คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [OS] HOW TO DEAL WITH KINGSMAN?
[OS] How to deal with Kingsman
KAI x SEHUN
Hashtag : #malinfic
“ปีนี้คอนเซปคือเอสเอ็มทาววอนเดอร์แลนด์ จากใจเลยนะ ปีนี้ขอแบบแฟนคลับเห็นแล้วต้องร้องโอ้โห”
“พี่ก็แต่งเป็นเอลซ่าสิ รับรองแฟนคลับร้องแน่ ๆ ...ร้องเชี่ย! น่ะนะ” สิ้นเสียงของแบคฮยอนคนที่นั่งอยู่รอบโต๊ะมื้อเย็นก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“ถ้าฉันทำอย่างนั้นแล้วทุกคนจะขำใช่ไหม?” คนเป็นหัวหน้าวงทำหน้าจริงจัง ก่อนที่น้อง ๆ จะหันไปมองหน้าอย่างรู้กัน
“งั้นพี่จองชักกี้ เสื้อผ้าก็หาไม่ยาก เอาจากชุดเซ็ทเพลงปีเตอร์แพนมาใช้แล้วแต่งหน้าเพิ่ม”
“หากินง่าย ๆ แบบนี้เลย” จุนมยอนเลิกคิ้วมอง ซึ่งพี่ใหญ่ก็แค่ยิ้มน้อย ๆ เป็นคำตอบเท่านั้น
“งั้นฉันไปนอนดูหนังแล้วนะ คุยกันให้สนุก” คยองซูว่าแล้วดันเก้าอี้ออก อี้ชิงเห็นอย่างนั้นก็เดินตามคนเป็นน้องไปเพราะเขาและคยองซูต่างก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในงานปาร์ตี้ในครั้งนี้ เหลือเพียงแค่ชานยอลที่ยังคงม้วนเส้นสปาเกตตี้เข้าปาก แล้วฟังพี่ ๆ น้อง ๆ คุยกันต่อไป
“ปีที่แล้วสแปโร่ไม่ถึงใจเท่าไหร่ ปีนี้ผมอยากเป็นคิงส์แมน”
“เฮ้ย น่าสน ๆ” มีแค่จงแดคนเดียวที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าความคิดของเซฮุนมันน่าสนใจ เด็กหนุ่มตัวผอมยิ้มกริ่มพลางมองไปยังใครอีกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม จนถึงตอนนี้คิมจงอินก็ยังสนใจแต่ไก่ทอดเหมือนในทีแรกโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกับคนอื่น ๆ
“แต่นายจะเป็นแฮรี่พอตเตอร์ไม่ใช่เหรอจงแด”
“ใช่ ผมนัดกับเยริไว้แล้ว แต่ก็อยากเป็นคิงส์แมนเหมือนกันนะ ถ้าเซฮุนเป็นเอ็กซี่ เดี๋ยวผมจะเป็นสายลับแฮร์รี่ที่ช่วยเทรนด์เอ็กซี่ให้เอง”
“นายจะปล่อยเยริแต่งเป็นแม่มดคนเดียวหรือไง” แบคฮยอนเท้าคางถามเสียงยานคาง “ให้จงอินแต่งคู่กับเซฮุนดิ เจ้าสองคนนี้ส่วนสูงพอ ๆ กัน ใส่สูทออกมาคงดูดีเป็นบ้า”
“นั่นสิ ฉันว่าแฟนคลับน่าจะชอบ ปัดผมหน่อย ใส่แว่นกรอบดำ แค่นั้นก็เนี๊ยบแล้ว” คนเป็นหัวหน้าวงเสริม
“ไม่ ผมจะแต่งคู่กับพี่จุนมยอน”
คนถูกปฏิเสธทั้งที่ไม่ได้เป็นฝ่ายร้องขอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น สบตากับเจ้าของคำพูดที่ทำหน้ามึนอยู่ฝั่งตรงข้าม หากแต่เซฮุนกลับเลิกคิ้วยียวนเป็นเชิงถาม ภายในโต๊ะอาหารที่ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของมักเน่ทั้งสองซึ่งกำลังต่อสู้กันทางสายตา
