คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Number 7 --100%--
::Home YougGuk Junhong::
HimChan Talk
ฮะ แฮ่ม ผมเริ่มมีบทขึ้นมาบ้างแล้ว หลายวันมานี้ลูกชายตัวดี (เชโล่) ไม่มาโรงเรียน เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ผมลองถามยกุกแล้ว แต่รายนั้นก็ไม่ค่อยรู้เรื่องน้องตัวเองเล้ย ไม่ใส่ใจ ไม่ดูแล ผมต้องดูแลเองซะเลย อ่าวันนี้ผมจะมาคุยกับจุนฮง
ก๊อก ๆ (เสียงเคาะประตู)
“จุนฮงเปิดประตูให้พี่หน่อย”ผมพูดขึ้น
แอ๊ดดดดดดด (เสียงเปิดประตู)
“-0-;; sun are you ok ?”ผมถามออกไปทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบ (เพื่ออะไรคะมาดาม :ไรท์)
“Ok (. .)”จุนฮงก้มหน้าก้มตาจะเป็นลมมั้ยเนี่ย หน้าซีดกว่าเดิมมากเลย
“มีอะไรจะบอกพี่มั้ย ?”ผมถามอย่างจริงจัง
“(- -)(_ _)(- -)”พยักหน้าเหมือนหุ่นยนต์(สมบทบาทโรบอทเลยค่ะนุ้งโล่ :ไรท์)
::Room JunHong::
“เป็นอะไร ?ทำไมไม่มา ร.รตั้งหลายวัน?แล้วไปทำอะไรมา?ไม่ยอมกินข้าวใช่มั้ย?”ผมยิงคำถามรัว ๆ
“ออมม่า -0- ใจเย็นฮะ”คงตอบไม่ทันอ่ะครับ -*- ผมเป็นห่วงนิ่ เลยถามรัว ๆ เลย
“พี่แดฮยอนเค้าโกรธผม ;___;”จุนฮงเบะปากเหมือนจะร้องไห้
“อย่าร้องนะ เล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟังสิ”
หลังจากนั้นจุนฮงก็เล่าทั้งหมดให้ผมฟัง ฟังแล้วอยากต่อยไอ้แด้ให้คว่ำเลย ไม่ฟังน้องมันพูดเลย แล้วก็ซอนฮวาแรดมากไปแล้ว เดี๋ยวตบให้หายแรดเลย (มาดามใจเย็นค่ะ :ไรท์)
“รีบปรับความเข้าใจกันซะเข้าใจมั้ย”ผมบอกจุนฮง
“ครับ จะพยายาม”
ปึง (เสียงปิดประตูจงมโนไป)
“ไปทำอะไรกับในห้องตัวแสบล่ะ ?”ยงกุกถามผมหลังจากผมเดินลงมาจากห้องจุนฮง
“นายไม่ดูแลน้อง ฉันเลยดูแลเองไง แบร่ :P”ผมแลบลิ้นใส่ยงกุก
“เชอะ มันโตเป็นควายแล้ว ดูแลตัวเองได้น่า”ยงกุกเถียงผมกลับ
“ว่าน้องนิสัยไม่ดี -0-“ผมตีแขนยงกุก ผมไม่เคยตีแรงน่ะ เมื่อกี้แรงไปนิส
“ดื้อเหรอ ? แบบนี้ต้องลงโทษ”ยงกุกโอบผมจากด้านหลังแล้วกระชับกอดขึ้นหลังพูดจบ
จุ๊บ >3< ยงกุกจุ๊บปากผมเบา ๆสตั๊น 10 วิ O.O
“อย่าทำหน้าน่ารักได้มั้ย ? อยากเสียซิงมากหรือไง”ยงกุกพูดขึ้น
“ย๊า ทำอะไรน่ะห๋ะ เสียซงเสียซิงบ้าอะไรห๋ะไม่รู้เรื่อง -//-“ผมรู้สึกว่าหน้าผมมันร้อนมากเลย
“555555 เขินเหรอหน้าแดงเลย”ยงกุกยิ่งพูดทำให้ผมเขินมากกว่าเดิมอีก
“โอ๊ย ไม่รู้ไม่ชี้ไปส่งที่คอนโดเลย -3-“
“ไป ๆ ขึ้นรถเดี๋ยวไปส่งถึงห้องเลย ^[+++]^”(ยิ้มจนเหงือกบานแล้วแกร:ไรท์//โดนเฮียกระทืบ)
End HimChan Tallk
YongGuk Talk
ผมเห็นที่รักของผมเดินลงมาจากห้องของจุนฮง เห็นแล้วหงุดหงิดนิด ๆ มีอะไรกับมันนักหนา มันไม่ตายหรอก ถ้ามันตายเดี๋ยวผมฝังให้ (?) (เฮียน้อย ๆ หน่อยน้องนะน้อง :ไรท์ ไม่ใช่พ่อ :ยงกุก เฮียใจเย็น:ไรท์)
