คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : How Gee Act: 6 ฉากหลุดเทมป์จี!!
How Gee Act 6 : ฉากหลุด เทมป์จี!!!
หลังจากที่ยองเบดันหลังซึงรีออกนอกห้องไปแล้ว คนตัวเล็กก็ยืนนิ่งคิดอยู่กลางห้อง อืม...กูจะทำไงกะมันดีวะ...ของแบบนี้มันต้องจัดแบบ VIP ฮะฮ่า
เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ จียงควานหาของในกระเป๋าเป้สีแสบสันของตัวเองที่สะพายติดตัวมาและหยิบบางสิ่งขึ้นมา
บางสิ่งที่ว่านั่นมันก็คือ...คือ...คือ...คือ...
...ลุ้นกันอยู่อ่ะดิ - -*
คือ....คือ...คือ.....
อยากรู้ช่ายม้า???? (ผัวะ!! // โดนรีดเดอร์ตบ)
มันก็คือ....แต่นแตนแต๊นนนนนน....แผ่นแวกซ์ขนราคาแพงยี่ห้อหนึ่งนั่นเอง ฮิ้วววววววว (เอามาจากไหนวะ)
ก็ตอนแรกกะเอามาแก้แค้นไอ้ฮงกิมันไง แล้วเสร็จทีนี้เจอเหยื่อใหม่ ก็ใช้กะมันนี่แหละ 55555
“ไอ่ชเวเอ๊ยยยยย รอบนี้อโหสิกรรมให้กูด้วยนะ” จียงพูดพึมพำอยู่คนเดียวแล้วนั่งหามุมแปะแผ่นแวกซ์ขนตรงหน้าแข้งคนบนเตียง
“เสร็จกูล่ะมึง” พูดจบนิ้วเรียวก็จับที่มุมแผ่นแวกซ์ขนไว้และ...แคว่กกกกกกกกกกก!!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”
พลั่ก!!!
โครมมมมม!!!!!
“โอ๊ยยยยย!!!”
เสียงข้างต้นไม่ใช่เสียงอะไร ก็แค่หลังจากที่จียงดึงแผ่นแวกซ์ออกอย่างแรง แล้วเสียงร้องของกอริลล่าก็ตามมา หลังจากนั้นก็เหมือนเกิดอาการเส้นกระตุก ตีนไซส์ควายๆก็เลยถีบไอ้คนดึงซะกระเด็นไปชนตู้ลงไปนอนโอดโอยอยู่บนพื้นเท่านั้นเอ๊งงงงง
“ไอ่เชี่ย มึงถีบกู๊~~~” จียงร้องลั่นห้อง
“โอ๊ย โอ๊ะๆๆๆ อะไรวะเนี่ย!!!” กอริลล่าถึงกับตื่นเต็มตากันเลยทีเดียว
ชเวซึงฮยอนลุกขึ้นมานั่งพลางสำรวจขนหน้าแข้งที่หายไป แล้วหน้าซีด แม่งงงง ไปเป็นแถบเลย ใครทำวะ!!!
สายตาคมตวัดมองไปรอบห้องแล้วไปหยุดอยู่ที่คนบนพื้น
หน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหน...เฮ้ย!นั่นมัน
“นาย...ควอนจียง”
“เออดิวะ แม่งงงงง” คนถูกเรียกลุกยืนขึ้น ลูบหลังตัวเองป้อยๆ หลังกระแทกตู้ซะเต็มแรงเลย เจ็บอ่ะT^T
...เอ๊ะ โอ๊ะ!เดี๋ยวนะ แล้วมันรู้ชื่อกูได้ไงวะ - -*
“นะ นาย...รู้ชื่อชั้นได้ไงอ่ะ” จียงถามแบบกล้าๆกลัวๆ
“รู้ก็แล้วกัน” ไอ้ชเวตอบหน้าตายแล้วลุกจากเตียงเดินอาดๆเข้ามาหา
“ตื่นแล้วก็ดี เฮ้ยๆไอ้เบ้เพื่อนมึง...โอ๊ะ!!!”
คนตัวเล็กพูดยังไม่จบประโยคดี กลับโดนดึงข้อมือกลับไป
“เฮ้ยอะไรวะ!!”
ปัง
สภาพมันก็เลยกลายเป็นว่า...จียงโดนดันติดฝาบ้าน(?)โดยที่มีเทมโปยืนเอาแขนกั้นไว้ทั้งสองข้างซ้ายขวา มันจะส่อไปไหนเนี่ยยยย
“จะ จะทำไรอ่ะ ปล่อยเด้!” จียงพยายามดิ้นหาทางออก
“จะดิ้นทำไมล่ะ ไม่ได้จะทำอะไรซักหน่อย” เทมโปพูดยิ้มๆ เออ นี่แหละช่วงเวลาเอาคืน เล่นซะขนหน้าแข้งหายไปครึ่งแถบ งานนี้ขอแรงๆ
“อ๊ากกกกกก ปล่อยกู๊~~~” อย่ามาทำท่าอย่างงี้ดิวะ กูรู้แล้วว่ามึงหล่อมากกกก เอาหน้ามึงออกปายยยยยยยยยยยT^T ท่านี้มันส่อนะเฟร้ย!!
