คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 คำขอโทษและการกลั่นแกล้ง
ผมมาเรียนที่โรเรียนนี้ไ้หลายวันแล้วทุอย่าปิหม...
ะเมื่อไหร่หระ!!
มันไม่ปิเลย้วย้ำ แถมใน่วหลายวันมานี้ยัมีใรบานามิีวิผมลอเวลา ย่ำว่า ลอเวลา!! และ็ไม่ใ่ใรอื่นนอานที่เยทำให้้อมืออผมเือบหัอย่าสุบารุ เพื่อนร่วมั้นอผม!!
.
.
.
.
.
.
ย้อนไปเมื่อหลายวัน่อน
าฟ้าโรเรียน
" นายมีอะไรหรือเปล่า? ถึไ้พาันมาที่นี้ "
" .... "
อนที่ผมำลัะเ้าโรเรียน อยู่ๆ สุบารุ็มาลาผมไปที่าฟ้าอโรเรียน เหมือนเามีเรื่อะุยับผมนะ แ่ทำไมเาไม่พูหระ เอาแ่เียบอยู่นั้นแหละ แถมยัหลบา้วย ทำัวแปลๆ หน้าสสัย
" ถ้านายไม่พู ั้นันอัวไป- "
" ..อโทษ "
" หืม? "
เมื่อี้เาพูว่าไนะ? อโทษหรอ เห~ พามาที่นี้เพื่ออโทษสินะ แถมยัแ้มแอี เินั้นหรอ? อย่านี้้อแล้สัหน่อยแล้วสิ :)
" เมื่อี้นายพูว่าไนะ? ันไม่เห็นะไ้ยินเลย "
" อ..อึ "
' แ้มแให่เลยๆ '
" อ..อุบ ถ้านายไม่พูั้นันไปริๆ แล้- "
" ..ันบอว่าอโทษไเล่า!! "
อนแรผมพยายามสุวามสามารถเพื่อไม่ให้หลุำออไป แ่อนนี้...
' ม..ไม่ไหวแล้ว '
" อ..อุบ ฮึๆๆ ฮาๆๆๆ "
" น...นี้นายแล้ันั้นหรอ!? "
" ..ันเปล่านะ ็แ่ อุบ ฮาๆๆ "
" หนอย มาให้ันับะีๆ "
" ใรโ่ะให้นายับหระ ไปหระนะ "
" ลับมานี้เี๋ยวนี้นะ!! "
และแล้ว็ไ้เิมหรรมวิ่ไล่ับัน ระหว่าผมับสุบารุ..
.
.
.
ผมวิ่ไปเรื่อยๆ นผมมาหยุอยู่ที่ห้อพยาบาล ผมึิที่ะไป่อนในห้อพยาบาลัหน่อย(พัเหนื่อย) พอผมเ้าไป ผม็เอับอาารย์ที่ผมเินนในวันนั้น
" หืม?....เธอเมื่ออนนั้นนี่ มีอะไรให้ัน่วยหรือเปล่า "
" ือว่า มีที่ให้ผมหลบภัยมั้นรับ "
" หลบภัย? เธอไปทำอะไรให้ใ- "
" นี้! ยูินายอยู่ไหนหนะ!! ันรู้นะว่านายอยู่แถวนี้ "
' ม..ไม่ทันแล้ว '
ฟุบ
" นี้เห็นผู้ายัวเี้ยๆ ผ่านมาแถวนี้ไหม "
" หืม?...ันไม่เห็นนะ ะไปทานู้นหระมั้ "
" ิ! หายไปไหนนะ "
สุบารุไ้ออาห้อพยาบาล แล้ววิ่ไปามทาที่อาารย์ี้ไป
" อาารย์ เาไปรึยั "
" ไปแล้วหระ.....แล้วสรุปว่าเธอไปทำอะไรให้เาโมโหั้นหรอ? "
" เปล่าหนิรับ ผมแ่ไปแล้เานิหน่อยเอ "
" นั้นเรียว่านิหน่อยหรอ เห็นเาโรธเป็นฟืนเป็นไฟเลยนะ "
