ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fanfic{อาเทมxยูกิ} ภารกิจรักย้อนเวลาสู่อดีต

    ลำดับตอนที่ #7 : Part VI (25%)

    • อัปเดตล่าสุด 22 ก.ค. 57


    Fanfic_ภารกิจรักย้อนเวลาสู่อดีต_

    By:มังกรวิญญาณ

    Part VI
    ______________________________________________________________________________

    สิ่งที่เป็นไปไม่ได้......จะมีใครที่สามารถเปลี่ยนเเปลงมันได้บ้าง...

    ......................................................................................................................................................

    ตอนนี้เวลา 06.21 น.

    เเสงอรุณยามเช้าเริ่มจะออกเสียงลูกนกร้องดังด้วยความหิวมนุษย์ทุกคนเริ่มจะทยอยกันตื่นขึ้น เเสงเเดดอ่อนๆส่องเข้ามากระทบใบหน้าหวานๆที่กำลังหลับพริ้มเสียงหวานครางหน่อยๆก่อนจะมุดหน้าหนีเเสงโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนสังเกตพฤติกรรมของตนตลอดเวลา

    "กร๊าววว....."มังกรสามหัวตัวน้อยอ้าปากหาวมองคนที่่กำลังดูร่างของเจ้านายที่กำลังหลับโคชะเดินย่องไปใกล้ร่างของอาเทมมือเรียวยกเขี่ยคางเล่นก่อนจะหันไปมองร่างอรชรที่หลับอยู่ต่อ

    "สวยจิงๆ..."กล่าวพร้อมลูบใบหน้าที่ขาวเนียนก่อนจะทัดผมที่ปกเเก้มให้ไว้ที่ข้างหู"อือ~.."เมื่อรับรู้ถึงมืออุ่นยูกิก็เข้าใกล้อย่างเผลอตัวก่อนจะค่อยขยับเปลือกตาสีม่วงขึ้น

    "ไงตื่นเเล้วรึ"

    "คะ....คุณอาเทม!!"ยูกิสะดุ้งตัวขึ้นใบหน้าที่หวานขึ้นสีเเดงจัดจนร่างที่เห็นอดที่จะขำไม่ได้"ตกใจอะไรกัน"ว่าพลางยิ้มที่สามารถพรากหัวใจดวงน้อยๆของยูกิให้เต้นเเรง"ก็...ก็......o/////o"ตอนนี้ยูกิน้อยกำลังอ้าอึ้งกับสภาพของพวกตน

    ตอนนี้

    ยูกิ=กำลังอยู่บนเตียง

    อาเทม=กำลังอยู่บนเตียงเช่นกันเเต่เสื้อผ้า(ท่อนบน)ไม่ใส่

    โคชะ=นั่งมองเป็นลูกเเมวขี้สงสัยไปได้!!!=[]="

    "ขออนุญาต......."
    เเล้วเหตุการณ์อันไม่คาดฝันก็บังเจิดขึ้น...ขึ้น...ขึ้น เนื่งด้วยนางกำนัลสาวสวย(?)ได้เดินเข้ามาเห็นพวกเราพร้อมใบหน้าที่ค่อยๆเเดงเผือด(ตอนนี้เจ๊เเกจิ้นไปถึงไหนต่อไหนเเล้วเนี้ย==")ก่อนจะกล่าวคำขอโทดอย่างตะกุกตะกักวิ่งออกไปส่วนผมละ

    =[]=///ไม่ใช่อย่างที่เจ๊คิดคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!~


    ยูกิ เจ้าเป็นอะไรรึ”ร่างบางหันไปหัวเราะฟืดๆก่อนจะหันไปทางอื่นอีกครั้ง เอาเข้าไป...ผู้หญิงคนนั้นต้องเอาเรื่องที่เจอไปเล่าต่อๆแน่ โอ..ชั้นไม่ได้เป็นโฮโมน้าToT แล้วจู่ๆร่างบางก็รับรู้ถึงความอุ่นที่ต้นคอและรอบเอว อาเทมกำลังกอดเค้าพร้อมซุกหน้าลงที่ต้นคอยูกิอีก!!!OO[โอ!~~~//เสียงพลุฉลอง]

     

