ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ━ พบหน้า/เริ่มงานได้! ━
ณ ห้องพักครู
"สา~หวาด~ดี~จ้า~"เสียงน้อยๆของคนที่เรียกว่าเป็นผ.อ. คามิพูดแล้วเดินดุ่ยๆเข้ามาในห้องอย่างเริงร่าโดยมีมิซมองไม่วางตา
...ร่างกายของผ.อ.เด็กนั้น...
"วันนี้ก็มีครูและนักเรียนมาเพิ่มนะเออ"เมื่อเข้ามาในห้องได้ไม่นานก็เดินดุ่ยออกไปจากห้องพร้อมทั้งลากคนสองคนเข้ามาในห้องดั่งพาพ่อแม่ไปดูของแปลก
"ค คะ อาเตมืส ลูลอนเช่คะ^ ^;"ครูสาวผมบรอนยาวถึงกลางหลังพูดอย่างอายๆเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆโค้งให้แล้วเงยหน้ามายิ้มให้เพื่อนร่วมงานทุกคนอย่างเป็นมิตร คนอื่นๆก็ทำความเคารพให้เธอเช่นกันก่อนจะหันไปสนใจกับอีกคนที่โดนผ.อ.ลากมา
"ผ.อ.ครับเด็กคนนั้น...."
"มิคาเอล นิโคไลท์ครับ^ ^"พูดพลางก็โค้งให้หล่าวครูทั้งหลายเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้
"เจ้านี้คือเด็กพิเศษที่พึ่งเรียกตัวเหมือนเจ้าพวกที่กำลังเตร็ดเตร่อยู่ในโรงเรียนนะแหละ"คามิพูดพลางหยิบ ช็อกโกแลตที่อยู่บนโต๊ะส่วนตัว(ที่มีแต่ขนม)ขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย
...คนไหนน้าที่เป็นเครื่องสังเวย...
"เครื่องสังเวย?!!"มิซเปรยเสียงเบาก่อนจะปิดปากตนแล้วหันไปมองเด็กหนุ่มนิโคไลท์ เจ้าของเสียงในหัวเธอที่รู้ตัวว่ากำลังถูกมองก็หันมามองตอบ
...ลืมไปได้ยังไงเนี่ยว่าเธอคนนี้อ่านใจคนได้...
"เอาละ!!"เสียงของคามิเอ่ยขัดเสียงดังก่อนจะหยิบร่มวิ่งไปหานิโคไลท์พลางใช้ข้อร่มเกี่ยวคอเสื้อไว้พลางก็พูดต่อ"ได้เวลากลับที่อยู่แกได้แล้วเจ้านักเรียนเอย"
"คุณผ.อ.เลือดร้อนดีจังเลยนะครับ ฮะๆ"นิโคไลท์ที่โดนลากออกไปหัวเราะอย่างสนุกสนานเล็กน้อยก่อนจะมองมิซที่ทำตาตื่นไล่หลัง
...Good luck Miss...
ณ ห้องเก็บอาหาร
"พวกเธอเป็นใครนะ!!!"ไนท์เอ่ยคำรามเล็กน้อยก่อนจะหันไฟฉายใส่ร่างทำมึนทั้งสองท่ามกลางความมืดทั้งห้องที่แสนหนาวเหน็บ(ห้องเก็บอะไรกันแน่เนี่ย=_=lll)
"กรี๊ดดดดดดแสบตา!!!"เสียงโหยหวนของหญิงสาวหลอนแหลมจนน่ากลัว เสียดแทงสมองของเด็กสาวทั้งสองเข้าอย่างแรง
"น นี่ไนท์คุงคิดว่าไอ้ที่อยู่ตรงหน้าเราคืออะไร=△=lll"
"ย อย่าพึ่งถาม เอาเป็นว่าอยู่ห่างๆไว้ก่อนดีกว่า-`﹏′-lll"ว่าพลางก็ค่อยเดินถอยหลังไปให้ห่างร่างทำมึนที่กำลังกุมตาตัวเองและร่างทำมึนข้างๆ
"พวกเธอ~~~"
"เฮ้ย! อย่าเข้ามานะ!!!!"
ไม่ทันไรร่างทะมึนนั้นก็วิ่งฉับๆไปหาพวกเธออย่างรวดเร็วทันใจ
"มันมาแล้ว!!!!"
