ใจสามดวง

ลำดับตอนที่ #8 : บท 8

บท 8
 

                ซามีถึงกับมึนงงเมื่อเจ้านายผู้ไม่เคยสนใจความสวยงามของสิ่งใดกำลังเปิดหนังสือแฟชั่นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม  ถ้าเป็นหนังสืออาวุธสงครามล็อตใหม่เขาจะไม่ว่าสักคำ  ดูหน้าปกนิตยสารแล้วเขาถึงกับใจหวิว นางแบบสาวสวยสวมเสื้อตัวสั้นสีชมพูสดโชว์เอวขาวผ่อง กระโปรงสีขาวบานเหนือเข่าเกินคืบ  เธอชูมือทำท่ายอดฮิตทั้งสองข้าง ทำแก้มป่องตาโต เอ่อ...  มันช่างไม่เข้ากับผู้ทรงอิทธิพลของโคลัมเบียเอาเสียเลย
 

                ชาเบียร์เลิกคิ้วคมขึ้น เมื่อรับรู้จากสายตาที่ลูกน้องมองมา มันก็ควรจะน่าแปลกใจ  เขายังไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันทำไมถึงได้กล้าซื้อนิตยสารเล่มนี้มาอ่าน  นอกจากจะเสียเวลาและเงินแล้วยังหาประโยชน์อย่างอื่นไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าเขาเห็นชุดสวย ๆ งาม ๆ น่ารักเมื่อไหร่ เป็นอดใจนึกถึงสาวน้อยผมดำนัยน์ตากลมขลับคนนั้นไม่ได้ ผิวขาวผ่องสุขภาพดีของเธอถ้าอยู่ในชุดนี้จะเปล่งประกายขนาดไหน  รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นนั้นคงสวมใส่ชุดพวกนี้ได้อย่างพอเหมาะพอดี  ให้ตายเหอะ..เขาเกลียดความรู้สึกแบบนี้เป็นบ้า!!

                ตามแผนที่วางไว้ ตอนนี้เขาต้องนั่งตรวจเอกสารบนเครื่องบินส่วนตัวระหว่างบินกลับโบโกตาซึ่งเป็นเมืองหลวงของโคลัมเบียหลังจากจัดการเรื่องงานเรียบร้อย ไม่ใช่กำลังเปิดนิตยสารวัยรุ่นอยู่แบบนี้!!!

                “เจ้านายจะอยู่นานเท่าไหร่ครับ”
 

                ชาเบียร์วางหนังสือเจ้าปัญหาลง  แผ่นหลังกว้างเอนพิงพนักเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย  ดวงตาคมจับจ้องลูกน้องก่อนให้คำตอบ
 

                “ไม่มีกำหนด  บอกคนทางนั้นด้วย ว่าฉันขอลาพักร้อน”
 

                ซามีตาโตทันทีที่ได้ยิน  ไม่น่าเชื่อ!!! ตั้งแต่ร่วมงานกันมาเป็นสิบปีชาเบียร์ไม่เคยมาสายหรือหยุดงานมาก่อน  ถึงร่างกายจะป่วยซึ่งน้อยครั้งมาก ยังแบกสังขารมาทำงานจนได้  แล้วนี่อะไร ร่างกายยังปกติดีทุกอย่าง กลับลาพักร้อนซะงั้น!!!
 

                ร่างสูงสมบูรณ์แบบไม่สนใจสายตาที่มองตนอย่างแปลกประหลาดแต่อย่างใด  เขาเพียงเดินออกจากห้องอย่างเงียบเชียบ ดวงหน้าชวนฝันเปล่งประกายมุ่งมั่นแฝงความเจ้าเล่ย์เมื่อนึกถึงเป้าหมายที่เขากำลังไปหา

                ดวงตากลมโตสีนิลเปล่งประกายมุ่งมั่นสบกับดวงตาหวั่นวิตกของเจ้านายชั่วคราว  อันนาห่วงหน้าพะวงหลังเพราะญาติประสบอุบัติเหตุทำให้เธอต้องไปดูแลอย่างเร่งด่วน  ถ้าเธออยู่คนเดียวก็ปิดร้านไปได้ทันทีแม้จะสูญเสียรายได้ไปบ้าง แต่นี่เธอมีลูกจ้างที่เอ็นดูเหมือนลูกหลานเพิ่มขึ้นมาอีกคน จะปิดร้านเพื่อให้เธอได้เที่ยวแต่มะนาวก็ยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลร้านให้  ไม่ใช่ว่าอันนาไม่ไว้ใจมะนาวแต่เธอเป็นห่วงเรื่องอื่นมากกว่า กลัวเธอจะรับมือกับลูกค้าเจ้าปัญหาไม่ได้
 

