คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Part.6 100%
Part.6
ตอนเช้า ณ โรงเรียน
ร่างบางที่พึ่งมาถึงโรงเรียนในยามนี้เด็กนักเรียนนั้นเริ่มถยอยกันมาค่อนข้างมากแล้ว เธอจึงรีบก้าวลง
จากรถของตระกูล อีที่ผู้คุมบ้าอำนาจนั่นสั่งให้มาส่งนักโทษอย่างเธอ หลังจากลงจากรถเธอก็รีบก้าว
ไปยังห้องพักครูเพื่อที่จะดูว่ามีเอกสารแจ้งการประชุม หรืออะไรพิเศษหรือไม่ แต่ยังไม่ทันจะถึง
ห้องพักครูดี อาจารย์ชเวก็เข้ามาทักเสียก่อน
“ครูดาร่าครับ”อาจารย์หนุ่มเอ่ยทักเสียงสดใส พร้อมรอยยิ้มที่ใครเห็นเป็นต้องหลงไหลชื่นชอบเขา
อย่างแน่นอน แต่ไม่ใช่กับอาจารย์สาวร่างบางคนนี้
“อาจารย์ชเว จะไปไหนหรือคะ”อาจารย์สาวเอ่ยถามชวนคุยพอเป็นมารยาท
“จะไปหาอาจารย์คังครับ แล้วนี่...ครูดาร่าจะรีบไปไหนครับเนี่ย เห็นเดินซะเร็วเลยนะครับ”
อาจารย์หนุ่มตอบ ก่อนจะเริ่มชวนคุย
“จะรีบไปห้องพักครูน่ะค่ะ ถ้างั้นขอตัวนะคะ”อาจารย์สาวรีบเอ่ยทันทีที่สบโอกาส อาจารย์หนุ่มก็ได้
แต่ยิ้มให้เท่านั้น โดยไม่ได้เอ่ยรั้งอีกคนเอาไว้
.................................................
.................................................
.................................................
.................................................
ห้องเรียน
ก่อนที่จะเข้าเรียนคาบแรกในทุกๆวันเด็กๆนั้นต้องได้พบปะกับครูประจำชั้นเสียก่อน ในวันนี้ก็เช่นกัน
ครูสาวรีบก้าวเข้ามาในห้องเรียนเพื่อพบปะกับนักเรียนที่น่ารักของเธอ
“อ้าว เด็กๆวันนี้มากันเกือบครบเลยนะเนี่ย ขาดก็แต่ ซอนฮี จองฮวา”
ครูสาวเริ่มเช็ดเด็กนักเรียนที่ขาดหายไป สายตากวาดไปทั่วห้องก่อนจะเริ่มขีดชื่อนักเรียนทีขาด
พลันสายตาไปหยุดลงตรงที่นั่งว่างๆด้านข้างของมินจี
“เอ่อ....แชรินไม่มาเหรอ?”ครูสาวเอ่ยถามลูกศิษย์ เพราะคาดว่าอีกคนไม่น่าจะหายไปไหน
“ยังไม่เห็นเลยค่ะ”มินจีตอบขึ้น
“อ่อจ่ะ”ครูสาวรับคำก่อนจะก้มลงไปเช็คชื่อ ก็ได้ยินน้ำเสียงคุ้นหู
“ฉันอยู่นี่”
“อะ..เอ่อ..เธอมาสายนะ วันหลังมาให้เร็วกว่านี้หน่อย”
“แล้วถ้า....วันหลังมาช้ากว่านี้ล่ะ”
“ไปนั่งที่ซะ”
“อาจารย์ยังไม่ตอบคำถามที่ฉันถามเลยนะ”
“ฉันก็จะทำโทษเธอยังไงล่ะ ไปนั่งที่ซะที”
“หึ...น่าขำที่สุด”
....................................
....................................
...................................
..................................
