คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
ค่ำคืนที่เงียบสงัดไร้เสียงรบกวนใดๆ จะมีก็แต่เสียงใบพัดของเครื่องบินที่ยังคงหมุนอย่างสม่ำเสมอเป็นจังหวะ ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่และมืดมิดถูกตกแต่งด้วยแสงดาวส่องเป็นประกายสีทอง ปรากฏให้เห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สวยงามเมื่อมองผ่านหน้าต่างออกไป หนึ่งในกลุ่มดาวหลายล้านดวงนั้น คงจะมีกลุ่มดาวหนึ่งที่เป็นของเรา .....“แคสสิโอเปีย”.....
“ยูชอน... ยูชอน... หลับแล้วเหรอ?” ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากชายหนุ่มที่นอนหนุนไหล่เขาอย่างไม่เกรงใจ
“พอขึ้นเครื่องก็หลับทันทีเลยนะ” ร่างบางกล่าวก่อนหัวเราะในลำคอเบาๆ เพราะท่าทีคนที่ซบไหล่เขาหลับอยู่นั้น ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน นอกจากจะโกรธไม่ลงแล้ว ยังจะทำให้เพลินเสียอีกเมื่อมองดูใบหน้าตอนหลับ
“ก็ได้...เราจะพูดทั้งๆที่ยูชอนยังหลับอยู่นี่แหละ” และแล้วความรู้สึกที่ปิดบังมาเนิ่นนานก็ได้ถูกเปิดเผย ริมฝีปากบางแดงเอ่ยคำต่างๆออกมาคำแล้วคำเล่า ถึงแม้คนตรงหน้าจะไม่รับรู้ หากแต่ถ้าเล่าออกไปแล้วทำให้รู้สึกสาบยใจขึ้นบ้างก็อยากที่จะทำ
“ยูชอนรู้ใช่มั้ย? ว่าเราน่ะ...ชอบยูชอนมากนะ ชอบถึงขนาดที่ว่าเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมเลยล่ะ” แจจุงหัวเราะออกมาราวกับสมเพชตัวเอง
“ชอบมาก... จนไม่อยากให้ใครได้นายไป ชอบมากจนรู้สึกหึงทุกคนที่เข้าใกล้นาย หึงทุกคนที่นายมอบรอยยิ้มให้ หึงทุกคนที่สัมผัสมือของนาย เราอยากเป็นเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่างของยูชอน รวมทั้งหัวใจดวงนั้นด้วย...”
“เรารักนาย ยูชอน...”
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าร่วงหล่นบนเรือนแก้มขาวราวกับว่าสูญเสียสิ่งสำคัญ...สิ่งของอันเป็นที่รักไป ทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือผิดหวังเลยแม้แต่น้อย ทำไมหยดน้ำตาตั้งมากมายถึงไหลรินออกมาไม่ยอมหยุด ทำไมกันนะ...เพราะว่า ‘หึง’ งั้นเหรอ?
ขณะที่แจจุงปาดน้ำตาที่อาบสองแก้มสวยอย่างลวกๆอยู่นั้น ก็รู้สึกได้ถึงมือใหญ่แสนอบอุ่นโอบกอดร่างบอบบางของเขาที่กำลังสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้นไว้ ร่างบางสะดุ้งตัวขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจ... นี่ยูชอนตื่นอยู่ตลอดเลยเหรอ?
มือหนากดศีรษะร่างบางลงกับไหล่อุ่นของตัวเองก่อนกดจูบที่ขมับอย่างอ่อนโยน แม้ว่ายูชอนจะรู้ว่าแจจุงรักเขามาก แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รักมากมายถึงขนาดนี้
“ผมได้ยินที่แจจุงพูดหมดแล้วล่ะครับ” ร่างสูงกล่าวก่อนกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“อย่าร้องไห้เลยนะ...แจจุงของผม” ยูชอนดันไหล่แจจุงออกช้าๆ นิ้วเรียวยาวไล้เช็ดหยดน้ำตาบนใบหน้าหวานสวยที่ตอนนี้แดงระเรื่อขึ้นด้วยความเขินอายอย่างเห็นได้ชัด มือบางพยายามปิดใบหน้าตัวเองไว้ อายที่ต้องให้คนรักเห็นในสภาพแบบนี้
“ผมจะอยู่ข้างๆแจจุงเสมอ... จะยิ้มให้แจจุง... จะจับมือของแจจุงไว้... เพราะคุณคือคนสำคัญของผม.....”
“...ผมรักคุณ...”
มือเรียวเชยคางใบหน้าหวานขึ้นก่อนโน้มใบหน้าลงจรดริมฝีปากอุ่นกับริมฝีปากบางสวยอย่างแผ่วเบา แจจุงหลับตาลงช้าๆ แม้จะไม่ใช่จูบที่วาบหวาม หากแต่เป็นจูบที่มีรสสัมผัสอ่อนโยน ยูชอนผละตัวออกมาก่อนที่เขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แจจุงไล้ปลายนิ้วที่ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ทั้งสองมองหน้ากันก่อนยิ้มและหัวเราะให้กัน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bo-jeong~★ Talk
ในที่สุดก็ไม่สามารถปั่นให้จบภายในเดือนนี้ได้ T^T ตอนจบของเรื่องคงต้องยืดออกไปก่อนค่ะ (ขอโทษด้วยนะคะ) คราวนี้เลยลงเท่าที่ได้เพราะเปิดเทอมแล้ว งานยุ่งมากๆ แต่ก็ยังดีใจที่มีเวลามานั่งปั่นฟิคซักบรรทัด (ฮา)
Ps. เราแต่งหวานๆไม่เป็น แชปเตอร์นี้จึงพยายามสุดชีวิตค่ะ เลยสั้นไปหน่อย -*-
Ps.2 ขอความกรุณายอมรับและชินกับฟิคสั้นๆของเราหน่อยนะคะ อ่านวันละนิด...จิ้นแจ่มใส ค่ะ (ฮา)
ความคิดเห็น