รวมพลคน Zero

ลำดับตอนที่ #8 : Zyren

APPLICATION FORM

 

“ ฉันน่ะไม่ค่อยไว้ใจใครนัก...นอกจากครอบครัวของฉันเอง ”

ชื่อ นามสกุล :: Zyren ไซเรน (ไซร์)

เพศ :: หญิง

เผ่าพันธุ์ :: Human // Nor

อายุ :: 3X ปี

รูปลักษณ์รูปร่าง :: ผมทองยาวกระเซิงและปิดหน้าเล็กน้อยเหมือนกับนางไม่ค่อยได้สนใจกับทรงผมของตัวเองนัก มีโครงสร้างร่างกายที่สมส่วนและดูแข็งแรง ยกเว้นความสูง...นางสูงไม่มากนัก(ปลอบใจคนตัวเตี้ย)155-160 cm นางมักใส่ชุดที่ใส่แล้วคล่องตัวอย่างกางเกงขาสั้นและเสื้อแขนกุดหรือ เอวลอย บางๆ นางมีผิวสีขาวหยั่งกับว่าวันๆนางไม่เคยเจอแสงแดดเผาร่างกาย

อาชีพ :: รับจ้าง //ทำเกือบทุกอย่าง ฆ่า ช่วยเหลือ ปลูกผัก ล้างจาน หากว่ามันได้เงินดีก็พอ แต่หากนางคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องในแบบของนาง(แล้วแต่ไรท์) นางจะไม่ทำ

อาวุธ :: ถุงมือเวทมนต์ (ตัวช่วยในการร่ายเวทย์)

ความสามารถพิเศษ :: การต่อสู้ควบคู่กับการใช้เวทย์มนต์ศาสตร์มืด โดยการเรียกศาสตราวุธรูปแบบไหนออกมาใช้ก็ได้และสามารถสลับเปลี่ยนอาวุธอื่นได้ตามใจนึก(หากไม่มีถุงมือจะสลับอาวุธได้ช้าลง)

แคลน :: ----

บุคลิกลักษณะนิสัย :: เป็นคนที่ชอบเก็บอะไรต่างๆไว้คิดและทำเพียงคนเดียวโดยไม่บอกใคนอื่นรู้ถึงเหตุผลและเป้าหมาย เป็นคนพูดน้อยแต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบที่จะสนทนากับใครเพียงแต่ไม่ชอบเวิ่นเว้อ ชอบพูดตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม นางเป็นคนที่ไม่ค่อยไว้ใจใครก็ตามที่ไม่ใช่ครอบครัวของตัวเอง ซึ่งการจะทำให้นางนั้นเชื่อใจอย่างที่สุดแล้วคงเป็นไปได้ยาก แม้แต่การตายในบางครั้งก็ไม่ได้ทำให้ความเชื่อของนางมีมากขึ้น นางมักเชื่อมั่นในสิ่งที่ตนเองคิดเสมอแต่ไม่ใช่ต้องการที่จะให้ทุกคนคิดเหมือนนางไปซะทุกอย่าง เวลานางถูกสอนอะไรก็ตามหรือได้รับรู้ข่าวสารนางจะยังไม่ปักใจเชื่อจนกว่าจะได้เห็นมันจริงๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่านางจะไม่ระวังกับเรื่องที่ได้รับรู้มา นิสัยที่กล่าวมาทำให้นางอาจดูเป็นคนที่เข้าถึงได้ยาก แต่ถ้าหากกับครอบครัวหรือคนที่นางได้ไว้ใจไปแล้วนั้น นางจะเป็นเหมือนผู้ที่จะคอยช่วยเหลือทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ จะไม่มีการลังเลใดๆเพราะนางเชื่อใจใครแล้วก็ถือว่าคนๆนั้นเป็นครอบครัว... บางครั้งครอบครัวก็ไม่ได้ดีกับนางทุกคนและทุกเวลา แต่นางก็จะไม่ทิ้งครอบครัวถึงแม้ว่าเขาเหล่านั้นจะเป็นคนที่ทุกคนในโลกเกรียดก็ตาม 

ประวัติ :: เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมพรสวรรค์ในการเรียนรู้เรื่องราวต่างๆรอบตัวและปรับตัวได้ดีในทุกๆสถานการณ์ ครอบครัวของนางพร่ำสอนเสมอว่า “ไม่มีใครจริงใจกับเรานอกจากคนในครอบครัวด้วยกันเอง” นางถูกเลี้ยงดูเป็นอย่างดีในครอบครัวใหญ่ที่ใกล้เคียงกับคำว่า “สมบูรณ์แบบ” มากที่สุด...

