ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Unloveable รักนี้ไม่มี 'แฟชั่น' (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #8 : DAY 8 Secret

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ค. 52




    DAY 8 Secret


     

    แล้วนี่กราฟยังไม่นอนเหรอ ผมพูดลงแอลจีของผมแล้วพิมพ์ตัวอักษรในเอ็มกลับไป

     

    เรายังไม่ง่วงอะ เป็นไงบ้างไปดูหนังสนุกไหม

     

    ก็โอเคนะ

     

    PaE says :

     

    ไม่กินเค้กแล้วหรอครับ?

     

    Natt @ xZZ says :

     

    อ้าวว ยังเก็บไว้ให้อีกหรอ

     

    นัทพรุ่งนี้ว่างไหม

     

    PaE says :

     

    อือ นัทพรุ่งนี้ว่างไหม

     

    งานเข้า!

     

    ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าๆ แล้ว กว่าจะจบทัวร์ของไอ้พวกคุณเพื่อน ก็ปาไปสี่ทุ่มกว่าๆ กลับมาโดนไอ้ภัทบ่นชุดใหญ่ พอจะเถียงจะขู่ว่าจะไปฟ้องแม่ ก็ได้แต่อยู่ใต้อำนาจของพี่

     

    พออาบน้ำเสร็จก็ออนเอ็ม เหมือนเดิมทุกวัน แล้วไอ้เพื่อนผมที่ไปเที่ยวกันในวันนี้ มันก็ออนกันหมดทุกคนเลย! แรงดีนักนะพวกมึงงงง

     

    พอเล่นไปสักพัก ไอ้เป้ก็ทักมา ไอ้กราฟก็โทรมา แมร่ง! กว่าจะแยกประสาทออก พอเงียบพิมพ์ตอบไอ้เป้ กราฟก็ถามว่า ทำไมเงียบ พอคุยกับกราฟ ไอ้เป้แมร่งก็เขย่าอยู่นั้นแหละ โอ๊ย ปวกประสาทท

     

    พรุ่งนี้ว่างไหมเสือกถามเหมือนกันอีก!

     

    ไม่ว่างอ่ะกราฟ

     

    Natt @ xZZ says :

     

    ไม่ว่างว่ะเป้

     

    นี่ถ้ากูเป็นผู้หญิงกูคงจะมานั่งอมยิ้มอยู่กับตัวเองคนเดียวแล้วแอบคิดดีใจว่ามีผู้ชายสองคนมารุมขอออกเดท

     

    แต่กูไม่ใช่กูเป็นผู้ชาย!

     

    ผมก็ต้องออกแนวงงๆนิดนึงอยู่แล้ว

     

    นัทแค่นี้ก่อนนะ พอดีพ่อเรียก กราฟพูดกระซิบๆ

     

    อือ ฝันดีนะ

     

    ฝันดีครับ

     

    หมดไปนึงคน แต่ไอ้คนที่หมดไปไม่ค่อยมีปัญหา ไอ้คนที่อยู่นี่สิมี! ผมรีบชิ่งกดออฟเอ็มทันทีแล้วรีบปิดเครื่อง กระโจนขึ้นเตียงเตรียมนอน

     

    ครืด ครืด~

     

    ฮัลโลลลลลลลลลลล ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์หลังจากที่ได้มองชื่อที่เมมไว้

     

    ชิ่งหนีเลยหรอครับ เป้พูดขึ้นทันทหลังจากเสียงของผม ทางเป้ผมยังได้ยินเสียง ตึ่ง ตึ้ง ของ เอ็ม เอส เอ็น อยู่เลย

     

    เออ เบื่อมึง พูดเสร็จก็กลิ้งตัวไปมาอยู่บนเตียง

     

    เบื่อ? เบื่อผมหรอ เรื่องอะไรอะ เป้พูดจบผมได้ยินเสียงเคาะคีย์บอร์ดทีนึง แล้วมันก็ขำเล็กๆ

     

    ไม่รู้ กูเบื่อ แค่นี้นะ

     

    เฮ้ย!! อย่าเพิ่งดิ ทำตัวเป็นผู้หญิง ทำแบบนี้เหมือนพรีมเลย

     

    เหมือนพรีม? ผมเนี่ยนะ??