"สรุปแล้วพวกเธอเป็นใคร=_="
หลังจากที่วีนัสได้เผลอต่อยร่างทะมึนที่แสนน่ากลัวลงไปกองกับพื้นตั้งแต่หมัดแรกก็เผยร่างของเด็กสาวทั้งสองที่คนนึงอายุอาจจะไล่เลี่ยกับเธอคนนึงและอีกคนที่ร่างกายเหมือนเด็กแต่มีรังสีบ่งบอกว่าเธอไม่ใช่เด็กอีกคนนึง
"ฉันชื่ออาคิโมโตะ มิชิโกะ เป็นนักเรียนคะY_Y"เด็กสาวพูดร้องกระซิกเล็กน้อยก่อนจะคลำหัวโนๆของตนที่โดนต่อยไป
"เค้าชื่อเคเรีย เอโมส เป็นอาจารย์คะ๐>_<๐"เด็กสาวที่มีอายุเป็นปริศนาเอ่ยเสียงหวานพลางขยี้ตาที่ยังแสบเล็กน้อย
"แล้วพวกเธอเข้ามาในที่แบบนี้กัน=_=;"ไนท์ยังคงสอบถามนักโทษสาวทั้งสองต่อไป
"คือ....พวกเราสองคนหลงทางนะคะ^▽^;\"
"งั้นก็ตามพวกฉันมาละกัน ว่าแต่เธออยู่ห้องไหนละ"ไนท์จับขมับตนเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองมิชิโกะ
"ห้อง2Aค้า^0^"
"......"
...บังเอิญไปมะ⊙﹏⊙...
"อ เอาเป็นว่าเราตามหาเครื่องปรุงกันต่อเหอะ=_=;"ไนท์พูดพลางหันกลับไปเดินนำสาวๆที่เพิ่มอีกสองคนไป
"อือ...แต่ละอย่างที่สั่งมานี่มีแต่ของแปลกๆทั้งนั้นเลยแฮะ"วีนัสเปรยขึ้นเบาๆตานั้นจับจ้องไปที่กระดาาแผ่นนึงที่จดเครื่องปรุงต่างๆของริอา
"คงจะทำอะไรบางอย่างละมั้งนะ"ไนท์พูดอย่างเซ็งพลางค่อยๆคว้าขวดบางอย่างใส่ตะกร้าลายมิกกี้เมาส์อย่างหน่ายๆพักนึงก่อนจะหันไปมองตะกร้าที่ไม่ต่างจากของตนนัก แค่เป็นลายคิดตี้แค่นั้นเอง
...ทำไมมีตะกร้าลายแปลกๆเนี่ย=_=...
"ทำไมรู้สึกคุ้นๆกับสูตรอาหารนี้นักน้า..."มิชิโกะพึมพำเล็กน้อย ตาจ้องเขม็งไปที่กระดาษจดเมนูเครื่องปรุงอย่างอยากรู้อยากเห็น
"เอาละครบแล้ว"ไนท์พูดพลางวางเครื่องปรุงลงกับพื้นพลางขยับตัวเองไปมาเพื่อคลายความอ่อนล้าขณะที่คนอื่นยังไม่ทันทำอะไรด้วยซ้ำ
"งั้นกลับกันเถอะค้า~>∇</"เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นเคเรียก็พลังเพิ่มขึ้นทันที
"นั้นสิเนอะ กลับกันเหอะ=w="วีนัสที่เริ่มอยากกลับด้วยก็ลากไนท์ที่ยังทำหน้าเบื่อไปตามด้วยมิชิโกะและเคเรียที่วิ่งตามไป
"พวกเธอ! รอกันด้วยสิคะ!!"
ณ ห้องทำอาหาร
"เอาละเตรียมของเสร็จเรียบร้อย เหลือแค่เครื่องปรุง"ริอาพูดพลางปาดเหงื่อตัวเองเบาๆ
"กลับมาแล้วจ้า~^0^/"ร่างของเด็กสาวนามวีนัสทีบประตูเข้ามาอย่างมาดเท่พร้อมทั้งผู้ร่วมงานที่โดนลากมาทำหน้าแหยๆประกอบกับผู้ร่วมทางอีกสองคน
"โอ้! กลับมาได้จังหวะพอดีเลย"ว่าพลางก็หันไปมองเพื่อนสาวของตนที่กลับมาพร้อมเครื่องปรุงอย่างที่หวังแล้วเดินฉับๆไปหา"ครบใช่มะ ไม่ขาดเหลือใช่หรือเปล่า"
...เสียงนี้มัน!...
