ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    3จิต 1ร่าง ห้ะ?! ทำไมถึงมีสามจิตใจร่างเดียวเนี่ย!!

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 เทศกาลเซริสเทีย[ ครึ่งหลัง ]

    • อัปเดตล่าสุด 14 พ.ย. 66


    /ผมเขียนแล้วรู้สึกว่า นี่เหี้ยไรเนี่ย แบบ... ไม่รู้สิ เอาเป็นว่าคำแนะนำคือถอดสมองก่อนก่อนนะ(แค่ในช่วงการแข่งนะ)/


    «ในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย [ การต่อสู้ด้วยเวทมนต์กลางทะเล ] ผู้เข้าแข่งทุกท่านโปรดมาเตรียมตัวด้วยครับ» 


    "นี่มันพูดวนมาสามรอบแล้วนะ" 


    ผมได้พูดออกมาเพราะแดดมันร้อนไง แถมนี้ก็เหมือนจะมีคนรู้สึกแบบเดียวกับผมด้วย ผมก็เลยพายเรือไปใกล้ๆคนคนนั้น 


    "นี่เธอคิดว่ามันจะเริ่มเมื่อไหร่งั้นเหรอ" 


    ผมได้กล่าวถามผู้หญิงผมสีชมพูซึ่งกำลังนั่งนับนิ้วอยู่ ซึ่งเมื่อเธอได้ยินแล้วเธอก็สะดุ้งเล็กน้อย


    "อา... คือว่า ฉันว่าน่าจะสักหนึ่งชั่วโมงค่ะ..." 


    "ฮะๆ นั้นสินะ" 


    เมื่อผมได้ยินดังนั้นก็ได้พายเรือกลับไป เวลาผ่านไปราวๆ 45นาที ซึ่งเวลามันก็มาถึงเรียบร้อย 


    « สาม... สอง... หนึ่ง... เริ่มได้!! » 


    "เทพธิดาแห่งสายลมนินลิล โปรดมอบพลังแห่งการป้องกันด้วยเถิด [ กำแพงสายลม ] " 


    ผมได้ร่ายเวทมนตร์(ด้วยพลังเวทย์)ป้องกัน เพื่อกันการโจมตีมาที่เรือ 


    "ฮิๆ ได้เวลาสนุกแล้วสิ" 


    {ทำแต่พอดีก็แล้วกัน} 


    ผมได้บินขึ้นมาบนฟ้าราวๆ 15นาที 


    "พลังของภูติทั้งสี่โปรดตอบรับการเรียกร้องของข้า ภูติแห่งไฟอีฟรีต ภูติแห่งน้ำอันดีน ภูติแห่งดินโนม ภูติแห่งลมซิลฟ์ จงทะลวงมันให้จมไปซะ! [ มิสไซส์สี่ธาตุ ] " 


    เมื่อผมร่ายเวทย์จบมิสไซส์ประมาณ 40นัด ก็ถูกยิงไปจมเรือซึ่งเกือบทั้งหมดก็จมจริงๆแต่ก็ยังปลอดภัยดีอยู่ ส่วนคนที่ยังไม่จมก็ถือเป็นคนที่มีความสามารถ ผมได้บินกลับลงมาที่เรือ 


    "รู้สึกไม่ค่อยสนุกเลยแฮะ อยากกลับบ้านไปนอนแล้วอะ" 


    {เอาให้ได้ที่1 ก่อนแล้วเดี๋ยวให้นอนเลย} 


    ผมได้พายเรือ ใช่พายเรือ ไปให้อยู่ในระยะที่มองเห็นเรือทุกลำได้อยู้ในระยะสายตา 


    "สายลมเอ๋ยจง—" 


    ในระหว่างที่ผมกำลังร่ายเวทย์อยู่กลับมีเวทมนตร์พุ่งมาใส่หัวของผม 


    "ทำไมเวทมนตร์ถึงได้ทะลุผ่านกำแพงลมได้นะ?" 


