คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ขอสิทธิ์!?
ถึงแม้จะเจอกับเหตุการณ์ชวนใจสั่นมาแค่ไหน เช้าวันจันทร์ฉันก็ต้องตื่นมาเรียนจนได้ และการที่วิ่งหน้าตั้งมาโรงเรียนให้ทันเข้าแถวตอนเช้าทำให้ฉันหมดพลังงานไปเยอะทีเดียว
"คงจะทีสักวันที่แกจะมาเช้านะบัตเตอร์" ปริมพูดขึ้นระหว่างอยู่ในคาบโฮมรูม ฉันที่พึ่งโดนอาจารย์อบรมสั่งสอนเรื่องการมาเข้าแถวให้ทันเสร็จทำได้แค่ทำหน้ามุ่ยใส่
"เมื่อคืนฉันตั้งนาฬิกาปลุกแล้วนะแก U_U"
"จ้ะ -_- แกจะบอกว่ามันไม่ปลุกงั้นสิ" ริบบ้อนหันกลับมาคุยด้วย หลังจากก้มหน้าก้มตาอ่านนิยายมาตั้งแต่เช้า
"ใช่เลยๆ เรื่องอะไรอ่ะริบบ้อน? เอามาอ่านหน่อย"
"ไม่เว้ย แกไปอ่านหนังสือสอบเหอะ"
"โหย ว่าแต่ฉันแกก็ควรอ่านได้แล้วนะ สองอาทิตย์หน้าก็สอบแล้ว"
"เออใช่ แล้วตกลงเราไปค่ายนั่นหลังสอบใช่มั้ย? "อิ๋มหันมาถามฉัน
"ใช่ ฉันอยากไปค่ายนะ แต่ไม่อยากสอบอ่ะ -3-" แล้วคำพูดฉันก็เรียกเสียงเห็นด้วยจากเพื่อนได้เป็นอย่างดีโธ่~ เหล่าเด็กขี้เกียจทั้งหลาย
และก่อนที่พวกเราจะโอดครวญถึงการสอบกลางภาคในเทอมสองที่จะถึงนี้ ก็หมดคาบโฮมรูมพอดี หลังจากเก็บของพวกสมุดการบ้านที่หอบมาปั่นกันอย่างสนุกสนานในตอนเช้า(?) ฉันกับเพื่อนๆฝูงใหญ่ก็พากันเดินออกมาจากห้อง(ทำไมบัตเตอร์เรียกเพื่อนเป็นฝูง -_-) ฉันที่เดินเมาท์มากับเหล่าผองเพื่อนถึงการสอบกลางภาคอย่างเมามันส์(เปลี่ยนคำเรียกให้แล้วนะ :p #บัตเตอร์ฝากถึงยัยRiboflavin) ทำให้เดินมาชนกับใครสักคนอย่างจัง
"ขอโทษครับ" เพราะมันเป็นเสียงที่คุ้นเคยรึเปล่าก็ไม่รู้ทำให้ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปดูและจริงๆด้วย.....นายโดม.....
"ไม่เป็นไร"
"อ้าว เธอนี่เอง เป็นไงบ้างช่วงนี้? " โดมไม่ยอมหลบให้ซ้ำยังยืนปักหลักตั้งคำถามต่อ
"ก็..สบายดี ไม่เจ็บไม่ป่วยอะไร นี่!ขอทางด้วยจะรีบไปเรียน"
"อ่อ โทษที ตั้งใจเรียนล่ะ"
และพอพูดเสร็จโดมก็รีบวิ่งขึ้นอาคารเรียนไปเหมือนรีบมาก ฉันก็เลยมองตามเขาไปจนกระทั่งโดนนางอิ๋มที่ยื่นหน้ามาสอดรู้สอดเห็นเต็มที่สะกิดถึงได้ดึงตัวเองกลับมาได้
"แกกลับมาคุยกับโดมแล้วหรอ?"