แน่ล่ะ ไม่มีใครรู้ว่าคิมจงอินกับโอเซฮุนกำลังทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ จนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ระหว่างเขาทั้งคู่
ก็นะ... มันก็แค่เรื่องทรงผม
เซฮุนไม่ชอบให้เขาไว้ผมยาวปรกหน้าแบบนี้ด้วยเหตุผลอันน่ารักน่าชังว่า ‘ไม่ชอบ’
แต่มันก็เป็นเรื่องของสไตล์ลิสต์ไม่ใช่หรือไง? ใช่ มันเป็นเรื่องของคนเหล่านั้นล้วน ๆ เลย แต่เซฮุนก็ยังไม่จบ เจ้านี่เอาเรื่องที่เขาทำตัวน่ารักบนงานล็อตเต้แฟนมีตติ้งมาเป็นประเด็นว่าทำตัวงิ้งถูกแฟนคลับตั้งฉายา ‘นีนี่’ให้
แต่ใครจะเรียกอะไรก็ช่างปะไร ทำไมเซฮุนต้องสนใจกับเรื่องแบบนั้นด้วย แฟนคลับจะจิ้นให้เขาอยู่ใต้ร่างคนอื่นสักกี่คนมันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรตราบใดที่สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นแค่ในจินตนาการ แต่ความจริงเป็นยังไงก็รู้ ๆ กันอยู่
เซฮุนมองคนที่ยังไม่รู้สึกผิด ทั้งคู่ต่อสู้กันทางสายตาอย่างไม่มีใครยอมใครและเชื่อเถอะว่าต่อให้พี่จงอินไปตัดผมตอนนี้หรือทำตัวแมนโชว์กล้ามสีแทนเขาก็ไม่ยอมหายหงุดหงิดง่าย ๆ หรอก
จะนอยด์ไปให้ถึงฮัลโลวีนปีหน้าเลยคอยดู
“ถ้าผมไม่ติดธุระคงได้เป็นคิงส์แมนคู่กับเซฮุนไปแล้ว”
“อ๋อเหรอออ” แบคฮยอนลากเสียงพลางเหลือกตาใส่คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ชานยอลเลิกคิ้วมองแล้วผลักหัวคนตัวเล็กเบา ๆ
“แต่พี่ว่านายแต่งคู่กับจงอินก็ดีนะเซฮุน”
“ทำไมอะ พี่แต่งคู่กับผมมันเป็นปัญหาหรือไง จะงี่เง่าแล้วนะ” เซฮุนมองขู่คนเป็นพี่ที่คอยตามใจมาตลอด จุนมยอนอ้าปากค้างมองน้องคนเล็กก่อนที่ทุกคนจะหันไปทางจงอินที่จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นยืน
“จะยังไงก็ช่างเถอะ ผมตั้งใจว่าจะไม่ไปอยู่แล้ว” เสียงของคนผิวแทนไม่ได้น่ารื่นหูเลยสักนิด เซฮุนหรี่ตามองคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะหยิบร่มที่พิงอยู่ข้างโต๊ะขึ้นมาทำท่าทิ่ม ๆ ใส่อีกฝ่ายอย่างกวนประสาท
“ฟึ่บ ๆ”
“เอาลงไปเดี๋ยวนี้” จงอินเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มมองใบหน้าขาวที่กำลังสนุกกับการปั่นหัวเขาต่อหน้าพี่ ๆ ในวง
“ตรงปลายร่มมันปล่อยกระสุนได้ด้วยนะ ฟึ่บ ๆ”
“เหรอ แล้วไง?”
