คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : เกาะเชจูจ๋าาา จินนี่มาแล้วจ้าาา
Chapter 8
แสงแดดยามเช้าสร้างความรบกวนให้เอริคที่นอนบนเตียงรู้สึกรำคาญได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มพยายามลุกขึ้นจากเตียงแต่กลายเป็นว่ากลับมีร่างบางๆที่กำลังนอนกอดเขาอยู่นั่นเอง เลยทำให้ลุกไม่ถนัดเอริคกดจูบเบาๆที่หลังมือพินิจมองร่างบางที่นอนอยู่ด้วยความตั้งใจ ตัวขาวๆ ปอยผมนุ่ม แก้มยุ้ยๆ ปากสีชมพูระเรื่อที่ชวนให้อยากจะสัมผัส เอริคเลื่อนหน้าไปใกล้ๆ หวังกดจูบที่ปากบางนั้น
เข้าไปใกล้ขึ้น
ใกล้ขึ้น
และใกล้ขึ้น
แต่แล้ว….
โป๊ก!!! เสียงของแข็งสองอย่างกระทบกันจนเอริคหงายหลัง เป็นเพราะอยู่ๆเฮซองก็ตื่นแล้วรีบลุกเลยกลายเป็นว่าศีรษะเฮซองเสยคางเอริคซะนี่สิ!!!
“อ๊า!!! เอริคอ่าาาาาา นายเป็นอะไรรึเปล่า? เจ็บมากมั้ย?”คนตัวเล็กขอโทษขอโพยที่เป็นต้นเหตุให้เอริคหงายหลังตกเตียงไปแล้ว รีบถลาไปดูอาการลูบๆคลำๆดูก็พบว่า….
“เอริคคคคคคค!!!! อ๊าาาาาาาา นายสลบไปแล้ว มินอู!!!!! T ^ T ”เฮซองกอดร่างสูงและตะโกนเรียกเพื่อนสนิทอย่างเสียมิได้ คนตัวเล็กที่เข้ามาก็ตกใจ
“เฮ้ย!!! เฮซองงง นายทำอะไรของน๊ายยยย!!!!”มินอูเค้ามาก็แทบสติแตกเมื่อวานเจ้าตัวก็มีแผลมากพอแล้ว วันนี้ดันโดนเฮซองเอาหัวเสยคางอีก เฮซองนะเฮซอง ==
“นายนี่น้า เฮซอง…..”มินอูส่ายหน้ากับความโก๊ะของเพื่อนคนนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ขอโทษน้าาาาาา เอริค ขอโทษจริงๆ”เฮซองที่ตอนนี้พนมมือเหนือหัวเพื่อขอขมา ผู้เสียหาย(?)ปะหลกๆ เอริคที่นั่งพิงหัวเตียงก็ส่งเสียงหัวเราะกับท่าทางของเฮซองตอนนี้มาก
“ห…หัวเราะอะไรเล่า!!!”เฮซองที่อายหน้าแดงรีบกลบเกลื่อนด้วยน้ำเสียงดังๆ พร้อมเสมองไปทางอื่นแต่การกระทำทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาของเอริคแล้วทั้งสิ้น แล้วก็โดนเฮซองตีป้าบไปที
“โอ้ยยยยย!!! ซองงี่ฉันเจ็บนะ”เอริคลูบแขนตัวเองป้อยๆ
“แล้วเจ้าจินล่ะ?”เอริคถามหารุ่นน้อง เมื่อวานยังเจออยู่เลย
“ไปโรงเรียนน่ะ วันนี้วันธรรมดานิ”เป็นเสียงของมินอูที่เดินเข้ามาพร้อมถาดข้าวต้มอุ่นๆ เฮซองใช้จังหวะนี้เดินออกไปจากห้อง
“ฉันจะไปในครัวนะ!!!”เฮซองหาเหตุผลมาอ้าง มินอูเห็นแล้วก็ยิ้มๆกับการกระทำของคนหน้าสวยคนนี้
“อ้อ…ข้าวต้มเนี้ยเฮซองทำให้นายตั้งแต่เช้าเลยนะ พอเสร็จก็เข้าไปดูนายแต่ไหงไปนอนบนเตียงได้ก็ไม่รู้ ไม่ระวังเลย อันตรา อันตราย”มินอูพูดแซวเอริค
“ทำให้ฉัน? แน่ใจหรอ?”เอริคชี้ที่ตัวเอง มินอูเองก็พยักหน้าด้วย
