คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [CHAPTER 6] 48 นาที
CHAPTER 6: ไก่ดิบ....
“หัวหน้า!!” รยออุคที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดถึงกับตกตลึงกับความเลือดเย็นของอีทึก
นี่เขากล้าดียังไงมาทำร้ายฮีชอล!!!!!! ถึงจะไม่ได้ทำร้ายเองแต่อีทึกเป็นคนโยนแมวใส่ฮีบอม! และตอนนี้ แป้นคะแนน ... อีทึกได้ไปสองคะแนนแล้วด้วย!!!
“อ้าว .... นายเองเหรอรยออุค ...” อีทึกหันมายิ้มแป้นพลางหัวเราะหึหึให้กับร่างเตี้ย
“... อะ... อีแก่ .....” รยออุคกำแสตมป์ที่ตัวเองขโมยมา กะละมังซักผ้าและปืนฉีดน้ำในมือเอาไว้แน่น .... เขาไม่สามารถจะวิ่งหนีได้เลยตอนนี้ เพราะเท้าของเขาเสือกติดกาวดักหนูเอาไว้อยู่ ... แม่ม!!!!!!! ใครเอามาวางวะ!!!!
อีทึกเดินก้าวเข้ามาเรื่อยๆ ตรงมายังร่างเตี้ยที่มองมาที่เขาด้วยสายตาหวาดหวั่น หวั่นไหว อรั๊ยๆๆๆ อยู่
“นายต้องบ้าแน่ๆ .... เมื่อกี้ฉันเห็นเยซองกำลังเล่นชู้กับฮยองซิก.... เด็กในสังกัดของนาย!!!!” อีทึกเริ่มกุเรื่องขึ้นมาทำให้รยออุคเบิกตากว้าง ...
...สลัด ... พวกนั้นมันเล่นชู้ตอนกูขโมยแสตมป์ .... อีพวก ..... จ๊ะทิงจา
“พี่อย่ามาพูดเป็นเล่น!!!!! เขาไม่มีถุงยาง เขาทำกันไม่ได้!!!” รยออุคตะโกนใส่หน้าเหี่ยวๆ ของอีแกห่ในวงอย่างเหลืออด
นี่พูดเลย เขาแค่ไปขโมยแสตมป์และหลบหนีการไล่ล่าจากเพื่อนๆ ในวงมันก็แย่แค่ไหน ยังจะมารู้อีกว่าผัวนอกใจแอบไปมีผัว ...... นี่มันคือเรื่องเหี้ยอะไร!!!
“ช่างเถอะ .... ตอนนี้นายได้แสตมป์ไปครอบครอง ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก และฉันจะรอรับแหนมคลุกอย่างเดียว ....” อีทึกหลอกร่างเตี้ยให้ตายใจ แต่ในใจกลับคิดอุบายออกแล้ว พลางเรียกสมาชิกในวงให้กลับมานั่งที่เดิม
ทุกคนกลับมาในห้องที่พวกเขาอยู่แต่แรกอีกครั้ง พร้อมกับนั่งลงบนโต๊ะ ..... เพราะว่าพวกเขาไม่มีเก้าอี้
“หิวแล้ว มีอะไรกินบ้าง?”
“เมื่อกี้ฉันไปห้องครัวมา ของกินเพียบเลย ....” ซองมินพูดพร้อมกับหยิบซาลาเปาใส้พิซซ่าขึ้นมากินล่อเพื่อนๆ ในวง
“ได้กินอะไรสักหน่อยคงจะดี .....” รยออุคใช้เวลาเป็นสิบๆ วันเพื่อการกระโดดเชือกลดน้ำหนักของตัวเอง จนได้ไปแข่งโอลิมปิกกระโดดเชือกก่อนจะมาอยู่วง Super Junior แต่เวลานี้เขาไม่สนใจแล้วว่าจะอ้วนหรือไม่ คือกูอยากแดก และกูหิวตาลายมากขรั่บ ...
ในตู้เย็นที่ร้อนระอุ มีอาหารอยู่ไม่มากเท่าไหร่ และที่สำคัญ ....................
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไก่ดิบของฐรึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์” อนิจจังพี่ใหญ่ของวงวิ่งกระโจนเข้าหาไก่ดิบด้วยความหิวกระหายชิบหายวายวอดกอดกันร้องไห้โฮๆ แล้วเริ่มแทะซี่โครงไก่ด้วยความอนาจใจ
เหล่าสมาชิกในวงยืนมองอีทึกที่กินไก่ดิบอยู่ด้วยความรู้สึกขยะแขยง ..............
