คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : More than 6 >> เพราะปากมึงมันน่าจูบ
Chapter 6 : ‘เพราะปากมึงมันน่าจูบ’
Writer : newworld (y)
( Facebook status Handsome ‘Now!’
- ลืมๆ ลืมมันไป มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ !!!
7 : 33P.M. 34 like 11 comment)
“มึงกล้าดียังไงมาจูบกูตั้งสองครั้ง !!” ผมพูดพร้อมกับหน้าก็ยังก้มงุดๆไม่แม้แต่จะเงยขึ้นสบตาก็แค่หวังว่ามันจะไม่เห็นนะว่าผมหน้าแดง
“...”
“กูถามทำไมไม่ตอบมึงกลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปากมึงรึไง มึงเป็นเจ้าหญิงพิกุลทองเหรอแม่ง...หมดยุคแล้วว้อยช่วงนี้เค้าดูเจ้าหญิงแตงอ่อน -___-^”
“มึงพูดอะไรของมึง”
“เออ ช่างกูเหอะ...”ผมพึมพำตอบมันเบาๆเนื่องจากมันไม่เก็ตมุขผมโห่ไม่เคยดูเหรอ จักรๆวงศ์ๆตอนแปดโมงอ่ะ...พิกุลทองโรยจากปากมารดา (?) “มึงไม่ตอบกูก็ไปและ...”
“เดี๋ยว”ไอ้หนึ่งร้องออกมาพร้อมกับดึงแขนผมให้นั่งที่เดิม...เชี่ยเจ็บตูด -__-!!
“อะไรของมึงงงงง กูถามก็ไม่ตอบพอกูจะไปก็รั้งไอ้เฮี้ยยย !! อีกอย่างดึงเบาๆก็ได้ กูเจ็บตูดนะเว้ย”
“มึงช่วยเงียบๆแล้วฟังกูซักสองนาทีได้ไหม -__-”
“ได้...”ผมตอบเสียงอ่อยๆตอนที่มันพูดกับผมด้วยสายตาตำหนิ เชี่ยอะไรกูผิดเหรอ... “มึงมีไรก็พูดดิ”
“มึงเคยมีความรักไหม”
“ถึงกูจะไม่หล่ออย่างมึงกูก็เคยมีแฟนนะ”
“-__-^^”
“เอาเป็นว่ากูเคยมีความรักละกัน ._.;;”
“เวลามึงอยู่ใกล้คนที่มึงรักมึงจะรู้สึกแบบไหน”
“อ่า...ใจเต้นแรง มีความสุขเวลาอยู่ใกล้...ประมาณนี้มั้ง”
“แล้วเวลาเลิกกันหล่ะ”
“เสียใจ...เสียความรู้สึก หล่ะมั้ง”ผมตอบมันไปแบบไม่แน่ใจ...ทำไงได้ก็ไม่แน่ใจจริงๆผมเคยมีแฟนก็จริงแต่คบกันยังไม่ถึงขั้น ‘รัก’ หรือ ‘ผูกพันธ์’ ด้วยซ้ำก็เลิกกันไปแล้วถ้าเอาจริงๆความรักเป็นแบบไหนผมก็ไม่รู้หรอก
“แบบนั้นเหรอ”
“อืม...แล้วมึงมาถามเรื่องนี้กูทำไม”
“กูเลิกกับเอแคลล์แล้ว”
“...”คำตอบจากปากมันเล่นเอาผมทึ่งไปอยู่พักหนึ่ง ผมมองหน้ามันที่เหม่อมองฝ้าเพดาน ก่อนจะก้มลงมามองหน้าผม
“แล้วทำไมถึงเลิกกัน”
“อาทิตย์ก่อนอยู่ๆเขาก็มาบอกเลิกกู”
“ทำไมวะ...”
“ไม่รู้วะ กูพยายามถามแล้วแต่ก็ไม่บอก”
...