“นายกินไปก็แล้วกัน กินไหวใช่มั้ย? ถ้าเสร็จแล้วก็เตรียมตัวพูดความจริงกับพวกฉันเลยนะ ว่าไปทำอะไรมา?”เอริคพยักหน้าพร้อมรับถาดข้าวต้มวางไว้บนตัก มินอูจึงขอตัวออกมาก็เจอเฮซองรออยู่ข้างนอก
“นายก็ดูแลเค้าหน่อยสิ อาการก็ออกจะแย่อยู่นะ”มินอูวางมือลงบนบ่าของเฮซอง
“อืม…..”เฮซองไม่ได้ตอบอะไรมากมาย และทั้งสองก็แยกย้ายไปทำงานที่ค้างไว้อยู่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ โรงเรียนมัธยมปลายเยซาน
“เฮ้!!! จอนจินไปเตะบอลกันนน!!!”เสียงเพื่อนร่วมชั้นชายหลายสิบคนชักชวนให้จอนจินหนุ่มบ้าพลังมาเล่นฟุตบอลด้วยกัน เนื่องจากขาดคน
“ไม่อ่า ฉันต้องทำเจ้านี่ให้เสร็จก่อนน่ะ”จอนจินว่าก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำแบบฝึกภาษาอังกฤษ(?)ที่เฮซองยัดเยียดให้เขาทำเพื่อใช้สอบ ไม่เสร็จก็มีตายน่ะสิท่าน T^T
“อ่า โอเคๆ สงสัยนายจะฟิตเรื่องสอบจังนะจิน พวกเราไปเถอะอย่าไปกวนจินเลย 55555”นายตอกย้ำฉันใช่ม้ายยยย นายก็รู้ว่าฉันอยากเล่นสินะ ฉันก็ร้ตัวเองดีน่า หรือว่าจะค่อยทำดี
“เดี๋ยว!!!”เสียงเรียกของจอนจินทำให้เพื่อนๆ หันกลับมาฟังคำตอบ พวกนั้นหันมาทำตาวิ้งๆใส่กันเป็นแถว
“ไปเถอะจิน นายเป็นตัวหลักนะเว้ย!!!”งัดกลยุทธ์เด็ดๆออกมาร้อยแปด เพื่อให้จอนจินใจอ่อน
“ถ้านายเล่นให้ฉัน ฉันให้ตั๋วกินฟรี 2 เดือนเลยเอ้า!!! แต่นายต้องชนะนะ!!!”แต่ละทีมก็งัดข้อเสนอออกมาไม่หยุดหย่อนแต่ดูฝั่งจอนจินก็หนักใจไม่ใช่น้อย (ของล่อตาล่อใจทั้งน้านนนน) จนจอนจินมาสะดุดที่อันหนึ่ง
“ถ้านายเล่นให้ฉันแล้วชนะ เอาไปเลยตั๋วทัวร์เกาะเชจู 4 คืน 3 วัน 4 คน!!!”เพื่อนฝั่งหนึ่งงัดไม้ตายสุดท้ายออกมา จอนจินเห็นว่ามันมีประโยชน์(มากกกก)ก็รีบคว้ามาทันที
“ตกลง!! เชจูจ๋า พี่มาแล้ววว”จอนจินจูบตั๋วไปเที่ยวทั้งสี่ใบเพราะยังไงเค้าก็เล่นชนะใสๆอยู่แล้วล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจอนจินเล่นให้ทีมหนึ่งแล้วชนะใสๆ จนคนอื่นคิดว่าโกงแต่ก็โต้ตอบไม่ได้เพราะจอนจินนั้นแข็งแกร่งมากๆ และเมื่อถึงเวลาเก็บกวาดสนาม จอนจินต้องโยนลูกบอลให้เพื่อนแต่ด้วยความที่เหลือลูกสุดท้ายแล้ว และบวกกับความขี้เกียจของตัวเองจึงหวังจะใช้เท้าเตะเอา
“เฮ้!!! เตรียมรับนะเว้ย!!!”เพื่อนก็โบกไม้โบกมือเป็นสัญญาณว่าโอเค จอนจินเริ่มกะกำลังที่เท้าก่อนออกแรงเตะ แต่ก็ดันไม่ได้ดูว่ามีคนเดินผ่านมาหรือไม่?
“อ่ะ!!! เฮ้ย!!! ระวังบอลลลล!!!”
“เอ๋??”คนที่เดินผ่านมาหันมาทางจอนจินจนกระทั่ง…..
