คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Arc 1 พี่ชายบุญธรรมเสียใจ 6
ลับมาถึฤหาสน์ระูลโอวหยา็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว
แอลลี่หลับมาลอทา นถึบ้าน็ยัไม่ื่น โอวหยาหมิเป็นนอุ้มเธอึ้นมาบนห้อ
เาวาเธอลบนเียเบาๆ ห่มผ้าให้เธออย่าี แล้วเา็ำลัะออไปาห้อ
แ่แอลลี่ที่รู้วามในใอสอพ่อลูนี่แล้วมีเหรอะยอม เธอลืมาึ้นมาอย่าสะลึมสะลือ ว้าแนเา ร้อเรีย
"ุลุอย่าไป"
ร่าสูอโอวหยาหมิผะ เาถอนหายใ นอนล้าๆ เธอ
"เ็ีนอนเถอะ"
แอลลี่ไม่ปล่อยโอาสปั่นป่วนหัวในไป่ายๆ ร่านุ่มนิ่มอเธอเบียเ้าไปใล้เา แนา็ายเาเหมือนปลาหมึ
โอวหยาหมิัวแ็ทื่อ
เานอนัวเร็ไม่ยับนเ็สาวหลับสนิทถึ่อยๆ ลุึ้น เาอยู่ใล้ับเ็สาวมาแ่เอนัวอีนิเียว็ะโนปาริมฝีปาอวบอิ่มแล้ว โอวหยาหมิใ้นิ้วมือไล้้าแ้มอเธอ ผิวอเ็สาวาวมาละเอียอ่อนและบอบบา
นัยน์าโอวหยาหมิลุ่มลึ วามปรารถนาที่ถู่อนอยู่สะท้อนออมาผ่านวา วามอัอันันใลอหลายวันที่ผ่านมาล้นทะลั ทำลายสิวามรู้สึผิอบั่วีนแระาย เา้มหน้าล่อยๆ ิมริมฝีปาอวบอิ่มทีละนิ
หวาน
หวานมาๆ เาละเลียิมวามหวานาริมฝีปาเ็สาวนมึนเมา เหมือนเธอะหายใไม่ออเผยอปาออมา โอวหยาหมิถือโอาสนี้สอลิ้นเ้าไปิมน้ำหวานในโพรปาอเ็สาว
หวานนเาสะท้าน โอวหยาหมิลูบปาบวมเ๋ออเธออย่าโหยหา
มือ็เริ่มรุเร้าบีบลึเอวอเ็สาว เล้าเลียออหอมรุ่นอเธอ
เาูเลียออาวนเิสีแอย่าะละะลาม
ัวเาร้อนึ้น วาม้อารปลปล่อยมีมานเาปวหนึบ
เา้อารเธอ....
แอลลี่รู้สึว่าัวเอเล่นับไฟมานเินไปหน่อย แ่ไฟที่ร้อนแรนานี้เธอับอบมัน เ็สาวยับัว วาุน่วอเธอลืมึ้น เห็นวาม้อารปิในเพศายที่แทบลั่ระายออมาาโอวหยาหมิ
เ็สาวื่นแล้ว
โอวหยาหมิหน้าีเผือ
เาทำอะไรไม่ถู ทาบทับเธอไว้ัวแ็ไม่ล้ายับ
ในใแอลลี่เ้นรัว โอบอโอวหยาหมิไว้
เารีบึแนเธอออ ้อาระลุออไป
แอลลี่ร้อไห้ ใ้มารารเผ็ศึ
"ุลุอย่าทิ้หนูไป อย่าไป หนูไม่เหลือใรแล้ว หนูมีแุ่ลุนเียว"
แอลลี่เยหน้ามอเา น้ำาไหลออมาเป็นสาย เธอัพ้อ
"ุลุไม่้อารหนูอีแล้วใ่มั้ย"
โอวหยาหมิะั ะเป็นแบบนั้นไ้ยัไ เา้อารเธอ ้อารมานแทบะุัวเอไว้ไม่อยู่แล้ว
เาเ็น้ำาให้เธอ
"พ่อะไม่้อารลูไ้ยัไ"