"เปล่านี่ แค่คุยกันทักกันธรรมดา"
"อ่อ นึกว่าจะจับปลาสองมือ ข้างหนึ่งพี่เดย์ข้างหนึ่งโดม"
"บ้า!! ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก"
ฉันเดินสะบัดหน้าพรืดหนีอิ๋มมาเลย -^- คิดได้ยังไงว่าฉันจะจับปลาสองมือเนี่ย เห็นเพื่อนเป็นคนยังไง พูดเลยว่างอน!-3-! และเหมือนอิ๋มจะรู้ว่าฉันงอนรีบเดินตามมาง้อ งานนี่ไม่หายง่ายหรอกว่ากันมาได้
"โอ๋ๆ บัตเตอร์~ ฉันขอโทษ"
"ไม่ๆ ไม่ต้องมาง้อเลย-^-"
"แกนี่มัน.... ถ้ายังไม่หายงอน ฉันจะแช่งให้สอบวันนี้ตกเลย"
"กรี๊ดดด อย่านะ!! เออๆ หายแล้วๆๆ"
หลังจากปฏิบัติการง้อของอิ๋มสิ้นสุดด้วยการจะแช่งให้ฉันสอบตกวันนี้แล้ว ฉันจำต้องหายงอนโดยด่วนเพราะว่าแค่มันไม่ต้องแช่งฉันก็คงจะตกอยู่แล้ว ก็ไม่ได้อ่านหนังสือเลยนี่ U_U; ก็มัวแต่....เอ่อ....นั่นแหละ มัวแต่คิดถึงฉากนั้นอ่ะระหว่างฉันกับพี่เดย์ >////< พอไม่พูดแล้ว เขิน!
ระหว่างที่กำลังเดินไปที่ห้องเรียนชีวะ(ที่วันนี้มีสอบ) พวกเราก็เดินเม้าท์แตกกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพอเดินมาถึงห้อง แล้วการสอบก็เริ่มขึ้น วันนี้เป็นการสอบวัดผลหลังเรียนเฉยๆ แต่ถึงจะพูดว่าเฉยๆก็เหอะ มันก็ยังมีผลถึงคะแนนเก็บบวกกับเกรดอยู่ดี ฉันถึงเครียดยังไงล่ะ TOT แต่เหมือนจะมีเรื่องให้สมองฉันลืมสิ่งที่ติวมาตอนเช้าอยู่ดี เมื่อพี่เดย์เดินเข้ามาช่วยอาจารย์คุมสอบ โฮกกกก ฉันยังไม่พร้อมจะเจอเลยนะ U_U////
"บัตเตอร์ตั้งใจทำข้อสอบนะ ^^v" พี่เดย์ที่เดินมาแจกข้อสอบให้ฉัน พูดก่อนจะส่งยิ้มน่ารักมาให้
"ค่ะ -////- "
ระหว่างที่ทำข้อสอบอยู่ พี่เดย์มักจะมองมาที่ฉันบ่อยๆ ทำเอาฉันเสียสมาธิไม่น้อย U////U ฉันได้แต่หลบตา ก่อนจะบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว พอหมดเวลาทำข้อสอบ พวกเพื่อนตัวดีก็พากันเข้ามาแซวฉัน
"เฮ้อ อยากมีคนมาให้กำลังใจอย่างนี้บ้างจัง"
"อิจฉาแกอ่ะ อยากมีแบบนี้"
และสารพัดที่เพื่อนๆที่แสนดีจะหยิบยกขึ้นมาแซวฉันกับพี่เดย์ เล่นเอาเราสองคนแอบมองหน้ากันทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว -///-
หลังสอบกลางภาคเสร็จสิ้นฉันกับเหล่าเพื่อนสาวทั้งหลายก็นัดกันไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จที่ห้างใกล้ๆกับโรงเรียน นอกจากจะมาเดินเล่นกันแล้ว ยังมาหาซื้อของที่จะเอาไปค่ายด้วย เพราะวันมะรืนเราก็จะไปกันแล้ว ตื่นเต้นชะมัด >< มันเป็นปีใหม่ปีแรกที่ฉันจะได้อยู่กับเพื่อนที่ค่ายกลางสายลมหนาว -_- เริ่มเพ้อละๆ แล้วปรากฎว่าพวกเพื่อนบังเกิดเกล้าทั้งหลายลากลับบ้านกันหมดทิ้งให้ฉันเดินเลือกของคนเดียว เจริญ -_-
"บัตเตอร์ๆ" เสียงใครเรียกละเนี่ย กำลังเลือกเสื้อกันหนาวอยู่ มันลดล้างสต็อก ของถูกดีๆนี่เอง >O<
"มีอะไร? " ยังคงคุ้ยกองเสื้อกันหนาวต่อไป....
