คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : episode 7 : การกลับหอพักวันแรก
การกลับหอพักวันแรก
sakura :
03.30 น.
ตอนนี้ก็เลิกเรียนวันแรกของฉันเป็นวันที่ไม่อยากจำเลยจริงๆ ฉันเดินออกมานอกตึกเพื่อมารอเพื่อนฉัน
ย้อนไปเมื่อ 02.00 น.ก่อน (ยังเรียนอยู่)
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด (เสียงโทรศัพท์สั่น)
เอ๋ ใครโทรมาตอนนี้นะ คนเขากำลังเรียนอยู่ ฉันคิดในใจ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อ เท็นเท็น ฉันเห็นชื่อปั๊บก็กดรับ
"ฮัลโหล ว่าไง มีอะไร"ฉันพูดแบบปัดๆ
[นี่ หลังเลิกเรียน เธอมารอพวกฉันที่หน้าตึกแพทยศาสตร์นะ]เท็นเท็นพูดอย่างเร่งรีบ
"อืม มีอะไรอีกมั้ย"ฉันพูด
[ไม่มีอะไร คุณเท็นเท็นทำอะไรน่ะ มาหาครูหน่อยสิ เวรล่ะ แค่นี่นะครูรู้แล้ว ไปนะ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด]เท็นเท็นพูดแล้วปิดสาย 555+ โอ๊ย แน่นท้อง เท็นเท็นลาก่อนนะจ๊ะ ครูเรียกน่ะ ฉันขำเท็นเท็นในใจ
กลับมาปัจจุบัน
ฉันนั่งรออยู่ตรงม้านั่งหน้าตึกแพทยศาสตร์ ฉันนั่งรอตั้งนานแล้วแต่ยังไม่มีใครมาเลย ฉันจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์โทรหาเท็นเท็น
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
[ฮัลโหล มีอะไรหรอซากุระ]เท็นเท็นพูด
"ฉันนั่งรอเธอตั้งนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาซักที"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสียสุดๆ
[อ๋อ ฉันขอโทษนะ ฉันลืมไปว่านัดเธอไว้ แฮะๆ ขอโทษนะ]เท็นเท็นพูด มันทำให้ฉันโกรธแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้
"แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน"ฉันถาม
[เอ่อ....คือ.....]เท็นเท็นพูด
"คือ...อะ...ไร"ฉันเน้นทีละคำ
[คือ....ตอนนี้ฉันอยู่ที่หอพักน่ะ ขอโทษนะ บาย ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด]เท็นเท็นพูดแล้วปิดสายไป
"เฮ้ย....ฉันต้องกลับคนเดียวหรอเนี้ย แล้วจะกลับยังไงล่ะเนี้ย ยังไม่รู้เลยว่าหอพักอยู่ที่ไหน เฮ้ย...."ฉันพูดเสร็จพร้อมเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า แล้วฉันก็เดินไปถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัยโคโนฮะ
"ยังไม่กลับอีกหรอ ซากุระ"เสียงของใครบางคนดังมาจากข้างหลังฉัน ฉันจึงหันหลังไปมองต้นของเสียง คนๆนั้นก็คือ......ไอ้ก้นเป็ดนั้นเอง.......เวลาฉันเห็นไอ้ก้นเป็ดทีไรฉันต้องนึกถึงตอนที่เราจูบกันด้วยนะ