แอลลี่ร้อไห้หนัว่าเิม ร้อนเสียสั่นไปหม
"้อารแล้วทำไมะไปอีแล้ว "
เธอสะอึสะอื้น
"หนูื่นมาทีไรุลุ็ำลัะาไป ้อทำยัไุลุถึะไม่ไป หนู้อารุลุ"
วาอแอลลีุ่่มไป้วยน้ำา แ่มัน็ยัแวววาวเป็นเหมือนหลุมลึที่รอให้เาลไป
แล้วเา็เ็มใลไป เาไม่อยา่อ้านัวเออี
เาอยาเอาเปรียบเธอ อยาหลอล่อเธอ
โอวหยาหมิทาบทับัวลมาที่เ็สาวอีรั้ เาไม่ล้าสบาเ็สาว เา้มหน้าลุอออเธอ น้ำเสียเาแหบพร่า
"ถ้าันบอว่า้อทำยัไ เธอะทำหรือเปล่า"
เาเปลี่ยนำเรียานไม่มีพ่อไม่มีลูสาว เป็นแ่โอวหยาหมิและหิสาวที่เาปรารถนา
นัยน์าแอลลี่วาววับ น้ำเสียยัอแ
"ถ้าทำใหุ้ลุอยู่ับหนูไ้หนูะทำ"
โอวหยาหมิใ้นิ้วแะปาเธอ เาไม่อยาไ้ยินำว่าุลุาปาอเธออี เาไม่อยามีวามสัมพันธ์อะไรับเธอทั้นั้นนอาวามสัมพันธ์ายหิ
น้ำเสียเาทุ้ม่ำ
"เรียว่า หมิ"
แอลลี่เรียเาอย่าเื่อฟั น้ำเสียเธอไพเราะ
"หมิ"
โอวหยาหมิ้อมอเ็สาว เธอใสื่อและไร้เียสามา มานไม่รู้ัวเลยว่าอยู่ในรเล็บเสือร้าย เาระิบ้าหูเ็สาว
"นี ันะไม่ไปไหน"
บำนั้นโอวหยาหมิ็ไม่สนใอะไรอี เา้มลูบปาเ็สาว เห็นวามื่นระหนในาอเธอ เาูบเธอหนัึ้น ปล่อยร่าายัวเอยับเลื่อนไหวามแรอารม์ วาม้อารรอบรอเผาผลาสิเานเป็นผ
ยิ่เห็นเ็สาวหวาลัวนน้ำาไหล แ่ไม่ล้าส่เสียออมา เอาแ่เม้มปา เา็ยิ่้อารเธอให้รับัวนอเาเ้าไป หลอมรวมเป็นหนึ่เียวันับเธอ ให้เธอรู้ว่าเาีแ่ไหน
โอวหยาหมิสอแทรัวนให่โเ้าหาวามับแน่นเ็สาวอย่าอ่อนโยน ใบหน้าอเ็สาวีล ลิ่นเลือบริสุทธิ์อเธอฟุ้ระายทำให้โอวหยาหมิเหมือนอยู่บนสรวสวรร์
เาูบปาเธอเพื่อลายวามเ็บปว ูบับน้ำาเธอให้เธอเพื่อปลอบใ ปา็พร่ำ
"นี ันรัเธอ ันะไม่ไปไหน"
แอลลี่อทน่อวามเ็บปวาบ่านที่ทะลวเ้ามาไม่ไหว เผลอราออมา
เสียรานั้นทำให้โอวหยาหมิลั่อย่าสมบูร์ เารุล้ำเธออย่าระหาย
ยิ่เห็นแววาวิวอน น้ำเสียอออ้อนร้ออวามเมาเา็ยิ่โหมหนัึ้น
ทุอาัปิริยาอเธอปิเสธเาเหมือนระ่ายน้อยที่บริสุทธิ์
แ่มันับูยั่วยวนมา เป็นวามยั่วยวนที่ไร้เียสาและใสื่อ
มันทำให้โอวหยาหมิไม่เพียไม่หยุ แ่ับยิ่เพิ่มแรบยี้เ็สาวให้อ่อนระทวยอยู่ใ้ร่าเาหนัว่าเิม เาปลปล่อยรั้แล้วรั้เล่า ไม่ปล่อยให้เธอไ้หยุพั เ็สาวเหนื่อยนหลับเา็ยัไม่ยอมหยุ
