คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เตรียมตัว พร้อมเข้าค่าย The Gang!!! สู้!!!
“สวัสดีนักเรียนชั้นปีที่ 2 ทุกคน” เสียงทักทายดังมาจากไมค์
“เมื่อวานนี้ฉันได้รับข่าว ข่าวหนึ่ง ฉันมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่า เมื่อทุกคนทราบ ทุกคนต้องมีความตื่นเต้นเป็นอันมาก”เสียงประกาศจากไมค์ยังคงดังต่อไป (แล้วใครพูด???) (ฉันเอง มีนา) (. . .)
“เมื่อปีที่แล้ว พวกเราได้ไปเข้าค่ายกันมา และปีนี้พวกเราจะได้ไปเข้าค่ายกันอีกครั้ง” เสียงประธานชั้นปีประกาศข่าวที่เธอได้รับมาเมื่อวาน และเสียงดังเริ่มดังขึ้นจากเหล่านักเรียน
“ตอนนี้กำหนดการเข้าค่ายได้ออกมาแล้ว หัวหน้าของทุกคนจะนำใบกำหนดการไปแจกให้ทุกคน ขอเชิญหัวหน้าห้องแจกให้ใบกำหนดการ” มีนาเชิญเหล่าหัวหน้าห้องให้ไปแจกใบกำหนดการ ทั้งหมดใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ใบกำหนดการก้แจกเสร็จ เหล่าหัวหน้าได้กลับมานั่งที่นั่งของตน
“จากใบกำหนดการที่ทุกคนถืออยู่ มีสิ่งของที่ต้องเตรียมอยู่ในนั้น และให้ทุกคนจับกลุ่มกัน กลุ่มละ 4 คน ไม่แบ่งแยกห้อง และเพศ ให้ส่งรายชื่อคนในกลุ่มให้กับฉันโดยตรง เมื่อส่งให้ฉันแล้ว ให้ไปนั่งที่ให้เรียบร้อย เอาละจับกลุ่มได้” เมื่อมีนาพูดจบ เหล่านักเรียนก็รีบจับกลุ่มกันอย่างโกลาหล เพียงครู่เดียว นักเรียนก็กลับไปนั่งที่จนเกือบหมด เหลือเพียงแค่ลูเซีย และหลิง-หลิง
“จากนี้ถ้านักเรียนคนใดยังไม่มีกลุ่ม ฉันจะจับกลุ่มให้เอง” มีนาประกาศ
“สถานที่ที่เราจะไปเข้าค่ายยังเป็นความลับ ไม่มีใครรู้นอกจากท่านผู้อำนวยการ ฉะนั้น ทุกคนจะได้รู้พร้อมกันว่าเราจะได้ไปเข้าค่ายที่ไหน เมื่อพวกเราไปถึง โดยพวกเราจะได้ไปอีกสามวันหลังจากนี้ รถโดยสารฉันจะส่งไปบอกหัวหน้าห้องของพวกเธออีกที ถ้าไม่เข้าใจอะไร ให้ดูในใบกำหนดการ ในนั้นมีทุกอย่าง เอาละ ตอนนี้แยกย้ายกันได้ จนกว่าจะถึงวันเข้าค่าย ไม่มีการเรียนการสอนใดๆทั้งสิ้น” เมื่อมีนาประกาศเสร็จสิ้น เสียงประกาศสองประโยคสุดท้าย เรียกเสียงร้องของเด็กทั้งชั้นเรียนได้เป็นอันมาก สักครู่หนึ่ง นักเรีนจึงทยอยกันเดินกลับ
ลูเซีย และหลิง-หลิงเดินไปที่ห้องพักประธานชั้นเรียน เมื่อเปิดประตูเข้าไปพวกเธอเห็นมีนานั่งอยู่หน้าคอม และเห็นเคิร์ทนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊ค ทั้งคู่กำลังพิมพ์รายชื่อกลุ่มนักเรียนอยู่
