คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นๆ
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นๆ
“ฮือ ฮือ ฮือ”เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยคนหนึ่งในพุ่มไม้ใหญ่หลังคฤหาสน์ที่ใหญ่โตแห่งตระกูลเกรเตอร์ เกรเตอร์นั้นถือเป็นตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งแห่งอาณาจักรฟรานิส ถ้าพิจารนาดีๆแล้วเด็กคนนี้ มีผมสีดำยาวขลับเงาวับสวยยาวถึงกลางหลัง นัยน์ตาสีมรกตที่บัดนี้แดงคลำเพราะร้องไห้ ใบหน้ารูปไข่กลมมนแบบเด็กๆ กำลังคุดหน้าอยู่กับหัวเข่าใต้ต้นไม้ใหญ่ แต่งชุดเดรสสีออกเทาๆทมิฬๆเก่าๆแต่มีตราสัญลักษณ์ของตระกูลเกรเตอร์ติดอยู่พอให้รู้ว่าเป็นคนตระกูลเกรเตอร์ เป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 7 ขวบ ซึ่งภาพนี้อาจจะเป็นภาพที่ชินตาของพวกคนในคฤหาสน์ แต่ไม่คุ้นตาต่อคนภายนอกนัก
“คุณหนูค่ะ คุณหนูเฟรอาน่า หยุดร้องไห้เถอะค่ะ นะค่ะ”เสียงหวานแหบของหญิงสาววัยประมาณ 32 ปี เธอชื่อ แปรี่ กัวน่า เป็นแม่นมของเด็กผู้หญิงที่กำลังร้องไห้อยู่ คือ ท่านหญิงน้อยแห่งคฤหาสน์เกรเตอร์ นามว่า เฟรอาน่า เกรเตอร์ เธอรู้ดีว่าคุณหนู ท่านเป็นคนยังไง เพราะเธอเป็นคุณหนูตั้งแต่ยังแบเบาะ คุณหนูของเธอเป็นคนที่ไม่ชอบแสดงความรู้สึกมากนัก ถ้าทนไม่ไหวก็จะมาแอบร้องไห้ตรงนี้เสมอ และสิ่งที่ทำให้คุณหนูร้องไห้ได้คงมีไม่กี่อย่าง คือ คุณชายทั้งสองแกล้งอีกเป็นแน่ คุณชายทั้งสองที่เธอกล่าวถึงคือ เพโอ เกรเตอร์ วัย 12 ปี และ โพเคย์ เกรเตอร์ วัย 10 ปี พี่ชายทั้งสองของคุณหนู พี่ชายของคุณหนูนั้นเป็นเด็กดื้อรั้น เอาแต่ใจตนเอง ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อน ต่างจากคุณหนูของเธอมากนัก คุณหนูของเธอ เป็นคนว่านอนสอนง่าย อ่อนโยน ใจดี เธอนะ เกลียด พี่ชายของคุณหนูมากนัก ทำไมคุณท่านเพริอา เกรเตอร์ กับคุณนายเฟรซิน่า เกรเตอร์กลับให้ความเอาใจใส่คุณชายทั้ง 2 โดยไม่ให้ความเอาใจใส่คุณหนูเลยแม้แต่จะคุยกันดีๆ
“นมแปรี่ ฉะ ฉัน จะไม่ยอม พะ พวก ทะ ท่าพี่อีกแล้ว”เฟรอาน่าพยายามกล่าวออกมา
“แล้วคุณหนูจะทำยังไงเหรอ ค่ะ คุณหนูตัวแค่นี้จะไปแข็งขื่นกับใครได้”แปรี่กล่าวอย่างหวงใย
“ฉะ แน ต่อ แต่ นะ นี้ไป ฉันจะเป็นนักฆ่า !”