ผมเลยอยากแกล้งนิด ๆ หน่อย ๆ (คุยกันตามข้างบนเลยนะค่ะ:ไรท์) พอผมแกล้งฮิมมี่ที่รักของผม ผมเลยรับหน้าที่ไปส่งที่คอนโดของฮิมมี่
Rrrrrrrr rrrrr rrrr
“ฮัลโหลมีไรว่ะ”ผมถามคนในสายอย่างรีบร้อน
(เฮียมาเจอผมที่ร้าน coffee shop หน่อยสิครับ)คนในสายบอกผม
“ทำไมว่ะ”ผมยังสงสัยอยู่
“เอ้อ ไปเจอมันไม่ตายหรอกน่า”ที่รักของผมผู้ขึ้นคงรู้ใช่มั้ยครับว่าใคร
(ขอบคุณครับเฮีย อีก 10 เจอกันครับ)ไอ้แดฮยอนพอได้โอกาสก็ชิงตัดสาย -.-
End YongGuk Talk
Daehyun Talk
เจอกันผมอีกแล้วนะฮะ ^^ เด็กดื้อไม่มา รร. ตั้งหลายวันแล้ว วันนี้วันหยุดพอดี เด็กดื้อไม่ยอมรับโทรศัพท์ ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ เอาล่ะ วิธีสุดท้าย บุกบ้าน -…- คงจะเพราะวันเลือกพี่รหัสน้องรหัสน่ะครับ ผมเผลอตะโกนใส่หน้าเชโล่ไปผมผิดแล้ว เชโล่ทำไม่ถูกนี่น่า (จ๋อง ไม่ฟังน้อง -.- :ไรท์ ตามบทครับ :แดฮยอน) แต่ก็อื่นก็ไปร้าน Coffee shop ตามที่นัดเฮียไว้ก่อน นะครับ
::ร้าน COFFEE SHOP::
ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านแล้ว นั่นไงเฮียเดินมานู่นกับมาดามแล้ว ควงกันมาซะด้วย >0< (ฉันฟินอ่ะแกร :ไรท์)
“มึงเรียกกูมามีอะไร”เฮียยงกุกถามผม
“คือ ผมอยากให้พวกพี่สองคนอยู่นอกบ้านกันก่อน ไปที่ไหนก็ได้”
“ทำไม จะไปหาน้องกูเหรอ ?”
“เอ้อ ไม่ต้องพูดมากไปไป ไปเดินเล่นกาน”พูดจบมาดามก็ลากตัวเฮียไปที่รถ
End Daehyun Talk
Loading. . . .
JunHong Talk
หวัดดีฮะ คงจะรู้ว่าตอนนี้ผมเป็นยังไง อย่างที่ออมม่าของผมบรรยายไปนั้นแหล่ะ ผมไม่กินข้าว ไม่ออกไปไหน หมกตัวอยู่ในห้อง วันนั้นพี่แดฮยอนไม่ฟังผมเลย ยังว่าผมอีกเสียใจนะฮะ L ผมนั่งอยู่แต่ในห้องแต่ก็ออกมากินน้ำ กินขนมนิดหน่อย ๆ (ประทังชีวิตไว้นะลูกพี่แด้จะมางอนแล้ว :ไรท์) ตอนนี้ผมไม่อยากเจอใคร ไม่อยากเจออะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่อยากให้อะไรชั่งเห็นผม
บรื้นนน
เสียงรถดังจากโรงรถเฮียคงไปส่งออมม่าแล้ว แต่แปลก ! ไหงเร็วจัง ปกติซักชั่วโมงค่อยกลับแต่ชั่งเถอะ มันไม่เกี่ยวกับผมหรอก (ทำไมโล่น่าสงสารจุง :ไรท์)
ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูดังอยู่หน้าห้องผม แปลกอีกแล้วปกติเฮียแกไม่คิดว่ามาดูผมเลยซักนิด ไหงวันนี้มาเคาะ ปกติจะมาเคาะเฉพาะวันไปเรียนมาเคาะเรียก ประมาณนั้น
“เฮียเหรอ ?” ผมพูดห้วน ๆ
“……” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก เปิดดูหน่อยแล้วกัน
แอ๊ด (เสียงประตูค่ะ เสียงประตู)
“เฮือก ! พะ..พี่แดฮยอน -0-“พี่แดฮยอนมาไม่ดูสภาพผมเลย โอ็ย ! เป็นลม
ปัง !
