คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 เทศกาลเซริสเทีย[ ครึ่งหลัง ]
/ผมเขียนแล้วรู้สึกว่า นี่เหี้ยไรเนี่ย แบบ... ไม่รู้สิ เอาเป็นว่าคำแนะนำคือถอดสมองก่อนก่อนนะ(แค่ในช่วงการแข่งนะ)/
«ในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย [ การต่อสู้ด้วยเวทมนต์กลางทะเล ] ผู้เข้าแข่งทุกท่านโปรดมาเตรียมตัวด้วยครับ»
"นี่มันพูดวนมาสามรอบแล้วนะ"
ผมได้พูดออกมาเพราะแดดมันร้อนไง แถมนี้ก็เหมือนจะมีคนรู้สึกแบบเดียวกับผมด้วย ผมก็เลยพายเรือไปใกล้ๆคนคนนั้น
"นี่เธอคิดว่ามันจะเริ่มเมื่อไหร่งั้นเหรอ"
ผมได้กล่าวถามผู้หญิงผมสีชมพูซึ่งกำลังนั่งนับนิ้วอยู่ ซึ่งเมื่อเธอได้ยินแล้วเธอก็สะดุ้งเล็กน้อย
"อา... คือว่า ฉันว่าน่าจะสักหนึ่งชั่วโมงค่ะ..."
"ฮะๆ นั้นสินะ"
เมื่อผมได้ยินดังนั้นก็ได้พายเรือกลับไป เวลาผ่านไปราวๆ 45นาที ซึ่งเวลามันก็มาถึงเรียบร้อย
« สาม... สอง... หนึ่ง... เริ่มได้!! »
"เทพธิดาแห่งสายลมนินลิล โปรดมอบพลังแห่งการป้องกันด้วยเถิด [ กำแพงสายลม ] "
ผมได้ร่ายเวทมนตร์(ด้วยพลังเวทย์)ป้องกัน เพื่อกันการโจมตีมาที่เรือ
"ฮิๆ ได้เวลาสนุกแล้วสิ"
{ทำแต่พอดีก็แล้วกัน}
ผมได้บินขึ้นมาบนฟ้าราวๆ 15นาที
"พลังของภูติทั้งสี่โปรดตอบรับการเรียกร้องของข้า ภูติแห่งไฟอีฟรีต ภูติแห่งน้ำอันดีน ภูติแห่งดินโนม ภูติแห่งลมซิลฟ์ จงทะลวงมันให้จมไปซะ! [ มิสไซส์สี่ธาตุ ] "
เมื่อผมร่ายเวทย์จบมิสไซส์ประมาณ 40นัด ก็ถูกยิงไปจมเรือซึ่งเกือบทั้งหมดก็จมจริงๆแต่ก็ยังปลอดภัยดีอยู่ ส่วนคนที่ยังไม่จมก็ถือเป็นคนที่มีความสามารถ ผมได้บินกลับลงมาที่เรือ
"รู้สึกไม่ค่อยสนุกเลยแฮะ อยากกลับบ้านไปนอนแล้วอะ"
{เอาให้ได้ที่1 ก่อนแล้วเดี๋ยวให้นอนเลย}
ผมได้พายเรือ ใช่พายเรือ ไปให้อยู่ในระยะที่มองเห็นเรือทุกลำได้อยู้ในระยะสายตา
"สายลมเอ๋ยจง—"
ในระหว่างที่ผมกำลังร่ายเวทย์อยู่กลับมีเวทมนตร์พุ่งมาใส่หัวของผม
"ทำไมเวทมนตร์ถึงได้ทะลุผ่านกำแพงลมได้นะ?"
<เธอลืมอะไรไปรึเปล่า? เธอน่ะ มีทักษะการใช้เวทมนตร์ต่ำกว่าทักษะการใช้มานามากนะ>
"เออนั้นดิ ถ้างั้น • ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงปกป้องข้าจากพลังเวทย์เสีย"
ผมได้ร่ายบาเรียขึ้นมาแต่อาเธน่าก็ได้พูดบางอย่างขึ้นมา
{เรย์รีบออกจากเรือเดี๋ยวนี้เลยนะ! มอนสเตอร์บางอย่่งกำลังพุ่งขึ้นมา ที่เธอ!}
เมื่อผมได้ยินแบบนั้นผมก็ได้รีบกระโดดออกจากเรือ ซึ่งสิ่งต่อมาก็คือมังกรทะเล?