“เอาละ ตอนนี้มีนักเรียนไม่มีกลุ่มอยู่สี่คน มีลูเซีย หลิง-หลิง ฉัน และ...” มีนาหยุดพูดเมื่อเธอเห็นรายชื่อของคนที่ยังไม่มีกลุ่มอีกคนหนึ่ง
“ฉันเอง” เคิร์ทพูด เมื่อเห็นมีนาเงียบไป ส่วนลูเซียและหลิง-หลิง มีอาการตื้นเต้น ดีอก ดีใจเป็นอันมาก
“พวกเธอดีใจกันทำไมเนี่ย” มีนาตะโกนทันทีที่เห็นเพื่อนๆที่รักของเธอ แสดงความดีอก ดีใจที่เคิร์ทมาอยู่ร่วมกลุ่ม
“ก็อาเคิร์ทนะ ทั้งเก่ง ทั้งฉลาด” หลิง-หลิงอธิบายสาเหตุของอาการตื่นเต้น
“อย่างน้อยถ้ามีคุณเคิร์ท เวลาคุณมีนาไม่อยู่ พวกเราก็อยู่ได้อย่างสบายใจหน่อย” ลูเซียพูดต่อ
“ยังไงซะ นายก็ต้องอยู่กลุ่มฉันอยู่ดี ฉันโมโหไปก็ช่วยไม่ได้ เซ็ง!!!” มีนาพูดปลอบตัวเอง
“อั๊วว่าพวกเรากลับบ้านไปจัดของที่ต้องใช้กันเถอะ” หลิง-หลิงพูด เพราะหลังจากที่เธออ่านรายการที่ต้องจัดเตรียมแล้ว เธอเข้าใจเลยว่าทำไมถึงไม่มีการเรียนการสอน รายการที่ต้องจัดเตรียมมีเยอะมาก ไม่รู้ว่าสามวันจะจัดเสร็จหรือเปล่า
“อืม เดี๋ยวฉันต้องเอา เลขที่รถโดยสาร ไปให้หัวหน้าห้องแต่ละห้องด้วย” มีนาพูด พลางเดินไปปิดคอมพิวเตอร์ ทั้งสี่คนจึงพากันเดินออกจากห้อง
ลูเซีย และหลิง-หลิง เดินไปซื้อของที่ต้องใช้ในการเข้าค่าย ส่วนมีนา และเคิร์ทช่วยกันแจกเลขที่รถโดยสารให้กับหัวหน้าห้อง จากนั้นจึงไปซื้อของที่ต้องใช้ต่อ เย็นวันนั้นลูเซีย และหลิง-หลิงนัดกันที่บ้านของมีนา โดยมีเคิร์ทมาเป็นตัวแถม
หลังจากที่ทุกคนจัดของที่ต้องใช้เสร็จ (ทำไมไวจัง???) (ฉันกับเคิร์ท จัดกันไว้ก่อน ขาดแค่ของบางส่วน จัดแป๊บเดียวก็เสร็จ เลยไปช่วยลูเซีย กับหลิง-หลิงจัด เลยจัดเสร็จกันไวนะ
ในตอนเย็นทั้งสี่คนตกลงที่จะทำสุกี้กินกัน มีนาจึงอยู่ที่บ้านเพื่อเตรียมของ ส่วนลูเซีย และหลิง-หลิงออกไปซื้อวัตถุดิบ ส่วนเคิร์ทนั้นนั่งจัดเตรียมคาราโอเกะอยู่ที่บ้านของมีนา เข้าไม่เข้าใจเลยทำไมมีนาไม่มีอุปกรณ์ที่ใช้ร้องคาราโอเกะอยู่ที่บ้าน ทำให้เขาต้องแบกอุปกรณ์มานั่งต่ออยู่ที่บ้านของมีนา
ในที่สุดทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย เหลือเพียงแค่นำวัตถุดิบ ไปล้างและหั่นเตรียมลงหม้อ มีนาผู้มีความถนัดด้านการทำอาหารจึงขอเข้าครัวเอง หลิง-หลิงผู้ไม่มีความถนัดด้านนี้เท่าไหร่นัก จึงขอปฏิเสธที่จะเข้าครัว และพ่วงลูเซียอยู่เป็นเพื่อน เคิร์ทเลยต้องเป็นคนครัวอย่างไร้ข้อกังขา
