คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : *-*
ตอนที่ 8
“หน้าเธอไปโดนอะไรมานะ ยัยเบื้อก”ง่ะ ดูปากนายไทรซิค่ะ
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายละย่ะ ชิ”
“ฉันไม่อยากให้เธอหน้าตาขี้เหร่ขึ้นกว่าเดิมนะ สงสารคนมอง”
“หา!!? นายนี่มันปากเสียจริงๆ”
“พอเถอะค่ะๆ พี่ไทร พี่เกน ออดดังแล้วนะ จะไม่กลับบ้านเหรอค่ะ ว่าแต่ ?? พี่เกนไปทำอะไรมาเหรอค่ะ หน้าปูด ตาบวมเลย” เหอะๆ เจอกันตั้งนานแล้วน้องหญิง เพิ่มถามเหรอ -*-
“ไม่เป็นไรหรอก คือมีเรื่องนิดหน่อยนะ” ^*^
“มีเรื่อง !! พี่เกนไปมีเรื่องกับใครละค่ะ” หญิงตาโตแบบว่า คิดไม่ถึงว่าฉันจะมีเรื่องกับชาวบ้านเป็น แหม น.ร.ดีเด่นนี่นะ อิอิ
“ไม่น่าเชื่อเธอไปมีเรื่องกับคนอื่นงั้นเหรอ” มิคหันมาพูดจ้องหน้าฉันเขม็ง รวมถึงตาไทรนั่นด้วย
“อื้มๆ เรารีบนะ ไปก่อนนะ” พูดจบฉันก็ชิ่งกลับบ้านเลย ไม่อยากเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟัง เพราะว่าตานั่นคงได้หัวเราะสะใจแน่ ที่ฉันสภาพเยินๆนะ ชิ!! ใครจะยอมให้นายรู้ล่ะย่ะ
ตอนนี้ถึงเวลาตอนเย็นที่ฉันต้องไปฝึกบุคลิกค่ะ ที่ฉันมีแรงใจจะมาฝึกอีกเพราะว่า ฉันน่ะ ปลื้ม พี่ซินเข้าแล้วล่ะค่ะ อิ อิ อิ ^///^
“หวัดดีค่ะพี่เกน”หญิง ยิ้มกว้าง ฉันยิ้มตอบไป แต่สายตานะมองหาพี่ซินอยู่ ฮาๆๆ ตั้งแต่เกิดมาก็ปลื้มคนนี้เนี่ยแหละ หุหุ
“มองหาใครอยู่เหรอค่ะ” หญิงแทรกขึ้นมา “หาพี่ซินเหรอค่ะ” หวาๆๆ น้องหญิงรู้ทันซะแล้ว >///<
“....” >///<
“ไม่ต้องอายหรอกคะ หญิงดูออกหรอกน่า พี่เกนไม่สนใจพี่ชายของหญิงมั่งเหรอค่ะ”
//>[]<// “น้องหญิงพะ พูด อะรัยนะ เป็นไปไม่ได้หรอกจ้ะ นายไทร เอ้ย ไทร เนี่ยนะ”
“แหมเสียดายจัง หญิงอยากได้พี่เกนเป็นพี่สะใภ้นี่นา”^ ^
“น้องหญิง...” O[]O ขอบคุณนะน้อง แต่พี่ไม่ไหวหรอก ขืนเป็นแฟนกะตานั่น มีหวังเป็นเบ๊ ตลอดชีวิต
“หวัดดี คุยอะไรกันอยู่เอ่ย” โอ้ว!! มาแล้ว เทพบุตรของช้าน
“พี่ซิน” ดีนะหน้าฉันที่บวมปูดจากแผลเมื่อวานเริ่มหายดีแล้ว >///<
“ไม่มีอะรัยหรอกค่ะ หญิงแค่อยากให้พี่เกนมาเป็น.... อุ๊บซ์” ฉันไม่รอให้น้องหญิงพูดจบหรอก มืออันเรียวงามเลยปิดปากน้องหญิงเรียบร้อย O#o
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”ฉันยิ้มเย็น “อาจารย์มาแล้วค่ะ ไปฝึกดีกว่าค่ะ” ^ ^|||
“ อ้ะ จริงสิ”พี่ซินหันกลับไปประจำที่ วันนี้แปลกแฮะ ไม่ยักจะเห็น ยัยสามสาวนรกนั่นเลยอ่ะ เป็นไรไปน้า
“กลับมาแล้วเจ้าค่ะ ทั่นคุณแม่”
โป้ก!!