“มึงไม่เป็นไรนะ”
“ไม่...มั้งนะ”มันตอบออกมาพร้อมกับเอามือสอบข้างมาทาบไว้ที่หน้าท่าทางเหมือนคนหมดหวัง...เฮ้ย อย่าทำหน้างั้นดิวะ
“มึงโอเคใช่มั้ย”
“คงงั้นนะ”
“อย่าเครียดนะมึง เขาคงมีเหตุผลไม่เป็นไรผู้หญิงงอนง้อนิดหน่อยเดียวก็หาย...เชื่อกู !!”
“...”
“เอาน่าๆอย่าเครียด ไปกันเหอะ”ผมพูดพร้อมกับฉุดมือให้หนึ่งให้ลุกขึ้นแต่ไอ้บ้านี่ก็ดันนั่งนิ่งเป็นเสาเหล็กเล่นเอาผมขมวดคิ้วด้วยความเหนื่อยใจ “อย่าทำตัวเป็นเด็กอนุบาลดิไอ้หนึ่ง...ลุก !!” ผมออกแรงดึงมันแรงขึ้นแต่ด้วยความที่ไอ้หนึ่งถ่วงน้ำหนังตัวของมันไว้พอผมเลือกที่จะผ่อนแรงตัวของผมก็ตั้งท่าว่าจะล้ม...
“เชี่ย...เฮ้ย !!”คำสบถสองคำรวดออจาปากของผมคำแรกคือตอนที่จะล้มส่วนคำที่สองตอนที่ไอ้หนึ่งรั้งตัวของผมขึ้นทำเอาผมเสียศูนย์ ทำให้จมูกของผมสัมผัสกับแก้มนุ่มของไอ้หนึ่งอย่างแรง
...
“นาว...”
“หะ...หืม”
“ปากมึงนี่มันน่าจูบจริงๆแหละ...”คำพูดที่ออกจากปากไอ้หนึ่งเล่นเอาผมสะดุ้งสุดตัว ผละตัวออกมาจากไอ้หนึ่งอย่างรวดเร็วก่อนที่ริมฝีปากนั่นจะโฉบเข้าถึงริมฝีปากของผม หน้าที่ว่าหายร้อนเมื่อกี้กลับร้อนขึ้นมาอย่างน่าประหลาด...อะไรวะเนี่ย !!!
“มะ...ไม่ต้องพูดเลย กะ...กู กู กูกลับห้องแล้ว !!” ด้วยอารามตกใจและคิดอะไรไม่ออกทำให้ผมโกยอ้ายหอบเอาหน้าร้อนๆวิ่งกลับห้อง
…
“ห่านาวกูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้วเข้าห้องน้ำนานสัสๆ”
“แฮกๆ...”
“หน้ามึงแดงมาก มึงเมาใช่ไหมบอกกูมากูบอกแล้วอย่าแดกเยอะ !!”ไอ้สีฟ้าแหกปากขึ้นแข่งกับเสียงดนตรีทำเอาไอ้ตองที่นั่งข้างๆมันเงยหน้ามองหน้าผมอย่างหาเรื่อง
“ไมได้เมาเว้ย กูแค่...”คำพูดของผมถูกสะกดกั้นเมื่อประตูถูกเปิดออกมาพร้อมกับร่างของไอ้หนึ่งที่โผล่ออกมา
“แค่ไรวะนาว...มึงเป็นไรมากป่ะ”
“เปล่ากูแค่ไม่สบายอยากกลับบ้าน !!”ผมตะโกนขึ้นกลางห้องเล่นเอาทุกคนหันมามอง...อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น หยุดร้องตอนกูพูดดังเนี่ยนะ
“มึงกลับก็ได้นะนาว...”ไอ้คิมพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าแหยๆ
“เฮ้ยไม่มีไรสนุกกันเหอะกูแค่ปวดหัวอ่ะ”ผมหัวเราะแห้งๆให้ไอ้พวกนั้นก่อนจะทำท่าทางให้มันร้องเพลงกันต่อไป
...
