คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Ep-7 หน้าร้อนที่เริ่มต้นของใครบางคน
กาลเวลาได้พ้นผ่านอย่างรัวเร็ว ครานี้ก็กลายเป็นฤดูร้อนกลับมาอีกครั้งของทุก ๆ ปี คงนับว่าผ่านมาสามเดือนได้ ฤดูร้อนที่กลายเป็นฤดูเเห่งความเงียบงันภายใต้เเสงเเดดอันร้อนจ้า เเละมิลืมเสียงจั๊กจั่นที่จะร้องเจี๊ยวจ๊าวตามลําต้นไม้เเบบทุกที สภาพอากาศก็นับได้ว่าราวกับไออุ่นจากขุมนรกเยี่ยงได้
ไม่ว่าจะผ่านมาเท่าไหร่ กี่เดือน ไม่ว่าจะกี่ปีเท็นโดใช้เวลาไปกับวอลเลย์บอลมาตลอด ส่วนทางมิอุนะก็ยังคงอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยถึงเเม้จะอีกนานก็ตามที่จะต้องสอบ บางครั้งมิอุนะก็ยังเเอบเหม่อลอยไปยังหน้าต่างบานใสของชั้นเรียนขณะที่อ่านหนังสือเองทุกครั้ง เเปลกดีใช่ไหมล่ะ? ทั้งๆที่ปกติเมื่อก่อนเธอจะไม่เหม่อลอยเเท้ๆ
‘มิอุนะ…’
‘มิอุนะ!!’
“เอ๊ะ!? อ-อะไรหรอ?” มิอุนะสะดุ้งกายทันใดที่เสียงเพื่อนของตนเรียกสองสามหนเเล้ว บัดนี้มิอุนะยิ้มเจื่อนๆก่อนหนังสือเล่มปานกลางในมือบางจะปิดลงค้างไว้ พลางมองไปยังอีกร่างซึ่งเป็นเพื่อนของเธอ
Fall in love with a rabbit
Tendou x oc
Episode 7
“หน้าร้อนที่เริ่มต้นของใครบางคน”
“ทำไมช่วงนี้ถึงเหม่อลอยล่ะ?"
“ไม่มี…อะไรหรอก”
กระนั้นมิอุนะวางหนังสือลงบนโต๊ะ ก่อนเจ้าตัวจะฟุบตัวลงนอนบนโต๊ะตามด้วยความเงียบ ดวงหน้าขาวเนียนนั้นกำลังเเดงฉํ่าเล็กน้อยพลันดวงเนตรสีเขียวมะกอกเป็นประกายฉายวาบอย่างประหลาดใจ
ทั้งๆที่….จะไม่คิดถึงเท็นโดเเล้วเเท้ๆ…
ความรู้สึกก้นบึ้งจิตใจมันปั่นหัวของฉันไปหมดจนเผลอคิดเป็นภาพขึ้นมา ทั้งรอยยิ้มเเละท่าทางของหมอนั่น…
ฉํนควรทำยังไงดีนะ?
มือบางของมิอุนะกำเข้ากันขึ้นเล็กน้อย ใจเริ่มหลอมละลายเสมือนเอิบอาบอยู่ในนํ้าผึ้ง รวมถึงเสียงกลองเพลงจากหัวใจดวงเล็ก ๆ ข้างในมันกำลังเต้นสั่นไหวไม่มีท่าทีหยุดหย่อน
“จะว่าไปมิอุนะเกิดเดือนสิงหานี้ใช่ไหมล่ะเกิดวันไหนหรอ?เพราะฉันคิดว่าจะทำอะไรให้มิอุนะดีนะ…?”
มิอุนะในร่างที่ฟุบนอนลงบนโต๊ะก็ตอบอย่างเอื่อยเฉื่อย “วันที่ 27 น่ะ..”
“งั้นหรอนี่มิอุนะ….”เพื่อนของเธอเอ่ยเรียกอีกครั้ง พลางต่อ “เธอรู้สึกเบื่อที่ไม่ได้อยู่กับเท็นโดหรอ?”
ฟึ้บ!!
มิอุนะกระชากกายขึ้นนั่งหลังตรงทันใด ก่อนมองเพื่อนหญิงสาวอีกตนเบื้องหน้า พวงเเก้มกำลังอมชมพูพลันเลื่อนใบหน้าไปทิศอื่นกับกลายเป็นว่าตอบเสียงเเข็งไปด้วย
“เปล่าหนิ…”
บัดนี้กลายเป็นเสียงเงียบสงัด ภายข้างนอกห้องมีเสียงพูดคุยของกลุ่มชายหนุ่มที่สามารถได้ยินถึงในห้องว่าได้ นัยต์ตาสีเขียวมะกอกกลมโตตวัดมองไปยังร่างสูงเรือนเส้นผมทรงเซ็ตสีเเดง กำลังพูดคุยสังสรรค์กับเพื่อนในทีมวอลเลย์บอลของเขาอยู่นอกห้องเรียน พักนึงครั้นที่มิอุนะจดจ้องไปทางเขานานราวกับลืมสิ่งรอบกาย เเละจมอยู่ไปในความคิด เขานั้นทั้งร่าเริงเเละสดใสเสมอสำหรับเธอ
รึว่าจะจริงอย่างที่ว่า…..ว่าตัวเองกำลังเบื่อรึเปล่านะ…..
.
.
.
.
.
.
.