นแสอวันใหม่เริ่มสาส่อเ้ามาในห้อ
โอวหยาหมิถึยอมหยุ เาอเธอไว้ในอ้อมแนอย่ารัใร่
แอลลี่รู้สึเหมือนิวิาถูเิมเ็ม เธอเรียเป่าเป้ยอย่าอารม์ี
'เป่าเป้ยที่รั ูสิันินุพ่อบุธรรมลท้อไปแล้ว'
เป่าเป้ยระอึระอั พูว่า
[แอลั้หาที่ถูินนไม่เหลือระู]
แอลลี่สะอึ เธอแ้ัว
'เพราะันยินยอมั้หา'
เธอเสริมอี
'สอพ่อลูนี่รันาน่าันทัู้่ แ่ไม่ไ้ิน ันเลยิว่าถ้าให้นพ่อินไป เาะล้าโยนนาน่าไปให้ลูายอีมั้ย แ่แ่ิไม่ไ้ำอบไ เลย้อลมือทำริ โอาสมาหาทั้ที่็้อไหลไปน้ำาม ถูมั้ย'
เป่าเป้ยฟัเหุผลอเธอแล้วหมำะพู มันประ
[แอล็เลยให้เาินะเลย]
แอลลี่แปลใ เธอถาม
'เป่าเป้ยเป็นเอไอทีู่เหมือนมนุษย์มาเลยนะ'
ถึรูปร่าะเป็นแมว็เถอะ แ่วามิเหมือนนอ่ะ
เป่าเป้ยละล่ำละลั มันบอ
[็พระเ้าเป็นนสร้าผมนี่]
แอลลี่เบ้ปา เสียสู
'อ๋อ'
เป่าเป้ยนึถึำที่พระเ้าแอบบอมัน
ว่าแอลลี่ อบทำอะไรามใัวเอมาที่สุ ให้่วยเือนเธอ
อนแรมันเห็นเธอเียบๆ ไม่ิว่านั้นะเป็นแ่ภาพมายา
้อูแลันมาว่านี้สินะ เป่าเป้ยรู้สึเหมือนัวเอะอัปเร
ท้อฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มแล้วโอวหยาหมิพึ่ื่น ในอ้อมอเามีร่านุ่มอเ็สาวที่ยัหลับสนิทนอนอยู่ ร่าายอเธอให้วามรู้สึที่ีมาทั้หอมและอุ่น ทำให้เานอนหลับสนิทเป็นรั้แรไ้ในรอบหลายปี
เาลูบผมเ็สาวเบาๆ บนใบหน้าไม่มีหน้าารอยยิ้มอีแล้ว มีแ่วามรัลึึ้ที่ายออมาอย่าัเนเท่านั้น
โอวหยาหมิลุึ้นัท่านอนีๆ ให้เ็สาว่อนที่เาะเินออไปาห้อนอน เาปิประู้วยวามระมัระวัอย่ายิ่ ลัวว่าถ้าเสียัแล้วะปลุให้เ็สาวื่น
ะที่ำลัะเินาไป สายาเา็ประสานันับวาโรธึ้อลูาย
ยัไม่ทันไ้พูอะไรัน โอวหยาเิน็ปล่อยหมัเ็มแรหวัให้ระแทหน้าอพ่อัวเอสัที
โอวหยาหมิ้าวถอยหลัหลบ ทำให้โอวหยาเินพลาเป้าัวถลาไป้านหน้า
โอวหยาหมิเลยไ้โอาสถีบท้อลูายนล้ม้นระแทพื้น
โอวหยาเินะหน้าเียว เาำลัะอ้าปาพูอะไรบาอย่าแ่โอวหยาหมิถีบ้ำไปอีที
่อนะพูอย่าเย็นา
"มีอะไร็ไปุยันที่อื่น อย่ามาทำเสียัให้นาน่าื่น"
เาทิ้ำพูไว้เท่านั้นแล้ว็เินาไปไม่สนใลูายอี
โอวหยาเินแ่นเสียหัวเราะ ไม่อยาะทำามำพูอพ่อัวเอ แ่เมื่อิถึสาวน้อยในห้อ็้อเินามพ่อัวเอไปอยู่ี
