คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : MC #...4 ขนมเค้ก 100%
MY CANDY เพราะหัวใจขาดหวานไม่ได้...
By :;: THE AOF AP
UpzZ 1:20 PM. 10/03/09
MC#...4 ขนมเค้ก
100%
--------------------------------------------------------->>>
My candy: 4
“กลับมาแล้วครับ” ร่างสูงของนายแบบหนุ่มเดินเข้าบ้าน (ที่จริงเรียกว่าคฤหาสน์น่าจะดีกว่า) สองมือที่เต็มไปด้วยถุง
ขนมทำเอาสาวใช้ในบ้านงงกันเป็นแทบ
คุณหนูกินหวานกับเขาได้แล้วหรอ
“มองอะไรกัน” เมื่อคนถูกมองจะรู้ตัว กล่าวถามเสียงดังก่อนจะส่งสัมภาระให้สาวใช้ที่คอยมารับ
ทั้งๆที่ตั้งใจจะซื้อขนมมากินแก้ขัดไปงั้นๆ แต่ดันหยิบโน่นหยิบนี่มาซะมากมาย ทั้งๆที่กินแค่คำสองคำก็เกินพอ
“กลับมาแล้วหรอ” เสียงคุ้นหูเรียกความสนใจจากเจ้าของชื่อให้หันไปมอง
“...” ไม่ได้ตอบกลับ เพียงพยักหน้ารับก่อนจะไม่สนใจคนข้างๆอีก
“ทำไมนี่แกจะคุยแบบมนุษย์บ้างไม่ได้เลยหรือไงไอ้มนุษย์น้ำแข็ง” ฮีชอลเหน็บทันทีที่เห็นท่าทางของไอ้น้องชายตัวดี
“เรื่องของผมน่าเจ๊” ประโยคตอบยาวที่สุดของวัน ก่อนจะเดินเลี่ยงขึ้นห้องไป
“เฮ้อ...ชั้นจะทำอย่างไงกับแกดีว่ะ” ฮีชอลกล่าวอย่างปลงๆ นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่เคยเห็นน้องชายเขายิ้ม
ปัง! ทันทีที่คิบอมปิดประตู ร่างสูงก็ดิ่งลงตรงเตียงกว้างทันที
“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจหนักๆดังจากร่างสูง ก่อนที่คิบอมจะลุกขึ้นเพื่อหยิบการบ้านในกระเป๋า พลันสายตาก็ไป
สะดุดกับห่อผ้าสีชมพูห่อเล็ก ที่มัดติดอยู่กับกล่องดินสอของเขา
“ใครแอบมาใส่อีกเนี่ย” ร่างสูงบ่นอย่างไม่พอใจ มือหนาหยิบห่อผ้านั้นขึ้นมาแกะดู
“ปากกา” พูดกับตัวเองงงๆ ก็มันปากเขาเองนี่ แต่ไม่ใช่แค่ปากกาอย่างเดียว เพราะมันมีจดหมายน้อยที่แนบมาด้วย
To… Ki Kibum
ขอบใจนะที่ให้ชั้นยืมปากกา
เป็นเพียงข้อความสั้นๆที่ปรากฏบนกระดาษ พร้อมกับลูกอมหนึ่งเม็ดที่ถูกยัดมาในห่อผ้าสีชมพูนั้น
“หึ” ยิ้มกับตัวเอง ไม่เคยคิดว่าเพื่อนเขาคนนี้เป็นคนแบบนี้ แต่ก็คงไม่แปลกเพราะวันๆหนึ่งเขาเคยไปคบหาสมาคม
กับใครซะที่ไหน
ร่างสูงมัดห่อผ้านั้นไว้เหมือนเดิม ก่อนจะเดินไปเก็บไว้ในลิ้นชักข้างหัวเตียง
อีกด้านหนึ่งร่างบางของลูกเจ้าของร้านขนมชื่อดังกำลังขะมักเขม้นกับการทำขนมเค้กอย่างเอาเป็นเอาตาย
“หว้า~” ตั้งแต่ที่เห็นคิบอมเดินออกจากร้านไป ความคิดในการตีสนิทนายเย็นชาก็เริ่ม ดงแฮถึงตัดสินใจทำขนม
ด้วยตัวเอง
วุ่นวายอยู่กับของตรงหน้าซักพัก ในที่สุดก็ได้ขนมเค้กชิ้นเล็กๆน่ารัก อย่างที่ต้องใจ
“เป็นบุญมากเลยนะคิมคิบอม ที่นายได้กินขนมฝีมือชั้นเนี่ย อิอิ” พูดกับตัวเองก่อนจะห่อขนมอย่างสวยงาม แค่ขึ้นก็
