ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Destiny : ))) รักเราคือพรหมลิขิต [[YAOI]]

    ลำดับตอนที่ #7 : Speacial Part* ZeeFiar :)))

    • อัปเดตล่าสุด 28 มี.ค. 53


    เดี๋ยวเอามาลงค่ะ

    วันนี้ไปสอบเตรียมมาหล่ะ

    คนเยอะมากกกกก ฮ่ะๆ

    รอก่อนนะคะ

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    Speacial Part*  ZeeFiar

    ไงครับสาว ๆ ผม ซีซ์ สหศวรรต คราวด์ครับ หรือที่สาว ๆ รู้จักกันในนามซีซ์เพื่อนกอล์ฟนั่นแหละครับ  วันนี้ผมก็จะมาเล่าเรื่องของผมกับน้องเฟียร์ให้ทุก ๆ คนฟังนะครับ ^^i

    มันเริ่มต้นเมื่อหลายเดือนที่แล้วตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ซึ่งโรงเรียนผมเนี่ยจะปิดเทอมไม่ค่อยตรงกับคนอื่นเค้าครับ ผมเลยไปรับจ๊อบพิเศษเป็นครูสอนพิเศษ วิชาที่ผมสอนก็ภาษาอังกฤษนี่แหละครับ เพราะแบบนี้แหละครับที่ทำให้ผมกับน้องเฟียร์มาเจอกัน...

    ......

    ....

    ...

    ..

    .

    วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะเริ่มสอนพิเศษครับ เพราะตอนนี้โรงเรียนของน้องที่จะมาเรียนกับผมยังไม่ปิดเทอม เราจึงนัดเรียนกันที่โรงเรียนของน้องเค้า หลังเลิกเรียน อืม...น้องเค้าบอกว่าเลิกบ่าย สาม ตอนนี้บ่ายสองยังมีเวลาอีกชั่วโมงนึงสินะ ผมว่าผมควรจะไปรอน้องเค้าที่โรงเรียน ^^i

    จากบ้านผมเดินทางมาโรงเรียนน้องเค้าก็ใช้เวลาไม่นานหรอกครับ ถ้าขึ้นรถไฟฟ้าก็ สิบถึงสิบห้านาที แต่ผมเลือกที่จะนั่งรถเมล์ครับ ฮ่ะๆ อยากใช้ชีวิตแบบติดดินบ้างหน่ะครับ

    สามสิบนาทีหลังออกจากบ้าน ผมก็มาถึงโรงเรียนของน้องเค้าเรียบร้อยแล้วครับ รู้สึกว่าโรงเรียนนี้จะเป็นโรงเรียนเก่าของไอ้กอล์ฟมัน อืม...ก็ดีนี่หว่า แล้วมันย้ายมาทำไมนะ อ่ะ...ไหนๆก็มาแล้ว ส่งข้อความไปบอกน้องเค้าหน่อยดีกว่า

    To…Fair

                น้องเฟียร์ครับ พี่ถึงโรงเรียนน้องแล้วนะครับ จะให้พี่รอที่ไหนดีครับ??

    Zee

    ผมเดินวนๆอยู่หน้าโรงเรียนน้องเค้าสักพัก ตอนนี้น่าจะใกล้เวลาเลิกเรียนแล้วสินะ ดูจากร้านขายของเริ่มเปิดกันแล้ว อืม... อีกสักพักสินะ

                ~ตื๊ดดด... ตื๊ดดดด..~ โทรศัพท์ผมสั่นเพื่อเตือนให้รู้ว่าตอนนี้มีข้อความเข้า อืม..น่าจะเป็นน้องเฟียร์สินะ

                To…P’Zee

                            เอ่อ..รอที่แถวๆหน้าโบสถ์ก็ได้ฮะ ตอนนี้ผมใกล้เลิกแล้ว

    Fair

                ผมเดินเข้าไปแถวๆหน้าโบสถ์ตามที่น้องเค้าบอก ผมเลือกโต๊ะม้าหินตัวแรกเพื่อที่ว่าเวลาน้องเค้าเดินออกมาผมจะได้มองเห็น อืม...ว่าแต่น้องเฟียร์หนาตาเป็นไงนะ