" เอาเถอะรับ เี๋ยวเา็หายโรธเอแหละ"
" เฮ่อ...เอาที่เธอสบายใแล้วัน ั้นั้นะให้เธอนอนเล่นอยู่ในนี้ไป่อน็แล้วัน "
" ริเหรอรับอาารย์ "
" ริสิ แ่เธอ้ออยู่เียบๆ นะ "
" รับ "
ผ่านไปสัพั
้อ
" ทำไมเธอ้อันนานนานั้นหระ มีอะไรหรือเปล่า? "
" ือว่า.....ะเป็นไรมั้ยที่....ผมอเล่นผมออาารย์อะรับ "
" หืม..เล่นผมันั้นหรอ? ไ้สิ "
พอไ้รับำอบ ผม็รีบไปเล่นผมออาารย์ทันที
" ผมอาารย์นุ่มนิ่มั "
' ผมอันมันนุ่มนานั้นเลยหรอ? '
ไม่ไ้ถามออไป ไ้แ่เ็บำถามไว้ในใ
" ริสิ ผมยัไม่ไ้รู้ื่อออาารย์เลยหนิรับ "
" อ๋อ อโทษที ันื่อเรน หนะ ยินีที่ไ้รู้ันนะ "
" ผมื่อ อาาฮินะ ยูิ รับ เรียผมว่ายูิ็ไ้รับ อะ..เสร็แล้วรับ "
" หืม เธอทำอะไรับผมอั- "
ยัไม่ทันพูบ ยูิ็นำระมาให้เาู
เาไ้แ่้อัวเอในระ
" ... "
' ทรผมแบบนี้...ทำไมุ้นันะ เหมือนมีนเยทำให้มา่อนเลยแหะ '
" อาารย์..อาารย์..อาารย์รับ!! "
" ห..หืม มีอะไรเหรอยูิุ "
" อาารย์นั้นแหละเหมออะไรนะ ผมเรียั้นาน็ไม่ไ้ยิน "
" อโทษที ันิอะไรเพลินไปหน่อยนะ "
ร่าบาไ้ทำทรผมให้ับอาารย์เป็นแบบถัาปลา แล้วผู้วยริบบิ้นสีแที่เยใ้ผูผมอน
" ว่าแล้วเียวว่าอาารย์้อเหมาะับทรผมแบบนี้หนะ "
" หืม..ทำไมเธอถึิแบบนั้นหระ "
" ็ทรผมเิมออาารย์มันรุรัเินไป ผมเลยทำให้มันูีึ้นมาหน่อย.....ั้นผมไปแล้วนะรับอาารย์ "
" อ๋อ แล้ว็ริบบิ้นอันนั้นผมยให้นะรับ เป็นารอุที่อาารย์ทำแผลให้ผมเมื่อวันนั้น ั้นผมไปแล้วนะรับ "
" อ..อืม โีนะ "
พอผมบอลาอาารย์เสร็ ผม็เินออมาาห้อพยาบาล
พอผมไปไ้ไม่ี่้าว ผม็รู้สึถึแรบาอย่าอยู่ที่อเสื้อผม แล้วเมื่อผมหันไปามแรึ ็ะมีำๆ นึที่ออมาาหัวผมือ....
วยแล้วไ!!
" เอัวแล้ว ไป่อนที่ไหนมาหระหืม? "
" ..ไ สุบารุ แฮะๆ "
" ยัะมีหน้ามาหัวเราะอีนะ!! ันะทำโทษนายยัไีเนี่ย หะ!! "
" อโทษ ันอโทษ ยโทษให้ันน้าา "
" อย่าหวัเลย!! วันนี้นายไม่ไ้เ้าห้อเรียนแน่ "
" อ้า!! ใร็ไ้่วย้วย "
บารย้อนวาม
.
.
.
.
.
.
.
_____________________________________
สุบารุะลโทษอะไรเนี่ยยย ทุนิเอาเอแล้วันน้าาา แ่ะเป็นารลโทษที่ทำให้ทั้สอนสนิทันมาึ้น
1 เม้นท์ = 1 ล้านำลัใ
ความคิดเห็น