"ตั้งใจเลือกจัง หาเจอมั้ย"
"ยังๆ แปปนะ"
พอจบประโยค ฉันก็ยังคุ้ยหาเสื้อกันหนาวที่ถูกใจต่อไป ก่อนที่จะรู้สึกว่าคนที่เรียกเงียบไปสักพักโดยไม่พูดอะไรมาอีกจึงหันไปดู และพบกับ....
"พี่เดย์!! O_O"
พี่เดย์ที่ตอนนี้กำลังกลั้นขำจนไหล่กระตุก ก่อนที่จะหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ จนฉันเริ่มอายคนในร้านที่หันมามอง เลยต้องลากพี่เดย์ออกมาจากร้านในที่สุด
"พี่เห็นบัตเตอร์อยู่คนเดียวเลยจะเข้ามาทัก แต่กลายเป็นว่าพี่โดนเมินเฉยเลย" พี่เดย์ที่ตอนนี้เริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้วพูดขึ้น
"ก็พอเห็นพวกเสื้อผ้าลดทีไร บัตเตอร์เหมือนโดนดูดทุกที" ฉันแก้ตัวก่อนที่จะส่งยิ้มแห้งๆให้พี่เดย์แทน
และพอพี่เดย์ได้ฟังคำตอบก็ส่งยิ้มกว้างมาให้ พร้อมกับจับหัวฉันโยกไปมา การกระทำนี้เรียกให้เลือดขึ้นมาสูบฉีดที่ใบหน้าทันใด -////- เขินเลยยยยยย
"บัตเตอร์"
มาอีกแล้ว (ทำไมวันนี้ฉันฮอตจังนะ -3- เกิดเป็นคนสวยนี่มันลำบากจริงๆ)เสียงเรียกแสนคุ้นเคยที่ทำเอาฉันต้องรีบถอยหนีมือพี่เดย์ทันทีที่ได้ยิน เสียงของโดม...
"โดม...หวัดดี"
"บัตเตอร์มาทำอะไร? "
"มาหาเสื้อผ้าใส่ไปค่ายน่ะ"
เหมือนว่าโดมจะเห็นพี่เดย์ที่ยืนอยู่หลังฉันจึงทำหน้าสงสัย ก่อนที่จะหันมาคุยกับฉันต่อ โอ๊ยยยยยย บ้าจริง นี่มันรถไฟชนกันจังเบ้อเร่อเลยอ่ะ TOT
"ไปค่ายอะไรหรอ? "
"ค่ายอาสาอ่ะ"
"อ่อ แล้วปีนี้ห้องเธอไปไหน? "
"ไปดอย ไปแอ่วเหนือน่ะ" และก่อนที่บรรยากาศรอบตัวจะแย่กว่านี้ฉันคงต้องรีบเผ่นก่อนละ "ฉันต้องไปแล้ว บายนะ" แล้วก็จากมาทันใดพร้อมลากพี่เดย์ให้มาด้วย
หลังจากที่แยกจากโดมมาพี่เดย์ก็พาฉันไปเลี้ยงไอติม แต่ฉันกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นมา หวังว่าพี่เดย์จะยังไม่รู้เรื่องของโดมนะ ฉันไม่อยากให้พี่เดย์คิดมาก ฉันเป็นห่วง….