แต่ไม่นานในตอนที่นางอายุได้เพียง 10 ปีโดยประมาณ ครอบครัวใหญ่ของนางเกิดมีปัญหาร้ายแรงกันภายใน ทำให้ ครอบครัวอันเป็นที่รักยิ่งของนางต้องพังพินาศลง...  ครอบครัวของนางแยกทางกันไปคนละทิศคนละทาง... ส่วนตัวนางถูกฝากเลี้ยงให้อยู่กับลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกัน เพราะพ่อและแม่ของนางต้องไปทำงานในที่ไกลแสนไกล...

ในการใช้ชีวิตต่อมาหลังจากถูกนำมาฝากเลี้ยงนั้นผิดกับเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง นางถูกแกล้งจากครอบครัวที่รับฝากสารพัด ด้วยที่ทางลูกพี่ลูกน้องเองก็มีลูกกันอยู่แล้ว ทำให้นางไม่ได้รับการใส่ใจในการเลี้ยงดูนัก...เวลาผ่านไปเด็กสาวโตขึ้นเป็นหญิงสาว นางไม่ได้ถูกสนับสนุนใดจากครอบครัวที่เลี้ยงนางเลย พ่อและแม่ของนางก็หายไปไม่ส่งข่าวคราวมาแม้แต่น้อย ทำให้นางรู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง จนทำให้นางเริ่มรู้สึกท้อแท้กับชีวิตแต่ไม่นานที่นางอายุได้ราว 20ปี นางได้รับโอกาสให้ทำงานที่หนึ่ง โดยที่ทางครอบครัวของนางก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเพราะหาได้สนใจนางขนาดนั้น... และงานนั้นคือผู้ช่วยคนตีดาบ แล้วมีเหตุผลอะไรต้องมาชวนนางที่เป็นผู้หญิงให้ทำงานแบบนี้กัน... นางเคยถามผู้ที่มาชวนนางไปทำงานและก็ได้คำตอบว่า “ฉันเห็นเธอถูกแกล้งอยู่บ่อยๆ...ฉันเลยอยากที่จะช่วยเธอน่ะ ฮ่าๆๆ” ลุงคนนั้นต้องการจะช่วยเธอโดยการหางานให้ทำเพื่อที่จะได้ไม่ต้องอยู่บ้านถูกแกล้งและถูกใช้งานไปวันๆ นางรู้สึกได้อีกครั้งถึงคำว่าครอบครัว...

หลังจากทำงานไปได้สักระยะนางก็ขอลาจากกับครอบครัวที่เลี้ยงดู?! ไม่สิให้ที่พักพิงแลกกับการเป็นคนใช้...แล้วย้ายมาอยู่กับลุงช่างตีดาบ...

นางเรียนรู้ได้เร็วมากจนลุงช่างตีดาบเองถึงกับต้องยอมรับว่านางนั้นเป็นคนพิเศษกว่าใครๆ เขาจึงส่งเสียให้หญิงสาวได้เรียนหนังสือที่เมืองหลวงเมทรอนนางหายไปไม่กี่ปีนางก็กลับมาพร้อมกับชายผู้หนึ่ง ชายผู้นั้นเป็นพ่อของเด็กในอ้อมกอดหญิงสาว ถึงแม้ลุงจะผิดหวังกับการกลับมาในครั้งนี้แต่ด้วยที่นางนั้นดูมีความสุขกับการมีครอบครัวของนางเอง ลุงก็ยอมที่จะรับและช่วยเลี้ยงดูเด็กคนนั้น... เวลาผ่านไป...ชีวิตไม่ได้สวยหรูเหมือนกับนิทาน นางถูกฝ่ายชายนอกใจก่อนจะเดินทางกลับเมืองไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ และทิ้งนางให้เลี้ยงลูกอยู่กับลุง 2 คน... โดยที่ทิ้งโรคร้ายที่ไม่มีวันรักษาไว้ให้กับนาง

                นางตัดสินใจเดินทางอีกครั้ง โดยบอกกับลุงช่างตีดาบว่า ให้ดูแลลูกของนางให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่ง...โดยที่ไม่ให้ใครมารังแกได้ เขาไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่เก่งไปซะทุกเรื่องเหมือนกับนาง แต่เขาจะต้องเป็นคนดีนะ เขาไม่จำเป็นต้องช่วยเหลือทุกคนได้ แต่เขาก็ต้องการที่จะช่วย... แค่นั้นที่ต้องการ ส่วนตัวนางนั้นได้ทำการออกเดินทางเพื่อตามหาวิธีการรักษาโรคที่ตัวเองเป็นถึงตำราจะบอกว่าไม่มีทางรักษาแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะถูกต้องเสมอ...นางยังคงอยากมีชีวิตและกลับมาเห็นหน้าลูกอีกครั้ง

