คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คู่ที่แตกต่าง
****วันนี้ฉันมารับจิ่งหยูวกับจงอวี้ที่โรงแรมแต่เช้า
โดยนัดพี่เต๋าให้มาเจอกันที่โรงแรม เพราะต้องมาให้สัมภาษณ์ที่สถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง
ฉันเคาะประตูห้องของจงอวี้ก่อนและให้พี่เต๋าพาเขาไปรอที่รอบบี้ของโรงแรมจงอวี้ต้องให้พี่เต๋าประกบตลอดเวลาเพราะเขาพูดภาษาไทยไม่ได้เลย
ส่วนจิ่งหยูวไม่ค่อยน่าเป็นห่วงเท่าไหร่เพราะเขาพูดภาษาไทยได้เก่งกว่าฉันซะอีก
ฉันเดินมาที่ห้องของ จิ่งหยูวเคาะประตูเพื่อเรียกเขา เขาเปิดประตูออกมามองหน้าฉัน จนฉันต้องเอ่ยปากถาม
“มองอะไร หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือไง” เขาไม่ตอบอะไรแต่กลับทำท่ายักไหล่
ท่าทางที่ทำนั้นน่ากวนโมโหเสียจริง
“เสร็จหรือยังหละคะ วันนี้คุณมีสัมภาษณ์”
“ผมเสร็จแล้ว แล้วจะไปกันได้หรือยัง
คุณยืนขวางผมอย่างนี้แล้วผมจะไปยังไง”
อันที่จริงฉันก้อยืนขวางเขาอยู่จริง ๆ
นั่นและ เพราะฉันยืนขวางอยู่หน้าประตู
คำพูดของเขาทำให้ฉันต้องถอยหลบให้เขาเดินออกจากห้อง ฉันพาเขาไปรอบบี้ของโรงแรม
และพานั่งรถตู้ที่บริษัทเช่ามาเพื่อเขาสองคนโดยเฉพาะ คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าข้างในรถหนะมันจะหะรูหะราขนาดไหน
เพื่อไปที่สถานีโทรทัศน์ตามที่นัดหมายกันไว้ พอรถเทียบหน้าสถานีการ์ดที่รออยู่ก้อเปิดประตูรถ
และเตรียมขวางพวกแฟนขลับ ที่กำลังลุกฮือเหมือนมดเห็นน้ำตาล
เสียงกรี๊ดสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว จิ่งหยูวกับจงอวี้ลงจากรถและโบกมือให้เหล่าบรรดาแฟนขลับของเขา
และเดินต่อไปในห้องอัดรายการ โดยมีฉันและพี่เต๋าตามประกบพวกเขาอยู่ตลอดเวลา
ในระหว่างการสัมภาษณ์ก้อมีพี่เต๋าเป็นล่ามแปลให้ตลอด
และก้อต้องมีคำถามสุดฮ๊อตที่พลาดไม่ได้
พิธีกร
“คุณจงอวี้ ชอบผู้หญิงไทยไหมครับ”
จงอวี้ “ชอบครับ ผู้หญิงไทยน่ารัก”
(พูดเป็นภาษาจีน) แฟนขลับกรี๊ดสนั่น
พิธีกร “แล้วคุณหวงจิ่งหยูวชอบผู้หญิงแบบไหนครับ”
สิ้นคำถามจากพิธีกรจิ่งหยูวก้อหันมามองหน้าฉันที่กำลังยืน ดูเขาอยู่ข้าง ๆ เวที จนทำให้พิธีกรเรียกชื่อเขาอีกครั้ง
(จะมองหน้าฉันทำไม จะตอบก้อตอบไปดิ)
“ชอบผู้หญิง ผมสั้น ขี้กลัว พูดมาก”
เขาตอบเป็นภาษาไทยชัดเจน แต่ไอ้คำตอบที่ตอบไปนั่นมันฉันป่าววะ หรือฉันจะคิดมากไปเอง คงไม่ใช่ฉันหรอก
คำตอบของเขาเล่นเอาอึ้งกันไปทั้งห้องส่ง ก้อระบุชัดเจนซะขนาดนั้น
พิธีกร “เอ้า คุณจิ่งหยูวพูดงี้ผู้หญิงไทยผมสั้นก้อมีสิทธิซิครับเนี่ย”
