คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 03 l Cannot resist you because I don’ t want to (2/2)
03
Cannot resist you because I don’ t want to
ัน้านทานุไม่ไ้เพราะว่าันไม่อยาทำ
.JPG)
(2/2)
Keyn’ s part
ย้อนลับไปามห้าทุ่ม, วันเียวัน
ว่าผมะไ้มาที่ผับ็เป็นเวลาห้าทุ่มอย่าที่ไอ้หมอ้อาร ็มันเล่นเฝ้าผมเอาไว้ไม่ให้ไปไหน แล้ว็ลาผมมาที่ผับพร้อมัน ผม็เลย้อมาทั้ที่ใสุ่ทำานนั่นแหละ
ให้าย เห่ยเป็นบ้า
ทรผม็ไม่ไ้เ็ ผม้อปลระุมลและพับแนเสื้อึ้นเพื่อไม่ใหู้เป็นทาารมาเินไป
ถ้าเิมีนำหน้าผมไ้แล้วะทำไ หน้าาหล่อๆ แบบผมยิ่ำ่ายอยู่้วย ถึหน้าาะเป็น้อไ้เปรียบอยู่แล้ว แ่ารแ่ัวมัน็ยิ่เสริมราศีอผมให้ผ่อแผ้วมาึ้น ภาพลัษ์ผู้ายเท่ๆ อผมป่นปี้หมเพราะแ่ัวมาผับเหมือนมาเ้าประุม
โ๊ะที่อเอาไว้ที่โ๊ะที่สามารถมอเห็นเอวาและทีมอเธอที่มาื่มันไ้พอี
และเท่าที่ผมมอ เอวาเริ่มที่ะสิเอาไว้ไม่ไหวแล้ว
“มึะไปไหน”
“ูะไปูเอวา”
“มันะผิแผน รอ่อน”
รอเหี้ยอะไรอี วันนี้เอวาอยู่ในเสื้อสายเี่ยวับาเยีนส์ ทั้สวยทั้เ็ี่ ถ้าเธอถูนอื่นแ๊ะอั๋ะทำไ ือไม่ใ่ผมนเียวที่สัเเห็นวามสวยอเธอไ ูไอ้โ๊ะ้าเธอ็สีมาเรื่อย มันน่าเบิ้ะโหลสัที
แผนอย่าแรือ้อำัไอ้หมอ่อน
้วยวามที่เป็นเพื่อนันมาหลายปี ผมรู้อยู่แล้วว่า้อเบี่ยเบนวามสนใมันอย่าไร
สิ่ที่มันอบมานอาสาระแนเรื่ออผม ็ือผู้หิ
ผู้ายบ้าามแบบมัน เื่อสิ อยู่ไม่ถึเที่ยืนเี๋ยว็ออไปแล้ว
่อนอื่น้อหาสเปมัน่อน ผมมอหาเป้าหมายแล้วสะิไหล่อเธอเบาๆ ผู้หินนั้นหันมามอผม้วยสายาหวานเื่อม
“เพื่อนเราอบเธอ นที่ยืน้วยเมื่อี้”
“เหรอะ แ่เราอบเธอมาว่า”
“อโทษ้วยรับ เรามีแฟนแล้ว พอีมาเฝ้าแฟนเี๋ยวเราะไปแล้ว เราลัวเพื่อนเราะเหา เธออยู่เป็นเพื่อนมันไ้ไหม” สายาอเธอบ่บอถึวามเสียาย ผมเลยยื่น้อเสนอไปอี “บิลโ๊ะเธอ เรา่ายเอ”
เธอพยัหน้ารับอย่า่ายๆ แล้วยิบาให้ “เพื่อนเธอ็หล่อี เี๋ยวเราูแลเอ”
พอไอ้หมอมาถึ มัน็ถูวแนวนนแ้ว พอมีสาวๆ เ้าใล้ไอ้หมอ็เหมือนะลืมเรื่อผมนหมสิ้น มันย้ายโ๊ะหนีไปโ๊ะนู้น ทิ้ให้ผมยืนอยู่นเียว
ทาสะว!
