คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คฤหาสน์มัลฟอย
Dream of Muses
“ฤหาสน์มัลฟอย”
วันที่เรโไม่้อารให้มาถึ็มานไ้
อนนี้ัวเรโ มัลฟอยไ้มายืนอยู่หน้าฤหาสน์ระูลมัลฟอย ในอี่วที่เรโย้อนเวลามาไม่่อยแ่าาเิมเท่าไรนั ยัสวยามแฝไป้วยลิ่นอายุ้นเย
่อนหน้าะถึวันที่เรโ้อมาฤหาสน์มัลฟอยับปู่ในวัยเยาว์ เา้อไฟว์ับอบราัสเพื่อพาทอมมาอยู่้วย่วริส์มาส เรโไม่ยอมให้เาอยู่ฮอวอส์เป็นเป้าหมายพวัวบูลลี่พวมาร์ วอเอร์หรือลับสถานเลี้ยเ็ำพร้าวู้เพื่อไปโนพวบิลรุมแล้
ไม่ยอม! เรโไม่ยอมเ็า!
สุท้ายเรโใ้หมัฮุ้ายเอานะปู่อเามาไ้ เาพาทอมมี่อเามาพัผ่อนลอริส์มาสับที่บ้านไ้ ไม่้อทิ้ให้ทอมโเี่ยวไม่ั้นะเป็นุสนใให้าแ่แฟนทิ้นั่น
แ่ๆ แ่แฟนเ่าไม่ไ้โนทิ้
“เ้าไป้านในันทอม” เรโถือวิสาสะูมือนที่ว่าเ้าไปในัวฤหาสน์ ไม่สนใอบราัสที่ยืนอยู่้วยทำราวัวเาเป็นธาุอาาศ
“ไอบ้านี่!”
อบราัสเินามอีนเ้าไปในฤหาสน์ สิ่แรที่เรโและทอมพบั้แ่เ้ามาือลอร์มัลฟอย หรือในยุเรโลอร์มัลฟอยนนี้ือทวอเา
“เธอเรโสินะ” เ็ปิมัส มัลฟอยล่าวนัยน์าสีเทามอร่าผู้มีผมสีเียวับน เหล่มอนผมำ้าายวาสีแสไม่่อยไ้พบเอในพ่อมเท่าไหร่
บรรยาาศอึมรึม่อนเป็นฝ่ายอบราัสเ้ามาทำลายบรรยาาศหลัไปเ็บอที่ห้อ ท่าทาวามาเมื่อเห็นลูายเผยยิ้มแป้น รีบเ้าไปอลูายหัวแ้วหัวแหวน ในะที่อบราัสหน้าึ้นสีรีบผละนเป็นพ่อทันที
“่วยเรใน้อับเพื่อนน้อหน่อยพ่อ!”