“แก้มนายป่องดีอ่ะ 5555” ไอ่ชเวยังคงล้อเลียนปมด้อย(?)ของจียงต่อไปไม่สนใจเสียงคัดค้าน
“ป่องไม่ป่องก็เรื่องของกู T^T”
“ขอหอมหน่อย” พูดจบคนตัวโตกว่าก็โน้มหน้าลงมาพยายามหอมแก้ม
“เฮ้ย!!” จียงหันหลบซ้าย
“อย๊าาาาา!!!” จียงหันหลบขวา
“อะไรเล่า นิดหน่อยเองงง” คนพูดทำท่าเสียดาย
นิดหน่อยบ้านมึงอ่ะ ลองให้ไอ้ยองเบมันมาขอหอมมึงมั่ง มึงให้มันหอมมั้ย!!!
“ไม่หอมก็ได้” เทมโปยิ้มมุมปากนิดนึง ก่อนคำพูดไม่น่าให้อภัยจะหลุดออกมาจากปาก
“งั้นเปลี่ยนเป็นกอดแทน”
“O_O” เมื่อกี้มึงว่าไงนะ อเกนพลีสสสส แสรดดดดด มึงอย่ามายุ่งกะกู๊~~~~
เมื่อชายชเวพูดจบคำ จียงดิ้นแล้วดิ้นอีก พยายามดิ้นมันทุกท่าเท่าที่จะนึกได้ว่าต้องดิ้นยังไง ทำไมมันแรงเยอะงี้วะ โฮกกกก มึงอย่าทำแบบนี้ได้ไหม เดี๋ยวคนอ่านเค้าคิดว่ากูเป็นเกย์!!!!
ดิ้นไม่ได้ รอบนี้ต้องใช้ความรุนแรง!!
สิ้นความคิด จียงผลักอกเทมโปอย่างแรงจนคนตรงหน้าเซถอยหลังไป
เมื่อคนตัวโตเสียหลักจียงรีบผละตัวออกอย่างเร็วแล้วก้าวขาออกมา แต่เทมโปเร็วกว่า เขาเอามือข้างหนึ่งดึงแขนคนตัวเล็กกลับมา
โครม!!!
แคว่กกกกก!!
“โอ๊ย!!”
“เสียงเชี่ยรัยวะ” ยองเบที่นั่งรออยู่ข้างล่างเอะใจจากเสียงที่ดังขึ้น
“พี่เทมป์เค้าคงตื่นแล้วมั้งครับ” ซึงรีตอบไปในปากเคี้ยวขนมตุ้ยๆ
“แต่เสียงมันดังผิดปกตินะพี่ว่า...หรือว่า” คนตัวล่ำสะดุดคำพูดไปเล็กน้อย
“เฮ้ย ไอ้เทมป์ มึงอย่าใช้ความรุนแรงนะเว้ย” ยองเบรีบวิ่งขึ้นไปทันที ไอ้เทมป์มันยิ่งอารมณ์รุนแรงอยู่ ถ้าแม่งจู่ๆลุกมาคว้าจียงไปต่อยทำไง!! พี่แทบินเอากูตายยยย
“โอ๊ยยยย” เสียงสูงร้องลั่น
“โอ๊ะ เสื้อนายกระดุมหลุดอ่ะ”
“ห๊ะ ไหน”
“เนี่ยๆ” คนพูดเอานิ้วจิ้มๆลงไป
“จิ้มอะไรวะ เอานิ้วออกไปเลย”
“ไหนๆก็ที่ราบแล้ว งั้นขอหอมที”
“มึงจะบ้าเรอะ!!”
จียงในสภาพเสื้อหลุดเพราะกระดุมเสื้อเชิ้ตเกี่ยวเข้าไปกลับไม้แขนเสื้อขณะหลบหนี(?)อยู่ข้างใต้โดยที่ด้านบนมีเทมโปเอามือกดแขนทั้งสองข้างของเค้าเอาไว้กับพื้นห้อง
มึงส่ออีกแล้วววว!!!
ก็ไม่ได้จะทำอะไร แค่แกล้ง...เท่านั้นเองอ่ะ เทมโปคิดในใจ (เนียนนะแก)
แต่แบบ ผู้ชายอะไรวะ ตัวเล็กชิบ บางๆขาวๆ (นั่นไงอิเทมป์ - -*)
ปัง!! เสียงกระชากประตูอย่างแรง
ตามมาด้วย
“เฮ้ยไอ้เทมป์มึงอย่า...”
เสียงเงียบหายไป แต่มีความอึ้งเข้ามาแทนที
เบ้อึ้ง...
เบ้ทึ่ง....
“พวกมึงทำเชี่ยอะไรกันเนี่ย!!!!!”
ชิท!!ใครก็ได้เอาปูนพี่เสือมาโบกหน้ากูที ขอแรงๆ!!! : จียง
สภาพที่ยองเบเห็นก็เหมือนที่บอกไปข้างต้นนั้นแล...
