คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Color Days! 6 : we got married?- 100%
"If you can only judge others. You do not have time to love others as well. "
หากคุณเอาแต่ตัดสินคนอื่น คุณก็จะไม่มีเวลารักคนอื่นเช่นกัน
------ Mother Teresa.------
"ลูกโคลมมมมมม c:" หม่ามี๊เรียกฉัน
"มีอะไรเหรอคะ? ถึงได้ยิ้มหน้าแทบจะแหกเลยล่ะค่ะ" ฉันถามแม่
"เปรียบเทียบได้สยองสองนาฬิกามากลูกโคลม =w=b"
"ขอบคุณค่ะที่ชม =w=!"
"โฮะๆๆ ลูก(บุญธรรม)แม่เก่งเหมือนแม่เลย"
"สรุปว่ามีอะไรคะ?" ฉันถามดัก ก่อนที่เรื่องจะออกเเปซิฟิกไปมากกว่านี้ - -"
"คือว่า.........." หม่ามี๊กำลังจะพูดแต่ว่ามีเสียงบางอย่างดักคอหม่ามี๊
ปั้ง!!!! เสียงพลุดัง
"เซอร์ไพร์สสสส!!! ลูกโคลมมมม ><;;~" ชายร่างสูงมีเคราหน้าตาหล่อกระซวกไส้ยังกะหลุดมาจาก
โมเดลลิ่งตะโกนเสียงดัง
ถูกแล้ว สุดหล่อคนนั้นคือ.....พ่อบุญธรรมของฉันเอง =w=
"พ่อคิดถึงลูกกับหม่ามี๊มว้ากกมาก จนพ่อซิ่งล้อแทบแตกเพื่อมาหานะเนี่ย ^.^" พ่อยิ้ม
แอร๊ยยยย!!! ถ้าไม่ใช่พ่อจับทำสามีไปแล้วนะเนี่ย! คนอะไร๊ น่ารัก! ><;;~ (นรกเหอะ! +- -)
"มี๊กับโคลมก็คิดถึงป๊าจนหายใจเข้าก็ฮ้า~เธอเลยหล่ะ >.<" แม่ทำตาเยิ้มใส่พ่อ
"แหม!!~ มี๊นี่ล่ะก็...~"
ฉันเดินหนีออกมาเพราะกลัวว่ามดจะขึ้น CPU ของไรเตอร์ไปมากกว่านี้ = =........
"อ้อ! ลูกโคลมพ่อมีของฝากหล่ะ" พ่อละจากการสวีทกับมี๊แล้วเดินมาหาฉัน
"อะไรคะ?? *o*" ไม่ค่อยจะงกเลยหล่ะโคลมเอ๊ย - -.......
"มันคือ....แท๊นแทแดแด๊นแทนแท่น แท่นแทนแท๊นนนนนน!!" คุณพ่อทำเอฟเฟ็ค - -...
พ่อยื่นกล่องทึบที่ใส่อะไรบางอย่างมาให้.......
"อะไรคะ?" ฉันถาม
"เปิดดูสิลูก =w=" พ่อยิ้มน่ารัก
ฉันเปิดกล่องก็พบว่าของข้างในนั้นคือ............
.......เขาควาย?!!
"- -?! เอามาทำบรึ๋ยอะไรคะพ่อ?" ฉันถาม
"โมเอะแบบไทยๆลูก หูแมวมันธรรมดาไป ต้องเขาควายสิลูก =w=b" พ่อชูนิ้วโป้ง
"={}=!!!" หล่อประหลาดดีแท้พ่อฉัน
"ม๊าไปทำกับข้าวก่อนนะ วันนี้ป๊ากลับบ้านทั้งที...กินชาบูชาบูดีกว่า =w="
"โอ๊สสส!! " พ่อกระโดดตัวลอย (เด็กไปมั้ย?)
---------------------------------------------------------------------
"ชาบู ><;;~ " พ่อหยิบตะเกียบขึ้นมา
ครืด!!!~ เสียงประตูเปิด
"ใครน่ะ!" มี๊ถาม
ผู้ชายผมดำหน้าตาดีที่เข้ามาคือ.............ฮิบาริ!!
เขามาทำอะไรที่นี่!!!!!!!!!!!!!! =[]=!!!!!!!!!
"ไม่ทราบว่ายังพอมีที่นั่งว่างมั้ยครับ?" ฮิบาริถาม
"มีจ้ะ ^ ^''' " มี๊ตอบ
ถามแบบนี้เอามีดจ่อคอเลยดีกว่าเหอะ - -"
ครืด~ ฮิบารินั่งตรงข้ามฉัน
มาทำไมให้อายบ้านนา นวลน้อง ไม่ต้องกลับคืนม้า~ T^T
"คือผมมี'อะไร'กับโคลม......." ฮิบาริพูดประโยคแรกออกมา
พรวดดด!! ฉันพ่นผัก + เศษเนื้อออกมาโปะที่หน้าฮิบาริอย่างจัง
o[]O!! <<< ป๊า
OoO!! <<< ม๊า
T^T <<< ฉัน
-__- <<< ฮิบาริ (กับเศษผัก - -)
"มีอะไรๆ? เล่นตองเตเหรอ? กรี๊ดๆๆๆๆ เค้าเล่นด้วย ><;;"
สาบานสิว่าข้อความข้างบนเป็นสิ่งที่พ่อฉันพูด - -
"ไม่ใช่จ๊ะพ่อ - -" แม่ฉันพูด
"มีอะไรๆ...แบบที่ออกอากาศให้กับเด็กอายุตํากว่าสิบแปดดูไม่ได้" ฮิบาริพูด
ขอให้ตอนนี้ฉันกลายเป็นอากาศธาตุด้วยเถอะ เพี้ยงงง T^T
"หมายความว่ายังไงลูกโคลม - -+" พ่อหันมาชิ้งใส่ฉัน
"เอ่อ....คือ... T^T" อธิบายยังไงดีวะเนี่ยยย
"เรามีอะไรกับที่ประเทศไทย...ฉันคิดว่าโคลมอาจจะท้อง?"
ฮิบาริ....นายไม่พูดสถานการณ์มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้นะ! T^T
"งั้นมี๊ขออย่างได้มั้ย....โคลมกับ....."
"ฉันชื่อฮิบาริ" ฮิบาริพูด
"เอ่อ โคลมกับฮิบาริ" มี๊พูด
"ได้" ฮิบาริ
เอ่อ.......ไม่ถามฉันเหรอ?
"ลูกสองคน......ต้องแต่งงานกัน!" ป๊ากับมี๊พูด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!! TT^TT
มีแต่เค้าพูดว่า 'เราคงต้องเป็นแฟนกัน' แต่นี่.........
'ลูกสองคน......ต้องแต่งงานกัน!'
แต่งงานกัน
แต่งงาน.........................................
บอกโคลมทีว่านี่คือความฝัน.........ใครก็ได้ปลุกฉันที!!! T^T
---------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น