พักกลางวัน
ครูสาวที่รีบร้อนเดินเพราะดันลืมเอกสารประกอบการสอนรวมถึงรายงานการสอนที่จำเป็นทั้งหมด
เอาไว้ แต่เธอกลับจำไม่ได้เลยว่าลืมเอาไว้ที่ไหนกันจึงได้แต่เดินหาทุกที่ที่คิดว่าตนจะ
สามารถลืมเอาไว้ได้
“อ๊า...หรือว่า”ครูสาวที่เริ่มคิดได้ว่าตนอาจจะไม่ได้ลืมเอกสารนั้นไว้ แต่อาจโดนผู้คุมประสาทเสีย
แกล้งเอาก็เป็นได้ จึงหยิบโทรศัพท์ที่มีเพียงเบอร์ของอีกคนออกมากดโทรออกทันที
“อันยองงง....คิดถึงฉันเหรอ อาจารย์ดาร่าคนสวย”เสียงผู้คุมเด็กที่สวมบทลูกศิษย์กล่าวออกมาอย่าง
กวนอารมณ์
“นี่ เธอเห็นเอกสารของฉันหรือเปล่า มันอยู่ที่เธอหรือเปล่า”ครูสาวถามออกไปอย่างร้อนรนเพราะ
หากเอกสารนั้นหายไปต้องแย่แน่ๆ เธอจะเอาอะไรไปสอนเด็กนักเรียนของเธอ
ยิ่งรายงานสรุปการสอนที่จำเป็นต้องส่งอาจารย์ใหญ่คงไม่ต้องพูดถึง ทั้งยังรวมไปถึงข้อสอบสำหรับ
สอบกลางภาคที่เธอพึ่งจะออกเสร็จไปหมาดๆ
“อือ...เอกสารอะไรงั้นเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“นี่ อย่างแกล้งฉันเรื่องนี้เลยนะ ขอร้องล่ะ”
“ถ้าอยากได้เอกสารอะไรนั่นของเธอคืนล่ะก็ มาหาฉันสิ”
“เธออยู่ไหนล่ะ? ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้”
“ห้องพักครู ฉันจะรอเธอที่ห้องพักครู”ปลายสายกล่าวก่อนจะกดตัดสายไปอย่างรวดเร็ว
........................................
........................................
........................................
........................................
ห้องพักครู
“มาแล้วเหรอ? ล็อคประตูด้วย”เสียงทักทายจากผู้คุมในคราบลูกศิษย์ พร้อมสั่งให้ครูสาวนั้นล็อค
ประตูทันทีที่ครูสาวก้าวเข้ามาภายในห้อง
“ทำไมต้องล็อคด้วย?”
“อย่าถามมาก ฉันสั่งก็ทำ”หญิงสาวสั่งเสียงเรียบเน้นหนักในประโยคหลัง เป็นเหตุให้ครูสาวขนลุก
ทันทีก่อนจะรีบทำตามโดยไม่ปริปากถามอีก
“เอาล่ะทีนี้ เดินมาใกล้ๆฉัน”หญิงสาวสั่งขึ้นอีกครูสาวจึงค่อยๆเดินเข้าไปใกล้อีกคน
“ทำไม หวงตัวคิดว่าฉันจะปล้ำหรือไง บอกอะไรให้นะ ฉันน่ะไม่ได้พิศวาสส่วนไหนของเธอเลยซักนิด
รู้ไว้ซะ เลิกคิดว่าตัวเธอน่าสัมผัสได้แล้ว แค่เห็นเธอฉันก็รู้สึกสะอิดสะเอียนจะแย่ อีกอย่าง...
ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงหรอกนะ”หญิงสาวพูดเสียงเข้ม ก่อนจะแผ่วลงในท้ายประโยคเหมือนพูดกับ
ตนเองเสียมากกว่า
“อีกอย่าง...อีกอย่างอะไร...ฉันเองก็สะอิดสะเอียนเธอเหมือนกันนั่นแหละ คนอะไรก็ไม่รู้ในหัวมีแต่
เรื่องสกปรกๆ น่ารังเกียจที่สุด”ครูสาวโวยวายเสียงดังด้วยเพราะคำพูดที่เหมือนรังเกียจของอีกฝ่าย
เธอตอกกลับทันทีอย่างไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง
“เธอว่าฉันหรอ ว่าฉันหรอ ห๊ะ!”หญิงสาวที่โดนอีกคนตอกเข้าให้ก็โกรธจัด พุ่งเข้าไปจับแขนร่าง
บางแน่น ก่อนจะกระชากเข้าหาตัว แล้วขบกรามแน่นก่อนจะส่งเสียงรอดไรฟันออกมา
“อย่างเธอเนี่ย นอกจากชอบยั่วผู้ชายหน้าไม่อายแล้วยังสั่งสอนไม่เคยจำอีกด้วยสินะ”
เมื่อพูดจบก็กวาดข้าวของบนโต๊ะจนกระจัดกระจาย ก่อนจะรวบข้อมือทั้งสองข้างของครูสาวแล้วกด
ลงไปกับโต๊ะนั้นก่อนจะเอาตัวเองทาบทับตามลงไป
“นี่ จะทำบ้าอะไร เสียสติไปแล้วเหรอ”ร่างบางร้องอย่างขัดขืน ความกลัวเข้าครอบงำเธออีกครั้ง
“ทำไมหรือต้องเป็นอาจารย์ชเวนั่น เธอถึงจะไม่ถามอย่างนี้ ฉันไม่ทำอะไรอย่างที่เธอคิดหรอก
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำอะไรๆกับร่างกายสกปรกๆของเธอ ร่างกายที่ไม่รู้ผ่านผู้ชายมากี่ร้อยคน ฉันไม่
อยากแตะต้องหรอก!!”หญิงสาวตวาดออกมาพร้อมด้วยสีหน้าเหยียดหยันอีกคนเป็นอย่างมาก
เป็นเหตุให้ร่างด้านใต้นัยน์ตาคลอไปด้วยหยดน้ำใส แต่ไม่ได้หยาดหยดออกมาแต่อย่างใด
“เธอมันก็ดีแต่ด่าฉัน ทำร้ายฉัน ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลยสักนิดเดียว!!”
