คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : UNDETERMIND - ไม่บริสุทธิ์ใจ (KYUMIN) ตอนที่ 7 beginning
UNDETERMIND 7
.. beginning ..
เช้าวันต่อมา
วันนี้ฮยอกแจมาเรียนสายอีกแล้ว แต่เขาก็ไม่รีบเข้าห้องเรียนแต่อย่างใด เขาเดินไปเรื่อยๆผ่านห้องนั้นห้องนี้ไปอย่างใจเย็น จนมาถึงห้องเรียนที่เขาต้องเข้าเรียน ขายาวเดินมาหยุดที่หน้าห้องนั้นแล้วมองเข้าไปในห้อง เขาเห็นซองมินและทงเฮนั่งข้างกันอยู่ ตาคมเหลือบไปเห็นโต๊ะว่างข้างทงเฮพอดี เขาเลยเดินเข้าห้องเรียนแล้วไปนั่งที่ว่างตรงนั้น และก็เริ่มชวนทงเฮกับซองมินคุย
“พวกมึง กูมีข่าวดีและข่าวร้ายจะบอก” ฮยอกแจจัดการวางกระเป๋าอะไรเสร็จแล้วก็เริ่มเปิดประเด็นทันที
“ข่าวเหี้ยไรมึง ข่าวร้ายคือมึงเลิกกะแฟน ข่าวดีคือมึงได้แฟนใหม่ ใช่มะ?” ทงเฮถามพลางมือก็จดเลตเชอร์ตามที่อาจารย์กำลังสอนอยู่หน้าห้องลงสมุดของตัวเอง ไม่ได้สนใจฮยอกแจเลย
“เห้ยไม่ใช่ เรื่องรับน้องเว้ย” พอฮยอกแจพูดประโยคนี้จบ ทั้งซองมินและทงเฮต่างก็วางปากกาและหันหน้ามามองฮยอกแจทันที
“คือเมื่อวานตอนเย็นที่กูประชุมอ่ะ เขาบอกว่าระยะเวลาในการรับน้องอ่ะคือ 1 อาทิตย์” ฮยอกแจพูดด้วยสีหน้าจริงจังมาก
“เห้ย อาทิตย์นึงเลยเหรอวะ นานไปเปล่าเนี่ย” ทงเฮถามด้วยความสงสัย เพราะปกติการรับน้องที่มหาลัยนี้จะใช้เวลามากสุดแค่ 5 วัน
“กูก็ว่างั้น เนี่ยถือเป็นข่าวร้ายเว้ย แต่ข่าวดีคือรับน้องคราวเนี้ยเราจะไปตั้งแคมป์กันที่ทะเลแถวซ็อกโซ*” ฮยอกแจอธิบายต่อ
“เห้ยจริงดิ เห้ยข่าวดีจริงวะ ซองมิน เราจะได้ไปทะเลกันแล้วเว้ย ฮ่าๆๆๆ” ทงเฮหันไปพูดกับซองมินที่ตอนนี้ก็ดูดีใจไม่แพ้กัน ทริปรับน้องคราวนี้มันต้องสนุกแน่ๆ
“แต่ที่ไปทะเลคราวเนี้ยเพราะซีวอนมันรีเควสมาว่ะ มันบอกอยู่เมกาไม่ค่อยได้เจอทะเล คิดถึ้งคิดถึงทะเลเกาหลี มันว่างี้” ฮยอกแจก็ยังคงพูดไปเรื่อยๆโดยที่ไม่สนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าห้องเลย ทงเฮและซองมินเองก็เหมือนกัน
“เห่ย................” ทงเฮเงียบแล้วหันไปมองหน้าซองมินทันที เพราะกลัวว่าซองมินจะเหวี่ยงขึ้นมาอีกที่มีคนพูดถึงซีวอนอีกแล้ว
“อะไรมึงทงเฮ มึงคิดว่ากูจะเหวี่ยงอีกเหรอ ฮ่าๆ ไม่หรอกว่ะกูชินละ เด็กมันมาจากเมืองนอกทั้งทีก็ต้องชื่นชมดิ จะไปนอยมันทำไม เนาะฮยอกแจ” ซองมินมองหน้าฮยอกแจแล้วยิ้มให้ ทั้งสามคนยังคงคุยกันไปเรื่อยๆโดยที่อาจารย์ก็ยังคงสอนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียน ทั้งสามคนก็เดินลงไปนั่งเล่นที่ลานพักนักศึกษาหน้าโรงเรียนเพื่ออยู่เป็นเพื่อนซองมินที่ต้องนั่งรอคยูฮยอนให้เลิกเรียนและจะได้กลับหอด้วยกัน