อารมณ์ดีแล้ว
Donghae’s Mode
วันนี้ผมรู้สึก ดี ดี๊ ดี ไม่รู้ซิทำไมผมถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้ก็ไม่รู้ พอได้คิดว่าคิบอมจะชอบขนมที่ผมทำขนาดไหน ก็ทำ
เอายิ้มไม่หยุด
เหมือนเคยที่พอผมเข้ามาในห้องเพื่อนทุกคนก็จะทักทายและเริ่มเรียกมาประจำกลุ่ม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกผม
เอาเรื่องที่ไหนมาคุยกัน แต่มันก็มีอยู่เรื่อยล่ะนะ
แอ่ด เสียงประตูห้องเรียนดังขึ้นทำให้ผมต้องหันไปมอง อ่า~ คนที่ผมรอมาแล้ว
“สวัสดีคิบอม” ผมทักทายเขาเหมือนเดิม และก็เช่นเคยเขาก็ไม่สนใจ แต่ก็ช่างเถอะผมชินแล้วล่ะกับไอ้ท่าทางเย็น
ชาแบบเนี้ย ^^
“แกแน่ใจแล้วหรอที่คิดจะเอาขนมไปให้คิบอมมันจริงๆน่ะ” คยูฮยอนถามผม รู้สึกว่าเพื่อนอีกหลายๆคนก็ถามใน
ทำนองเดียวกัน แล้วทำไมผมถึงจะให้เขาไม่ได้อ่ะ
“อืม ก็ชั้นตั้งใจเอามาให้เขานี่” ผมไม่สนใจคำคัดค้านจากเพื่อนซะเท่าไร ในเมื่อจะให้ก็ต้องให้ ผมสูดหายใจเข้า
ปวดลึก ดงแฮสู้ตาย ^^
“นี่คิบอม” ผมเรียกเขาทันทีที่ย้ายตัวเองมานั่งตรงหน้าเขา
“มีอะไร” น่าดีใจดีมั้ย เขาตอบผมด้วยถึงแม้น้ำเสียงจะดูไม่ค่อยพอใจซะเท่าไรก็เถอะ
“คือชั้นเพิ่งคิดขนมสูตรใหม่มาน่ะ ไม่รู้จะให้ใครลองชิมเห็นว่านายน่าจะชอบขนมหวานก็เลยอยากให้นายช่วยชิม
หน่อย ไม่รู้ว่าจะถูกใจนายหรือป่าว” ผมตัดสินใจพูดให้ยาวๆเข้าไว้ เขาจะได้เถียงผมไม่ทัน
แต่มันก็มีเรื่องให้ผมช็อก เพราะทันที่ที่ผมพูดจบเขาก็ลุกหนีไปทันที และเหมือนเพื่อนๆจะรู้ทันทีที่คิบอมลุกหนีไป
เพื่อนๆที่แสนดีก็เข้ามาปลอบผมทันที ตอนแรกผมว่าจะไม่ร้องนะแต่ไอ้ประโยคปลอบแต่ละประโยคมันทำเอารู้สึกแย่ ตกลง
ไอ้เพื่อนๆทั้งหลายมันปลอบหรือซ้ำเติมผมกันแน่เนี่ย
นั่งให้เพื่อนมาลูบหัวลูบหางซักพัก ออดบอกเวลาเข้าเรียนก็ดังขึ้นทุกคนเลยแยกย้ายไปประจำโต๊ะเรียนของตนเอง
รวมถึงตัวผมด้วย
ไม่นานร่างสูงของคิบอมก็เดินเข้าห้องมา เพื่อนๆทุกคนของผมเหมือนมันจะนัดกันอย่างนั้นล่ะ มองไปทางคิบอม
อย่างกับจะกินหัวอย่างั้น ตกลงคิบอมมันทำใครโกรธกันแน่เนี่ย
ผมพยายามอย่างมากที่จะทำเป็นไม่สนใจร่างสูงที่เดินมานั่งที่ แต่เผอิญสุดๆที่ผมเงยหน้าไปสบตากับเขาพอดี ผม
จะทำไงล่ะ...ก็ยิ้มตอบไป เฮ้อ...โกรธไม่ลงจริงๆ
THE AOF AP
------------------------------------->>>
100% แล้ว
รู้สึกผิดอ่ะ อัพส์แต่ MC ไม่ได้อัพส์ FL เลย...T_T
ตอนนี้ได้แต่นั่งรอนอนรอ ตีลังการอ MV Sorry Sorry อย่างสุดๆ
เฮ้อ...รอ รอ รอ
ออฟแต่งไปแต่งมาแล้วรู้สึกหมั่นไส้คิมคิจริงๆ
หยิ่งจริงๆ ทำลูกช้านร้องไห้ นิสัยไม่ได้
ไปและขี้เกียจแพร่มยาว เหอ...เหอ
ความคิดเห็น