คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ช่วยด้วย
Oonjai’s Say
พวกเรามารวมตัวกันอยู่ในห้องรับแขกบ้านโกคุเดระทีแรกฉันก็ตกใจที่ปั๊บจะต้องไปเจอกับจอมเวทที่แกร่งไม่ใช่ย่อย ตอนนี้ทุกคนต่างมีสีหน้าที่เครียดจัดต่างไปจากกันมากนัก ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่าปั๊บมันเป็นคนหัวดื้อไม่ย่อยเลยยิ่งมันไปเสี่ยงทุกคนยิ่งเครียด
“แล้วจะทำไงดี…”ฉันเปิดประเด็นถามคนแรก ภายในความมาคุครั้งนี้
“ก็ไม่ไงหรอกต้องบุกไปแน่อยู่แล้ว!”โกคุเดระตอบอย่างไม่รีรอ หมอนี่ดูจะเป็นเอามากอยู่ ตอนแรกก็นึกว่าไม่สนใจซะอีก
“ไหนนายบอกไม่สนใจไง?”แพรวายักคิ้วกวนๆ ทุกคนหันไปมองโกคุเดระที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นมานิดนึงแล้ว
“เออน่า! ยังไงฉันก็ยังต้องดูแลยัยนั่นอยู่ดี”โกคุเดระเถียงกลับมาแทบจะทันควันพร้อมกับใบหน้าที่แดงแปร๊ดหนักกว่าเก่า เหลือเชื่อว่าหมอนี่จะเป็นคนที่ห่วงคนเป็น
“เออๆ รีบๆไปกันเถอะเดี๋ยวยัยนั่นได้เดี้ยงก่อน”ฉันขัดขึ้นทุกคนจึงรีบออกจากบ้านไปทันที
End Oonjai’s Say
Poobpup’s Say
‘ที่นี่ที่ไหน’ฉันปรือตาขึ้นมองรอบๆมันมืดสนิทจนน่ากลัว ฉันพยายามขยับตัวไปมาแต่ทว่าเหมือนติดอะไรซักอย่าง มันทั้งหนักและเจ็บ
“ตื่นแล้วเหรอสาวน้อย…”เสียงทุ้มดังท่ามกลางความมืดถึงจะมองเห็นไม่ได้มากนัก แตฉันก็เห็นเป็นเงาลางๆของร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“แกต้องการอะไร”ฉันถามเสียงขุ่นพยายามจะสะกดอารมณ์เดือดของตัวเองไว้ข้างใน แต่มันไม่ผลเอาซะเลย
“หึหึ อีกเดี๋ยวเธอก็รู้เอง…”พูดจบหมอนั่นก็หายไปเหมือนไปหยิบบางอย่าง
เพี๊ยะ!!
แส่ตวัดเข้ามากระทบกับร่างกายทำให้รู้สึกเจ็บแสบไปทั่ว เลือดไหลลงมาจากบาดแผลจนได้กลิ่นคาวเลือดจนแทบอ้วนและเจ็บใจตรงที่ขยับไปไหนไม่ได้เลยนี่สิ โธ่เว้ย!
“เป็นกลิ่นที่หอมหวานซะจริง…”มันพูดก่อนลงมือตีแส้ต่อไป
ตอนนี้ฉันรู้สึกแสบไปทั้งตัวเลือดมากมายไหลออกมาจากบาดแผล ร่างกายที่ไม่สามารถขยับได้ตามอำเภอใจ มันน่าเจ็บใจนะว่ามั้ย!
“อีกไม่นานเพื่อนของเธอจะมาสาวน้อย…”ชายปริศนาพูด
ฉันที่ไม่มีเรี่ยวแรงมากในตอนนี้ฟังได้เพียงครึ่งเดียวและได้แต่คิดอยู่ในเช่นนี้ ‘ทุกคนช่วยฉันด้วย’
ความคิดเห็น