โดนบอลกระแทกเข้าที่หน้าอย่างจังจนแว่นหลุดกระเด็นไปไกล
จะเรียกว่าโชคร้ายหรือชะตากลั่นแกล้งก็ไม่รู้นะ
“ตายป่าววะจิน? โดนลูกเตะอรหันต์นายไปขนาดนั้น แถมกลางหน้าเต็มๆ”จอนจินที่เป็นต้นเหตุรีบวิ่งไปประคองคนตัวเล็กที่เดินผ่านมาโดยไม่ได้ระวังอย่างเบามือ ร่างบอบบางสลบเหมือดคาอ้อมแขนของจอนจิน จอนจินที่เห็นท่าไม่ดีเพราะเห็นเลือดกำเดาไหลและหัวช้ำนิดๆ จึงตัดสินใจพาอุ้มร่างเล็กไปห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
“ไม่มีอะไรมากแค่เลือดกำเดาไหลกับหัวโนนิดๆ นายก็นั่งประคบให้เค้าไปละกันระหว่างที่เขาสลบ”อาจารย์ห้องพยาบาลชี้แจง ก่อนจะหันไปเขียนอะไรยุกยิกต่อไปโดยไม่ได้สนใจทั้งสองมากนัก จอนจินที่นั่งแกล่วโดยต้องเอามือประคบน้ำแข็งให้คนตัวเล็กๆ ที่สลบไปไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่ก็เป็นความผิดของเขาละน้า เห้อ ฝ่าไปได้สักชั่วโมงจอนจินก็เห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มขยับทีละน้อยและกระพริบตาปริบๆเพื่อปรับสายตา
“นาย….นายตื่นแล้วววว อาจารย์ฮะ!!!”จอนจินเรียกอาจารย์พยาบาล สักพักอาจารย์ก็เข้ามาตรวจพร้อมส่องไฟฉายเล็กๆเข้าดวงตาเพื่อตรวจอาการผิดปกติเบื้องต้นต่างๆนาๆ
“โอเค….ไม่มีอะไรผิดปกติ”อาจารย์เก็บไฟฉายไว้ที่เดิม ก่อนยื่นซองยาให้”กินเช้าเย็นนะ คำอธิบายอยู่ในนั้น”และก็เดินจากไป คนตัวเล็กหันมาหาจอนจินที่เริ่มทำหน้าไม่ถูก
“นาย…….”ก่อนที่ร่างบางๆจะได้พูดอะไร จอนจินก็แทรกขึ้นมาทันที
“ฉันขอโทษ!!!! ฉันเป็นคนทำให้นายบาดเจ็บเอง ขอโทษนะ!!!”จอนจินประกบมือตรงหน้าและก้มหน้าสำนึกผิดทันที ก่อนจะเงยหน้ากุมมือบางๆนั้นทันที
“นายไม่โกรธฉันใช่มั้ย?”จอนจินส่งสายตาวิ้งๆให้ จนคนตัวเล็กหัวเราะ
“อะไรกัน? นายนี่…..ตลกชะมัด ฮะๆๆๆ”คนตัวเล็กระเบิดหัวเราะลั่น
“ก็….ฉันขอโทษ ถ้ามีอะไรที่ฉันสามารถทดแทนได้ละก็……”
“ไปส่งฉันที่บ้านที ได้ไหม?”คนตัวเล็กพูดเสียงอ้อนๆ ซึ่งจอนจินก็ทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว
“ส่ง….ส่งที่บ้าน เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอ? อย่างเลี้ยงข้าว”
“นายจะให้ฉันเดินกลับบ้าน ทั้งที่ฉันพึ่งโดนบอลนายกระแทกเนี่ยนะ? ถ้าฉันเป็นลมระหว่างทางหรือหน้ามืดจะทำยังไง?”ซึ่งก็จริงตามคาด จอนจินหลักเลี่ยงไม่ได้เลยกับข้อเสนอ
“อ่า…โอเคๆ ยังไม่รู้จักชื่อเลย ฉันจอนจิน ปาร์ค จอนจิน จะเรียกจอนจินหรือจินก็ได้แล้วนายล่ะ?”จอนจินยื่นมือไปทักทาย คนตัวเล็กก็ยื่นมาจับเช่นกัน
“ฉัน? ฉันน่ะหรอ?”ร่างเล็กลอบยิ้มมุมปาก
“ก็ใช่น่ะสิ ถามได้”
“ฉันชื่อ…..”
“ฉันชื่อแอนดี้ แอนดี้ ลี เรียกว่าแอนดี้ละกันนะจอนจิน”แอนดี้ยิ้มให้ซึ่งรอยยิ้มนั้นแฝงความหมายมากมายยากคาดเดา
TBC.
มาต่อแล้วนะค้าาาา เหมือนตอนนี้จะยาวนิดนึง เนอะรอยแผลริคก็ยังไม่เปิดเผยต่อไป 5555 รู้ว่าหลายๆคนคงอยากรู้เรื่องริคเหมือนกันว่าเป็นฝีมือใครสินะ >____<
ความคิดเห็น