every things ทุกสิ่งหยุดที่เธอ

ลำดับตอนที่ #7 : ก้าวแรก

cinna mon  
เดินมาไม่นานก็มาถึงโรงอาหารที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย จะมีก็แต่บรรดาพ่อค้าแม่ขายแล้วก็...




"เฮ้ย! เชน ไปตกสาวที่ไหนมาอ่ะ น่ารักเชียว"

คงจะเป็นเพื่อนๆของเขาน่ะ เห็นเดินมาปุ๊บก็ทักปั๊บเลย แถมยังบอกว่าฉันน่ารักอีกซะด้วย อ๊าย ><เขิน



"มันเป็นคำสั่งอาจารย์น่ะ ฉันต้องดูแลยัยนี่"

ฉึก!

มาอีกแล้วประโยคแทงใจดำแบบนี้



"จีบได้ป่ะ"

หนึ่งในกลุ่มพูดพร้อมลุกขึ้นยืนเพื่อแสดงตัว นั่นทำให้ฉันเห็นหน้าเขาชัดยิ่งขึ้น

O.O!

นั่นมัน นายคนแปลกหน้าที่เจอเมื่อตอนนั้นนี่ ทำไม...ถึง...



"ไม่ได้! ห้ามจีบ! ฉันว่าพวกนายเลิกล้อเล่นกับชีวิตจะดีกว่า นี่มันเหมือนไม่ใช่พวกนาย"



"โห่! อะไรกันเพื่อน ไม่แฟร์เลยอ่ะ อย่างนี้นายก็ได้กำไรอ่ะดิ ^^"

อีกหนึ่งในกลุ่มพูดอย่างเสียออกแนวประชดประชัน ก่อนจะหันมาส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน

พวกเขาพูดอะไรกัน แล้วกลุ่มนี้มันรวมเหล่าบรรดาเทพบุตรไว้หรอเนี่ย ขนาดนายคนแปลกหน้าที่ดูไม่เท่าไหร่เมื่อตอนเช้าพออยู่ในกลุ่มนี้ยังมีออร่าเปล่งแสงเลยอ่ะ



"เธอไปหาอะไรทานก่อนเถอะ"

เชนหันมาบอกฉันแกมบังคับจนทำให้ฉันต้องจำใจเดินไปซื้ออาหารแต่โดยดี

เชอะ! คิดว่าหน้าตาดีแล้วจะมาบังคับฉันได้ทุกเรื่องหรือไง



ทานไปคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อาหารในจานตรงหน้าก็หมดลงโดยที่ฉันไม่รู้ตัว จากนั้นก็ลุกขึ้นเอาจานไปเก็บในที่ที่ทางโรงอาหารได้กำหนดไว้ จากนั้นก็เดินไปที่ที่เชนอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆอีกครั้ง

ไม่อยากจะบอกเลยว่าเมื่อตอนที่ฉันนั่งทานไปคิดไปอยู่อ่ะ ฉันได้พวกสมาชิกในกลุ่มพูดถึงฉันตลอดเลยด้วยล่ะ เหมือนกำลังร่วมกันปรึกษา พิจารณาฉันอยู่อย่างงั้นแหละ คิดแล้วมันอึดอัดแปลกๆนะว่ามั้ย



"ทานเสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นฟังทางนี้หน่อย"

เชนหันมาเรียกฉันที่ยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ ให้หันมาสนใจคนในกลุ่มของเขา(ที่เดิมเหอะ- -)



"เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักแต่ละคน เพราะต่อไปนี้ เธอต้องพึ่งพวกนี้อีกแน่"



"..."

ฉันเงียบเพื่อรอฟังรายชื่อของสมาชิกในกลุ่มที่เขาชี้นิ้วไปคนแรก



"นี่พีช แล้วถัดมาก็คือพีมิก และข้างๆนี่ก็คือ..."

เขาชี้ไปหยุดอยู่ตรงที่นายคนแปลกหน้า และในตอนนั้นเอง ฉันก็สัมผัสได้ถึงรังสีอัมหิตที่ทั้งคู่มีให้กัน รู้สึกว่าขนลุกยังไงไม่รู้แฮะ

และไม่รอช้าเจ้าตัวที่เห็นว่าเองถูกชี้ค้างอยู่นานก็ลุกพรวดขึ้นมาแนะนำตัวซะเอง



"ฉันชื่อ เต ^^"

หลังจากที่เขาแนะนำตัวเองเรียบร้อยแล้ว เต(ชื่อที่เขาเพิ่งบอกเมื่อกี้)ก็แถมรอยยิ้มชนิดที่แบบว่าทำให้ผู้หญิงที่อยู่ใกล้ ไถลมาซบไหล่เขาได้ทันทีเลยล่ะ ซึ่งนั่นก็รวมถึงฉันด้วย แต่ฉันไม่ได้เป็นพวกชอบแสดงออกแบบนั้นหรอกนะ(หรอ???)



"แล้วเธอล่ะ แนะนำตัวให้พวกเรารู้จักหน่อยสิ ^^"

หนึ่งในกลุ่มที่น่าจะเป็นพีชพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เป็นมิตร



"อ้อ ฉันชื่อเนมิกา ชื่อเล่นชื่อเน เรียนอยู่ปี2ห้องB"



"อืม..."

พอได้ยินฉันแนะตัวอย่างนั้น ทั้งหมดก็จับกลุ่มปรึกษากันอีกครั้งโดยที่ฉันไม่ไม่รู้เรื่องด้วยอีกเช่นเคย ก่อนที่ทั้งหมดจะพยักหน้าตกลงกันแล้วหันมาคุยกับฉันโดยที่ครั้งนี้น่าจะเป็นพีมิก



"เธอเป็นนักเรียนใหม่สินะ"



"อืมใช่ ว่าแต่มีอะไรกันหรอ เห็นท่าทางอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"



"ถ้าพวกฉันมีเรื่องให้ช่วยแรกกับที่ต้องคอยดูแลเธอจะได้รึเปล่า"



"ได้สิ พวกนายจะให้ฉันช่วยอะไรก็ว่ามาเลย ฉันยินดีช่วยเต็มที่ เพื่อเป็นการตอบแทนที่พวกนายอุตส่าห์มาดูแลฉัน(ตามคำสั่งอาจารย์)"

พอพูดจบประโยค เชนก็นขวับมามองหน้าฉันทันที หึ! คงแทงใจดำล่ะสิท่า



"งั้นก็ดี พวกฉันเป็นกลุ่มประธานนักเรียนลับ ซึ่งแน่นอนว่าหนึ่งในกลุ่มต้องมีฟรีซอยู่ด้วยแน่นอน แต่พวกฉันจะขอไม่บอกก็แล้วกันว่าว่าเป็นใคร เพราะถึงเวลาเธอจะรู้เอง ต่อไปนี้เธอต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่ม และช่วยพวกเรา เธอตกลงมั้ย?"

ฉันอึ้งกับคำพูดที่รัวออกมาจากปากของพีมิก ก็มันเหมือนฉันก้าวเข้ามาในองค์กรลับยังไงอย่างงั้นเลยน่ะสิ แล้วนี่มันก็เป็นความลับสุดยอดเลยนะ ทำไมพวกเขาถึงตัดสินใจจะบอกยัยเด็กใหม่อย่างฉันล่ะ