“ซองมิน กูว่ามึงไปหาไรทำดีกว่าป้ะ นี่เพิ่งสองโมง เด็กปีสองมันเตรียมงานรับน้องอยู่ อีกนานเลยกว่าจะเลิก” ฮยอกพูดด้วยความเป็นห่วง ซึ่งข้อนี้เองทงเฮก็เห็นด้วย เพราะการเตรียมงานรับน้องนี่มันต้องใช้เวลามากจริงๆเพื่อให้งานมันออกมาดีที่สุด
“มึงเป็นสภานักศึกษางี้ไมมึงไม่ไปช่วยรุ่นน้องทำวะ” ซองมินถามพลางก้มลงไปหยิบใบไม้ใต้เก้าอี้ที่ตัวเองนั่งขึ้นมาฉีกเล่นแก้เซ็ง
“ขี้เกียจ” ฮยอกแจตอบสั้นๆ
“ห้ะ!” คราวนี้ทั้งทงเฮและซองมินต่างก็อึ้งกับคำตอบของฮยอกแจพอกัน
“เอางี้ กูว่าเราสามคนไปช่วยน้องปีสองเตรียมงานกันเอาป้ะ ฮยอกแจก็ไปในฐานะสภานักศึกษา ส่วนซองมินกะกูก็ไปในฐานะรุ่นพี่ที่มีหัวใจหล่อมาก อยากช่วยน้องๆ” พอพูดจบทงเฮก็ยืนขึ้นแล้วหยิบแว่นเรย์แบนด์คู่ใจออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วเก๊กหล่อมาดยังกะพระเอกหนังกะให้สาวๆกรี๊ด แต่ทว่า..
ป๊าบ!
“โอ้ย ไอ้.. ฮยอกแจ!!” ทงเฮมึนหัวสุดๆ เพราะเสียงเมื่อกี้คือเสียงของฮยอกแจเพื่อนรักตบหัวด้วยความหมั่นใส้นั่นเอง
“ฮ่าๆ หล่อตายอ่ะมึง เออ ไปก็ไป ซองมินมันจะได้มีอะไรทำด้วย” พอฮยอกแจพูดจบทั้งสามคนก็ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งกันเมื่อกี้แล้วก็พากันเดินออกจากลานพักนักศึกษาในที่ลานกิจกรรมตรงหลังมหาลัยทันที
ที่นี่คนเยอะพอตัว ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่เด็กปีสองทั้งนั้นที่ต่างก็กำลังขนข้าวของสัมภาระที่จำเป็นต้องใช้กิจกรรมต่างๆสำหรับการรับน้องขึ้นรถเดินทางเพื่อเตรียมเอาไว้ ซองมินกวาดสายตามองไปรอบๆ เขาเจอรุ่นน้องที่เขารู้จักหลายคน แล้วเขาก็เจอเรียวอุค เพื่อนสนิทของคยูฮยอนแล้วด้วย แต่เขายังหาคยูฮยอไม่เจอเลย..
“เห้ยซองมิน กูไปช่วยสาวๆขนของก่อนนะ สนใจไปกับพวกกูมั้ย” ฮยอกแจพูดกับซองมินพลางมองไปทางสาวๆที่กำลังขนของสารพัดของไปใส่ในรถบัสของมหาลัยอยู่อย่างขะมักเขม้น
“ไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป” ซองมินตอบไปแบบนั้น ฮยอกแจเลยรีบจับมือทงเฮแล้วเดินไปทางสาวๆกลุ่มนั้นทันที
ทำไมเขาถึงไม่กระตือรือร้นที่จะจีบสาวๆแบบสองคนนั้นบ้างนะ ซองมินได้แต่คิดในใจ..