"คิดว่าฉันเป็นใคร วีนัส ริซซิ่ง ซิลเวอร์ เชียวนะยะ^[+++]^"พูดพลางก็วางตะกร้าลายมิกกี้และคิดตี้ลงบนมือของริอาที่ทำหน้างงเล็กน้อยกับรสนิยมของเพื่อนร่วมห้องแต่ก็รับมาแต่โดยดี
"ว่าแต่ทำกันไปถึงไหนแล้วละ"ไนท์ที่ยืนกวาดตามองรอบห้องอยู่นานก็หันมาถามยูมิ
"คะ ตอนนี้ก็เตรียมของเสร็จพอกับที่พวกคุณเข้ามาเลยละคะ^ ^"
...ชัวร์เลยไม่ผิดแน่...
"ยูมิจัง ริอาจัง.."
"หือ?"เจ้าของชื่อทั้งสองเมื่อได้ยินเสียงของผู้ร่วมทางคนนึงก็หันควับมามองกับชื่อเรียกและเสียงที่แสนคุ้นเคย"น นี่อย่าบอกนะว่าเธอคือ..."
"มิชิโกะของพวกเธอมาหาแล้วจ้า~\>∇</"ว่าพลางก็โผเข้าสู่เพื่อนทางสองของตนที่อยากพบหมานานที่ทำหน้าเหวอตามๆกันไป
"ม มาได้ไง! มาทำไม!!0[]0"ริอาทำแตกตื่นพลางดันหน้าของเพื่อนสาวเธอออกไปให้ไกลจากหน้าเธอที่สุด
"มิชิโกะจัง เธอเรียนอยู่ที่ฝรั่งเศษอยู่ไม่ใช่หรอ>[]<"ยูมิที่มีอาการและการตอบสนองไม่ต่างกับริอาพูดขึ้นมิชิโกะจึงหยุดการกระทำของเธอในทันที
"เรื่องมันยาวนะ..."
"เรื่องก็เป็นอย่างว่าละ^ ^"
"ไอ้ผ.อ.!!!TTATT๐"ทั้งห้องพากันร้องหาผ.อ.กันเสียงหลงก่อนจะปาดน้ำตากันเป็นแถวให้ผู้เล่าเรื่องราวนั้งงงเต๊กไปพักใหญ่
"เอ่อ..."
"ฉันเข้าใจดีมิชิโกะ ฉันเข้าใจดีแล้วTT^TT"
"เดียวสิพวกเธอ..."
"ไม่ต้องห่วงนะในฐานะเพื่อนฉันยินดีช่วยเธอได้เสมอ ต่อไปนี้เรามาเป็นเพื่อนกันน้าY‿Y"
"=﹏=;"
(เรื่องราวเป็นเช่นไรยังคงเป็นปริศนานะเคอะ=w=)
"ว่าแต่ยูมิเป็นหัวหน้าห้องงั้นหรอ สุดยอดไปเลยน้า~"พอเปลื่ยนเรื่องทุกสายตาก็มองไปยังหัวหน้าห้องที่กำลังซึ้งอะไรสักอย่างให้มาตีหน้าเหวอแทน
"ม ไมถึงขนาดนั้นหรอกจ๊ะ=▽=;"
"ว่าแต่พวกเธอคิดจำทำไอ้นั้นสินะ"มิชิดกะพูดก่อนจะทำหน้าเข้มมองเพื่อนสาวที่นั้งล้อมวงเธอ
"อ่า เจ้าสิ่งนั้นที่พวกเราคิดค้นยังไงละมิชิโกะ"ริอาเปลื่ยนดหมดพลางทำหน้าไม่ต่างกัน
"สิ่งนั้นนะหรือ"อาโอะพูดสบทบพลางทำหำสิหน้าไม่สู้ดี
"ใช่ไอ้นั้นแหละ"วีนัสตอบตามพลางตีหน้าซีเรียสด้วย
"แน่ใจแล้วหรอว่ามันจะไม่เป็นอะไรนะ"ยูมิหันไปพูดพลางกางกระดาษออกให้ทุกสายตาไปมอง
"ถึงขนาดกินเข้าไปแล้ว//เซนเซอร์//ได้แบบนี้จะไม่เป็นไรงั้นหรอจ๊ะ-`д´-"มี่เอ่ยเสริมพลางทุบพื้น
"ยังไงก็ต้องเสี่ยง ได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน"ไนท์เอ่ยต่อ"หนำซ้ำพวกเธอคิดจะทำของแบบนี้ทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อนละ= ="
"ก็แหม ตอนนั้นคุณไม่อยู่นี่ฮะ^ ^"
...ปั๊ดเหนี่ยวซะเลยนี่= =*...