“ทำไมฉันต้องมาล้างผัก หั่นหมูค้วยนะ” เคิร์ทบ่นกับการที่เขาต้องเข้าครัวอย่างไม่เต็มใจนัก
“ฮ่าๆๆๆ ฉันเพิ่งรู้ว่านายไม่ชอบเข้าครัว เห็นปกติ ฉันได้ยินข้างบ้านทำอาหารกิรเองเป็นประจำ” มีนาหัวเราะ
“มันไม่มีทางเลือก อาหารเวฟรสชาติห่วยแตกจะตาย ฉันไม่ยอมเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอก” เคิร์ทบ่นพลางล้างผักไปพลาง เมื่อพุดจบ น้ำที่ไหลจากก๊อกก็กระเซ็นใส่เคิร์ท ทำเอาเคิร์ทตัวเปียกปอนไม่น้อย
“ฮ่าๆๆๆ ดูนายสิ เปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำไม่มีผิด” มีนาหัวเราะเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผสมกับตัวที่เปียกน้ำของเคิร์ท ทำให้มีนาหัวเราได้เป็นบ้าเป็นหลัง
“หัวเราะบนความทุกข์คนอื่นเนี่ย สนุกมากมั๊ย” เคิร์ทพูดอย่างเก็บกด
“ก้มัน ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ” มีนายังหัวเราะไม่หยุด
“คอยดูเถอะ” เคิร์ทพูด จากนั้นเขาจึงปเปิดกีอก ใส่กะละมัง แล้วสาดใส่มีนา สภาพตอนนี้ มีนาไม่ต่างอะไรกับเคิร์ท เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำ
“ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้เธอไม่ต่างจากฉันแล้ว” คราวนี้ฝ่ายที่หัวเราะ คือ เคิร์ท
“เหอะ” มีนาร้อง แล้วเอาน้ำจากกะละมัง สาดใส่เคิร์ท
ทั้งคู่สาดน้ำใส่กันไป ใส่กันมา ตอนนี้พื้นห้องครัวนองไปด้วย มีนาจึงต้องขอสงบศึก หยิบไม้ถูพื้นมาทำความสะอาด
หลังจากที่ทั้งเคิร์ท และมีนาจัดการกับวัตถุดิบเสร็จ ทั้งคู่ก็มีสภาพไม่ต่างจากลูกหมาตกน้ำ เหมือนในตอนแรก เคิร์ทเลยเดินกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อ มีนาก็เช่นกัน เธอเดินขึ้นไปข้างบนไปหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยน แต่ก่อนที่จะเดินขึ้นบันได มีนาได้ฝากให้ลูเซีย กับหลิง-หลิงยกผัก และเนื้อสัตว์ที่เตรียมไว้ออกมาวาง
เมื่อเคิร์ท และมีนาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ลูเซีย และหลิงหลิงก็นำวัตถุดิบทั้งหมดออกมาเตรียมไว้เสร็จเรียบร้อย
“เอาละ พร้อมกินกันหรือยัง” มีนาถามขึ้น
“พร้อมแล้ว” ลูเซียกับหลิง-หลิงตะโกนตอบ
“ลุย” ทั้งสามคนพูดพร้อมกัน
ตอนนี้ทั้งสี่คนกำลังกินสุกี้ และร้องคาราโอเกะอย่างสนุกสนาน อีกสองวันที่เหลือของทั้งสี่คนจะเป็นอย่างไร คงต้องติดตามกันต่อไป
ความคิดเห็น