     

    เรื่องของกู ทำไมรู้สึกคอมันนืดๆ รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้

     

    นัทผมเห็นหรอก ชิ่งหนีไปหาใครก็ไม่รู้

     

    เรื่องของกู สักพักผมได้ยินเสียง ตื้ด จากแอลจีของผม ผมยกขึ้นมาดู ‘PlamMM’ ไอ้ปาล์มโทรมา เป้แค่นี้ก่อนนะ เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมตัดสายมันทิ้ง

     

    อยากทำตัวน่าหมั่นไส้เอง!

     

    ไรมึง พอวางจากไอ้เป้ผมก็กดรับมันทันที กลัวมันวางแล้วต้องโทรกลับ

     

    มึงๆ เชี่ยกอฟบอกว่าเมื่อวานไอ้ษาไปบ้านมันมาโว้ย เสียงของไอ้ปาล์มดูตื่นเต้นมาก ตรงไหนหว่า?

     

    แล้วไงว่ะ? แปลกตรงไหนนนน

     

    กอฟมันพูดแล้วยิ้มด้วย

     

    จริงดิ!” โห ไอ้กอฟยิ้ม สิบปีเห็นที

     

    กูว่าแมร่งสองคนมีไรแน่เลย มึงคิดไง ปาล์มพูดแล้วถอนหายในนิดนึง นั่นดิ ผมว่ามันแปลกๆนะ

     

    วันนี้ไอ้ษาดูเหม่อๆไงก็ไม่รู้ ไอ้กอฟทำก็ทำหน้ายังกับคนมีความรัก ตอนกินข้าวกันอยู่ กอฟมันซื้อน้ำมาให้ษา พวกผมงี้อึ้งกันเป็นแถว มันเคยซื้อไรให้ใครซะที่ไหน ไอ้ษาก็รับมาแบบงงๆ กินข้าวแมร่งก็มองหน้ากันไปกันมา ไอ้ษาเค้าก็ออกแนวเขินๆ นิดนึงอะ สักพักไอ้เปอร์ มันก็มาถึง มันบอกว่ารอแม่ทอดปลา

     

    บ้านไอ้เปอร์เปิดร้านขายข้าว แล้ววันนั้นแม่ไอ้เปอร์ทอดปลามาเลี้ยง

     

    ไอ้ษามันเคยกินปลาแล้วก้างติดคอ แต่ไม่ร้ายแรงมาก ไอ้ษาไม่กล้ากิน มันคงเข็ด อยู่ไอ้กอฟก็เลาะก้างปลาแล้วก็ตักให้ทีล่ะชิ้น พวกผมไม่มีใครกล้ามองมันสองคนเลย

     

    จนมาถึงตอนนี้ยังขำอยู่เลย ษาแมร่งโครตติ้งต๊อง กินปลาก้างติดคอ!

     

    ไม่รู้ดิ กูว่าษาชอบเชี่ยอ้น

     

    กูว่าไอ้กอฟว่ะ ทำอย่างกับเชียร์มวย มึงจำน้องอันได้ป่ะ

     

    น้องอันแฟนเก่ามึงอะหรออออออ

     

    อย่าเรียกว่าแฟนเลย…” มันพูดแล้วถอนหายใจอีกรอบ น้องเค้าน่ารักเนอะ มึงว่าป่ะ

     

    อือ โคตรเลย เด็กบ้าไรว่ะ น่ารักชิบ คนจีบตรึมเลย

     