"ถึงพูดไปก็ไม่เกิดอะไร..."เสียงเล็กๆของฮาร์โมนี่ที่เงียบอยู่นานเอ่ยออกมาเป็นครั้งแรกให้ทุกสายตาไปมองคุณเธอที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทักโครเชไม่สนอะไรเหมือนเดิม จีนัตจึงช่วยสานต่อ
"งั้นเรามาทำกันเลยดีกว่า ลุยๆ!>‿<๐"
"โอ้ว นั้นสินะ!"วีนัสร้องพลางลุกขึ้นพรวดขึ้นยืนอย่างสง่า
"ค คือ..."
"อะไรของเธอยะ!!"วีนัสที่ไผลุกร้อนแรงหันมาตวาดใส่ก่อนจะค่อยๆพิจรนามองอีกที"โรงเรียนนี้รับเด็กเข้ามาอีกแล้วหรอ- -"
...เอ๊!!...
"นี่เธอ จำไม่ได้หรือไงว่าเด็กเอ้ยคุณคนนี้เค้าเป็นครูของสายชั้นนี้ที่เราพึ่งจะพาตัวมานะ=ロ=;"ไนท์เข้ามาบอกก่อนจะหันไปมอง'คุณครู'ที่ยืนปากค้างไปพักใหญ่
"งั้นผมช่วยไปส่งให้นะครับอาจารย์ นะฮะ^ ^"ยามิว่าก่อนจะยื่นมือไปกุมมือเล็กๆของ'อาจารย์'ที่ทำหน้าเหวอต่อ
"ใช่แล้วๆ อยากกลับแล้ว พากลับห้องพักครูให้ด้วยเลยน้าTT[]TT"ว่าพลางก็เข้าโผกอดยามิแล้วร้องไห้งอแงดั่งเด็กๆโดยยามิก็ไม่สนใจอะไรก็พาอาจายรย์ของตนกลับห้องพักครูตามความปราถนาไปโดยดี
"อ๊าย~~ อยากกลับไปเป็นเด็กจังเลย๐>ω<๐"
"¬_¬"
"กลับมาแล้วค้าบ^ ^"
...เฮ้ย เร็วไปไหม=_=lll...
"มีคนมาเพิ่มเป็นของแถมด้วยนะครับ^ ^"
"สวัสดีจ้าสาวๆ^0^/"สองสาวต่างเสียงเอ่ยพร้อมกันพลางโบกมือให้เหล่าสาวๆที่ว่าในห้องอย่างเป็นมิตรโดยมียามิยืนยิ้มให้ประกอบฉาก
"งี่เง่าชะมัด=_="อีกสองสาวข้างหลังก็พึมพำใส่สองสาวด้านหน้าลับหลัง
"นี่ยัยอาเนะหัดเอาอย่างฉันบ้างสิยะ ห้ะ=[]=*"
"ทำแบบเธอคงจะขายหน้าแย่=_="เด็กสาวเจ้าของชื่ออาเนะเอ่ยเสียงขรึมพลางเดินเข้าห้องไปกับเพื่อนคนใหม่ที่ไม่ค่อยต่างของเธอที่เข้ากันได้แทนเพื่อนเก่าที่ยืนกัดฟันกรอดๆไล่หลัง
"จำไว้เลยนะยัยหัวเขียวเอ้ย\>[]<*/"
"น่าๆ สนุกดีกว่านะ^0^"
...เอามาเพิ่มทำบ้าอะไรเนี่ย แค่นี้ก็จะคุมไม่ไหวแล้วนะเฮ้ย!...