                “อันนาไม่ต้องห่วงนะ หนูรับมือได้ค่ะ เชื่อมือมะนาวสิคะ”
 

                น้ำเสียงใสเจือความมั่นใจบอกกับอันนา ถึงจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่เธอก็รู้ว่ามะนาวค่อนข้างใจเย็น ไม่ชอบหาเรื่องแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าให้ใครมารังแก เธอเป็นพวกรักความสงบมากกว่า
 

                “ได้จ๊ะ ฝากร้านด้วยนะมะนาว เดี๋ยวพี่โทรหาอีกที  ว่าจะกลับตอนไหน บายจ๊ะ”
 

                อันนาชูโทรศัพท์ให้เธอดูก่อนเก็บของที่เหลือแล้วส่งยิ้มอย่างขอบคุณมาให้ หายออกจากหน้าร้านอย่างรีบเร่ง 
 

                มะนาวจัดเสื้อผ้ารวมถึงทำความสะอาดอย่างรวดเร็วเมื่อใกล้เวลาเปิดร้านเต็มที  โชคดีที่วันนี้เธอเลือกใส่เสื้อแขนสามส่วนสีครีมลายจุดเล็ก ๆ ติดกระดุมด้านหน้า สวมกางเกงยีนส์สีซีดจางขาสั้นขวดขาขาวเรียวสวย  ปล่อยผมยาวสลวยสีดำกระจายเต็มแผ่นหลัง  รองเท้าส้นสูงสีขาวยิ่งทำให้เธอโดดเด่นน่ามองยิ่งขึ้น  แม้เธอจะแต่งหน้าเพียงบางเบาแต่นั่นกลับเน้นให้เธอดูน่าหลงใหลปนเซ็กซี่เล็ก ๆ  หยิบจับนั่นนี่อย่างคล่องตัว

                มะนาวยิ้มแก้มแทบแตกเมื่อลูกค้ากลุ่มสุดท้ายออกจากร้านไป วันนี้ลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ เธอขายเสื้อผ้ารวมทั้งกระเป๋าให้อันนาได้เยอะพอควร  อดภูมิใจในตัวเองไม่ได้ เธอเกือบลืมทานอาหารกลางวันไปซะสนิท  นี่ถ้ามะม่วงอยู่ด้วยเป็นได้เอ็ดเธอแน่นอน  มะนาวอมยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับตรงเข้าหาอาหารกลางวันที่เธอทำเองอย่างง่าย ๆ แม้ที่นี่จะห่างไกลบ้านเกิดมากมายแต่บะหมี่สำเร็จรูปก็ยังเดินทางมาถึงอยู่ดี
 

                เสียงเพลงท้องถิ่นที่มะนาวฟังไม่ค่อยรู้เรื่องกำลังทำหน้าที่ของมัน เธอก็ใช้อาวุธประจำตัวคือตะเกียบทำลายล้างบะหมี่ให้ลดปริมาณลงอย่างเรียบเรื่อยเข้าสูกระเพาะน้อย ๆ ของตนเอง  ช่วงนี้ไม่มีลูกค้าเข้าร้านทำให้เธอไม่ต้องเร่งรีบแต่อย่างใด
 

                ระหว่างที่กำลังเอร็ดอร่อยกับบะหมี่ขึ้นชื่อของเมืองไทย ลูกค้าอีกสองคนก็เดินเข้าร้านพอดี  มะนาวแทบสำลักบะหมี่เมื่อเห็นประกายขบขันในดวงตาสีเทาคู่คม  เธอรีบดื่มน้ำอย่างรวดเร็วพร้อมเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ เข้าหลังร้านก่อนเดินมาบริการลูกค้า

 