                เวลาผ่านไปสักพักก็ได้ยินเสียงออดดังมาจากในโรงเรีบน อ่า...คงเลิกเรียนกันแล้วสินะ ตอนนี้ผมเริ่มเห็นเด็กนักเรียนหญิงเดินออกมาหลายกลุ่มแล้วหล่ะครับ บางคนก็มองผมด้วยสายตาแปลกๆ บางคนก็หันไปซุบซิบอะไรบางอย่างกับเพื่อนแล้วหันมาหางผม เอ่อ...ถึงผมจะชอบผู้หญิงแต่ผมก็กลัวนะครับ ถ้าเจอผู้หญฺงเยอะแบบนี้

    เมื่อไหร่จะมีเด็กผู้ชายโพล่มาครับ ผมกลัวแล้วนะ !!!

                ผมก้มลงมองนาฬิกา อ่า...บ่ายสามสิบห้า เลทมาสิบห้านาทีแล้วนะเนี่ย นี่ถ้าสายอีกสามนาทีผมจะกลับแล้วนะครับ ไม่ใช่ว่าผมเป็นพวกตรงต่อเวลาจัดนะ แต่ขืนอยู่ตรงนี้นานกว่านี้อีกห้านาที ผมต้องโดนผู้หญิงกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งฉุดไปแน่เลยครับ ดูสายตาคุณเธอมองสิ น่ากลัวซะ

                “พี่คะ...” นั่นไงครับยังไม่ถึงห้านาทีเลย คุณเธอก็เดินเข้ามาหาผมแล้ว น้องเฟียร์ครับรีบๆมาเถอะ พี่กลัวมากเลยครับตอนนี้

                “ขอโทษฮะพี่ซีซ์ พ่อดีว่าบราเดอร์ปล่อยช้าหน่ะฮะ”อ่า...เสียงสววรค์ ในที่สุดน้องเฟียร์ก็มาครับ น้องเฟียร์ครับถ้าน้องมาช้ากว่านี้อีกสักนิดพี่คงไม่อยู่สอนหนังสือน้องแล้วหล่ะครับ

                ผมหันไปตามเสียงน้องเฟียร์ที่ดังมาจากข้างหลัง ทันทีที่ผมเห็นหน้าน้องเฟียร์ พระเจ้าครับ บอกผมทีว่านี่เด็กผู้ชาย บอกผมทีว่าเด็กคนนี้เรียนโรงเรียนชายล้วย บอกผมทีว่านี่คือน้องเฟียร์

    เพราะผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยครับ คนอะไร...

    น่ารักสุดยอดดดดดดดด

    .....

    ....

    ...

    .

                และนี่ก็คือการเจอกันครังแล้วของผมกับน้องเฟียร์ครับ คุณอาจจะหาว่าผมเวอร์นะครับที่เห็นน้องเค้าน่ารัก แต่น้องเค้าน่ารักจริงๆนะครับ

    ตัวเล็กๆ ขาวๆ ตาโตๆ อ่า... น่ารักโดนใจครับ

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    อ่า... มาลงให้แล้วนะคะ ^^i

    วันนี้ไปสอบเตรียมมา

    คนเยอะดีค่ะ

    เจอเพื่อนเยอะแยะเลย ^^i

    วันนี้ใครเจอลินบ้างคะ ฮ่ะๆ

    ตอนแรกว่าจะมาลงหลัวสอบเตรียม ((22 มี.ค.))

    แต่เตรียมดันเลื่อนสอบเลยเลื่อนอัพด้วย ฮาาาา

    จริงๆที่หายไปเนี่ยอ่านหนังสืออยู่ค่ะ

    คิดถึงคนอ่านเสมอนะคะ >3

    เจอกันตอนหน้าค่ะ ((ตอน 5 นะคะ ^^i))






    ตอนนี้ สั้นเนอะ ฮาาาาาาา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×