                ในช่วงเวลาอันสั้น ร่างกายของนางที่ใกล้ตายลงด้วยโรคร้าย ถึงแม้นางจะเป็นคนเก่งที่จะสามารถทำอะไรสำเร็จได้ในทุกๆเรื่องแต่ดูเหมือนครั้งนี้นางจะต้องพ่ายแพ้ให้กับโรคร้ายที่ไม่มีวิธีรักษาตามตำราของมนุษย์จริงๆ... ใช่มันไม่มีวิธีรักษาในแบบของมนุษย์ นางได้ทำการค้นหาวิธีมาตลอดเวลานั้นนางก็ได้รู้ว่า มีวิธีเดียวคือนางต้องมีอายุที่ยืนยาวกว่าคนทั่วไป...และนั่นมีเพียงเวทศาสตร์มืดที่จะช่วยนางได้

                นางเดินทางเพื่อที่จะไปเรียนรู้และร้องขอให้เอลฟ์ช่วยนางในเรื่องนี้แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครยอมรับกับความคิดนี้ของนางเลยเพราะเวทย์ศาสตร์มืดนั้นไม่ใช่จะเป็นที่ยอมรับของโลกแห่งนี้อยู่แล้ว ในเวลาก่อนที่นางจะตายจากไปในระหว่างการเดินทาง ดูเหมือนนางจะได้รับการช่วยเหลือจากเอลฟ์ไว้ได้ทัน เอลฟ์ตนนั้นสามารถรักษาเธอได้แต่จะบอกว่าเป็นศาสตร์มืดก็ไม่ผิดเพราะเอลฟ์ตนนั้นยอมที่จะใช้ศาสตร์ต้องห้ามต่ออายุให้กับเธอ นั่นทำให้เธอได้เรียนรู้อีกอย่างว่า... การทำผิดในบางครั้งมันก็ถูก นางขอที่จะเรียนศาสตร์เวทมนต์จากเอลฟ์ตนนั้นเพื่อที่จะนำไปใช้เพื่อช่วยผู้คนต่อไป ถึงแม้เอลฟ์ตนนั้นจะไม่ยอมสอนวิชาที่ตัวเองมีทั้งหมดให้เพราะไม่ไว้ใจ้ สุดท้ายด้วยความที่หญิงสาวต้องการที่จะเรียนรู้...เรียนรู้ให้มากกว่านี้ เก่งยิ่งกว่าใคร นั่นเป็นสิ่งที่ด้านมืดในจิตรใจของนางแสดงออกมา เป็นผลข้างเคียงของเวทย์ต้องห้าม... ไม่นานเอลฟ์ตนนั้นก็ถูกฆ่าด้วยฝีมือของเดมอนิคในขณะที่ได้สอนมนต์ตราเพียงไม่กี่บทของตนให้กับหญิงสาว... หญิงสาวที่รอดมาได้กลับรู้สึกผิดที่ไม่สามารถปกป้องเอลฟ์ตนนั้นไว้ได้ นางจึงเดินทางต่อเพื่อที่จะตามหาความแข็งแกร่งที่ตนเองไม่มี และไม่นานนางก็ถูกความมืดในจิตรใจครอบงำ... ความต้องการในพลังของนางทำให้ความมืดในจิตรใจของนางนั้นครอบงำนางได้โดยง่าย ไม่เพียงเท่านั้นดูเหมือนนางจะลืมเรื่องราวในอดีตไปซะแล้ว...

                ปัจจุบันนางได้ฝึกฝนวิชาการต่อสู้ด้วยตนเองและทักษะวิชาในทุกๆด้าน นางกลายเป็นหญิงสาวที่ต้องการจะแข็งแกร่ง... โหยหาซึ่งพลัง นางไม่ได้ต้องการที่จะเอาชนะใครผลของมนต์ดำทำให้นางรู้สึกอยากจะเก่งขึ้นไปเรื่อยๆเพียงเท่านั้น และในที่สุดนางก็ได้พบกับวิญญาณของใครบางคนที่มาเตือนสตินาง ลุงช่างตีดาบที่ได้เสียชีวิตลงได้มาเตือนสติหญิงสาวว่า นางนั้นมีลูกนะและเขาต้องการเธอ... นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้นางนึกขึ้นได้ว่านางต้องทำอะไรนอกจากการค้นหาพลัง ลูก...นางต้องการตามหาลูกถึงแม้นางจะจำชื่อและหน้าตาของลูกไม่เลยก็ตาม ไม่นานพลังด้านมืดของนางก็ลดลง...ก่อนที่จะเดินทางตามหาลูกอย่างตั้งใจ โดยที่ระหว่างทางนางก็รับทำงานรับจ้างทั่วไปด้วย

เพิ่มเติม :: อยากให้ตัวละครทำงาน พาร์ททาร์ม ไปด้วยแล้วก็สืบหาลูกไปด้วย!? นางเป็นคนดีชอบช่วยเหลือคน แต่ในบางครั้งเวลามีเรื่องฆ่าๆฟันๆ นางจะดูเหมือนคนโรคจิต เพราะเหมือนถูกด้านมืดครอบงำ แต่หากปล่อยไว้สักพักก็จะหาย