                ชาเบียร์แทบกลั้นรอยยิ้มไม่อยู่เมื่อสาวน้อยของเขากำลังซดบะหมี่อย่างมีความสุข  แม้จะขัดใจนิดหน่อยที่เธอทานอาหารไร้ประโยชน์แต่เขาทำได้เพียงคิดเท่านั้น
 

                “พอดีผมอยากได้ชุดสำหรับคนพิเศษ คุณพอจะให้คำแนะนำได้หรือเปล่าครับ”
 

                ซามีเหลียวมองชาเบียร์ด้วยประกายตางงงัน แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา  เขาพลาดอะไรไป?? เจ้านายแอบไปมีคนพิเศษตั้งแต่เมื่อไหร่ ?? ทำไมเขาไม่รู้ทั้ง ๆ ที่แทบจะกินนอนด้วยกัน
 

                มะนาวมองใบหน้าชวนฝันที่มีแก้วสีเทาส่งประกายแววหวาน  ก่อนที่จะพยายามตั้งสติสำหรับคำขอของลูกค้า เธอยังจำความรู้สึกครั้งแรกที่เจอเขาคนนี้ได้ดี
 

                “เอ่อ..คนพิเศษนี่พอจะบอกได้ไหมคะว่าเป็นพิเศษแบบไหน แบบญาติ แบบเพื่อน หรือแบบแฟนคะ??”
 

                ชาเบียร์สบตาสีนิลพร้อมเดินนำเจ้าของคำถามไปนั่งที่สำหรับลูกค้าราวกับเขาเป็นเจ้าของร้านเสียเองจนทำให้มะนาวจำต้องเดินตามและนั่งฝั่งตรงข้าม  ส่วนซามีเลือกที่จะเดินออกจากร้านพร้อมหยุดอยู่หน้าร้านและปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขัน
 

                “อืมมม”
 

                ร่างสูงสง่าประหนึ่งเจ้าชายสูงศักดิ์นั่งผิงพนักเก้าอี้อย่างสบาย ๆ มือข้างหนึ่งวางตรงที่ท้าวแขน ส่วนอีกข้างกำลังใช้นิ้วชี้ไล่ไปบนสันกรามจนถึงขมับ  ท่าทางไตร่ตรองหาคำตอบของคนตรงหน้าทำให้มะนาวใจสั่น เขาช่างมีเสน่ห์เหลือร้ายเธอถึงกับแก้มแดงก่ำเมื่อเผลอสบตาเข้า
 

“จะบอกคุณยังไงดีนะ..เอาเป็นว่าคนพิเศษของผม  เธอเป็นเหมือนของขวัญที่บังเอิญพบและผมไม่คิดจะปล่อยมือจากเธอเด็ดขาด!!”

                แก้วสีเทาที่ส่องประกายแน่วแน่ อย่างแรงกล้าทำเอามะนาวเสียวสันหลังแปลก ๆ 
 

                “ละ..แล้วลักษณะเธอเป็นยังไงคะ รูปร่างประมาณไหน ดิฉันจะได้ช่วยได้ถูก” มะนาวแทบอยากกัดลิ้นตัวเองกับการควบคุมร่างกายที่ไม่ได้ดั่งใจเธอเอาซะเลย

                ชาเบียร์อมยิ้มขบขันกับท่าทางน่ารักตรงหน้า แก้มนวลราวกับโดนระบายด้วยสีกุหลาบจนเขาแทบอยากสัมผัส  แต่เขาต้องหักห้ามตัวเองไว้ เดี๋ยวกวางน้อยแสนสวยตัวนี้จะหนีหายในป่าใหญ่ซะก่อน
 

                “เธอรูปร่างดีมากออกจะบอบบางไปด้วยซ้ำ จนผมกลัวว่า ถ้าเผลอจับเธอแรงไป เธออาจแตกหักคามือก็เป็นได้  อืม...”
 

