ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SHORT FIC] TAO * KACHA เบา เบา ...

    ลำดับตอนที่ #7 : MY SHORT FIC : MY BABY_2

    • อัปเดตล่าสุด 4 ธ.ค. 54


    MY BABY_2

     

     

     

     

    ตอนนี้ใครๆก็คงนึกว่าผมมีความสุขีสโมสรเต็มประดา ไม่สุขได้ไงล่ะแม่ไม่อยู่ ทำอะไรก็ได้ เงินก็มี แถมยังมีน้องคชาสุดน่ารักเป็นอาหารตาให้ดูทุกวัน ชิลล์ซะไม่มีอ่ะ ....

     

     

     

     

     

     

    แต่มันไม่ใช่ไง๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

     

     

    T_____T ทุกอย่างตอนนี้เป็นอะไรที่ทำให้เศรษฐพงษ์คนหล่อโคตรจะเครียด(ส์)เลยให้ตายเถิด ก็ใครจะรู้ละครับว่า น่ารักๆอย่างจะคชาเนี่ย....

     

     

     

     

    จะซุ่มซ่ามถึงขั้นแอดวานซ์ขนาดนี้เน้~!!! ถ้าคนหล่อกรี๊ดนี่จะเป็นอะไรมั้ยว่ะครับ ฮือ....

     

     

    ทุกคนอาจจะไม่เชื่อ...อาจจะหาว่าผมมั่ว ประมาณว่า อะไรว้า..น่าตาอย่างนั้นไม่น่าจะซุ่มซ่ามหรอก เอาเป็นว่ามาดูพฤติกรรมตลอด 3 วันที่ผ่านที่ทำให้กบาลคนหล่อแทบจะซอยออกเป็นร้อยๆชิ้นกันดีกว่า...

     

     

     

     

     

    “พี่เต๋าฮะ ...”ผมหันไปตามเสียงเรียก คชาที่ใส่ชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายเป็ดเรียบร้อย เดินเข้ามาหาผมที่กำลังจะทำข้าวเย็น(เห็นอย่างนี้ผมก็น้องๆเชฟเลยนะสิบอกให่ -.,-)เอ่อ...น้องคชาครับ ใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้เดี๋ยวพี่ก็ไม่ต้องทำอาหารหรอกครับ...โอว กำเดาคนหล่อจะไหลอีกแล้ว

     




    “มีอะไรครับน้องคชา?”

     

     




    “คือ...ชาอยากทำอาหารนะฮ่ะ”ตบท้ายด้วยอาการหน้าแดง โอ้ย...น่ารักเรือหายเลยว่ะครับ




    “คชาทำเป็นเหรอ?”

     



    “ป..เป็นสิฮะ”

     





    “ฮ่ะๆ โอเคๆ..เดี๋ยวพี่ไปนั่งรอข้างนอกแล้วนะ มีอะไรให้ช่วยก็เรียกเลยนะ”ผมว่าพลางถอดผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วเปิดทีวีดู

     

     

     

    เออเว้ย...มีคชานี่ก็ดีแหะ หึหึ

     

     

    ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยพร้อมกับดูทีวีตรงหน้าอย่างสบายใจ

     

     

    ...

     

    ......

     

     

    “หืม....”กลิ่นอะไรว่ะ.....ฟุดฟิดฟุดฟิด..คล้ายๆกลิ่นไหม้เลยแหะ..

     

     

     

     

    คล้ายๆกลิ่นไหม้...

     

     

    ไหม้....

     




     

    “เห้ยยยยยย น้องคชา~~~!!!!!!”ผมรีบวิ่งเข้าไปทางห้องครัวที่มันควันสีเทาฟุ้งทั้งห้องครัว แค่ก.ๆ..

     

     

    นี่น้องคชาจะเผาบ้านพี่เหรอคร้าบบ ~~ T[]T

     




    “น้อง...คชา แค่กๆ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”ผมว่าพลางเอามือโบกไปโบกมาเพื่อปัดควัน .อา....แสบตาชะมัด น้องคชาอยู่ไหนเนี่ย..

     

     

     

    “แค่กๆ..”เสียงไอเบาๆทำให้ผมมองเห็นน้องคชาสักที ผมรีบปรี่เข้าเช็คดูว่าน้องคชาเป็นอะไรหรือเปล่า

     

     

    “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ แล้วนี่น้องคชาทำอะไรควันถึงฟุ้งอย่างนี้ละครับ”

     


    “ก็...ชาจะ...ทอดไข่เจียว แล้ว ...แล้ว แล้วมันก็เป็นเงี้ยฮะ...”ไข่เจียว...ใช่ไอ้ก้อนดำๆที่อยู่ในกระทะนั่นหรือเปล่าครับ...ถ้าไม่บอกว่าทอดไข่นี่นึกว่าน้องคชาทำระเบิดในห้องครัวพี่ซะอีกนะเนี่ย...

     

     


     

    “เฮ้อ....”

     

     

     

    ยังครับ ยังไม่หมด ...ความเปิ่นของน้องคชายังไม่หมดแค่นี้ครับ....



     

     

    “พี่เต๋าฮะ...”

