คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ห้องนอน ? (50 %)
Black Said :
ทั้งคาบผ่านไปอย่างสนุกสนานเฮฮา ผิดกับพวกผมที่นั่งเงียบอย่างใช้ความคิด..ที่จริงก็ไม่น่าจะเรียกเหมารวมทั้งกลุ่มอะนะ..แค่ผมกับบลูเท่านั้นแหละที่เงียบไป
จนกระทั่งหมดคาบนั่นแหละ คาบต่อไปเป็นคาบว่างที่ให้นักเรียนได้พักผ่อน เรดก็ตรงเข้ามาลากผมไปเล่นเกมด้วยกันหลังห้องทันที
“ปะ แบลค ไปเล่นเกมกันต่อ !” เสียงใส ๆ ของเรดเรียกผมถึงที่โต๊ะ จริง ๆ เสียงของเรดก็แตกหนุ่มแล้วอ่ะนะ แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงได้ใสอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้หวานแบบผู้หญิงหรือห้าวแบบผู้ชายหรอกนะ -__-;
“อีกแล้วเหรอ ตอนเย็นไม่ได้หรือไง”
เรดเบ้ปากใส่ผมเฉยเลยแฮะ.. “จะชนะแบลคให้ได้ไง มาแข่งกันเถอะนะ !”
“ตาเดียวนะ”
เรดพยักหน้ารับคำนั้น ก่อนจะดึงแขนผมไปทางหลังห้องพร้อมหยิบเครื่องเล่นเกมขนาดพอเหมาะของตนขึ้นมา ทุกคนมีไอ้เครื่องนี้กันหมดครับ ไม่เว้นแม้กระทั่งอีเกิ้ล (โตขนาดนั้นแล้วก็เถอะ) ตามสีผมแต่ละคนครับ ของเรดสีแดง บลูสีฟ้า เยลโล่วสีเหลือง ของผมสีดำ อีเกิ้ลสีน้ำตาล กรีนสีเขียวเข้ม ไวท์สีขาว (มาดคุณชายเด็กเรียนขนาดนั้นก็เถอะนะ เวลาเล่นเกมทีเทพกว่าผมอีก)
“กลับบ้านไปไม่เล่นแล้วนะ” ผมพูดขัดคนตัวเล็กข้างหน้า เรดหันกลับมามองผมพลางถาม “ทำไมอ่ะ ?”
“ก็เล่นไปแล้วจะเล่นทำไมอีกล่ะ”
จบคำพูดนั้น ก็มีแต่เสียงบ่นงุ้งงิ้งของเรดที่ทำให้ผมรำคาญ..
End Black Said.
*ตอนเย็น*
แสงแดดอ่อน ๆ ในยามเย็นอาบย้อมท้องฟ้าให้กลายเป็นสีส้มแดง ก้อนเมฆในยามนี้ช่างดูเหมือนขนมสายไหมสีส้มยิ่งนัก กลุ่ม Angry Bird พากันเดินกลับบ้านอย่างเป็นระเบียบ เสียอย่างเดียวที่เสียงดังไปซะหน่อย..
Yellow Said :
“บลู ป้อนผมบ้างสิ” ผม ‘เยลโล่ว’ เอ่ยปากขอกินไอศกรีมถ้วยที่บลูซื้อมาบ้าง แต่คนตัวเล็กข้างกายผมกลับส่ายหัว ! T[]T
“ขอเงินพี่แบลคสิครับ พี่แบลครวย”
“รวยแป๊ะแกสิบลู -___-“ ผู้ถูกพาดพิงพูดเหน็บแนมเด็กชายตัวเล็กที่เดินอยู่ข้าง ๆ ผม “ฉันไม่เหลือตังค์แล้วเนี่ย เยลโล่ว ถ้าแกอยากได้ตังค์ ต้องไปขออีเกิ้ลต่างหาก ธนาคารในร่างคนชัด ๆ”
รอบตัวผมมีแต่คนขี้งกอ่ะ ใจร้ายกันจัง..บู่ว..