“อ้าว พี่ซองมิน มานี่ได้ไงครับเนี่ย” เรียวอุคเดินเข้ามาถามซองมินด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม “คยูฮยอนยังไม่มาหรอก ตอนนี้มันไปชี้แจงเรื่องการรับน้องที่ห้องประชุมสภานักศึกษาโน้น” เขาพูดอย่างรู้ทัน เพราะตั้งแต่ซองมินมายืนตรงนี้ซองมินก็เอาแต่มองคนนู้นทีคนนี้ที เหมือนกับกำลังมองหาใครบางคนอยู่เลย
“เอ่อ พี่ตามฮยอกแจกับทงเฮมาน่ะ ฮ่าๆ ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวไปช่วยไอ้พวกนั้นขนของก่อน” ซองมินพูดจบก็เดินผ่านเรียวอุคไป เขาทำตัวเป็นพิรุธขนาดนั้นเลยเหรอ ขนาดที่ว่าเรียวอุคยังจับได้เลยงั้นสินะ
เขาเดินตรงไปยังที่ทงเฮและฮยอกแจอยู่ สองคนนั้นกำลังขนของทั้งเสื้อผ้าไมค์โครโฟนรองเท้าเต้นท์อะไรมากมายไปยังรถบัสที่จะใช้เดินทาง นอกจากทงเฮกับฮยอกแจแล้วเขาก็เห็นรุ่นน้องทั้งหญิงชายและไม่ใช่หญิงชายก็ช่วยกันขนของอยู่เหมือนกัน ซองมินจึงเดินเข้าไปช่วยขนของด้วย
“อ้าวซองมินมาพอดีเลย น้องคนนั้นเค้าบอกว่าเค้าชอบมึงง้ะ ฮ่าๆ” ฮยอกแจพูดพลางชี้ไปที่เด็กผู้หญิงคนนึงที่กำลังขนของอยู่อีกฝั่งนึงของลาน เธอน่ารัก ตัวเล็ก ผมยาวตาโต ยิ้มสวยด้วย เธอกำลังส่งยิ้มให้ซองมิน และซองมินก็ส่งยิ้มให้เช่นกัน เขารู้สึกได้ถึงใบหน้าที่ขาวอมชมพูของผู้หญิงคนนั้นที่เริ่มแดงแล้เมื่อเห็นเขายิ้มให้เธอ
“มึงรู้ได้ไง” ซองมินหันไปถามพลางยกของพะรุงพะรังสองสามอย่างแล้วเดินเอาไปใส่รถบัส
“อย่างไอ่ฮยอกแจเนี่ยนะ เรื่องสาวๆอ่ะมันเก่ง เมื่อกี้น้องเค้าขนของอยู่ตรงนี้เว้ย จะรอดเร้อะ ฮ่าๆ พอเค้ารู้ว่ามึงจะมานี่น้องเค้าก็รีบเปลี่ยนที่ขนอ่ะ สงสัยจะเขินมึง” ทงเฮอธิบายให้ซองมินฟัง แต่ก็ยังขนของใส่รถอยู่เรื่อยๆ
“โอ้โห่ ขนาดนั้น?” ซองมินแทบไม่เชื่อที่ทงเฮเล่า เขาเรียนมาที่นี่เกือบ 4 ปี ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนแสดงตัวว่าชอบเขาเลย ส่วนมากก็แค่แอบมอง แอบเอาขนมเอาของขวัญบลาๆมาให้
“แล้วพี่ชอบเค้ามั้ยล่ะ?”