"เจ้าพวกนี้..."เพทายเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะหันไปมองทั้งสองที่เข้ามาในห้องและที่สนใจมากที่สุดคือเด็กสาวที่มีเรือนผมยาวสีม่วงสลอยภายใต้หมวกขนแกะที่มองเธอด้วยสายตาที่ไม่ต่างจากเธอเช่นกัน
"นักเรียนมาใหม่ฉบับพิเศษของห้องเราคะV V"เนโกะตอบอย่างรู้หน้าที่
"ชื่ออะไร"
"...คุณหนูผมม่วงคนนั้นชื่อชิชิกิ อามิคะ"หลังจากเงียบเพื่อหยุดมองคุณหนูของตนที่ยังคงจ้องเธอคนนั้นไม่วางตา ปากก็ว่าอย่างรู้ใจว่าคุณหนูเพทายของตนต้องการจะรู้ชื่อใคร
...เด็กคนนี้...
...ยัยนี้...
...คาแร็กเตอร์เดียวกัน!!...
"=_="
"( =A=)---*---(-` ´- )"
"...ก็อย่างว่า พอทำได้ใช้ไหมคะ^▽^;"หลังจากที่อธิบายทุกอย่างเสร็จสรรพยูมิจึงค่อยๆเงยหน้ามองเหล่าเพื่อนร่วมงานทั้งหลายที่ไฟลุกพรึบกันถ้วนหน้า
"ได้เมื่อไร่เมื่อนั้น=_=๐"
"จัดเต็ม๐=_=๐"
"ค คะ งั้นหรอคะ^ ^;"
"เมื่อรู้วิธีการกันดีถี่ถ้วนแล้ว..."ริอาพูดค้างไว้ก่อนจะค่อยๆเดินไปหยิบมีดขึ้นมาแล้วหันมามองทุกคนด้วยรังสีที่แรงกล้าก่อนพูดต่อ
"ก็เริ่มงานกันได้!!!◣▽◢/"
"ค้า!!!/>Д<"
_____________________________________________
บทส่งท้าย
เนื่องจากไรต์จังไม่ค่อยมีเวลาในการแต่งมากมายนักเนื่องจากการบ้าน
ปิดเทอมมันเยอะไปหน่อยประทานโทษด้วยนะคะ>u<\ ถึงนักอ่าน
ที่มีน้ำใจที่แม้บางทีอาจจะเม้นบ้างไม่เม้นบ้างก็ขอบคุณที่ยังอุส่าห์อ่าน
นะคะYwY ยิ่งเหล่านักอ่านที่เม้นด้วยแล้วยังเป็นเจ้าของตัวละคร
ดิฉันจะยิ่งตั้งใจให้ออกเยอะเป็นพิเศษเลยคะ>0<
และเมื่อไร่ที่ดิฉันได้อัพนิยายแล้วจะพยายามส่งข้อความไปถึงคน
ที่อ่านแล้วเม้นนะคะ^q^(ก็คนมันไม่รู้นิว่าใครอ่านมั้งY^Y๐)
วันนี้พล่ามเยอะไปหน่อยคุณผู้ที่อ่านอาจจะรำคาญไปหน่อยแต่ก็
ขอบคุณที่ยังอุส่าอ่านนะคะTwT
อ้า คอมเม้น...
ปิดเทอมมันเยอะไปหน่อยประทานโทษด้วยนะคะ>u<\ ถึงนักอ่าน
ที่มีน้ำใจที่แม้บางทีอาจจะเม้นบ้างไม่เม้นบ้างก็ขอบคุณที่ยังอุส่าห์อ่าน
นะคะYwY ยิ่งเหล่านักอ่านที่เม้นด้วยแล้วยังเป็นเจ้าของตัวละคร
ดิฉันจะยิ่งตั้งใจให้ออกเยอะเป็นพิเศษเลยคะ>0<
และเมื่อไร่ที่ดิฉันได้อัพนิยายแล้วจะพยายามส่งข้อความไปถึงคน
ที่อ่านแล้วเม้นนะคะ^q^(ก็คนมันไม่รู้นิว่าใครอ่านมั้งY^Y๐)
วันนี้พล่ามเยอะไปหน่อยคุณผู้ที่อ่านอาจจะรำคาญไปหน่อยแต่ก็
ขอบคุณที่ยังอุส่าอ่านนะคะTwT
อ้า คอมเม้น...
by Writer
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น