“รู้สิ!! เธอเป็นผู้หญิงหน้าไม่อาย ชอบยั่วผู้ชาย ปั่นหัวพวกเขาให้หลงเธอ ก่อนจะทิ้งไปหาเหยื่อราย
ใหม่ และเธอ!! เป็นผู้หญิงที่ทำให้พี่ฉันฆ่าตัวตาย!!! แค่นี้! ฉันรู้จักเธอดีพอหรือยังล่ะ!!”
หญิงสาวที่ตะคอกออกไปด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยวก่อนจะบีบข้อมือครูสาวแน่นขึ้นตามแรงอารมณ์
“เธอไม่ได้รู้อะไรเลย ไม่เคยรู้ เอาแต่คิดไปเองทั้งนั้น ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอว่า!! ได้ยินมั้ย!!”
“งั้นเหรอ...งั้นจะพิสูจน์ยังไงดี ด้วยร่างกายเธอดีมั้ย!!”
“ไม่!! เธอมันบ้า เสียสติ ปล่อยฉัน!! ปล่อย!!”
“ไม่ปล่อย มีปัญญาดิ้นก็ดิ้นไป”
“ปล่อย....ปล่อยฉัน..ฮึก” ครูสาวไม่อาจกลั้นหยดน้ำตาไว้ได้อีก ปล่อยให้หยดน้ำตาแฉความอ่อนแอ
ของเธอออกมาอย่างไม่อายใคร
“เธอ...ร้องไห้ทำไม”หญิงสาวอีกคนตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของอีกฝ่าย
“ฮึก...ปล่อย”ร่างบางไม่ตอบ เอาแต่สะบัดมือให้พ้นจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย
“นี่ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย อย่ามาสำออยน่า”
“ฉัน..ฮึ..ไม่ได้สำออย...ปะ..ปล่อยฉัน..ฮึก”
“มาเอาเอกสารไม่ใช่หรือไง เธอลืมเอาไว้บนรถน่ะ”
“ฮึก...”
“นี่...เลิกร้องไห้ซะทีได้มั้ย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอซะหน่อย”
“ตะ แต่กำลังจะทำ”
“แล้วทำหรือยังเล่า!! เอาเหอะๆเลิกร้องไห้ซะที แล้วเอกสารนี่เอาไปสิ ฉันไปล่ะ อย่าลืมใส่เสื้อผ้าให้
เรียบร้อยด้วยล่ะ”
ทำไมกันเพียงแค่เห็นน้ำตาของเธอใจฉัน....ถึงเจ็บปวด
เฮือก!!! กว่าจะเข็นออกมาครบร้อยเปอร์
ยังมีคนอ่านไหมเนี่ยT^T
ไม่รู้เป็นอะไร เราแต่งไม่ออกเลยค่ะ
หรือเพราะสาวๆไม่คัมแบ็ค ถ้าอ่านแล้วงงๆ
ก็อย่าถือสาเลยค่ะ แหะๆ
เอาเป็นว่ายังไงตอนนี้ก็มาแล้วเนอะ
อ่านกันไปเพลินๆ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น