พิธีกรพูดแหย่ จนทำให้แฟนขลับกรี๊ดกันยกใหญ่ เมื่อการสัมภาษณ์เสร็จเรียบร้อย
ฉันก้อพาเขากลับโรงแรมเพื่อกลับไปทานข้าว เพราะนี่มันก้อใกล้จะเที่ยงแล้ว ฉันพาเขามานั่งกินข้าวในห้องอาหารของโรงแรม
แต่ฉันไม่กินข้าวกับเขาหรอกนะ ฉันส่งจงอวี้ และจิ่งหยูวที่โต๊ะอาหารแล้วจึงเดินออกมาก้อได้ยินเสียงทุ้ม
ๆ เรียกตามหลังมา
“ทานข้าวด้วยกันซิคุณ”
“ไม่หละ ขอบคุณ แด่วฉันออกไปทานกับพี่เต๋าข้างนอก”
ฉันหันกลับไปตอบเพราะรู้ว่าเสียงนั่นเป็นเขา
“ทานข้าวด้วยกันเถอะครับ” จงอวี้พูด
(เป็นภาษาจีนนะ)
“จงอวี้ชวนคุณทานข้าวด้วยกัน” จิ่งหยูว
แปลคำพูดของจงอวี้ให้ฉันฟัง แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะปฏิเสธ
จงอวี้ก้อลุกขึ้นขยับเก้าอี้เป็นการเชื้อเชิญให้ฉันนั่ง จนฉันไม่กล้าปฏิเสธต้องเดินไปนั่งลงและทานข้าวกับพวกเขา
เราสามคนกินข้าวกันไปและคุยกันไป แต่ฉันฟังจงอวี้ไม่รู้เรื่องหรอกนะดีที่จิ่งหยูวคอยแปลให้ฟัง
จงอวี้เป็นผู้ชายที่สุภาพ น่ารัก มีสเน่ห์
ไม่เหมือนกับจิ่งหยูวที่ดูขี้เก๊ก ดีแต่ทำหน้าดุ คงคิดว่าตัวเองหล่อซะเต็มปะดา
“คุณชื่ออะไรครับ” (ภาษาจีน)
จงอวี้ถามฉันระหว่างที่เรากำลังทานอาหารกัน
“เขาถามคุณว่าคุณชื่ออะไร”
จิ่งหยูวหันมาพูดกับฉัน
“จริงซิ ผมก้อยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย
พอดีวันนั้นผมฟังไม่ถนัดว่าคุณชื่ออะไร” เขามองหน้าฉันเพื่อรอคำตอบ แต่สีหน้าที่ดูทระนงนั่นมันทำให้ฉันไม่อยากตอบ
แต่ก้อไม่อยากเสียมารยาทกับชายหนุ่มอีกคนฉันจึงเลือกที่หันหน้าไปตอบ จงอวี้
“ตามฤทัย
My
name is ตามฤทัย”
“แปลว่าอะไรครับ” (ภาษาจีน) จงอวี้ถามอีก
“เขาถามคุณว่า ชื่อคุณนะแปลว่าอะไร”
จิ่งหยูวหันมาพูดกับฉัน
“แปลว่าตามใจ” ฉันตอบ
“คนอะไรชื่อแปลก สงสัยตอนเด็กๆคงจะเอาแต่ใจตัวเองน่าดู”
จิ่งหยูวพูดวิพากวิจารร์ชื่อฉัน ก่อนจะหันไปบอกจงอวี้
“เรื่องของฉัน
ฉันจะชื่ออะไรมันก้อเรื่องของฉัน”
ฉันหันไปต่อปากต่อคำกับเขาก่อนจะหันไปยิ้มหวานกับอีกคนที่นั่งข้าง ๆ
“ชื่อคุณน่ารักดี” (ภาษาจีน)
จงอวี้หันมาพูดกับฉัน จิ่งหยูวแปลให้ฉันฟังอีก
“ขอบคุณค่ะ Thank
you” ฉันไม่ลืมที่จะขอบคุณ พร้อมยิ้มหวานให้อีกครั้ง แต่คนที่นั่งข้างๆก้อยังคงนั่งหน้านิ่ง
เหมือนรูปปั้น นี่เขาจะแข็งทื่อไปถึงไหนเนี่ย คนอะไรนอกจะปากเสีย แล้วยังขี้เก๊กอีก
ไม่รู้แฟนขลับชอบเขาไปได้ยังไง เป็นฉันฉันเทใจให้จงอวี้ดีกว่า ทั้งสุภาพ น่ารัก
และโอนโยนกว่าเขาตั้งเยอะ เราสามคนคุยกันสักพักหลังจากทานอาหารเสร็จฉันจึงขอตัวกลับ
และไม่ลืมบอกพวกเขาพรุ่งนี้จะมารับแต่เช้าเพราะพวกเขามีคิวถ่ายแบบที่หัวหิน
ความคิดเห็น