"เรื่องของฉัน -//////-"ฉันพูดแล้วเชิดหน้าเพราะความอาย
"เชิดหน้าทำไม คิดถึงตอนจูบกันหรอ"ไอ้หมอนั่นพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก
"ยุ่ง!!!!"ฉันพูดเสร็จก็เดินไปที่หอพัก ซึ่งฉันไม่รู้ว่าหอพักอยู่ที่ไหนT-T
"นี่ ยัยโหนก ฉันรู้นะว่าเธอไม่รู้ว่าหอพักหญิงอยู่ที่ไหน จริงมั้ย?"ไอ้ก้นเป็ด แกรู้ทันเชียวนะ
"จริง!! และอย่าเรียกฉันว่ายัยโหนกนะ!!!"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสียสุดๆ
"อือ....ไม่เรียกก็ได้ ปะ...เดี่ยวฉันไปส่ง"ไอ้ซาสึเกะพูดจบก็ดึงแขนฉันไปทันที แต่ฉันไม่ได้ว่าอะไรเพราะฉันกลัวหลงอ่ะ TT-TT ระหว่างทางฉันกับเขาก็ไม่ได้พูดด้วยกันเลย จนไอ้ก้นเป็ดมันหยุดเดินอย่างกระทันหันและฉันก็ชนหลังของไอ้หมอนี่จนล้มลง ฉันพยายามดันตัวขึ้นมาก็เซไปชนไอ้หมอนี่อีกครั้งแต่ซาสึเกะก็รับไว้ทัน ฉันจึงผลักเขาออก
"ขอบคุณ"ฉันพูด
"ถึงล่ะ หอพักของเธออยู่ตึกนั้น งั้นฉันไปล่ะ"ซาสึเกะพูดเสร็จก็เดินไป ฉันจึงเดินเข้าไปในหอพัก ฉันเดินไปได้ซักพักฉันก็มาอยู่ที่หน้าห้องของฉัน ฉันไขกุญเเจเข้าไปแล้วฉันเข้าไปในห้องแล้วเข้าห้องน้ำเพื่อจะไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวด้วย
1 ชั่วโมง ผ่านไป
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็นอนเพราะว่าเวลาตอนนี้ประมาณ 4 ทุ่มได้ แต่ถึงยังไงฉันก็นอนไม่หลับสักที ฉันจึงเดินไปที่ระเบียงห้องนอนฉัน ฉันนั่งลงที่ม้านั่ง (มีม้านั่งทุกๆห้อง) ฉันนั่งไปนานฉันจึงคิดอะไรออก ฉันจึงเข้าไปในห้องเพื่อสิ่งของออกมาเล่น นั่นก็คือ.....กีต้าร์........ ฉันหยิบกีต้าร์ขึ้นมาแล้วไปนั่งที่ระเบียงและฉันก็เล่นเพลงที่ฉันแต่งขึ้นเองมาเล่น แล้วฉันก็ร้องเพลงเนื้อเพลงของมัน
แปะ แปะ แปะ เมื่อฉันร้องเพลงจบก็มีเสียงปรบมืออยู่อีกหอพักหนึ่งซึ่งหอพักนั่นเป็นของพวกผู้ชาย ฉันจึงลืมตา (ตอนเล่นีต้าร์และร้องเพลงซากุระหลับตาอยู่นะค่ะ)ขึ้นมาก็พบใบหน้าที่ไม่อยากจำ ดวงตาสีรัติกาลเหมือนทรงผม ใบหน้าที่คมคายได้รูป ทรงผมก้นเป็ด คนๆนั้นก็คือ.....ซาสึเกะ......
"เพราะดี เป็นเพลงที่เพราะมากเลย ว่าแต่..ทำไมเธอไม่นอนล่ะ ซากุระ"ไอ้ซาสึเกะถาม
"มันก็เรื่องของฉัน นายฟังฉันร้องเพลงนานยัง?"ฉันถามออกไป
"ฉันอยู่ตรงระเบียงนี่ก่อนเธอจะมานั่งอีก"ไอ้ซาสึเกะพูด
"หรอ...งั้นฉันไปล่ะ ราตรีสวัสดิ์"ฉันพูดออกไปแล้วรีบเข้าห้องเพราะอายที่ไอ้หมอนี่มันฟังฉันร้องเพลง ฉันรีบครานไปนอนบนเตียงและหลับไปในที่สุด
ความคิดเห็น