“ฟึ่บ ๆ”
น้องเล็กทั้งสองคนกำลังกลายเป็นจุดสนใจในสายตาพี่ ๆ ในวง เซฮุนยังคงอ้อร้อไม่หยุดซึ่งทุกคนก็พอเข้าใจว่าเจ้าเด็กนี่ซนขนาดไหน
“เล่นเป็นเด็ก” จงอินส่ายหน้าแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น
“ก็เด็กกว่าพี่หลายเดือนแล้วกัน!” คนตัวผอมตะโกนไล่หลัง แล้วก็ได้เห็นว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ยกมือขึ้นมาพร้อมกดนิ้วหัวแม่มือลงก่อนจะหายเข้าไปในห้อง
“อย่ากวนจงอินมากเลย ช่วงนี้เขาดูเหนื่อย ๆ” มินซอกปรามน้องเล็กที่กำลังฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีหลังจากทำภารกิจสำเร็จ
“ทุกคนก็เหนื่อยกันหมดนี่ พี่เมเนก็เหนื่อย แฟน ๆ ที่ตามถ่ายรูปเราก็เหนื่อย พี่ก็เหนื่อย ผมก็เหนื่อย” เซฮุนเลิกคิ้วขึ้นเถียง
“เล่นจนเหนื่อย” แบคฮยอนเสริม
“พี่ก็เล่น”
“ก็ใช่ไง พวกเราเป็นไอ้บ้าที่เอาแต่เล่นจนเหนื่อยแต่ก็อ้วนขึ้นเรื่อย ๆ จนต้องพึ่งยิม อ่า ให้ตายเถอะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะใส่ชุดไหนไปผงาดในปีนี้ดี ปีก่อนดันปูทางไว้ซะดิบดีด้วย... นี่หมดมุกจริง ๆ นะ” ถึงคราวแบคฮยอนที่ยังหาเป้าหมายให้ตัวเองไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่น้องเล็กอยากจะใส่ใจเท่ากับใครอีกคนที่หายหัวเข้าไปในห้องแล้ว
นี่กะจะโชว์เหนือเหรอ เดี๋ยวคิมจงอินจะได้รู้เลยว่าสายแข็งเป็นยังไง!
ปาร์ตี้ฮัลโลวีนของบริษัทถูกจัดอย่างเรียบง่ายแต่ก็ดูยิ่งใหญ่อยู่ดี พี่ ๆ สไตล์ลิสต์ส่งรูปในงานมาให้ดูและบอกว่าพร้อมจะช่วยแต่งหน้าให้หากไอดอลคนไหนหมดความมั่นใจในฝีมือตนเอง เซฮุนยังมีเวลาอีกนานโข ระหว่างรอพี่จุนมยอนออกไปคุยกับผู้จัดการส่วนตัวข้างนอก เกี่ยวกับเรื่องตารางงานในอนาคตที่อัดแน่นจนทำให้พวกเราแทบไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น
ใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวรวม ๆ กันก็ชั่วโมงครึ่ง เมื่อครู่นี้พี่จุนมยอนโทรมาบอกว่าอีกประมาณสี่สิบนาทีจะเข้ามารับไปบริษัทด้วยกัน ก่อนวางสายยังมอบหมายภารกิจสุดแสนน่าหงุดหงิดไว้อีกว่าช่วยไปจิกหัวคิมจงอินให้เปิดมือถือหน่อย
เออ มันน่าหัวเสียจริง ๆ นะ กับเรื่องง่าย ๆ แค่นี้ไม่รู้เหรอว่าไม่ควรปล่อยให้โทรศัพท์แบตหมด ถ้ามีธุระแล้วจะติดต่อยังไง คนอื่น ๆ ก็ออกไปกันหมดแล้วด้วย
คนตัวผอมเปิดประตูเข้าไปในห้องของรุ่นพี่ทั้งสาม ซึ่งตอนนี้พี่ชานยอลอยู่ต่างประเทศ ส่วนพี่คยองซูก็มีงาน เหลือแค่ใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงพร้อมผ้าเตี่ยวผืนเดียวที่ผูกอยู่กับเอวซึ่งมองเห็นตัววีได้อย่างชัดเจน
เห็นว่าพี่จงอินกลอกตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าสายลับคิงส์แมนอย่างเขา จังหวะนั้นเลยยืดอกทำเท่ใส่สักหน่อย บอกเลยว่าเรื่องความหล่อนี่โอเซฮุนไม่เคยแพ้ใคร
เพียงแค่ครู่เดียวเด็กหนุ่มตัวผอมก็ได้รับรางวัลเป็นความหงุดหงิด เมื่ออีกฝ่ายเพียงแค่ไหวไหล่แล้วเบ้ปากกับการแต่งตัวเป็นสายลับของเขา เซฮุนเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วปิดประตูห้อง โยนความตั้งใจแรกทิ้งไป เปิดมือถงมือถือเอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ขายาวก้าวอาด ๆ เข้าไปหยุดอยู่ข้างหลังคนผิวแทนที่กำลังง่วนอยู่กับผมเผ้าที่เปียกน้ำอยู่หน้ากระจก
“เห็นไหม บอกแล้วว่าผมยาวมันเกะกะน่ารำคาญ”
“เข้ามาเพื่อพูดเรื่องนี้เหรอหนูน้อย”
“ใครหนูน้อย ให้โอกาสเรียกใหม่อีกที”
“หนูน้อยเซฮุนคนเอาแต่ใจ”
“ไรวะ คิมจงอินคนตุ๊ด”
“ตุ๊ดไม่ตุ๊ดหนูก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ต้องให้พี่ย้ำหรือเปล่าว่า Who's going to be bottom?”
