ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บตัวละคร

    ลำดับตอนที่ #8 : Heaven t̶o̶ ̶H̶e̶l̶l̶ สุขสวรรค์วิมาร

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ค. 61


    Application



    คำพูดติดปาก : ฮิๆๆ

    สิ่งสำคัญ : สร้อยคอของท่านแม่

    ชื่อ : Lucius Evanristo/ลูเซียส อีวานริสโต

    ชื่อเล่น : ลูซ,ลู

    เชื้อชาติ : อังกฤษ

    อายุ : 17 ปี

    ลักษณะ : ผิวขาวซีด ผมสีขาวขุ่นๆยาวเลยสะโพกนิดหน่อย ดวงตาสีแดง รูปร่างบอบบางกว่าบุรุษ

    ส่วนสูง : 169 ซม. 

    นิสัย : ร่าเริง สดใส ยิ้มง่าย มักมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา บางเวลาดูเป็นมิตรแต่บางเวลาก็ดูไม่เป็นมิตร ขี้เล่น ขี้แกล้ง ซนๆ กวนตีนมากๆ ใจเย็น มีบรรยากาศที่เข้าถึงยาก เข้ากับคนง่าย แต่กับไม่ค่อยสนิทกับใครเป็นพิเศษ แถเก่งสุดๆ เจ้าแผนการ มักคิดแผนการไว้ในหัวหลายแผน เจ้าเล่ห์ มีความอดทนสูงมาก เข้มแข็ง เป็นพวกชอบทำลายกรอบ ไม่ชอบการโดนบังคับเป็นที่สุด

    ประวัติ : ลูกชายสุดรักสุดหวงของเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูล ลูเซียสสูญเสียแม่ไปตอนอายุ 7 ขวบ โดนการโดนรถชน เพราะเขาเดินไม่ระวังและไม่สามารถหลบหลีกจากรถขันนั้นได้ เพราะความกลัว ท่านแม่จึงวิ่งเข้าช่วยเขา การสูญเสียในครั้งนั้นทำให้ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งรอยยิ้มมาตลอด2ปีเต็ม แต่จากกาลเวลาและครอบครัวทำให้เขากับมามีรอยยิ้มดังเดิม เพิ่มเติมด้วยความขี้เล่น ขี้แกล้ง ทำให้เขากลายเป็นตัวป่วน

    โลกที่จะสร้าง : Shasha

    ความสัมพันธ์ : ความสัมพันธ์ทางครอบครัวดีมาก เพราะทุกคนในครอบครัวรักและเอ็นดูลูเซียสมาก ความสัมพันธ์กับเพื่อนๆอยู่ในระดับปานกลางไม่ได้สนิทกับใครมากเป็นพิเศษ

    ลักษณะการพูด : มักพูดน้ำยี่ยวนกวนประสาท มีน้ำเสียงที่นุ่มนวนเหมือนเสียงผู้หญิง มักชอบพูดกวนประสาทคนอื่นตลอด 

    ชอบ : ท้องฟ้า/ครอบครัว/สร้อยของท่านแม่/อากาศหนาวๆ/ฝน

    ไม่ชอบ : อากาศร้อน/อากาศรสจัด

    เกลียด : แมลงสาป

    ข้อดี : ความกวนประสาทคนอื่น ทำให้บุคคลอื่นรู้สึกโมโหขึ้นมาได้ ความอดทนที่สูงลิบ

    ข้อเสีย : ความขี้เกียจที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางแก้หาย และความขี้ลืม

    เพิ่มเติม : สร้อยของท่านแม่      
     
    .......แสงสว่างจากดวงอาทิตย์จี้ตาของ ลูเซียส ให้ยีมุ่ยไม่เป็นรูป แดดร้อนๆทำเอาเหงื่อกลายเป็นสายน้ำไหลตามช่องขาหนีบ เขา ได้แต่เพียงคิดว่าหากได้เป็นสิ่งมีชีวิตในทะเลที่มีน้ำเย็นๆอยู่รอบกายตลอดเวลา คงจะดีไม่น้อย.. อย่างเช่น งูทะเล เพราะ บางทีถ้าผมสามารถหลบหลีกความกลัวได้อย่างพลิ้วไหวเหมือนงูทะเลท่านแม่คงอยู่กับผม ดังนั้นเขาก็ ยิ้มออกมา ....แล้วพูดว่า "ถ้าผมสามารถหลบหลีกความกลัวในตอนนั้นได้จริงท่านแม่จะตายไหมนะ" เขาก็เดินกลับคฤหาสน์ด้วยความรู้สึก ว่างป่าว
     
    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×