“มากินปลาดุกของผมดีกว่า” เยซองว่า แล้วเริ่มแร่เนื้อปลาดุกเอาไปต้ม
“พี่อยากกินอ่อมหมูอ่ะ.....” ฮันคยองพูดพร้อมกับเริ่มลงมือทำ ... ทันใดนั้น ทงเฮก็เหลือบมองนาฬิกาลายคิตตี้อีกครั้ง .....
มันค้างอยู่ที่ 48 นาทีมาเกือบชั่วโมงแล้ว ทำให้ทุกคนในบ้านรู้ว่าไอ้ห้อยยูชอนอะไรนั่นแม่งมั่วสลัดมาก ....
“อยากไปอุดร ....ผมอยากไปอุดร ....” ซีวอนเริ่มคลุ้มคลั่ง .... ร่างบาง(?) นั่งลงบนเสื่อสากเก่าที่มีอยู่ผืนเดียวในบ้านด้วยความหมดอาลัยตายอยาก .....
“ผมอยากไปอุดร อยากไป UD Town อยากไปดูคอนเสิร์ตคาราบาว ผมคิดถึงอัสนี ...........” ทงเฮมองหน้าเพื่อนรักอย่างเข้าอกเข้าใจ เพราะตอนนี้เขาเองก็อยากจะหนีไปกาฬสินจะตายอยู่แล้ว .....
ร่างตันเดินเข้าไปหาร่างบางของซีวอน ขาสั้นๆ ย่อลงเพื่อประจันหน้ากับซีวอน แต่ต่อให้ซีวอนนั่งกับพื้นแต่ทงเฮยืนเข่า ... ซีวอนก็สูงกว่าเยอะ .....
ส่วนอีทึกไม่ได้ฟังเท่าไหร่ จัดการกินไก่ดิบตัวที่สามอย่างเอร็ดอร่อย ............
เยซองได้ปลาดุกมานั่งกินกับรยออุคอย่างสบายใจ แต่เหมือนว่าร่างเตี้ยจะยังงอนร่างสูง 179 อยู่เพราะว่าอีทึกไปเป่าหูววววของรยออุค....
“เป็นไรน้องสลัด .... ได้แสตมป์แล้วยังไม่พอใจเหรอ?” เยซองถามด้วยคำพูดหวานซึ้ง พร้อมกับกระชากไหล่ของคนที่เริ่มตันให้หันมาประจันหน้า
ใบหน้าเหลี่ยมๆ ที่ดูแม่งก้รู้แล้วว่าแงลืมโกนหนวดอีกแล้วหันมามองด้วยท่าทางอยากแดกหัวของเยซอง
“อย่านึกว่าผมไม่รู้ .... ผมรู้มาหมดแล้ว ผมได้ยินกับหูของผมเอง ....” รยออุคว่าพร้อมกับยื่นหูให้เยซองดู .....
ทันใดนั้นฮยอกแจที่นั่งเสือกมาตั้งแต่แรกก็ร้องเพลงคันหูของน้องทึกเทอร์โบขึ้นมาคลอๆ เป็นจังหวะซึ้งๆ
“คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นมันไม่หาย... มีวิธีฮยอกจะบอกให้ โบราณว่าไว้หายคันทันที... คันอย่างนี้เขาให้ใช้สาก นี่คันมากๆ ตำพริกก่อนใช้ยิ่งดี ..... หน้าอย่างอุคสากตำข้าวกำลังดี ... ฮยอกว่าไม่ใหญ่ ฮยอกว่ามันพอดี....... ลองดูสิ ... แล้วหูหนีจะหายยยยยคัน”
ฉับพลันตีนของรยอออุคก็กระโจนเข้าใส่หน้าของฮยอกแจทันที .......
“แอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!”
ร่างทั้งสองตบตีกันโดยมีภาพของคยูฮยอนและซองมินนั่งแดกไวน์เป็นฉากหลัง ไม่สนใจโลกภายนอก ........ เป็นสมาชิกที่น่ารักมาก
รยออุคตรงเข้าตบตีฮยอกแจอย่างลืมตัว .... โดยลืมว่าแสตมป์ .... ยังวางอยู่บนโต๊ะ
ซีวอนมองแสตมป์บนโต๊ะด้วยตาเป็นประกาย ตอนนี้ทุกคนไม่มีใครสนใจเลย อีทึกยัดไก่ดิบตัวที่ 5 เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย และที่เหลือกำลังดูคาบาเร่ย์โชว์อยู่ ... เข้าทาง!!!!!