"เลเวียอาธาน? ไม่สิ นั้นมันบาปแห่งริษยาไม่มีทางมาอยู่ที่นี้ได้หรอก มังกรทะเลงั้นเหรอ?"
<ไม่น่าใช่นะ ฉันไม่สามารถสัมผัสพลังเวทย์ของสิ่งมีชีวิต น่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์แต่ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน>
{ถ้างั้นมันน่าจะเป็น การทำลายงานแข่ง ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่}
พวกเราได้พูดข้อสันนิษฐานของตัวเองและถ้าลองมาผสมกันมันก็ค่อนข้างจะเข้ากันได้
ผมที่อยู่บนท้องฟ้าจึงได้รวมมานาไปไว้ที่ตาซึ่งมันทำให้เห็นถึงการไหลของมานาทำให้ผมสัมผัสได้ถึงตัวตนของมัน
"ถ้างั้นฆ่าไปคงไม่เป็นอะไรสินะ • ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงกลายเป็นหอกที่ทะลองสรรพสิ่งดั่งหอกของพระเจ้า"
ผมได้ยื่นมือขึ้นมาเหนือศรีษะ บรรยากาศด้านบนฟ้าตอนนี้เมฆได้แหวกออกและมีสายฟ้าผ่าเป็นพักๆ
"จะทะลวงไปซะ! [ แบบจำลอง: กุงเนียร์] "
/กุงเนียร์ ผันมาจาก กุงนีย์ ซึ่งเป็นหอกของโอดิน/
วงเวทย์ได้ปรากฏขึ้นมาเหนือน่านฟ้า ปรากฏเป็นแท่งเหล็กทังสเตน ท่านี้ผมได้รับแรงบรรดาลใจมาจากระบบระเบิดพลังงานจลน์ ในที่พัฒนาภายในโครงการ [ Projiect Thor Rods From God ] และเนื่องจากอนุภาพที่แรงเกินไปจึงได้ลดความสูงลงและน้ำหนักลง ความรุนแรงก็จะประมาณปืนใหญ่รถถัง 5นัด
เมื่อมันล่วงลงมาก็โดนเข้ากับสิ่งมีชีวิตที่ขัดขว่างการแข่ง น้ำที่อยู่ในทะเลได้กระจายไปเท่าซึ่งคนที่ยังอยู่ในกลางทะเลก็ถูกผมวาปไปที่เมืองเรียบร้อย เสียงระเบิดนั้นดังมาก
ตูมมม!!!
หลังจากที่เสียงระเบิดได้สิ้นสุดลง ผลกระทบก็ได้แผ่ออกไปนั้นคือแรงลมแต่ก็ไม่ได้แนงขนาดนั้น
"ฉันว่าควรปิดตายท่านี้แฮะ"
<นั้นสิ นี่ถ้าไม่ออมแรงมันจะขนาดไหนกันนะ?>
ผมได้กลับมาที่เมืองยูเฟเรีย เสียงตาของผู้คนที่คิดว่าจะเป็นความหวาดกลัวกลับเป็นความรู้สึกสรรเสริญแทน
"นี่เจ้าหนูเรย์เมื่อกี้นี่มันอะไรกันนะ ท่านั้นน่ะโครตเท่เลย"
และเป็นประโยคอะไรประมาณนั้น ผมก็ได้แต่ตามน้ำไปจนผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้เกิดงานเลี้ยงขึ้นมา ซึ่งไหนๆก็มาชนาดนี้แล้วผมก็ได้จิบเหล้าไป และนั้นคือสิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้.....
[ จบ. ]
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
ผมอยากจะบอกว่า "แท็บเล็ตซ่อมเสร็จแล้วโว้ยย!!" พึ่งได้กลับมาตอนถึงบ้าน
ความคิดเห็น