เซฮุนเบะปาก สบตากับอีกคนผ่านกระจกตู้เสื้อผ้า พอเห็นว่าคนเป็นพี่ไม่ง้อเลยยิ่งฉุนเข้าไปใหญ่ ใจคอนี่จะรอให้เขาอ่อนให้ก่อนตลอดเลยหรือไงวะ ง้อบ้างก็ได้ไหมล่ะสังคม นี่แฟนนะไม่ใช่ซาแซงที่ตามไปทุกที่จนไม่อยากใส่ใจอะ
“ทำตัวให้น่าเกรงขามหน่อยสิคุณสายลับ ทำปากบู้ ๆ แบบนั้นไม่เข้ากับชุดเลยนะ”
“ผมจะทำยังไงก็ได้ไม่ต้องมาบอก นี่ตั้งเค้าเตรียมจะนอนแล้วใช่ป่ะ เออ พี่จุนมยอนฝากบอกว่าหัดชาร์จมือถือมั่งอย่าเอาแต่ทำงานกับนอนแล้วก็สนใจแต่เรื่องตัวเอง แค่นี้นะ ไปละ” เซฮุนย่นจมูกขยับแว่นกรอบดำก่อนจะหมุนตัวกลับ
แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาไปไหนก็รู้สึกหวือไปกับแรงโน้มถ่วงเมื่อร่างของเขาถูกกดให้คว่ำหน้าลงกับเตียง เด็กหนุ่มตัวผอมเบิกตากว้างอย่างตกใจ เอี้ยวหน้าหันไปก่อนจะเห็นว่าผู้ชายผิวแทนในสภาพผ้าเตี่ยวผืนเดียวได้ขึ้นมาคร่อมพร้อมจับข้อมือทั้งสองข้างของเขาไพล่ไว้ข้างหลังอีกด้วย
“เฮ้!”
“Code?”
“รหัสบ้าไร ผมไม่เล่นนะ!” คนตัวผอมพยายามดิ้น แต่ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ด้านหลังจะมีเรี่ยวแรงมากกว่า
“อย่าโวยวายสิหนูน้อยเอ็กซี่ พี่กำลังเล่นกับนายอยู่นะ”
“แต่ผมไม่อยากเล่น!”
“Sure?”
“เออ!”
“ขึ้นเสียงกับพี่เหรอ?” คนตัวผอมสะดุ้งสุดตัวกับเสียงกระซิบที่มาพร้อมริมฝีปากที่กดจูบตรงหลังกกหูของเขา ให้ตายเถอะ น้ำที่หยดลงมาจากกลุ่มผมอีกฝ่ายมันเย็นจนขนลุกซู่ เซฮุนยังคงพยายามดิ้น ในขณะที่อีกฝ่ายเองก็ออกแรงมากยิ่งขึ้นราวกับเป็นคำสั่งบอกให้เขาหยุดดื้อเสียที
“ชุดผมยับหมดแล้วนะ!”
“งั้นถอดออกแล้วกัน จะได้ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้อีก” คนถูกเอาเปรียบเบิกตาโพลงทันทีที่ประโยคนั้นสิ้นสุดลงและตามด้วยมือแกร่งที่สอดเข้ามาในกางเกงของเขา
CUT
ความคิดเห็น