เสียงทุ้มของคยูฮยอนเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆซองมิน เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้แล้วมองหน้าผู้หญิงคนนั้นก่อนจะหันกลับมามองหน้าซองมิน
“บ้า ใครก็ไม่รู้พี่จะชอบได้ไง” ซองมินเห็นหน้าคยูปุ๊บก็รีบหน้าหนีแล้วขนของต่อไปทันที
“ของอ่ะเหลือนิดเดียวแล้วพวกพี่ไม่ต้องขนหรอก ปล่อยให้พวกนี้มันขนกันเองเถอะ กลับไปเตรียมตัวดีกว่า เย็นนี้มีนัด” คยูพูดกับซองมินทงเฮและฮยอกแจ
“นัด?” ฮยอกแจหันไปถามคยูฮยอนด้วยสีหน้าสงสัย คยูเนี่ยนะมานัดกับเขาไว้อะไรตอนไหน
“ตอนนี้พี่ซีวอนถึงเกาหลีแล้ว แล้วเย็นเนี้ยจารย์จะให้เราไปต้อนรับ ที่ร้านอาหารของพี่เค้า” คยูฮยอนอธิบาย ระหว่างนั้นมือของคยูฮยอนก็แอบไปจับมือซองมินไว้ด้วย เพื่อเป็นการแทนคำสัญญาที่เขาทั้งสองคนให้กันไว้เมื่อวาน ซองมินจะได้ไม่ต้องคิดมาก
“แล้วมันเกี่ยวไรกับพวกฉันอ่ะ คนอื่นก็มีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมไม่ให้ต้อนรับเล่า” ฮยอกแจแย้ง
“ก็ผมอาสาเป็นคนรับผิดชอบจะต้อนรับพี่ซีวอนไรนั่นเองแหละ แล้วนายก็เป็นสภานักศึกษาด้วยนะฮยอกแจ ต้องไป ส่วนพี่ซองมินกับพี่ทงเฮก็ไปเป็นผู้ติดตามละกัน เผื่อผมเหงา” ร่างสูงพูดทีเล่นทีจริง
“เห้ยไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ เหนื่อยละด้วย เนาะๆทงเฮเนาะ” ฮยอกแจพูดพลางสะกิดทงเฮไปเป็นแนวร่วมด้วย เพราะฮยอกแจเองก็ขี้เกียจมาก เดี๋ยวก็จะรับน้องแล้วขอพักผ่อนยาวๆหน่อยละกัน
“เออ..ไปกับซองมินสองคนละกัน งั้นพี่กลับบ้านก่อนนะ ไปละนะซองมิน” ทงเฮเองก็ขี้เกียจเหมือนกันเลยพูดออกไปแบบนั้น เขาโบกมือบ๊ายบายให้ซองมินและคยูฮยอนก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นพร้อมกับฮยอกแจ ตอนนี้ก็เหลือแต่ซองมินคนเดียวแล้วที่โดนคยูจ้องอยู่ตอนนี้
“ไปกับผมนะพี่ซองมิน”
“ขนาดนี้ละพี่ยังเลือกจะไม่ไปได้ด้วยเหรอ”
“ฮ่าๆ ไปครับกลับหอกัน”
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้คยูฮยอนกับเขาเป็นอะไรกัน
ไม่รู้ว่าคยูฮยอนจะคิดกับเขาแบบที่เขาคิดกับคยูฮยอนไหม
แต่ที่เขารู้คือ
ตอนนี้ ..เขามีความสุขมาก
พระอาทิตย์ตกดินแล้ว คยูฮยอนและซองมินตอนนี้ก็เดินทางมาถึงร้านอาหารของซีวอนแล้วด้วย ทั้งสองคนหยุดกันอยู่ที่ร้านพลางมองไปรอบๆอย่างพินิจพิเคราะห์
“THREE SOME PLACE” นี่เป็นชื่อร้านของซีวอนเอง เป็นร้านอาหารเกาหลีสไตล์ฝรั่งเศส ตั้งอยู่ในกลางเมืองของกรุงโซล ที่นี่บรรยากาศโดยรวมถือว่าสวยงามมาก หน้าร้านไมได้ตกแต่งอะไรมากมาย แต่แต่ละชิ้นที่นำมาประดับนี่แสดงถึงความหรูหราได้เป็นอย่างดี