    น้องอันเด็กมอสามโรงเรียนเดียวกับผม ไอ้ปาล์มเกิดปิ๊งแล้วแล้วไปจีบ น้องเค้าก็ยอมเป็นแฟนด้วย สักพักก็เลิกกันในที่สุด น้องเค้าก็โครตเจ้าชู้ ปาล์มแมร่งก็เลยขอเลิก หลังจากนั้นผมก็เห็นน้องเค้าควงไม่ซ้ำเลย

     

    ไม่เท่ามึงหรอก ทำเป็นเล่นตัว มึงอ่ะมีแฟนได้แล้วป่ะ กูเบื่อ

     

    เบื่ออะไรกูไม่ทราบ ผมพูดแล้วเงียบ มันก็เงียบ

     

    ปรึกษามันดีไหมว่ะ?

     

    ผมกับมันคบกันมานาน เวลามีอะไรผมก็ปรึกษามัน มันมีอะไรมันก็รึกษาผม

     

    ปาล์มเวลาคนเค้าจะจีบกัน เค้าจะทำไงว่ะแบบแบบไหนเค้าเรียกว่าจีบว่ะ ผมถามมันเบาๆ เบามาก

     

    จีบ? ก็ชวนไปเที่ยว คุยโทรศัพท์ เอาใจใส่เยอะๆ ถามไมว่ะ ทำไม? ไอ้ฟันเหล็กนั่นมันจีบมึงอะดิ๊

     

    สัด! ป่าวๆ ถามไปงั้นแหละ ผมรีบบอกปัดทันที

     

    ด่ากูอีกและ! มีอะไรก็บอกกูได้นะโว้ยย มันชอบพูดแบบนี้บ่อยๆ มันทำให้ผมยิ้มได้

     

    รอกูมั่นใจแล้วกูจะบอก

     

    เออ ฝันดีๆ กูง่วงแล้ว พูดแล้วมันก็ตัดสายไป

     

    ที่ผมถามมันเป็นเพราะผมไม่ค่อยมั่นใจในการกระทำของมันสองคน เริ่มจากกราฟ มันโทรมาหาผมบ่อย จนบางทีผมก็เริ่มสงสัย ส่วนไอ้เป้ปากก็บอกว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่ก็ชอบทำดีกับผมบางทีก็เกินเพื่อน

     

    ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเอง หรือมันสองคนก็คิดด้วย

     

    ที่รู้ๆ ถ้าพวกมันแบบนี้ทำมากๆ ใครเค้าก็ต้องหวั่นไหวอยู่แล้ว จริงไหม?

     

     

     

     

    เช้าวันอาทิตย์ที่อากาศแจ่มใสผมนั่งเล่นกับไอ้แรมโบ้อยู่หลังบ้าน ตัวมันหอมขึ้นเยอะเลย พอนึกถึงเรื่องอาบน้ำ มันเป็นคนทำให้ผมเจอกันเป้อีกครั้ง เพื่อนสมัยอนุบาล ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกเลย

     

    วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน แม่กับไอ้ภัทออกไปซุปเปอร์ซื้อของมาทำอาหารเย็น ผมเลยต้องเฝ้าบ้านคนเดียว ไม่คนเดียวนี่หว่า! มีไอ้แรมโบ้อยู่ด้วย^^

     

    เอาเค้กมาส่งครับ!!!” อยู่ดีๆผมก็ต้องสะดุ้งเพราะอยู่ดีๆก็มีคนตะโกนอย่างนั้นขึ้นมา

     

    เชี่ยเป้! ตกใจหมด!!!” ผมถอนหายใจนึกว่าโจรเข้าบ้าน ก่อนจะหันไปมองมัน ยืนเกาะกำแพงบ้านกูทำไม ประตูบ้านกูมี ผมรีบพูดทันที ก็มันยืนเกาะกำแพงบ้านผม ยิ้มแป้นโชว์ฟันทุกซี่อยู่อย่างงั้นแหละ

     