    <เธอลืมอะไรไปรึเปล่า? เธอน่ะ มีทักษะการใช้เวทมนตร์ต่ำกว่าทักษะการใช้มานามากนะ> 


    "เออนั้นดิ ถ้างั้น • ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงปกป้องข้าจากพลังเวทย์เสีย" 


    ผมได้ร่ายบาเรียขึ้นมาแต่อาเธน่าก็ได้พูดบางอย่างขึ้นมา 


    {เรย์รีบออกจากเรือเดี๋ยวนี้เลยนะ! มอนสเตอร์บางอย่่งกำลังพุ่งขึ้นมา ที่เธอ!} 


    เมื่อผมได้ยินแบบนั้นผมก็ได้รีบกระโดดออกจากเรือ ซึ่งสิ่งต่อมาก็คือมังกรทะเล? 


    "เลเวียอาธาน? ไม่สิ นั้นมันบาปแห่งริษยาไม่มีทางมาอยู่ที่นี้ได้หรอก มังกรทะเลงั้นเหรอ?" 


    <ไม่น่าใช่นะ ฉันไม่สามารถสัมผัสพลังเวทย์ของสิ่งมีชีวิต น่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์แต่ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน> 


    {ถ้างั้นมันน่าจะเป็น การทำลายงานแข่ง ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่} 


    พวกเราได้พูดข้อสันนิษฐานของตัวเองและถ้าลองมาผสมกันมันก็ค่อนข้างจะเข้ากันได้ 

    ผมที่อยู่บนท้องฟ้าจึงได้รวมมานาไปไว้ที่ตาซึ่งมันทำให้เห็นถึงการไหลของมานาทำให้ผมสัมผัสได้ถึงตัวตนของมัน 


    "ถ้างั้นฆ่าไปคงไม่เป็นอะไรสินะ • ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงกลายเป็นหอกที่ทะลองสรรพสิ่งดั่งหอกของพระเจ้า" 


    ผมได้ยื่นมือขึ้นมาเหนือศรีษะ บรรยากาศด้านบนฟ้าตอนนี้เมฆได้แหวกออกและมีสายฟ้าผ่าเป็นพักๆ 


    "จะทะลวงไปซะ! [ แบบจำลอง: กุงเนียร์] " 


    /กุงเนียร์ ผันมาจาก กุงนีย์ ซึ่งเป็นหอกของโอดิน/ 


    วงเวทย์ได้ปรากฏขึ้นมาเหนือน่านฟ้า ปรากฏเป็นแท่งเหล็กทังสเตน ท่านี้ผมได้รับแรงบรรดาลใจมาจากระบบระเบิดพลังงานจลน์ ในที่พัฒนาภายในโครงการ [ Projiect Thor Rods From God ] และเนื่องจากอนุภาพที่แรงเกินไปจึงได้ลดความสูงลงและน้ำหนักลง ความรุนแรงก็จะประมาณปืนใหญ่รถถัง 5นัด 

    เมื่อมันล่วงลงมาก็โดนเข้ากับสิ่งมีชีวิตที่ขัดขว่างการแข่ง น้ำที่อยู่ในทะเลได้กระจายไปเท่าซึ่งคนที่ยังอยู่ในกลางทะเลก็ถูกผมวาปไปที่เมืองเรียบร้อย เสียงระเบิดนั้นดังมาก 


    ตูมมม!!! 


    หลังจากที่เสียงระเบิดได้สิ้นสุดลง ผลกระทบก็ได้แผ่ออกไปนั้นคือแรงลมแต่ก็ไม่ได้แนงขนาดนั้น 


    "ฉันว่าควรปิดตายท่านี้แฮะ" 


    <นั้นสิ นี่ถ้าไม่ออมแรงมันจะขนาดไหนกันนะ?> 


    ผมได้กลับมาที่เมืองยูเฟเรีย เสียงตาของผู้คนที่คิดว่าจะเป็นความหวาดกลัวกลับเป็นความรู้สึกสรรเสริญแทน 


    "นี่เจ้าหนูเรย์เมื่อกี้นี่มันอะไรกันนะ ท่านั้นน่ะโครตเท่เลย" 


    และเป็นประโยคอะไรประมาณนั้น ผมก็ได้แต่ตามน้ำไปจนผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้เกิดงานเลี้ยงขึ้นมา ซึ่งไหนๆก็มาชนาดนี้แล้วผมก็ได้จิบเหล้าไป และนั้นคือสิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้..... 



    [ จบ. ] 

    ยังไม่ได้ตรวจคำผิด 


    ผมอยากจะบอกว่า "แท็บเล็ตซ่อมเสร็จแล้วโว้ยย!!" พึ่งได้กลับมาตอนถึงบ้าน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×