโจมตี : 10           พลังป้องกัน : 7 ปิศาจจะโจมตีเทิร์นละครั้ง ใส่ผู้ที่มีพลังป้องกันต่ำสุดในทีมก่อน [หากผู้เล่นใดไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่ามาโรลไม่ทันตามกำหนด ปิศาจจะโจมตีใส่คนนั้น] ผลจากการสวมใส่อาวุธ  พลังโจมตี+2 พลังป้องกัน+2 (คณะเดินทางเป็นฝ่ายเริ่มโจมตี)

= = =

                กลุ่มของ ฟรีซ

                พวกท่านเดินไปตามทางอันแสนมืดมิด ดูเหมือนว่าตอนนี้จะขึ้นมาบนพื้นดินแข็งๆแล้ว พวกท่านเดินตามร่องรอยของการต่อสู้ไปเรื่อย บ้างหินงอกหินย้อยตามพื้นก็หักกระจาย พื้นบางแห่งก็แตกเป็นหลุมจากการถูกอะไรสักอย่างกระแทก ไม่นานพวกท่านก็พบกับรอยเลือด...

                มันหยดเป็นทางยาวทั้งยังมีปริมาณมากขึ้นเรื่อยๆ เลือดสีแดงสดส่งกลิ่นคาวผสมกับกลิ่นอับของถ้ำ ความเหนื่อยล้าสะสมมาตลอด จนตอนนี้ พวกท่านได้พบกับสิ่งหนึ่ง...

                ศพของปิศาจตุ่น...

                ร่างกายของมันเต็มไปด้วยรอยถูกันเหวอะหวะ จนเลือดอาบไปทั้งตัว ใกล้กันมีดาบบิ่นตกอยู่ ถ้าจำไม่ผิดนั่นน่าจะเป็นของคาร์ซาร์

                พวกท่านสำรวจบริเวณรอบๆ บริเวณนี้เป็นโถงกว้างที่ตามผนังถ้ำมีรูขนาดใหญ่เต็มไปหมด มันไม่น่าจะใช่ทางเดินสำหรับคน ไม่นานนักขณะที่พวกท่านวิเคราะห์สถานการณ์โดยรอบ คาร์ซาร์ก็ไถลออกมาจากรูหนึ่งจากผนังใกล้ๆ

                “อ้าว พวกเจ้าอีกแล้ว” เขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นพวกท่านตามมา “เพื่อนของเจ้าหายไปไหนกัน แล้วทำไมถึงมาทางนี้ล่ะ”

                พวกท่านให้คำตอบเขาไป ทั้งยังถามจับผิดว่าทำไมเขาถึงโผล่มาจากรูประหลาด

                “ข้าคิดว่ารูนี่มันน่าจะไปโผล่ที่ไหนสักแห่งนอกถ้ำเลยลองปีนเข้าไปดู ทุกรูเชื่อมต่อกัน แต่ดูเหมือนว่าความพยายามของข้าจะเสียเปล่า ลองกี่ทีก็กลับมาที่เดิม” คาร์ซาร์ถอนหายใจ แหงนหน้ามองเพดาน

                “บางทีนี่อาจเป็นรังของตัวอะไรสักอย่าง” ฟรีซออกความเห็น

                “เจ้าพูดไม่ผิด” คาร์ซาร์บอก “เจ้านี่ปากศักดิ์สิทธิ์รึยังไงกัน” เขาหันมามองหน้าฟรีซ

                “อะไร?” ฟรีซงงกับคำพูดดังกล่าว ชั่วพริบตาสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ก็ตกลงมากรูบนเพดาน มันตัวใหญ่ประมาณตึกสามชั้นเห็นจะได้ ทุกคนต่างกระโดดหลบออกไปคนละทิศทาง

                “หนี!” คาร์ซาร์ตะโกน แต่ดูเหมือนว่าเจ้าสัตว์ประหลาดดังกล่าวจะรู้ทัน มันกระทืบพื้นแรงๆหนึ่งครั้งส่งผลให้หินงอกหินย้อยโดยรอบตกลงมาปิดทางหนี

                พวกท่านกวาดสายตามองศัตรู...มังกร!!!

                [ปราบปิศาจตนนี้เสีย]

	"ผู้บุกรุก...มีโทษคือ...ตาย" [ตาย] เลือด : 0/200       ออร่า : 100/100 พลังโจมตี : 10           พลังป้องกัน : 7 ปิศาจจะโจมตีเทิร์นละครั้ง ใส่ผู้ที่มีพลังป้องกันต่ำสุดในทีมก่อน [หากผู้เล่นใดไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่ามาโรลไม่ทันตามกำหนด ปิศาจจะโจมตีใส่คนนั้น] ผลจากการสวมใส่อาวุธ  พลังโจมตี+2 พลังป้องกัน+2 (คณะเดินทางเป็นฝ่ายเริ่มโจมตี)
	"ดาบข้าบิ่นหมดแล้ว ข้าจะหาโอกาสทำลายจังหวะมันให้" คาร์ซาร์ แกรเดอร์ไลน์  ทุกสองเทิร์น คาร์ซาร์สร้างความเสียหายแก่เป้าหมาย 20 หน่วยโดยไม่สนใจพลังป้องกัน

Shalunla