เอาอีกแล้วคราวนี้ คุณอรัญญาลงทุนเดินมาเขกหัวฉัน แรงๆ
“แม่ง่ะ เกนเจ็บนะ” O-O#
“แล้วใครใช้ให้เธอเรียก ฉันว่าท่านคุณแม่ย่ะ” ง่า แม่น่ากลัว
“รีบไปอาบน้ำแล้วมากินข้ามซะ เดี๋ยวทุ่มครึ่งแม่จะพาเราไป ที่ดูงานที่บริษัทของคุณตา”
O-O “ทำไมเร็วจังง่ะแม่”
“เราต้องรีบเข้าไปดูงานได้แล้ว อย่าพูดมาก ทำตามที่แม่บอก”
“ค่ะ” =-= ไรว้าบังคับกันเลย
“ยังจะมาอ้อยอิ่งอยู่อีก รีบไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวสิ !!” เหวอออ!! แม่ฉัน น่ากลัว TT|||
“ไปละค่ะๆ” p-p|||
คราวนี้ความที่แม่เร่งฉันสุดๆ ฉันเลย อาบน้ำ 10 นาที และกินข้าว 10 นาที จะจุกตายอยู่แล้ว เหนื่อยมากมาย ><|||
แล้วก็รีบวิ่งตามแม่ ขึ้นรถ บึ่งไปบริษัทของคุณตาต่อ
(เห็นมั้ยค่ะไม่ได้พักเลย อยู่โรงเรียนก็เป็นเบ๊ กลับบ้านมา เจอภาระอีก โอ้ย!!! วัย 16 อย่างฉันจะมีโอกาสได้ฮาเฮกับชาวบ้านบ้างมั้ยเนี่ย!!!)
“ยินดีต้อนรับค่ะ/ครับ คุณอรัญญา คุณเกนจิรา”พวกพนักงานในเครื่องแบบ หลากสีตามตำแหน่งยืนเรียงหน้า ตึกใหญ่ (ก็บริษัทของคุณตาอ่ะ) ทุกคนก้มหัว และยิ้มให้อย่างเคารพ แม่ฉันเฉยมาก คงจะชินกับการต้อนรับแบบนี้แล้ว แต่ฉันซิขาเริ่มสั่นแง่กๆ อายก็อาย
“คุณหนูครับ คุณหนูคงได้อ่านจดหมายจากคุณตาแล้วนะครับ คุณตาท่านคงบอกเรื่องหนึ่งแล้วร้านอาหารนะครับ ที่คุณท่านรักมาก ท่านให้ผมพาคุณหนูไปศึกษาการทำงานนะครับ แต่ตอนนี้ให้คุณหนูดูงานที่บริษัทนี้ก่อนครับ” ผู้ชายในชุดสูท ผู้อาวุโสกว่าฉัน คนนี้รู้สึกว่าแม่เคยบอกว่าเป็นคนสนิทของคุณตา คุณตาไว้ใจมากทีเดียว เห็นแม่เรียก ชัย
ว่าแต่ !! จดหมายที่คุณตาฝากทนายให้มา ลืมอ่านซะสนิท OO||| แย่ละ เราก็เลยไม่รู้ว่าร้านอาหารคุณตาหมายถึงอะไรเวรล่ะ เงียบไว้ละกัน เดี๋ยวกลับบ้านไปต้องรีบเปิดอ่าน ฉันนี่เป็นหลานชั่วจริงๆ ทั้งที่คุณตาอุตสาห์ทิ้งไว้ให้ ดันลืมอ่าน
แล้ว คุณชัย (ฉันเรียกเขาว่างั้นอ่ะ) ก็พาฉันดูงานตามแผนกต่างๆ บริษัทของคุณตาเป็นบริษัททำเฟอร์นิเจอร์ส่งออก และมีโรงแรมในเครือด้วย อืม จัดว่าเป็นโรงเรียม ห้าดาวทีเดียวเลย ม่ะน่าเชื่อเล้ย ฉันฝันไปรึป่าวหา!!!
การดูงานเริ่มต้นด้วยดี แต่เหนื่อยมากๆ ฉันต้องเรียนรู้งานต่างๆจากแม่ และคุณ
ตอนนี้ฉันอาจทำอะไรไม่ได้มาก แม่จึงต้องดูแลบริษัทใหญ่ๆให้ แม่บอกว่า จะให้ฉันฝึกไปดูแลร้านอาหารในเครือ เสียก่อน
ความคิดเห็น