ยามเวลาเลิกเรียนนั้น เเสงอาทิตย์ยังคงส่องไสวทอดยาวไปทั่วทุกเเห่งในเวลาบ่ายสาม ทางตามระเบียงทางเดินที่ยังคงมีนักเรียนหลายตนเดินกันไปมา ในเวลาเดียวกันนั้นหญิงสาวในชุดเครื่องเเบบนักเรียน สะพายกระเป๋าเดินกร่อม ๆ ตามทางเดินเพื่อที่จะออกจากตึก บัดนั้นที่ก้าวขาเรียวเล็กเดินไปเรื่อยๆ เธอพลันหันไปมองป้ายโปสเตอร์เทศกาลหน้าร้อนอย่างงานดอกไม้ไฟในสิ้นเดือนสิงหาคมนี้ โปสเตอร์ที่เต็มไปด้วยภาพพลุสวยสง่างามราวกับคอยต้อนรับล่วงหน้า ค่อยๆกระตุกจิตเธอทำให้เธอสนใจ
ม-ไม่ได้สิ ห้ามๆๆ ต้องตั้งใจอ่านหนังสือสิ!
ทว่าส่ายหัวกับตัวเองไปมา ช่างน่าหงุดหงิดเสียสำหรับเธอ หลังจากนั้นมิอุนะค่อยๆระบายลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ให้โล่งปอด มือบางที่คอยจับสายสะพายกระเป๋าก็เเน่นยิ่งกว่าเดิม
น่าเบื่อจังเลยนะ…..
“เอ๋ มิอุจัง??”
เฮือก!!!?
กายของร่างเล็กผวาเสมือนได้ยินเสียงผี จากนั้นร่างสูงที่พึ่งเปลี่ยนชุดวอร์มมาครู่ก่อน ค่อยๆเดินเข้ามาจากเบื้องหลังเเล้วเดินมายังเบื้องข้างของมิอุนะ
“มิอุจังจะกลับเเล้วหรอ?”เขาถามด้วยเเววตาสงสัย
“อ-อืม”
นัยต์ตาเล็กนํ้าตาลเเดงของร่างสูงสง่า เริ่มปรายตามองไปยังป้ายโปสเตอร์ข้างกายอีกทีหนึ่ง เเล้วหันมาถามมิอุนะต่อตามประสาของเขา
“ถ้างั้นมิอุจังจะไปงานเทสกาลหน้าร้อนรึเปล่าล่ะ?~”
“เอ๊ะฉัน---"
“เดี๋ยวฉันไปด้วยกับมิอุจังนะ"
เท็นโดโน้มตัวลงกระซิบกระซาบกับเธอด้วยรอยยิ้มอ่อน เสียงของเขาที่เเผ่วเบาข้างใบหูของเธอนั้นช่างทำให้เธอหยุดนิ่งเหมือนว่าโลกหยุดหมุนตาม เพราะนั่นกำลังทำให้ตัวมิอุนะเริ่มมีเสียงใจดังขึ้นทีละนิด ๆ มันยิ่งมีความรู้สึกนี้ยิ่งขึ้น ระยะห่างที่เขาควรจะรู้เเต่เขานั้นกลับไม่ได้สังเกตเเละไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้
ควรทำยังไงดีนะ….
“นี่เท็นโด….”
“หืม??”
“ต่อจากนี้ ช่วยห่าง…จ-จากฉันสักสองเมตรเลยนะ.."
“ท-ทำไมล่ะ มิอุจังกำลังโกรธอะไรฉันหรอ!??”
“เปล่าหรอก”
“เดี๋ยวสิ มิอุจัง!?"
มิอุนะเอ่ยด้วยใบหน้าเก้อ ก่อนก้าวเท้ายาวเดินออกไปจากเขาโดยที่เขายังคงงุนงงในตัวเธอ เพราะเหตุฉไหนเธอถึงบอกให้เขาห่างจากตัวเธอถึงสองเมตร ,เลยทำให้เขาเเอบนิ่งสตั้นไปพักนึง
มิอุนะในยามเดินตามระเบียงทางเดินไปพักนึงได้ มือบางยกขึ้นสัมผัสก้อนเนื้ออกข้างซ้าย เลยรับรู้ว่าเสียงใจยังคงดังก้องไม่หยุด ทั้งที่เธอพยายามไม่อยากให้รู้สึกไปมากกว่านี้เเละไม่อยากให้ตัวเองคิดว่ามีความหวังขนาดนั้น มันทั้งตื่นเต้นเเละทั้งพองฟูอย่างไม่น่าให้อภัย….
เเย่เเล้วสิ….ใจยิ่งเต้น…หนักกว่าครั้งก่อนซะเเล้ว…
ทางฝั่งเท็นโดยืนมองเเผ่นหลังของหญิงสาวเดินออกไปไกล เขาหันใบหน้าเรียวคมมองที่โปสเตอร์อีกครั้งนั่นคือวันเวลากำหนดของงานเทศกาลหน้าร้อนในเวลาอันใกล้ เขาเลยเอ่ยเสียงทุ้มเบาออกมา
“นั่นมันวันที่27สินะ?…”
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
ตอนนี้ก็มากับตอนที่7นะคะ คงไม่มีอะไรมากจริงๆในตอนนี้มาน้อยเเต่มานะเง้อ เเต่ตอนหน้าไม่เเน่ สามารถถาม Q&A ได้เลยนะคะ ไรท์จะได้เอามาตอบในท้ายตอนต่อๆไป หากใครสงสัยอะไรไรท์ก็ตอบให้ได้เท่าที่ได้ค่ะ
ถ้าใครชอบอย่าลืมเม้นต์กับกำลังใจนะคะ ฮือ รักรีดทุกคนเลย ช่วงนี้ไรท์ไม่ค่อยว่างเเต่จะพยายามมาอัพค่ะ
ความคิดเห็น