“ไอ้จี มึงไปนอนกะพื้นทำไมเนี่ย” ยองเบถามขณะวิ่งเข้าไปหา
“ก็มันแกล้งกูอ่ะ T^T”
ตอบในขณะที่ยังอยู่ท่าเดิม
“ไอ้เชี่ยเทมป์มึงก็ลุกดิวะ”
“เออๆๆ”
“เฮ้ย ไอ้จี เสื้อมึงขาดว่ะ แหวกลึกเลย”
“เออ กูเห็นแล้วแหละ” เมื่อกี้มันเอานิ้วมาจิ้มๆกูอยู่เนี่ย เกือบโดนนม (มีหรอ??)
“แล้วพวกมึงทำบ้าอะไรกัน - -*” เสียงมาก่อน ตามมาด้วยสายตาอันโคตรจะสงสัย
“ก็ถามเพื่อนมึงดิ!!ไอ่เชี่ย กูแค่เอาแวกซ์ดึงขนมันนิดหน่อย แม่งเล่นกูซะหนักเลย” เมื่อกี้กูกลัวจริงๆนะเนี่ย T^T
“เนี่ยนะนิดหน่อย” เทมโปชี้ลงไปยังจุดที่โดนดึงขนหาย โอ้ว เรียบเนียนซะ - -*
“- -*” ดูมันทำ เบ้ว่าแล้ววววว
เทมโปลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วหันไปถามเพื่อนตัวล่ำ
“วันนี้มันวันอะไร มึงมาบ้านกูไมแต่เช้าวะ”
“เอ้า!!เออใช่!!!” ยองเบตะโกนเสียงดัง
“เทมป์” หันไปมองสายตาสุดเคือง
“อะไร” ไอ้คนตอบยังคงลอยหน้าลอยตา
“ทำไมมึงไม่ไปโรงเรียน - -*”
“....” เทมป์นิ่งไป สายตาว่างเปล่า กูไม่ได้เตรียมคำตอบสำรองไว้ด้วย - -*
“...” ยองเบก็นิ่งรอฟังคำตอบจากปากเพื่อน
“กูขี้เกียจ” ชัดเจนโคตร - -*
“ไอ่เชี่ย!!!”
“แล้วมึงจะด่ากูทำไมเนี่ย มึงคิดดูนะ วันนี้พี่เซเว่นไม่อยู่ นานนานน๊านกูจะได้หยุดอยู่บ้านอ่านหนังสือกับเค้าบ้าง พักผ่อนอ่ะ เข้าใจป่ะ”
“พักผ่อนอ่านหนังสือบ้านมึงอ่ะสัด!!ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อไป แล้วไปโรงเรียน” ยองเบยื่นคำขาด
“วันนี้กูไม่ไป ไปพรุ่งนี้แทนได้ป่ะ” ดูมันยื่นข้อเสนอ
“ถ้าพรุ่งนี้มึงไม่ไปสงสัยพี่เว่นเอากูตาย”
“- -*”
Rrrrr Rrrr เสียงโทรศัพท์ใครซักคนดังขึ้น
“ฮัลโหลว่าไงแดซอง” โทรศัพท์ยองเบนั่นเอง
“ว่าไงนะ...ไม่ได้ยินเลย แปปๆ” ยองเบพูดพลางทำหน้าบูด สงสัยไม่มีคลื่น - -*
“เดี๋ยวกูมาเคลียร์ต่อ หาคลื่นแปป” ยองเบชี้หน้าคาดโทษเทมโปไว้ก่อนจะเดินหายไป
อ่าว...ไอ้เพื่อนเบ้ มึงทิ้งกูไว้กับกอริลล่าเนี่ยนะ เมื่อกี้มันเพิ่งเกือบกระทำอนาจารกูไปเองนะ มึงทำแบบนี้ได้ไงโฮ~~ToT
“- -“
จียงรู้สึกเหมือนโดนมองพอหันไป ปรากฏว่าไอ้กอริลล่ามันมองอยู่ ก็รีบหันหัวกลับอย่างไว
แล้วมึงจะมองกูทำไม!! เอ๊ะ!แล้วกูหันหนีทำไม มันมองมากูต้องด่าดิ ว่าแล้วก็หันกลับไป
“มองไรวะ”
“เสื้อนายอ่ะ แหวกซะลึกเชียว”
“แล้วยังไง” ก็เพราะมึงอ่ะ!!
“ไปหาเสื้อเปลี่ยนไป๊ แบบนี้มันเหมือนนายกำลังพยายามยั่วยังไงไม่รู้อ่ะ”
“ห๊ะ”
กูเนี่ยนะพยายามยั่ว!! นี่มึงเอาอะไรคิดเนี่ย ไอ้บ้า!!!!!!! ยองเบ...คัมแบ็ค!!!!
____________________________________________
Warning : ระวัง!!...ฟิคนี้อยู่ได้เพราะเม้น
....................เพราะถ้าคุณไม่เม้น...ไรท์เตอร์จะไม่อัพ!!! งอน (ผัวะ!!//โดนตบ)
ความคิดเห็น