     

     

     

    “ครับ?”หลังจากเหตุการณ์ครัวระเบิดผ่านไป สรุปผมก็ต้องมาทำข้าวเย็นเอง ตกลงนี่ผมโชคดีหรือโชคร้ายวะที่มีน้องคชาเนี่ย เฮ้อ...แต่ไม่เป็นไร คนน่ารักทำอะไรก็ไม่ผิด(ถึงแม้จะเกือบเผาบ้านผมก็ตามเถอะ =_=;;)

     

     



    “คือ...ให้คชาล้างจานเป็นการไถ่โทษเถอะฮะ”

     



    “เอิ่ม..จะดีเหรอครับ พี่ว่าพี่...”

     




    “ไม่ๆ ...คชาทำได้ พี่เต๋าไม่ต้องห่วง”

     



    “แน่ใจนะครับ?”

     



    “ฮะ ^^”แหม...เจอยิ้มพิฆาตอย่างนี้ เศรษฐพงษ์คนหล่อก็มิอาจขัดขืนครับน้องคชา >//<

     



     

    ผมเดินออกไปจากครัวหลังจากที่ช่วยเอาจานไปวางในอ่างล้างจาน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะหย่อนก้นลงนั้นก็ได้ยินเสียง...

     





     

    เพล้ง!



    เพล้ง
    !



    เพล้ง!




    เพล้ง!




    โครม
    !

     

     

     

    “เห้ยย!!!!!น้องคช๊า~!!!~”ผมรีบวิ่งเข้าไปในครัว และภาพที่เห็นคือ เศษแก้วต่างๆที่กระจัดกระจายเต็มพื้นและน้องคชาที่กุมมือที่มีเลือดไหลอยู่

     

     

    “น้องคชา!!!!!เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ!!!!

     

     


     

    “ฮึก....เจ็บ...”น้องคชาที่เริ่มมีน้ำตาคลอเบ้าหันมามองผมช้าๆ โอย....หัวใจคนหล่อจะวาย




    ผมรีบอุ้มน้องคชาที่ยืนนิ่งไม่ขยับออกมา(ที่อุ้มเพราะกลัวว่าน้องจะเดินเหยียบเศษแก้วอีก =_=)แล้วพามานั่งที่โซฟา ก่อนจะรีบเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลที่มือให้น้องคชาคนงาม

     

     

    “เฮ้อ...”

     

     


     

    ยังไม่หมดหรอกครับ กับเหตุการณ์ร้อยพันแปดในสามวัน(เว่อร์)แต่ขอแค่นี้ละกัน และผมขอยืนยันว่าน้อง คชานี่ ซุ่มซ่ามจริงๆนะครับ!!!!เชื่อผมเซ่~!!! ฮือ....

     

     

     

    แต่เอาเถอะ มันก็ยังพอมีอะไรดีๆอยู่เหมือนกันนะ...อยากรู้มั้ยครับ? เอาเป็นว่า รอดูเองดีกว่าครับ หึหึ..

     

     

     

     

    ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ได้เวลาที่ผมจะขึ้นไปนอนเสียที ผมลงมาดูฟุตบอลอยู่ข้างล่าง น้องคชานอนหลับไปแล้วครับ

     

     

    ผมเปิดประตูห้องให้เบาที่สุด เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคนที่นอนอยู่บนเตียง(เรานอนห้องเดียวครับ หึหึ...)ผมค่อยๆคลานขึ้นบนเตียง แต่รู้สึกการกระทำนั่นทำให้คนตัวเล็กนั่นตื่นซะแล้ว

     

     

    “อือ...พี่ต๋าวว”น้องคชาหันมาทางผม แล้วขยับเข้ามา เอาขาก่ายผม ประหนึ่งว่าผมเป็นดั่งหมอนข้าง แถมยังเอาหน้ามาซบกับอกผมอีกแน่ะ อย่างกะลูกแมวเลยครับ

     


    กลิ่นยาสระผมและแป้งหอมๆทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้  ผมเอื้อมมือไปกอดคนตัวเล็กกว่าแล้วหลับตาลงช้าๆ

     

     

     

     

     

     

    วู้!!!!!!!! ....นี่แหละฟินนาเร่ที่สุดในชีวิตเศรษฐพงษ์เลยเว้ยเฮ้ย~!!!!!!!!

     

     

     

     

    เจอกันในฝันนะครับ น้องคชา....:]

     

     

     

    TBC.

     

     TALK WITH MONSTER_13 : เย้ >< เข็นมาได้อีกตอน หลังจากที่ตบตีกับเมาส์และแป้น 555 ถ้าต่อจากนี้อัพช้าห็ไม่ต้องสงสัยประการใด เพราะตอนนี้อีมอนส์ติดอนิเมะ >w< ให้ตายเถอะ! กอชค่อดหล่อเลยเว้ยเฮ้ย<<เพ้อเจ้อ>>รู้สึกว่าตอนนี้เรื่องมันไม่เดินเลยว่ะ 555 แล้วมอนส์จะแต่งจบมั้ยเนี่ย!!!ช็อตฟิคนะเว้ย ไม่ใช่ลองฟิค!!! ฮือ...นี่ตรูจะเวิ่นเกินไปม้ายย~~!!! เอาเถอะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเช่นเคยฮับ

     

     

    SEE YOU NEXT J

     

    MONSTER_13 : มอนสเตอร์ที่กำลังติดเมะง่อมแง่ม T^T ฮือ...แต่ทำไมคนหล่อของหนูถึงกลายเป็นคนร้ายยย<<บ้าหรือเปล่าเอ็ง -_____-

     

    29 Nov 2011

    cinnamon
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×