ปราสาทแห่งมนตรา

ลำดับตอนที่ #7 : บทสนทนาในมุมมืด

  \" อะไรก็ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก กลับโรงแรมกันเถอะพวกเรา \"

               โรงแรม

  \" สวัสดีคร๊าบ ไม่ทราบว่าจะเช็คเอ้าส์เลยมั๊ยคร๊าบ \"  เสียงพนักงานคนเดิมพูดอย่างกวนๆบ่งบอกชัดเจนว่าทั้ง5มาขัดจังหวะการนอน

  \" ค่ะเช็คเอ้าส์ตอนนี้เลยค่ะ เอ่อไม่ทราบว่ามีบริการจองเกวียนหรือยานพหนะมั๊ยคะ \"

  \" ทั้งหมดเป็นเงิน 2200 บาทครับ ทางเรามีบริการจองยานพหนะครับ \"

  \" นีค่ะเงิน เอ่อเราของจองเกวียน 1 เล่มค่ะ \"

  \" สักครู่นะครับ ขอเช็คก่อน \"

               3 วินาที

  \" เอ่อเสียใจด้วยนะคับทางเรามีแต่ม้า ถ้าจะจองก็ราคาตัวละ 1500 บาทครับ \"

  \" อั๊ยหยาทำไมมันแพงอย่างนั้เนี่ย \" ทันทีที่ชีสพูดจบ ทั้งหมดก็รู้สึกสายตาอันเย็นเยียบของพนักงาน

  \" เอ่องั้นเราไม่จองแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ \"

                  ทันทีที่เดินออกมาจากโรงแรม

  \" นี่ชีสนายจะรู้จักสงบปากสงบคำหน่อบไม่ได้รึไงฮะ \"

  \".............. \"

  \" ช่างมันเถอะเราเดินทางไปท่าเรือดีกว่า \" เสียงวิลเลี่ยมพูดขึ้นเพื่อตัดความรำคาญ

  \" แล้วท่าเรือมันอยู่ตรงไหนล่ะ ฉันว่าไปเช่าไม้กวาดมาขี่เลยเอามั๊ยง่ายดี ถึงจะแพงไปหน่อยก็เถอะ \"

  \" เงียบ!\"

  \" พวกเราเห็นด้วยกับวีนัสนะชีส นายควรจะเงียบ แล้วเลิกนิสัยรักความสบายของนายได้แล้ว \"  เฮชที่เงียบไปนานพูดขึ้น

  \" นั่นไงท่าเรือเราเจอท่าเรือแล้ววีนัส \" แองจี้พูดขึ้นโดยไม่รู้เลยว่าเพื่อนทั้งสามกำลังต่อว่าชีสกันอยู่

  \" โอเคๆ พวกเราไปจองเรือกันได้แล้ว \"

                               ท่าเรือ

           อากาศในท่าเรือแห่งนี้อับ และฉุน ฝุ่นก็เครอะ ทั้งท่าเรือมีเพียงชายแก่สองคนกำลังคุยกันอยู่ ท่าทางของชายแก่ฝั่งซ้ายดูจะโศกเศร้า และหวาดกลัวไม่น้อย ส่วนชายแก่ฝั่งขวานั้นมีใบหน้าที่ถมึงทึงไร้ซึ่งรอยยิ้ม

  \" ชู่ส์ พวกเราอย่าเพิ่งเข้าไป พวกนายลองมองไปที่มุมมืดๆตรงนั้นสิ ลองตั้งใจฟังดูนะ \"

  \" รูฟ แกบอกฉันมาดีกว่าว่าน้องสาวแกอยู่ไหน \"

  \" อย่าทำอะไรข้าเลยคีฟ ข้าไม่รู้จริงๆว่ารีลอยู่ไหน \"

  \" โกหกพวกแกเป็นพี่น้องกันทำไมจะไม่รู้ เอาล่ะข้าเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกันมานาน เจ้าบอกข้ามาว่าน้องเจ้าน่ะน่าจะอยู่ไหน \"

  \" ข้าคิดว่ารีลน่าจะอยู่ในปราสาทแห่งมนตรา \"

  \" แล้วปราสาทแห่งมนตรามันอยู่ที่ไหน!\"

  \" เรื่องนี้ข้าไม่รู้จริงๆคีฟว่าปราสาทแห่งมนตรามันอยู่ที่ไหน เจ้ากลับไปบอกนายเจ้าเถอะคีฟ \"

  \" ก็ได้คราวนี้ข้าจะเชื่อเจ้า หากเจ้าได้เบาะแสของรีลเมื่อไหร่บอกข้าด้วยล่ะ แล้วข้าจะมาใหม่ \"

         ทันทีคีฟจากไป ชายแก่อีกคนที่ชื่อรูฟก็ทรุดลงบนพื้นในทันใด

ทั้งห้ารีบวิ่งเข้าไปหาชายที่ชื่อรูฟ

  \" เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ \"

  \" ไม่ ข้าไม่เป็นอะไรมากหรอก อืม...ว่าแต่พวกเจ้ารู้ชื่อข้าได้อย่างไร เอ๋หรือว่า...เจ้าแอบฟังข้ากับคีฟคุยกัน \"

  \"..........................\"  ทั้งห้าไม่ตอบได้แต่นิ่งเงียบ ยกเว้นชีสที่อ้าปากจะตอบแต่ถูกเพื่อนปิกปากไว้

  \" ใช่ไหม พวกเจ้าแอบฟังข้ากับคุยกันใช่ไหม หากเจ้าได้ยิน เจ้าอย่านำเรื่องนี้ไปบอกใคร แล้วเจ้าก็ต้องระวังตัวกันให้ดี \"

  \" ครับ พวกเราจะไม่บอกใคร แต่ขอถามหน่อยได้ไหมครับว่าน้องสาวลุงได้ปราสาทแห่งมนตรามาได้อย่างไร \"

  \" คือลุงก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่รีลเล่าให้ลุงฟังแค่ว่า ตอนวันครบรอบ18ปี มีของขวัญที่ไม่มีชื่อคนให้ส่งมาให้มัน มันเลยแกะดู แล้วก็มีรอยสลักอยู่ที่บันไดของปราสาทแห่งมนตงมนตราอะไรนี่แหละ รอยสลักมันเขียนว่า ลอต \"

  \" ขอบคุณครับลุง เมื่อพวกเราขอพักกับลุงสักคืนหนึ่งได้มั๊ยครับ \"

  \" เออได้ นี่มันก็ดึกมากแล้วพวกเจ้าขึ้นบันไดไปแล้วก็เข้าไปห้องขวาสุดนะ แล้วพวกเจ้าก็นอนกันในห้องนั้นแหละ\"

  \" ขอบคุณครับ งั้นพวกเราขอตัวกันไปนอนก่อนนะครับ\"

  \" เออ ราตรีสวัสดื์ ลุงนอนข้างล่างนี่แหละ เจอกันพรุ่งนี้เช้า \"

              ไฟในท่าเรือก็ดับสนิทห้องทุกห้องก็ตกอยู่ในความมืด 6 คนในท่าเรือต่างก็หลับไปในห้วงคิดที่ต่างกัน







จบแล้วนะสำหรับตอนที่ 7 อย่างลืมคอมเม้นต์ด้วยนะ เพราะมันจะเป็นกำลังใจสำหรับเล่นแร่น่ะ