ห้อทำาน
โอวหยาหมิเาะโ๊ะเป็นัหวะ เาเยหน้ามอลูายที่เาไม่ไ้ั้ใทำให้เิมา้วยสายาล้ำลึ น้ำเสียเาไม่แยแส
"ันอเือนอีรั้ แเ็บวามิที่มี่อนาน่าไปให้ี อย่าให้มันโผล่ออมาอี"
โอวหยาหมิัสินใแล้วว่าะรัะถนอมเ็สาว ไม่่อ้านัวเอาเธออี่อไป ้อนหินวาทาอย่าโอวหยาเินเาำเป็น้อัาร ไม่ให้มันมีโอาสมายออเาในอนา
โอวหยาเินฟัแล้ว รู้สึว่าพ่ออเาบ้ามาึ้นเ้าไปทุที เาพูออมาอย่าโรธั
"พ่อทำไ้ยัไ เธอเป็นลูสาวอพ่ออีนไม่ใ่เหรอ"
โอวหยาหมิไม่สะทสะท้าน เาสวนลับ
"เธอเป็นแ่ลูบุธรรม"
เาเสริมน้ำเสียระรื่น
"อีอย่านะ นาน่าเป็นนบอเอว่าเธอ้อารัน"
โอวหยาเินำราม ใบหน้ามืรึ้ม หน้าอระเพื่อมึ้นลอย่ารุนแร
"ไอ้เลว เธอไม่ไ้หมายวามว่าแบบนั้น"
โอวหยาหมิเลิิ้ว เาถาม
"แล้วเธอหมายวามว่ายัไล่ะ"
โอวหยาเินแทบะพุไปสอยหน้าพ่อัวเออีรั้แล้ว แ่พอิว่าสู้ไม่ไ้ เา็ใ้วามิ รวบรวมวามล้า พูออไปว่า
"พ่อไม่้อมาห้ามผม พ่อับผมเรา่า็ิ้านาน่าไม่ไ้่าันเลย พ่อทำไ้แล้วทำไมผมะทำไม่ไ้ "
โอวหยาหมิลุึ้น เาี้หน้าลูายอย่าโรธั
"เธอเป็นเมียันแล้ว แยัทำไ้อยู่มั้ยล่ะ หรือแะแย่เมียพ่อัวเอ"
โอวหยาเินไม่ยอมแพ้ ท่าทาเอาริเอาั ยิ่พู็ยิ่รู้สึว่าถู้อ
"ผมะแย่แน่ๆ เิมทีุ่ป้าโลร่า็เยพูว่าอยาให้ผมับนาน่าแ่านัน"
โอวหยาหมิมือไม้สั่นอยาบีบอลูายให้ายามือ
"หยุพูไร้สาระมันไม่มีทาเป็นไปไ้อีแล้ว"
โอวหยาเินส่ายหัว เาพู้วยวามหนัแน่น
"พ่อรอูไ้เลย นาน่า้อเลือผมแน่ พ่อนั่นแหละที่้อเ็บวามิลับไป พ่อแ่นานี้แล้วยัิะมีเมียอี นาน่าอายุยัน้อยะให้อยู่ับนแ่ไ้ยัไ ถ้าพ่อายึ้นมาเธอะเป็นยัไ ไม่เหมือนผมที่ยัหนุ่มยัแน่น อยูู่แลเธอไปไ้อีนาน"
โอวหยาหมิฟัลูายพู หัวเาปวี้ึ้นมา ไม่ิเลยว่าลูายเาพอะพยศ็รุนแรนานี้
"สรุปแ้อแย่นาน่าับพ่อให้ไ้ใ่มั้ย"
โอวหยาเินพยัหน้า เาอบแบบไม่ิ
"ใ่"
โอวหยาหมิยิ้มมุมปา ีแสหน้าลูาย
"แ่นาน่าเป็นเมียอพ่อแแล้ว อยาแย่็ไม่ทันแล้ว"
พูบ็เินออไปเลย ทิ้ให้โอวหยาเินระฟัระเฟียอยู่นเียว
โอวหยาเินที่โนำว่าเมียอพ่อระแทหน้า็ไม่ไ้ยอมแพ้ เาพึมพำ
"พ่อ่อยูแล้วันว่าสุท้ายนาน่าะเป็นเมียใรันแน่"
ความคิดเห็น