“ุนับผมเป็นน้อั้แ่เมื่อไหร่ ผมไม่เห็นรู้เรื่อเนอะทอม”
“ใ่ เรพูถู” เรโว่าไทอมว่าั้น
ำพูอบโ้ทั้สอนยิ่ทำใบหน้าอบราัสแเ้าไปให่ รีบแ้ั้วยารสั่ให้เอลฟ์ประำบ้านไปเรียมอหวาน ารย้อนเวลาลับมารั้นี้นอาะเอว่าที่อมมารรุ่นสอ เรโพึ่เอนิสัยุปูู่วัยเยาว์แ่าา่วเวลาที่เาามา
แรๆทั้เรโและทอม่าประมาทเล็น้อย เมื่อไ้เห็นรอยยิ้มละมุนาเ็ปิมัส มัลฟอยไหนำพูหวาน พวเาถึลายวามันไ้บ้า
“ทานอหวานเสร็อย่าลืมแปรฟันล่ะ” เสียผู้ให่สุล่าว “ทอมเรโเธอทั้สอนอน้วยันที่ห้อรับแ ห้ออเรโไม่ไ้ทำวามสะอา”
“เพราะิว่าไม่ไ้เอเธออีแล้ว”
ประโยหลัลอร์มัลฟอยแผ่วเบานแทบไม่ไ้ยินแ่เรโลับไ้ยินัเน ราวพึบประโยนั้นั้อทั่วบริเว วใเรโเ้นรัวล้ายะระเบิออมาไ้ทุเมื่อ
ให้ายเถอะเมอร์ลิน
เรโลี่ยิ้มให้เสียเรียาเอลฟ์ประำบ้านถึเวลาทานอาหารเที่ยเือบบ่าย แม้่อนหน้านั้นะทานนมหวานแ่ไม่ระายเือระเพาะอบราัสรีบ้ำอ้าวไปที่ห้ออาหาร ลอร์มัลฟอยส่ายหน้าระอาับลูาย่อนเินามไป เรโและทอมสั่ให้เอลฟ์นำสัมพาระึ้นไป พาันเินไปที่ห้ออาหารลิ่นหอมออาหารโยลิ่นหอมแะมู
มืีอนั้นผ่านไปไ้อย่าราบรื่น ทอมเอูเป็นที่้อนรับอฤหาสน์มัลฟอยทั้ที่เป็นเลือผสม เพราะเอลัษ์ไม่เหมือนใรหรือเพราะเป็นนสนิทลูายระูลมัลฟอย ึไม่ไ้สนใอะไร
เรโสะบัไล่วามินานาที่มาาำราผู้วิเศษ ที่เาเยอ่านอนอยู่ยุปัุบันที่ห้อสมุับห้อสมุในฤหาสน์แห่นี้
“ันเบื่อวิาประวัิศาสร์โลเวทมน์”
“เรา้อทนฟันไปนว่าปิเทอม ่วยๆทนฟัเป็นเพื่อนัน” เรโว่าะเปิหนัสือเวทมนร์าถาที่ไป้นมาาห้อสมุในฤหาสน์
พวเาแยาสอมัลฟอยลับมาที่ห้อนอนมีเียหนึ่เียนาสอสามน สำหรับพวเามันไม่ใ่ปัหาในารนอนเียเียว ใ่สำหรับทอมไม่มีปัหา แ่สำหรับเรโแม้ะนอน้วยันั้แ่อยู่สถานเลี้ยเ็ำพร้าวู้ยัไม่ินเสียที
“นายอ่านอะไรเร”
“เห้ย!”
ใบหน้าหล่อมนสาวหลเท้าาที่ไหล่ลูายนเล็มัลฟอย สอมือโอบเอวนผมบลอน์หลัแนบอัวเอ ใบหน้าอเรโเหวอึ้นสีแัเน ะทอมทำเป็นไม่รูร้อนรู้หนาว นิ้วีบหน้าระาษถัไป
“าถาเ็บเสีย ิเลนีโอ น่าสนในายว่ามั้ย”
รอยยิ้มอบอุ่นแฝวามเ้าเล่ห์ วาทับทิมสายแววประาย ใบหน้าหล่อำลัยื่นเ้ามาใล้นไ้ยินเสียหายใ ทว่า็ถูัโยเสียเาะาเอลฟ์ประำบ้าน พร้อมำพูที่ว่าลอร์มัลฟอยอยาุย้วย
เรโใ้โอาสผละอีฝ่ายและรีบเปิประูออไปทันที ทอมมอร่าที่วิ่ออไปนึบันหัวเราะในลำออย่าเอ็นู สำหรับเาไม่ว่าเรโะทำอะไร็น่ารัไปะทุอย่า
“าถาผูมั? น่าใ้ับนายะริเรอัน..”
Talk
พี่ทอมไม่หน้าไว้ใ หนีเร็วเรลู--//โนสาป
สามารถเป็นำลัใให้ไรท์ผ่านารถูใหรือิาม ะีมาถ้าสนับสนุนเรื่ออื่นๆอไรท์
#Thanke
ความคิดเห็น