“แบลคขอให้ผมนะ” ผมปรี่เข้าไปอ้อนคนตัวสูง จนไวท์ต้องมาช่วยแกะออก
ร่างสูงผมสีดำมองไปทางไวท์ ก่อนจะชี้ให้ผมดู “ไวท์ก็รวยนะ”
คนถูกชี้เหวอไปเล็กน้อย ก่อนจะโบกมือปัดจากตัวเองให้พ้น ๆ ภาระอันยิ่งใหญ่ซะ
“ผมไม่รวยนะ ทำไมแบลคเอะอะอะไรก็โยนมาให้ผมตลอดเลยอะ”
ผมเดินไปพลางมองแบลคกับไวท์ตีกันไป ในขณะที่บลูก็ยังคงกินไอศกรีมถ้วยในมือของตนเองต่อไปอย่างเงียบ ๆ กรีนก็ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยสักนิด เอาแต่กดไอโฟนอยู่นั่นแหละ ! ก็แค่ไอโฟนห้า ! คอยดูนะ เขาจะถอยไอโฟนหก (?) มาให้ดู !
เรดก็เหมือนกัน ไปเสียบหูฟังฟังเพลงอยู่กับกรีนซะงั้น ส่วนสูงก็ต่างกัน ห่างกันตั้งเก้าเซนก็ยังจะฟังอีก น่าอิจฉาชะมัด เขาก็อยากฟังบ้างเหมือนกันนะ
ถึงบ้านแล้ว..
ทุกคนถอดรองเท้าแล้วเปิดประตูเข้าไปเงียบ ๆ แล้วก็พบกับอีเกิ้ลที่ยืนรออยู่แล้วในบ้าน
“ทุกคนนน ผมมีห้องนอนให้ทุกคนแล้วนะ !”
“จริงเหรออีเกิ้ล ? ห้องเดี่ยวสินะ ?”
“ไม่พออะครับ ต้องนอนสองคนในห้องเดียวกัน แล้วผมก็จับคู่ไว้ให้แล้วนะ”
ไอ้ประโยคแรกก็รับได้นะ..แต่หลัง ๆ มามันเริ่ม..
.
.
.
..รับไม่ได้..
“เดี๋ยวผมจะบอกให้นะ ผมขอไปเอาสมุดที่ผมจดไว้ก่อน”
ลุ้นกันตัวโก่งเลยครับพี่อีเกิ้ล..
“อ่า..เรดคู่กับกรีน แบล็คคู่บลู ไวท์คู่เยลโล่ว” พี่ใหญ่ที่สุดประกาศจบก็ยิ้มกว้างออกมา แต่เรดก็ถามขึ้น
“แล้วพี่อีเกิ้ลล่ะครับ ?”
“ผมนอนคนเดียวครับ ~”
ไอ้พี่บ้า..จะทำตัวน่าอิจฉาเกินไปแล้ว !
ผมทำหน้าไม่พอใจมาตลอดทาง ตั้งแต่ไวท์ไปเอากุญแจ จนเดินขึ้นบันได กำลังจะเปิดประตูห้อง หน้าตาของผมก็แสดงออกมาว่าไม่พอใจอย่างชัดเจน จนไวท์ต้องสะกิดผมเบา ๆ
“เยลโล่ว ไม่อยากคู่กับผมหรือเปล่า ?”
ผมเงียบไป ก่อนจะดันหลังมันเข้าไปในห้อง “อยากนอนคนเดียวแบบพี่อีเกิ้ลเฉย ๆ”
“ก็นั่นแหละที่เรียกว่าไม่อยากคู่กับผม อึดอัดใจมั้ย ? ให้ผมบอกพี่อีเกิ้ลมั้ย ?”
ถามเยอะจังวะ..แต่ผมคิดว่าจริง ๆ ไวท์ต้องเสียความรู้สึกแน่ ๆ ผมเลยส่ายหัวเป็นคำตอบแทน แต่อีกฝ่ายกลับมองผมด้วยท่าทางอึดอัด
“แต่..ผมอยากอยู่ห้องเดียวกับเยลโล่วนะ..”