“พลุ...กลับกัน”
“มึงอยากกลับเหรอ”
“อืม ไม่ค่อยสบายวะ มึงจะรอไอ้ตองป่ะ ถ้ารอเดี๋ยวกูกลับเอง”
“กลับด้วยๆ แต่เดี๋ยวกูไปบอกไอ้ตองก่อน”เมื่อพูดจบมันก็เดินออกมาหาผมข้างนอกพร้อมกับไอ้ตองที่ทำหน้าบูดเป็นหมาแดกอ้วก (?)
“ไอ้นาว...นี่พึ่งทุ่มครึ่งมึงจะรีบไปไหน”
“กูบอกแล้วว่ากูไม่สบายกูอยากกลับ”
“แล้วทำไมต้องเอาไอ้พลุไปด้วย”
“กูไมได้จะเอามันไปแค่ถามมันว่าอยากไปไหม...อยากกลับก็กลับไม่อยากกลับกูจะกลับคนเดียว” ผมตอบพร้อมกับขมวดคิ้วใส่ไอ้ตอง “อีกอย่างกูจะเอามันกลับหนักส่วนไหนมึงมึงเป็นพ่อมันรึไง...แล้วสรุปมึงจะกลับไหมพลุ”ผมหันไปด่าไอ้ตองด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะวกกลับมาหาไอ้พลุที่ทำหน้าเนือยๆเมื่อยๆคงเส้นคงวา
“ไม่ต้องตอบและพวกมึงอยู่ต่อกูกลับ...โอเค๊ ?”
“ไม่/ไม่...”ไอ้เพื่อนที่น่ารักทั้งสองคนของผมพร้อมใจกันตอบแบบไมได้นัดหมายเล่นเอาผมจึ้งไปเล็กน้อย
“แล้วพวกมึงจะเอาไงวะ...กลับคนเดียวก็ไม่ได้จะเอาไอ้พลุกลับก็ไมได้ โว้ยย ปวดหัว -__-”
“งั้นมึงกลับไปกับกู”เสียงทุ้มๆดังขึ้นจากทางข้างหลังเล่นเอาผมเสียวสันหลังวาบ...ไอ้หนึ่งที่มาตอนไหนไม่รู้ตอนนี้มันยืนซ้อนหลังและโอบไหล่ผมอยู่...เชี่ยไปไกลๆส้นตีนกูไป
“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูส่งมันถึงบ้าน”
“มึงจะกลับเหรอวะไอ้หนึ่ง”
“อืมฝากบอกพวกไอ้คิมด้วยนะ พอดีกูต้องเอาของสำคัญไปส่ง”ไอ้หนึ่งตอบคำถามไอ้ตองด้วยหน้าตานิ่งๆ แล้วเดินไปตบไหล่ไอ้ตองเบาๆ “ไม่ต้องห่วงเพื่อนมึงหรอกกูดูแลเอง”
“อืม...แบบนี้ก็โอวะ”
“แต่กูไม่โอ !!!”ผมตะเบ็งเสียงออกไปแบบไม่คิดชีวิตแล้วพยายามสะบัดตัวเองให้หลุดออกจากไอ้หนึ่งแต่เหมือนความพยายามจะกลายเป็นศูนย์เพราะยิ่งผมดิ้นแรงบีบยิ่งเพิ่มขึ้น...เชี่ย เจ็บสัส
“ไม่โอตรงไหนวะ ไหนว่าอยากกลับ”
“คือ...กู เอ่อ”
“รึมึงมีปัญหากับไอ้หนึ่ง -__-”
“ไม่มี๊ ไม่มีจริงจร๊งงงงง !!”ผมตอบไอ้ตองออกไปด้วยความมั่นใจ T___T!! (ทำไมเสียงกูสูง) เชี่ย ขืนให้มันรู้...เอ่อ โอ้ยยย พ่อง กูขอผูกคอตายใต้ต้นมะเขือขื่อครับ !