“เชโล่ เปิดประตูให้พี่นะ !” เสียงตะคอกนี้ทำให้ผมนึกถึงวันนั้นจริง ๆ เลย
“มาทำไม ?”ผมถามกลับไปเสียงเรียบ
“....คิดถึง.....ไม่ได้เหรอ ? “ เสียงพี่แดฮยอนดูน้อยใจจัง ผมน่าน้อยใจกว่านะ
“ผมไม่ได้คิดถึงพี่ กลับไปซะ ผมไอยากเห็นหน้าพี่ กลับไปหาซอนฮวา....นูน่า”
“อย่างอนพี่สิ่ที่รัก พี่รักเราคนเดียวน้า มางอนโดยเฉพาะเลยนะ”
“ถ้าไม่เต็มใจ ก็ไม่ต้องมาก็ได้ !”
“โอ๋ ๆ อย่างอนพี่เลย”ใจอ่อนไม่ได้นะ ชเว จุนฮง นายต้องไม่ใจอ่อน
“ไม่ได้งอน -3-“ใช่ไม่ได้งอน ไม่ได้งอนน้อย ถึงปากจะไม่ได้งอน แต่ถ้าเห็นหน้าผมตอนนี้คงรู้แล้วล่ะว่าผมโกหก
“ไม่ได้งอนก็เปิดประตูให้พี่สิ”(จ๋องง้อง่ายไปมั้ยครัช : ไรท์)
“ก็บอกไปแล้ว ผมไม่อยากเห็นหน้าพี่ ไม่อยากให้พี่เห็มผมด้วย ._.”
“ทำไมล่ะ พี่อยากเจอเรานี่น่า”
แอ๊ด (เฮ้ โล่เปิดประตูให้พี่แดเราแล้ว ฮูเล่ มันใช่มั้ย ? :ไรท์)
“เชโล่ไปทำอะไรมา ? ทำไมเป็นแบบนี้ ? ไม่ยอมกินข้าวเหรอ ?”พอเปิดปากได้จ่อเลยนะ
“-3- ผมไม่ตายง่าย ๆ หรอกน่า”ผมก็ยังงอนอยู่ดีนั้นแหล่ะ ถึงจะยอมเปิดประตูให้ก็เถอะ
“หึ เด็กน้อยเอ้ย ไปกินข้าวกัน”พี่แดฮยอนจับมือผมและลาก(?)ผมไปที่รถ
“ไม่เอา ไม่กิน”ผมค้านเสียงแข็ง
“จะกินดี ๆ หรือจะให้ป้อนทางปาก”พี่แดฮยอนหันมาถามผมตาวาวเป็นประกาย
“ป้อนทางปาก”ผมไม่รู้ความหมายนะ -.- ใส ๆ ฮะไม่เหมือนไรท์ของเรื่องนี้หื่นตลอด (ฉันปล่าวหื่นนะแกร ฉันแค่แตกตื่นกับเพศตรงข้าม//ไม่ช่ายยยแค่กับพี่แด้คนเดียว :ไรท์)
End JunHong Talk
YongGuk Talk
เฮ้ บทพูดของผมก็มาอีกครั้ง *0* ผมอยากถามว่า ไอ้แด้ไปทำไรที่บ้านผมและน้องผมก็อยู่ในบ้าน มัน-ทำ-อะ-ไร-กัน *0* อยากรู้จัง ถ้าน้องผมเสียซิงให้ให้ไอ้แด้ก่อนเรียนจบ ศพไม่สวยแน่ -*- (ไหนบอกอยากเห็นว่าจะจัด NC ให้ -.,- :ไรท์) แต่ชั่งเถอะคืนนี้ผมนอนกับฮิมมี่สุดที่รักของผมก็ได้ อันนยองฮี ชูมูเซโย J
End YongGuk Talk
#Talk มาคุยกับไรท์หน่อย
เค้ามาเพิ่มให้แล้วนะ ^ ^
เฮ้ !!! อิไรท์มันเปลี่ยนธีมอีกแล้วฮับ
ธีมเก่ามันหายอ่ะนะครับ พี่น้อง TT TT
เค้าสัญญาว่าเค้าจะมาแต่งต่อนะ ฮึก ๆ ไม่จบเพราะงี้
อิไรท์มันขี้เกียจฮับ -0- ฮือออออ
ความคิดเห็น