"พี่เดย์ มีอะไรจะถามบัตเตอร์มั้ย? " ฉันที่เริ่มทนไม่ไหวกับบรรยากาศแปลกๆนี้ เลยต้องเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนจะอึดอัดตาย
"หือ....เปล่า ไม่มี ทำไมบัตเตอร์ถามแบบนั้น"
"ก็หน้าพี่เดย์เหมือนมีคำถามยังไงไม่รู้"
"แล้วถ้าพี่ถามบัตเตอร์จะตอบพี่ได้มั้ยล่ะ" พี่เดย์ส่งคำถามกลับมาพร้อมสีหน้าที่เริ่มเอาจริงเอาจังขึ้น เล่นเอาฉันต้องรวบรวมความกล้าตัวเอง
"ถ้าตอบได้บัตเตอร์จะตอบให้ทุกคำถาม" ฉันรับปากไปเพราะไม่อยากให้บรรยากาศดีๆของเราเสียไปมากกว่านี้
"แล้วทำไมบัตเตอร์ต้องตอบพี่ครบทุกคำถามด้วย? "
"ก็.... " ฉันเริ่มติดอ่าง เมื่อกี้แอบเห็นว่าพี่เดย์ขมวดคิ้ว ทำหน้าสงสัยจริงจัง "บัตเตอร์ไม่อยากเห็นพี่เดย์เงียบ ไม่คุยกับบัตเตอร์เลย U_U;"
"พี่มีสิทธิ์ถามบัตเตอร์ด้วยเหรอ? "
"มีสิ ทำไมพี่เดย์จะไม่มีสิทธิ์ล่ะ? " ทำไมรู้สึกเหมือนพี่เดย์ไล่ต้อนฉันให้จนมุมยังไงไม่รู้ จะร้องไห้แล้วนะ TOT;;;
"พี่เป็นอะไรกับบัตเตอร์เหรอ? " เริ่มขมวดคิ้วใหญ่เลยอ่ะ TOT;;;
"เอ่อ.... พี่เดย์ก็.... " กลายเป็นว่าตอนนี้ฉันคงทำหน้าอยากร้องไห้บวกสงสัยมากๆไปให้พี่เดย์เห็นแล้วแหงๆ TOT?
"พี่อยากถามบัตเตอร์นะ แต่พี่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์"
"พี่เดย์มีสิทธิ์นะ ถามเลยถามได้ TOT" อย่าทำแบบนี้เลย บัตเตอร์ไม่ชอบ U_U
"บัตเตอร์ต้องให้สิทธิ์พี่ก่อน"
"ให้สิทธิ์? " เริ่มสงสัยแล้วสิทธิ์อะไรที่พี่เดย์บอกว่าตัวเองไม่มีอ่ะ งงแล้วจ้า บัตเตอร์งงแล้ว
"ให้สิทธิ์พี่เป็นแฟนบัตเตอร์นะ แล้วบัตเตอร์อยากให้พี่ถามอะไรพี่จะถามหมดเลย"
"...."
น็อคจ้า ฉันโดนน็อค ดับอนาถกลางอากาศเลยทีเดียว ใจเต้นแรงจนจะทะลุแล้วววว พี่เดย์คนบ้า >////< ใครเค้าขอเป็นแฟนอย่างนี้กันเล่า U/////U
"ว่าไง? ยังอยากให้พี่ถามบัตเตอร์อยู่มั้ย"
"อือ" ตอบได้แค่นี้จริงๆ คำพูดมันตันในลำคอหมดแล้ว
"อือคือ? " ยังมีการมากวนกันอีกนะพี่เดย์ เดี๋ยวโป้งเลย U////Ub
"ก็...คือ ตกลงไง งือออ เขินนะ พี่เดย์คนบ้า T/////T"
พี่เดย์ไม่พูดอะไรอีก แต่เดินมานั่งฝั่งเดียวกันกับฉัน แล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด กอดที่ให้ฉันเอาหูแนบกับอกข้างซ้ายของพี่เดย์ที่มีก้อนเนื้อที่เต้นแรงมากพอกันกับฉันอยู่ข้างใน กอดที่ทำให้ฉันเขินจนตัวจะแตก เรียกได้เป็นกอดที่ฟินที่สุดเท่าที่เคยกอดกับใครมา
"พี่รักบัตเตอร์นะ"
"บัตเตอร์ก็รักพี่เดย์"
"น่ารักที่สุดเลย แฟนใครเนี่ย"
งืออออ เล่นชมกันแบบนี้ บัตเตอร์ก็เขินเป็นนะพี่เดย์ U/////U
ความคิดเห็น