“แล้วทำไมไม่อยากกลับกับมัน”
“ไม่อยากอะไรกูโคตรอยากกลับเลย เนอะไอ้หนึ่ง !”
“อืม...ไม่มีไร งั้นไปกันเถอะ”หลังจากที่คำโกหกคำโต๊โตหลุดออกจากปากผมไอ้หนึ่งก็แสยะยิ้มเล็กๆออกมาพร้อมกับลากตัวผมออกห่างจากไอ้ตองกับไอ้พลุเรื่อยๆ...พวกมึงช่วยกูด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย T____T!
ช่วยทำให้ใจกูหายเต้นแรงที !!
...
“ปล่อยกูได้แล้ว...เดี๋ยวกูกลับแท็กซี่เอง”ผมสะบัดข้อมือที่โดนจับไว้ด้วยแรงที่มี ให้ตายสิมองแบบนี้ข้อมือผมเหมือนไม้จิ้มฟันในคีมเหล็กชอบกล ทำใจไมได้จริงๆ กูแดกน้อยไปใช่ไหมถึงตัวเล็กกกกก T___________T!!
เดี๋ยวๆนี่ไม่ใช่เวลามาพร่ำเพ้อ...
“ปล่อยกูวววววว”
ตุบ!
อย่าสงสัยอะไรอีกเลยท่านทั้งหลายคิดถูกนั่นเสียงของก้นผมที่กระแทกพื้นซีเมนต์ไม่ใช่เสียงอื่นแต่อย่างใด โอ๊ยยย เจ็บสัสๆไอ้เชี่ย !!
“ปล่อยไม่บอกไม่กล่าวเจ็บนะเว้ย !”
“ก็เห็นร้องๆนึกว่ารู้ตัวแล้วว่าจะปล่อย”
“นี่มึงไม่ได้เห็นใจกูเลยใช่ไหม”
“เฮ้อ...มึงนี่เข้าใจยากจริงๆ”ไอ้หนึ่งพูดพร้อมกับเดินเข้ามาพยุงตัวผมที่นั่งหน้านิ่วอยู่ให้ขึ้นไปนั่งบนรถ ผมไม่ได้พูดอะไรกับมันอีกเพราะไม่มีอารมณ์หรืออะไรก็บอกไมได้ มันรู้สึกเคืองเล็กๆที่มันทิ้งตัวผมอย่างกับหมาแบบนั้น ทั้งที่เมื่อไม่นานมานี่มันพึ่งจูบผมนะ อะไรของมันวะ !!!!!
ผมนั่งนิ่งๆอยู่ในรถที่กำลังเคลื่อนตัวไปตามเมืองใหญ่ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้วแต่ไฟทั่วทุกตึกยังคงสว่างไสวไม่เว้นแม้ซักที่ และยิ่งทำให้ผมสับสนในใจเพราะไม่เข้าใจจริงๆว่าสายตาคมภายใต้กรอบแว่นนั่นมันกำลังคิดอะไรอยู่และความคิดในหัวของผมมันคืออะไรกันแน่ หัวใจผมเต้นแรงตอนที่ถูกมันจูบและหัวใจของผมเจ็บตอนที่มันทิ้ง ทำไมไอ้บ้านี่ถึงได้มีอิทธิพลกับผมถึงขนาดนี้กัน !
12/03/2557
หายไปนานไหมค่ะ นานมากเลย T^T dek57 มีที่เรียนแล้วนะค่ะ
ฮรืออ กลับมาอัพตามสัญญาที่เคยให้ไว้ ทุกคนที่มาอ่านทั้งเก่าทั้งใหม่ก็ยินดีทีไ่ด้รู้จักนะค่ะ
มาพูดถึงตอนนี้เรารีไรท์ใหม่เน่อเนื้อเรื่องใหม่อันเดิมมันไม่โออ่ะเราว่าอันนี้โอกว่า
เอนจอยรีดดิ้งนะค่ะทุกคน <3
ความคิดเห็น