สื่อความหมายว่าจะ *ติ๊ด* ผมหรือเปล่า ? (ดรีม : ความคิดมึงชั่วมากค่ะ)
“ไวท์จะทำอะไรผม -0-“ ผมถามเล่น ๆ ออกไป ทำให้อีกฝ่ายหัวเราะออกมา
“ไม่นะ ผมว่าเยลโล่วอยู่ด้วยแล้วสนุกดี”
“คิดงั้นหรอ โทรศัพท์ผมไม่ได้หรูอย่างกรีนซะหน่อย ของกรีนไอโฟนห้า ของผมไอโฟนสี่เอสธรรมดา ๆ เองนะ”
ไวท์หัวเราะออกมาอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปเปิดไฟในห้อง “ผมคิดว่า มันไม่เกี่ยวกับมีโทรศัพท์หรูหรือเปล่าหรอกนะ ดูแล้วเยลโล่วดูเป็นคนสนุกสนานดี ผมชอบที่นายเป็นแบบนั้น”
ผมทำหน้านิ่งอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเข้าไปช่วยมันจัดของภายในห้อง ดูรวม ๆ แล้วห้องนี้ก็น่าอยู่ดี ผนังทาเป็นสีขาวนวล ส่วนพื้นห้องเป็นสีเหลืองสะอาดเอี่ยม ไฟในห้องส่องสว่างสุด ๆ อ่านหนังสือได้ไม่กลัวสายตาเสีย จอทีวีขนาดใหญ่พอให้เล่นเกมได้อย่างสนุก พร้อมตู้ใส่แผ่นเกมของผมเต็มไปหมด ดูแล้วมันช่างสวรรค์สำหรับผมซะเหลือเกิน TwT
“เยลโล่ว ตรงนี้ผมจะใช้เก็บหนังสือเรียนของผม นายจะใช้เก็บอะไรมั้ย ?” ไวท์ถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบในห้อง ผมมองไปที่ชั้นหนังสือขนาดใหญ่ ความสูงของมันประมาณสามในสี่ของผนังน่าจะได้ และความกว้างก็ประมาณเตียงของผมเลยทีเดียว ถ้าใช้เก็บเกมก็คงเหลืออีกเยอะ ผมจึงส่ายหัวแทนคำตอบ แล้วจึงสำรวจห้องน้ำต่อ
ห้องน้ำก็สวยเหมือนกัน ผนังเป็นรูปนกบินต่อกันเจ็ดตัว พื้นหลังสีฟ้าสว่าง ส่วนพื้นห้องน้ำก็เป็นสีเหลืองอีกแล้ว ผมมองไปที่อ่างอาบน้ำสีขาวขนาดใหญ่ กินพื้นที่ไปหนึ่งในสี่ของหห้องน้ำเลยทีเดียว ข้าง ๆ กันมีฝักบัวอีก ส่วนผ้าเช็ดตัว พี่อีเกิ้ลก็พับให้เรียบร้อยอย่างดี
“นายไปดูห้องน้ำสิ สวยนะ” ผมเอ่ยปากชวนให้มันไปดูห้องน้ำบ้าง และไม่ผิดคาด ไวท์พยักหน้าพลางยิ้มกว้างออกมา
ผมกระโดดขึ้นไปนอนแพลงกิ้งอยู่บนเตียงตัวเองด้วยความสบาย เตียงนี้นุ่มสุด ๆ ไปเลยแฮะ..ยิ่งกลิ้งบนเตียงยิ่งรู้สึกง่วง ผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพลางขยี้ตาเพื่อไล่ความง่วงออกไป ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ไอโฟนสี่เอสของตัวเองออกมาเสียบหูฟังเพื่อฟังเพลง
‘B-b-b-baby com’on now
I don’t care if people fine out
Da , da , da , da da, da , da da da’
ผมฟังได้แค่นั้น ก็มีคนโทรเข้ามาหาซะงั้น..
ใครโทรมาวะ พ่อจะจับเจี๋ยนซะเลย บังอาจทำลายการฟังเพลงโปรดของผม - -
‘พี่อีเกิ้ล :3’
ขอถอนคำพูดเมื่อกี้นะ.. ผมคิด ก่อนจะเลื่อนปุ่มรับสาย
“ฮาโหลววววว ว่าไงครับพี่อีเกิ้ล -0-“
[เยลโล่วใช่มั้ย อยู่ห้องหรือเปล่า]
“อยู่ครับ ทำไมหรอ”
[ลงมาห้องรับแขกเดี๋ยวนี้เลยครับ บอกไวท์ด้วยนะ จะไปกินข้าวข้างนอก]
กินข้าวข้างนอก !? พี่อีเกิ้ลผีเข้าแน่ ๆ
“เอ่อ..ครับ ๆ จะรีบลงไปครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ” ผมกดตัดสายทันทีที่คุยเสร็จ เพลงโปรดของผมเล่นต่อแล้ว ผมรีบโดดลงจากเตียงไปเรียกไวท์
--ที่ห้องรับแขก--
*Coming Soon*
ความคิดเห็น