7 ปีต่อมา
“เฟรอาน่า ! ทำไมลูกถึงทำตัวอย่างนี้ฮะ”ชายวัย 40 กว่าๆนัยน์ตาสีเขียวขจีเรียวคู่สวยฉายแววโกรธเกรียวเพราะเรื่องบางอย่าง ผมสีน้ำตาลไหม้แซมสีขาวบ่งบอกถึงอายุของเจ้าของสีผม แต่งกายใส่เสื้อสูทเต็มยศของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ร่างกายกำยำบ่งบอกถึงการฝึกเป็นอย่างดีที่ไม่มีการอู่ซ้อม แถมรอยบากกลางหน้าที่บอกถึงประสบการณ์อันโชคโชนเป็นอย่างดี มีตราสัญลักษณ์ของคนตระกูลเวสเตอร์อยู่บนกลางอก เขาคือนายท่านใหญ่แห่งตระกูลเวสเตอร์ ผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งฟรานิส กำลังตวาดใส่บุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูล เด็กสาววัย 14 ปี ผมสีดำเงาวับดุจราตรียาวถึงกลางหลัง ที่ส่งกลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆชวนหลงใหล นัยน์ตาสีมรกตเรียวโตคู่สวยฉายแววก้าวร้าวต่อผู้เป็นบิดา ใบหน้าเรียวกลมรูปไข่ ผิวขาวนวลละเอียดส่งกลิ่งหอมอ่อนๆแต่งกายโดยใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสว่าง ทับด้วยเสื้อกั๊กสีน้ำตาลอ่อน ตามด้วยกางเกงขายาวสีดำอมเทา
“แล้วจะทำไมท่านพ่อ ท่านไม่เคยสนใจข้าอยู่แล้วนี่”เด็กสาวนาม เฟรอาน่า เวสเตอร์ กล่าวอย่างไม่สนใจพลางจิบน้ำชาอ่านหนังสือต่อไป
“เฟรอาน่า ! แต่การที่เจ้าไปโปรยสเน่ห์ใส่ไปพวกท่านชายต่างๆทั้งหลายมันไม่งามนะ แถมเจ้าก็ชอบทำอะไรหามๆ แล้วตระกูลเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนฮะ”
“น่าเบื่อเสียจริง ท่านพ่อ อีกซัก 2-3 อาทิตย์ หนูค่อยกลับบ้านละกัน หนูจะไปทำงานส่วนตัว Bye bye !”กล่าวจบเฟรอาน่าก็หายตัวไปจากตรงนั้นทันที ทิ้งไว้เพียงแค่อารมณ์โกรธของชายวัยเข้าเกือบทอง
ณ ตลาดกลางอาณาจักรเดวินาส
“เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ พวกคนที่บ้านเนี่ย แล้วภารกิจรับจ้างครั้งต่อไปคืออะไรน้า- อืม ไปลอบสังหารขุนนางผู้ใหญ่ชั้นสูงที่ชื่อว่า แกล เรเนียน อายุ 49 ปี อยู่ที่อาณาจักรวาเตอร์เรีย ข้อมูลอย่างอื่นก็ไม่ให้ด้วยแหะ นี่เห็นฉันเป็นนักสืบหรือยังไงกัน(ฟะ) เอาเถอะก่อนอื่นต้องหา ยัยเรย์ซะก่อน”เฟรอาน่ากล่าวอย่างเหนื่อยใจกับงานที่ตัวเองได้รับ
“เฮ้ เฟรอาน่า ฉันกับเรย์อยู่นี่”เสียงอันกวนประสาทของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เพศจริงๆของมันเป็นผู้หญิง เรือนผมสีทองอ่อนสั้นที่ดูยุ่งเหยิงโดยธรรมชาติจนติดดูดี นัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเลกลมโตที่มักมีแววสั้นระริกเพราะความขี้เล่นของเจ้าตัว มีรสนิยมแปลกๆคือชอบคาดหูแมวของเล่นไปไหนมาไหนจนเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัว ที่กำลังจูงมือเด็กสาวอีกคนที่มีสีผมสีครีมอ่อนเกือบจะขาวยาวไสว ผู้ที่มีอดีตที่ไม่ดีนัก นัยน์ตาสีแดงดุจทับทิมกำลังจ้องอ่านหนังสืออยู่โดยรวมของภาพแล้ว ก็คือ เมื่อผู้คนมองไปแล้วจะเห็นเด็กหนุ่มผมทองกำลังพยายามอย่างสูงเพื่อนลากเด็กสาวผมสีครีมมาหาเพื่อนสาวผมดำที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าอาคารของหน่วยลับเฉพาะขององค์กรนักฆ่าที่ดูเหมือนห้างสรรพสินค้า