ทั้งสองคนยืนมองหน้าร้านอยู่ไม่นานก็มีพนักงานของร้านจากด้านในเดินมาเปิดประตูให้
“นัดกับคุณซีวอนไว้ใช่มั้ยครับ?” พนักงานคนนั้นถามคยูฮยอนและซองมินอย่างสุภาพ
“ใช่ครับ” คยูฮยอนตอบกลับไปและยิ้มให้อย่างสุภาพเช่นกัน
“งั้นเชิญทางนี้เลยครับผม” พนักงานพูดพลางเดินนำเข้าไปในร้าน ซองมินและคยูฮยอนก็เดินตามอย่างระมัดระวัง เพราะภายในร้านตกแต่งด้วยไม้เลื่อมทองดูหรูหรามาก มีทางเดินเป็นทางยาวชัดเจน โต๊ะอาหารก็อยู่กระจายกันไปข้างๆทางเดินนั้น มีผู้คนมากมายเข้ามารับประทานอาหารในร้านนี้ ตรงมุมร้านมีต้นไม้เล็กๆอยู่ทุกมุม เดินมาตรงกลางร้านจะมีทั้งเปียโน ไวโอลิน ทรัมเป็ต และเครื่องดนตรีอีกหลายชนิดเลยสำหรับนักดนตรีของทางร้านอาหารที่จะคอยบรรเลงเป็นบทเพลงให้ผู้ที่อยู่ในร้านได้ฟัง ถัดจากตรงนั้นมานิดหน่อยพนักงานคนนั้นก็เดินมาหยุดตรงที่โต๊ะอาหารโต๊ะนึงตรงริมหน้าต่างของร้าน
“เชิญนั่งเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะไปเรียนคุณซีวอนให้ ว่าพวกคุณมากันแล้ว” พนักงานขยับเก้าอี้ออกจากโต๊ะเล็กน้อยให้ทั้งคยูและซองมินนั่ง
“ครับ ”
“ขอบคุณนะครับ”
ทั้งสองคนนั่งรอซีวอนอยู่ที่โต๊ะนั้น หลังจากที่พนักงานเดินเข้าไปหลังร้านแล้ว
“สุดๆ” อยู่ดีๆคยูฮยอนก็พูดออกมาหลังจากที่กวาดสายตามองบริเวณร้านๆนี้มาเป็นเวลานาน
“อะไร? สุดๆ?” ซองมินถามด้วยความสงสัย
“พี่ก็ดูดิ นี่มันสุดยอด ยังเรียนอยู่แท้ๆ แต่มีร้านแบบนี้ได้อ่ะ โหย”
“อืม..สุดๆอ่ะ ถ้าพี่มีร้านเป็นของตัวเองแบบนี้นะ พี่จะทำร้านเค้ก ดีมั้ย?” ซองมินที่กำลังมองไปรอบๆร้านก่อนจะหันมาถามคยูฮยอนแบบทีเล่นทีจริงในเรื่องความฝันว่าอยากจะเปิดร้านเค้กของเขา
“ดีดิ อะไรที่พี่ทำอ่ะสำหรับผมมันโอเคทั้งนั้นแหละ ฮ่าๆ”
ทั้งสองคนพูดคุยกันเรื่องสรรพเพเหระกันไปมากมายระหว่างที่รอซีวอนออกมา จนในที่สุด..
“มาแล้วครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้รอนาน”
“………………………”
“……………………………………”
เขามาแล้ว .. ชเว ซีวอน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แหม่ ค้างอ่ะดินึกว่าซีวอนจะมาจีบคยูแล้วตอนนี้ รอตอนหน้าๆ ของจริงชัวร์
ขอเสียงปรบมือต้อนรับซีวอนหน่อยเอ้า *รัวมือ*
ปล. ซ็อกโซ เป็นทะเลที่เกาหลีทางฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือนะคะ (แถวๆทางไปเกาหลีเหนือ)
เป็นทะเลที่มีชื่อเสียงมากอยู่ในระดับนึง มีเรือข้ามฟากมีอาหารทะเลมีอะไรมากมาย
สงสัยอะไรอีกก็ถามได้ในกูเกิ้ล.
ความคิดเห็น