                ชาเบียร์หยุดไปนิดพร้อมกับไล่สายตามองสาวน้อยตรงหน้า ดูเหมือนสีกุหลาบกำลังลามเลียเธอทั้งตัว เขาเผลอยิ้มทั้งตาทั้งปากพร้อมบอกลักษณะของคนพิเศษต่อไป
 

                “ผิวเธอขาวแล้วน่าจะบางมากด้วย จากที่ผมสังเกต”
 

พูดพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าหาจนจมูกแทบชนกัน..มะนาวเบิกตากว้างพร้อมเอนหลังหนีอย่างรวดเร็วเมื่อตั้งสติได้

                 “ผมเธอค่อนข้างยาว สีดำเหมือนขนเป็ดแหนะ แต่ที่ผมชอบก็ดวงตาของเธอนะ มันกลมโตดี มีประกายวิบวับเหมือนดาวบนฝากฟ้า”
 

                มะนาวกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก ใบหน้าเธอเห่อร้อนอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  มือไม้แทบไม่รู้ว่าจะเก็บไว้ตรงไหน ตั้งแต่เกิดมาเธอเคยถูกเพศตรงข้ามเข้ามาสานสัมพันธ์มากมาย เธอรับมือได้เสมอ...แต่ไม่ใช่กับคนนี้!!
 

                ชาเบียร์เหล่ตามองลูกน้องคนสนิทที่พยายามกันลูกค้าไม่ให้เข้าร้าน เพียงแวบเดียวจนมะนาวแทบไม่รู้สึก และเธอเหมือนหลงอยู่ในเขาวงกตที่เขากำลังสร้างมันขึ้น
 

                “จมูกเธอก็โด่งประมาณคุณนี่แหละสาวน้อย” ชาเบียร์ไล่สายตาตามคำพูดอย่างสำราญใจ
 

                “เอ่อ...เรียกมะนาวก็ได้ค่ะ”
 

                มะนาวแอบขัดใจนิดหน่อยที่เขาทำเหมือนเธอเป็นเด็กน้อย แต่ก็พยายามห้ามใจโดยบอกชื่อตัวเองแทน
 

                “ผม ชาเบียร์ โคเซ มารีอา แต่ผมชอบที่คุณจะเรียกว่าชาเบียร์มากกว่านะ”
 

                พูดพร้อมยื่นมือมาตรงหน้า จนมะนาวจำใจจับมือกับเขาอย่างที่คนมีมารยาทพึงกระทำกัน
 

 ชาเบียร์กระชับมือนุ่มนิ่มนั้น ก่อนปล่อยมือเธอเป็นอิสระ  แม้จะแอบเสียดายนิดหน่อยที่ได้สัมผัสเพียงแค่บางเบา
 

“เอ่อ..ฉันว่า ถ้าคุณชอบชุดแบบไหนก็เลือกให้เธอได้เลยค่ะ เพราะเท่าที่คุณชาเบียร์เล่ามา เธอน่าจะใส่ชุดอะไรก็ดูดีไปหมด”
 

มะนาวรีบปิดประเด็นให้เร็วที่สุด ขืนให้เขาบอกลักษณะมากไปกว่านี้เธอคงได้หมดลมแน่ ๆ ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป คนพิเศษของลูกค้ารายนี้คงเป็นใครไม่ได้ นอกจาก เธอ!!!
 

ภาพสาวน้อยที่รีบร้อนป้องกันตัวเองทำให้ชาเบียร์ถึงกับเปิดรอยยิ้มที่น้อยคนนักจะได้เห็น แค่นี้คงพอแล้วกระมัง เขากลัวว่าหน้าเธอจะระเบิดซะก่อน ตอนนี้มันแดงยิ่งกว่าลูกแตงโมซะอีก
 

“ครับ งั้นเดียวผมขอเดินดูสักรอบละกันครับ” พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วตรงเข้าหาราวเสื้อผ้าที่ทางร้านจัดไว้

มะนาวเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะมอดไหม้  ไม่ต้องบอกก็พอทราบว่าขณะนี้สองแก้มเธอคงแดงก่ำยิ่งกว่าตำลึงสุกแน่ ๆ

ซามีวางหน้าเรียบขรึมบอกปัดลูกค้าเป็นรายที่สามของวัน  ในบางเรื่องเขาอาจจะซื่อจนตามเจ้านายไม่ทันแต่ในกรณีนี้เห็นทีคงต้องยกเว้น  เป็นใครก็ดูออกว่าหนุ่มที่ฮอตที่สุดในโคลัมเบีย กำลังสร้างสัมพันธ์กับแม่ตุ๊กตากระเบื้องเนื้อดีคนนี้อยู่  ซึ่งเขาเดาได้เลยว่าในอนาคตอันใกล้ สาวน้อยรายนี้เสร็จเจ้านายเขาแน่ ๆ