“เฮ้อ เรย์ เลิกอ่านหนังสือได้แล้วเดียวต้องไปทำงานอีกนะ ส่วนไอ้ตัวยุ่งโซริน เธอนะมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยไป๊”เฟรอาน่ากล่าวอย่างเบื่อหน่ายเพราะทุกครั้งที่เธอมาที่นี่ทีไรมันต้องเป้นแบบนี้ทุกทีสินา-น่าเบื่อจริง อ๋อลืมบอกไปว่าไอ้หัวทองมันชื่อแพนโดร่า อลิซ บุตรสาวสุดสวาทของนักสืบชื่อดัง แพนเดล อลิซ และยังเป็นน้องสาวที่รักของรุ่นพี่แสนแสบของเธออีกต่างหาก พี่ชายมันนะชื่อ แพเรส กับ แพราส อลิซ นักฆ่าฝาแฝดอันดับ 6 แห่งเฟริคาน อายุ 16 ปี ขึ้นเรื่องป่วนไม่แพ้น้องสาว ยัยนี่มีบ้านเกิดอยู่ที่เออร์เธียร์ อาณาจักรแห่งดิน อายุ 14 ปีเท่าเธอ ไม่เคยอยู่เป็นหลักเป็นแหล่งเกิน 3 ปีเลยซักครั้งไม่สิไม่เกิน 1 ต่างหาก ได้ฉายาประจำว่า “เจ้าตัวแสบโซริน” มีอาชีพคือ หัวขโมย ส่วน ยัยนั้น เรย์ ฮาฟมิเกลซิส เด็กกำพร้าที่แอบหนีออกมาจากบ้านสงเคราะห์เด็กกำพร้ามาเป็นนักฆ่าตอนอายุ 12 ปี ปัจจุบันอายุ 13 ปีอายุน้อยกว่าเธอ 1 ปี แม่ตายตอนอายุ 5 ขวบ พ่อทิ้ง เป็นนักฆ่าฝึกหัดที่ไม่ต้องฝึกก็ติด 1 ใน 20 อันดับต้นๆของนักฆ่าได้สบายๆ แต่เจ้าตัวเป็นคนจำพวกที่ไม่ชอบเด่นก็เลย ยังคงเป็นนักฆ่าฝึกหัดอยู่ บ้านเกิดอยู่ที่วินดิออคย์
“มีงานอะไรเข้ามาล่ะ พี่เฟร”เรย์เอ่ยขึ้นมาอย่างเรียบตามฉบับของตัวเธอเอง
“เรามีงานที่ต้องไปทำที่ ในเมืองหลวงของวาเตอร์เรีย ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ชื่อ แกล เรเนียน อายุ 49 ปีส่วนข้อมูลอื่นเราต้องหาเอาเอง ดังนั้น แพนโด เอาประวัติของคนๆนี้มาให้ดูทีสิ ฉันว่าเธอน่าจะมีนะ”เฟรอาน่าแจกแจงอย่างเสร็จสับ
“มีอยู่แล้ว ! ก็เมื่อตอนที่เราไปที่ทำภารกิจวาเตอร์เรีย ครั้งแรก เมื่อ 3 ปีก่อนนะ ฉันขโมยแผนผังประวัติขุนนางชั้นสูงของพ่อมาด้วย เดี๋ยวนะ เดี๋ยวหยิบให้”กล่าวจบแพนโดร่าก็ก้มไปหาของในกระเป๋าส่วนตัวของเธอ
“พี่แพนโด นี่เหมาะกับอาชีพหัวขโมยจริงๆเลยนะค่ะ”
“เพิ่งรู้รึไง เรย์ อ๋อแล้วก็ไม่ใช่เรา แต่เป็นฉันคนเดียว แล้วเธอก็ตามไปเองต่างหาก”เฟรอาน่ากล่าวอย่างเบื่อหน่ายปนอ่อนใจกับนิสัยของเพื่อนเธอคนนี้
“นี่ไง แกล แกล แกล เรเนียนนี่ไงเจอแล้ว อายุ 49 ปี มีบุตรสาวอยู่ 5 คน ไม่มีบุตรชาย เป็นคนเจ้าชู้มากๆ ไม่เก่งเรื่องรบ ใช้กำลัง แต่ฉลาดเป็นกรด อาศัยอยู่ในเขตพระราชวังของวาเตอร์เรีย เป็นพวกที่ชอบเบียดเบียนประชาชน โกงภาษี ลงโทษคนที่ไม่มีความผิด แต่ทางราชวงศ์ก็ทำอะไรไม่ได้ด้วย ก็เลยมาจ้างพวกเราล่ะมั้ง”แพนโดร่ากล่าวอย่างสุขุม
“อืม ข้อมูลมีมากกว่านี้อีกไหม แพนโด”เฟรอาน่าถามเพื่อมีข้อมูลมากกว่านี้
“ไม่หรอก ที่เหลือต้องไปสืบเองแล้วล่ะ”
“โธ่ ทำไม ไม่มีข้อมูลที่ละเอียดกว่านี้นะ ไอ้เราก็ขี้เกียจหาด้วย พี่แพนโด”เรย์กล่าวอย่างเหนื่อยใจพลางคว้าแผนผังประวัติขุนนางชั้นสูงของวาเตอร์เรียมาอ่านดู
“เอาเถอะน่า มีแค่นี้ก็ดีถมแล้วนา-เรย์”เฟรอาน่าพูดแล้วคว้าแผนผังมาม้วนๆกลับแล้วส่งคืนแพนโดร่าก่อนจะกล่าวประโยคต่อมาว่า “ไปกันเถอะ ไปทำงานนี้ให้เสร็จกันเถอะ !!!”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เฮ้อ กว่าจะลงได้
โปรดคอมเม้นด้วยนะเจ้าค่ะ
1 คอมเม้น 1 กำลังใจ
ความคิดเห็น