    “คะ..คุณอาเทม!!ทำอะไรนะ...”แล้วยูกิก็ต้องช็อกอีกครั้งเมื่อร่างสูงประกบจูบเน้นลงบนกลีบปากที่แผ่วบาง มือเรียวถูกมือแกร่งรวบเอาไว้ไม่ให้ขัดขืนก่อนจะยอมถอนจูบออกมาช้าๆให้อีกฝ่ายได้พักยูกิอ้าหอบเบาๆพร้อมสีหน้าที่ขึ้นแดงเต็มแก้มอาเทมยกยิ้มในปฎิกิริยาของอีกฝ่ายก่อนจะปล่อยมือที่รวบแขนไว้แต่ยังไม่คลายอ้อมกอด

    "มอร์นิ่งคิสไง โลกของเจ้าคงพูดอย่างงี้สินะ"เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างหูอย่างนึกเเกล้งคนที่คนกอดก็เงียบกริบไม่ใช่โกรธเเต่มันเขิลลลล>////////< 

    "อะแฮ่ม-/////-"

     เสียงกระเเอ่มดังๆของคนสนิทหน้าหวานอย่างมาฮาโด้ ในขณะที่คนที่สมควรหน้าเเดงมากสุดจะเป็นยูกิ อาเทมเคลื่อนใบหน้าคมมองผู้มาเยือนอย่างไม่ติดใจอะไรเเต่ก็ยังไม่ปล่อยเเขนที่กอดอยู่ ทั้งสองคุยกันเเต่ไม่ได้เข้าหัวยูกิเลยสักนิดมันอายจนไม่รู้ว่าจะเอาสมองส่วนไหนประมวลคำพูดของพวกเค้าเเล้ว

    "ยูกิ เจ้าไปอาบน้ำก่อนไป"

     ร่างบางผงกหัวรับเเล้วรีบตรงออกจากห้องทันที

    อ๊ายยยยย เขิลโว้ยยยย>//////<

    ขาบางกระทืบไปตามทางเดินตรงไปยังห้องน้ำ "โหหหหห(OoO) ใหญ่จุงเบย"ยูกิมองไปรอบๆห้องอาบน้ำที่จะเป็นโรงเเช่น้ำร้อนที่ยุคเขาละมั้ง เเม่เจ้าโว้ยยย ใหญ่อิบ "สาาาบายยยยจางงงงง"เมื่อถอดชุดเสร็จสรรพก็ย่อนตัวลงที่อ่างน้ำขนาดใหญ่กลิ่นน้ำหอมของดอกไม้ลอยมาเเตะจมูก ก่อนบรรยากาศจะถูกทำลายเมื่อร่างบางได้ยินเสียงกุกกักจากตะกร้าใส่เสื้อผ้า(?)

    กุกกัก กุกกัก

    "นั้นใครน่ะ!!(III=[]=)"

    "กิ๊วว('o')"
     ลูกมังกรตัวกระป่อมเดินออกจากตะกร้าตัวของมันสีดำสนิทเเต่ตากับโตสีเเดง ทำให้ยูกินึกถึงอะไรบางอย่าง "นี้มัน.....เรดอายนี้!!" เรดอายมองสบตากับยูกิก่อนจะเอ่ยอะไรบางอย่างที่ทำให้ร่างบางต้องลุกออกจากอ่างทันที มือสวยคว้าชุดที่เปลี่ยนเเล้วอุ้มมังกรดำออกจากห้องไป

    ขอละ....ขออย่าให้มีอะไรเกิดก่อนเลย....!!

    ++++

    "เอาละ บอกเป้าหมายที่เจ้ามาที่นี้ซะ"

     ห้องพระโลงเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อึ้มครึ้ม ร่างบางสูงอย่างโจวโนะอุจิเงนหน้ามองเจ้าของเสียงเข้ม ฟาโรห์อาเทมตีหน้านิ่งมองผู้บุกรุก เซโตะที่เป็นหนึ่งในนักพรตยืนเฉยๆ "ชั้นเเค่จะมาตามหาคนเท่านั้น"เสียงหวานเอ่ยอย่างนึกเกรง

    "หือ......คนที่เจ้าตามหาชื่อยูกิใช่มั้ย"

    "ทำไม นายถึง!!!????"
     ร่างบางลุกพรวดเป็นผลให้หอกทั้งสองของทหารสองนายจี้คอบางไปโดยปริยาย "ข้าไม่บอกเหตุผลหรอก เเต่ถ้าเจ้าคิดจะพายูกิกลับข้าไม่ยอมอยู่เฉยหรอกน่ะ"เสียงเย็นเอ่ยตรงมาที่เขาความรู้สึกหวาดกลัวก่อกุมจิตใจเพียงเเค่เสียงเพียงเเค่สบตาสีทับทิมคมก็เหมือนคอถูกสะบั้นหลุดออกจากบ่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×