    เป้ไม่ทำตามที่ผมบอกไม่ไปไหน ยังอยู่ที่เดิม แล้วกวักมือเรียกผมอยู่อย่างงั้น

     

    มันคงไม่หยุดแน่ถ้าผมไม่เดินไป พอผมเดินไปมันส่งถุงเค้กมาให้ผม แล้วมันก็ปีนตามมา

     

    เหอะๆ พอลงมาได้ก็หันมายิ้มอยู่นั้นแหละ

     

    ทำไมไม่เข้าประตูบ้านเดี๋ยวคนเข้าเห็นคิดว่ามึงเป็นขโมยจะทำไง ผมพูดแล้วถือถุงเค้กแล้วก็กลับไปนั่งที่เดิมกับแรมโบ้

     

    เก่งป่ะล่ะ พูดจบมันก็เดินมานั่งข้างผม

     

    สุดๆเลยครับ ไม่มีใครทำได้แล้วววววว

     

    ไหนบอกไม่ว่างคำพูดของมันทำผมแทบสำลักน้ำลายตัวเอง

     

    ตอแหลแล้วเข้าตัวแล้วไงกู!

     

    อะอ๋อ! เพื่อนมันนัดแต่เลื่อนแล้วเลยว่าง!”

     

    เชื่อตายยยย มันยักไหล่นิดนึง ช่างเถอะๆ กินเค้กๆ กัน มันพูดแล้วแกะกล่องเค้กออก

     

    โห น่ากินโคด!!!~” ยังไม่ทันจะพูดจบผมก็หยิบช้อนจากถุงแล้ว แล้วรีบยัดเข้าปากทันที

     

    กินไปเงียบๆผมก็เงือยหน้าขึ้นมาเห็นไอ้เป้ ก็เห็นไอโฟนกำลังเล็งกล้องมาที่ผม

     

    เฮ้ยยยยยยยยย อย่าถ่ายๆๆๆ ผมรีบเอามีปิดหน้าทันที แมร่ง! จะแบล็คเมย์รึไงว่ะ!!

     

    เอ้า! กินไปสิครับ ผมพูดแล้วกลั้นขำเต็มที่

     

    ถ้าอยากถ่ายทีหลังก็ขอก่อนสิ!” ผมคว้าหมับไปที่ไอโฟนของไอ้เป้แล้วดึงมากด แชะ~ ที่หน้าตัวเอง

     

    ฮ่าๆ ถ่ายมาได้เค้กเประปากแล้ว พอมันพูดเสร็จผมก็รีบเอาหลังมือเช็ดปากทันที มานี่ๆมันเอามือนึงประคองหน้าผมเอาไว้แล้วอีกมือนึงก็หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดที่ปากผมเบาๆ

     

    ใจผมเต้นอีกแล้ว ลมหายใจของเป้เป่ารดหน้าผมเป็นจังหวะ ผมแอบมองหน้ามันนิดนึง มันขาว หน้าคม จมูกโด่ง ปากสวย และ

     

    เสร็จแล้ว

     

    อะ..อือ! ขอบคุนนะ ผมรีบเอาหน้าถอยนี้มันทันที

     

    เมื่อกี้ผมคิดอะไร?

     

    ใจเต้นแรกทุกครั้งที่มันเข้ามาใกล้

     

    อะไรกันแน่!





    ==========================================

    ขอชี้แจงก่อนนะครับบบบบบบ

    ไรเตอร์จะกินกับโอ้โกเจเปน เฮ้ย! ไม่ใช่

    จะโกเชียงใหม่กับเพื่อนๆคร้าบบบบบบบบบบ

    คงจะไม่มาอัพสัก 5 วัน ดองเค็มเลย

    อ่านแล้วกรุณาคอมเม้น

    ชอบแล้วโหวต

    ไม่เอานักอ่านเงา!

    ซียู จ๊ะ^^~~~~~~~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×