ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BiePchy]It's only us รักนี้มีแค่เรา

    ลำดับตอนที่ #8 : I'm sorry

    • อัปเดตล่าสุด 16 ก.พ. 58


    (Pchy)

    หลังจากที่มันไลน์มาหาผมได้ไม่นาน มันก็มาถึง มานั่งอยู่ตรงหน้าผมตรงนี้ เรานั่งเงียบครู่ใหญ่จนกระทั่งผมพูดขึ้นมา

    "มาที่นี่ทำไม"

    "ก็อยาก"

    "แต่กูไม่ต้อนรับ"

    "ก็ผมจะมา"

    "เฮ้อ ขี้เกียจเถียงกับคนงี่เง่าอย่างมึงจริงๆ"

    มันตรงเข้ามาจูบผมในทันทีทันใด ผมก็จูบกลับไป มือของมันค่อยๆเลื่อนมาปลดกระดุมผม ผมปัดมือมันออกไป แค่เพราะไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะว่าผมไม่มีความสุขกับมัน ใช่ผมยอมรับว่าผมมีความสุขมากทีเดียว แต่บางทีความสุขแค่ชั่วครั้งคราวมันก็ทดแทนกันไม่ได้กับการที่ผมต้องมาร้องไห้ทีหลังกับคำว่า'ไม่ได้รัก ไม่ได้คิดอะไร'ของมัน

    "ปัดทำไม" มันพูดอย่างหัวเสีย

    "ไม่เอา เหนื่อย"ผมส่งสายตาแกมรำคาญไปให้มัน

    "หึ เมื่อเช้าทำตัวเป็นเสือร้ายยั่วใครๆเขาไปทั่ว คิดว่าจะมีใครเชื่อหรอกนะ"มันยังคงจ้องผมด้วยสายตาร้ายกาจ"ผมคนนึงแหละที่ไม่"

    "ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ กูไม่สน กลับไปซะ"

    "อ๋อ คิดออกและ พี่นัดผู้ชายไว้ใช่มั้ยถึงได้ไล่ผมจัง"ผมแอบเสียใจ มันไม่เคยเชื่อผมเลยใช่มั้ยว่าผมรักแค่มัน

    "ใช่ ถ้ารู้แล้วก็รีบกลับไปซะ"ผมประชดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แลดูร้าย ร่างสูงตรงหน้ามองผมด้วยสายตาเกรี้ยวกราจพร้อมพูดกับผม

    "ไม่ ยังไงผมก็ไม่กลับ"มันเข้ามาประกบปากของผม แล้วค่อยบดขยี้ก่อนที่ลิ้นร้อนจะค่อยๆเข้ามาในปากของผม ผมผลักมันออกไป แล้วตบหน้ามัน ร่างสูงตรงหน้าบีบตัวของผมแล้วตะคอกใส่ผม

    "จะเล่นตัวไปถึงไหนว่ะ คิดว่ามันจะทำให้ตัวเองมีค่าขึ้นหรือไง คนอย่างมึงอ่ะ ทำยังไงแม่งก็ไร้ค่าแหละวะ" ผมจุกอกกับคำพูดของมัน น้ำตาที่กักเก็บไว้ก็ค่อยๆไหลออกมาทีละหยด ผมสูดหายใจเพื่อกักไว้ให้หมด แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะคำพูดของมัน

    "ร้องไห้ทำไม คิดว่าร้องไห้แล้วมันจะทำให้มึงมีค่าขึ้นหรือไง"มันตะคอกผมต่อ พอแล้ว ผมไม่อยากฟังความเหยียดหยามอะไรอีกแล้ว ผมเลยเอาปากของผมตรงเข้าไปจูบร่างสูงตรงหน้าอย่างร้อนแรงแม้จะต้องถูกประนามว่าง่ายก็ตาม

    "หึ กว่าจะยอม ทำเป็นเล่นตัวไปได้"

    ------------------------------------------

    ผมตื่นขึ้นมาตอนประมาณเย็นๆ มองดูร่างที่เปลือยเปล่าของเราทั้งสองคน ทำไมผมต้องยอมทุกครั้ง แล้วทำไมมันต้องมายุ่งมาเกี่ยวกับผม ผมเอ่ยถามมัน

    "บี้"

    "หืม"

    "ที่ทำไปทั้งหมดอ่ะ มึงเคยรักกุหรือเปล่า" มันถอนหายใจเบาๆ

    "ผมขอโทษ" หยดน้ำตาผมหยดลงอีกครั้ง ทำไมบ่อน้ำตาผมแม่งตื้นขนาดนี้วะ หยุด หยุดสิ

    "ไม่ ไม่เป็นไร มึงกลับไปก่อนเถอะ"

    "แล้วผมจะได้มาเจอพี่อีกมั้ย"

    "กุก็ขอโทษเหมือนกัน"

    Talk//ช่วงนี้อาจจะมาอัพช้าหน่อยนะคะ ใกล้สอบแล้ว ช่วงนี้นอยๆด้วยอ่ะ เบื่อเนาะพวกเมนท์ด่าพี่พิชของเราอ่ะ เลยทำให้ฟิคไม่ค่อยเดินเท่าไร(พาลสุด) ตอนนี้ต้มมาม่าแล้วนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าคาดว่าจะหนักกว่านี้อีก แล้วถ้ารีดว่างๆเนี่ช่วยเมนให้ไรท์ก็จะขอบคุณมากนะคะ ตอนนี้คือแรงอัพอยู่ที่คอมเมนท์เลย ถ้าเมนท์มากก็จะมาเร็วนะคะ ขอบคุณค่ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×