ซีวนกระโจนใส่แสตมป์ของขังหวัดอุดรอย่างรุนแรง .... นั่นแหละที่เขาหวังจะครอบครอง!!!!
แต่สายตาอันแหลมคมของรยออุคก็ไม่รอดพ้น ร่างเตี้ยกระโจนเข้าขบกัดที่กำคอของซีวอนอย่างรุนแรง...
“อ๊างงงงงง” ซีวอนเริ่มเสียสมดุลในการทรงตัว เพราะสิ่งที่อยู่ในเป้ากางเกงเริ่มขายใหญ่จนถ่วงให้ซีวอนล้มลงไปนอนกับพื้น .... รยออุคยิ้มอย่างผู้ชนะ แต่เมื่อหันกลับไปที่แสตมป์ ... ไม่ทันแล้ว .... ตอนนี้มันอยู่ในมือของคนที่คาดว่าน่าจะกินอ่อมหมูอยู่ ... แต่เปล่าเลย!!!!! ฮันคยองกำลังชูแสตมป์ขึ้นสูง ...........
“อยากได้ก็เอา” ด้วยความเกิดมาอาภัพเตี้ยกว่าทุกคนในวงทำให้เขย่งแล้วเขย่งอีกรยออุคก็เอาแสตมป์ไม่ได้ เก้าอี้ก็ไม่มี เหยียบสิ่งที่ตั้งชันของซีวอนขึ้นไปอีกก็ยังไม่ได้ ............
อีทึกผู้มองดูเหตุการณ์ทั้งหมดแสยะยิ้มเผยรอยตีนกาออกมาอย่างน่าสยดสยอง มือเหี่ยวทิ้งไก่ดิบลงกับพื้น พร้อมกับล้วงเป้ากางเกงเพื่อหยิบของบางอย่างออกมา .....
เสริมส้น.....
เขามองไปทางรยออุค ......
“เฮ้สลัด!!!!” ร่างเตี้ยหันหน้ามาหาอีทึกในสภาพที่ยังคาบเสื้อของฮันคยองเอาไว้อยู่ ......
“เสริมส้นมะ???” รยออุคปล่อยชายเสื้อของฮันคยองออกพร้อมกับมุ่งหน้าไปทางเสริมส้นอย่างเร็วไว....
ร่างเตี้ยรีบใส่เสริมส้นสูงเท่าชั้นสองของบ้านอย่างเลดี้กาก้าทันที ...... และนั่นมันเข้าทางอีทึก... สุดๆ
“คิคิ” อีทึกปิดปากหัวเราะอย่างน่ารัก พร้อมกับกระโจนเข้าใส่เสริมส้นของรยออุคทันที .......
ร่างเตี้ยตกลงมาจากเสริมส้นด้วยสภาพใบหน้าเหวอๆ... ดีที่ยังมีเป้าของซีวอนรองรับไว้อยู่ ... แต่ถึงกระนั้น ปลอกคอหมาของเขาก็หายไปแล้ว ...
และรยออุคยังจุกเล็กน้อยกับการที่โดนเป้าของซีวอนกระแทกท้องเข้าอย่างจัง......
แล้วผนังกระท่อมก็พังโครมลงมาอีกครั้ง!!!!!!!
“อา.... จุนซูอย่าสิ .. เฮ้ยยย!!!!” ยูชอนถึงกับเหวอแดก เพราะตัวเองกำลังเล่นจ้ำจี้กับแฟนของตัวเองอยู่ดีๆ ผนังกระท่อมก็หล่นลงมา ไม่เพียงแต่ยูชอนที่อึ้ง แต่สมาชิกซูเปอร์จู๊วววววววเนียร์ก็อึ้งด้วย .............
....นี่มึงเอากันหลังกระท่อม....
“อะ... เอ่อ... รยออุค GAME OVER…. ตะ .. แต่ในฐานะที่นายเคยจับแสตมป์ นายก็แทะเสริมส้นแทนแดกหญ้าแห้งแล้วกันนะ......” ยูชอนว่าพร้อมกับใส่กางเกงในของตัวเอง ในขณะที่แฟนหนุ่มของยูชอนก็ยังนั่งอยู่บนพื้นหญ้าด้วยท่าทางเหนียมอายยยย >///<
ยูชอนเดินไปเพิ่มคะแนนให้อีทึกอีกครั้ง พร้อมกับลากรยออุคที่ยังขัดใจไม่เลิกให้เดินตามมาด้วย
TO BE CON.
ของฝาก
ความคิดเห็น