ะที่ผมำลัะเินไปหาเอวา เธอลับเป็นฝ่ายเินมาทาผมเสียเอ เธอะสัเผมไหมนะ ไม่ไ้แ่หล่อมา้วยลัวออร่าะไม่ับ
และูเหมือนว่าเธอะไม่สัเเห็นผม ผมมอผู้ายโ๊ะ้าๆ ที่เินามเธอมา ึัสินใึัวเธอเอาไว้พลาส่สายาไล่มันให้ออไป ยัีที่อีฝ่ายยัรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ถึไ้ยอมเินผ่านไปแ่โยี
“เี๋ยวนี้หัมาเที่ยวที่แบบนี้เหรอ”
ผมสวมบทผู้ายปาหมาอย่า่ายาย ทั้ทีในใอยาโอ๋เธอแทบบ้า โอ๋ พิี้บูบู้อเ้า เือบโนผู้ายหน้าหมามาแ๊ะอั๊แล้วสินะ เพราะวันนี้เธอสวยนเินไปน่ะสิ
“ไม่เอันนาน เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ทำไมล้าแ่ัวแบบนี้ ไมู่สารรูปัวเอบ้าเลย”
ูุเธอวันนี้สิ สวยเ็ี่เินไปหรือเปล่า ผมแทบไม่เยเห็นเธอแ่ัวออไป้านอ ้วยุที่เปิเผยนานี้มา่อน หัวใผมแทบแสลาย หวะาย แ่ทำอะไรไม่ไ้
เธอมอหน้าผม มวิ้วเ้าอย่าไม่พอใ
“แล้วเี่ยวอะไรัน้วย”
ะเอาอย่านี้เหรอุเอวลิน (ื่อริอเอวา) ไ้สิ บทแบบนี้ผมอ่านมาแล้วนับร้อยนับพันรั้ สามารถ่อบทับเธอไ้ทันทีโยไม่ไ้้อิเยอะ
“้อให้ผมพูหรือเปล่าล่ะ ว่าเรา ‘เย’ เป็นอะไรัน”
“อะไรที่ไม่ี ิัน็ไม่อยาำหรอ่ะ”
หัวใผมเ็บปว อยาะปล่อยโฮมาะเี๋ยวนั้น ิที่ว่าเ็หน้ารึม ไม่สามารถะอแออมาไ้
“เฮอะ” ผมทำท่าทีหัวเราะเพื่อปิบัวามเ็บปวที่่อัวึ้น แล้วึัวเธอเ้ามาใล้ ันไม่ให้นที่เบียเสียมาแะเนื้อ้อัวเธอ ิหาบทพูที่ิว่าใร้ายที่สุ
“เรามา ‘ลอ’ ันอีสัทีีไหมละ ว่าุะ ‘ร้อ’ เหมือนเิมไหม แล้ว่อยัสินอีทีว่าีหรือไม่ี็ยัไม่สาย”
โนีแน่ยัยนสวย ถึอนนั้น็อย่ามา ‘ร้อ’ ให้ผมหยุละัน
ร่าอเอวาเอนมาปะทะอผมอย่าปวเปีย เอวาไม่ไหวแล้ว และอนนี้ไอ้หมอ็ยัไม่ลับมา ผมรีบพาเธอลับ่อนที่มันะมาัีว่า
โีที่ระหว่าทาเินเอวายัพามีสิ ถึไ้ยอมให้ผมูมือมาไ้โย่าย ือผม็ยัอยาะีพลุผู้ายเย็นาอยู่หรอเผื่อไอ้หมอะสาระแนมาเห็น แ่ถ้าไม่ับเธอเอาไว้เธอไ้ล้มแน่ นี่ถ้าไม่้อีพลุผมอุ้มเธอมาั้แ่ในผับแล้ว ไม่้อเสียเวลาให้เท้าน้อยๆ อเธอ้อมาเหยียบ้อนรวนเือบสะุอยู่หลายรอบแบบนี้หรอ
ผับนี่เป็นอใรนะ ทำไมไม่เทปูนที่พื้นีๆ ปล่อยให้เอวาสะุอยู่ไ้!
ทันทีที่ึ้นรถ เอวา็หลับไปในทันที เธอื่มมาเยอะมาพอัว อนแรผมะพาเธอไปส่บ้าน แ่ไม่รู้ว่าุย่าอเธออยู่ที่บ้านหรือเปล่า ถ้าะพาไปส่ึๆ ไ้ใแน่ ผมเลยัสินใพาเธอไปยัอนโอผมแทน
โีนะเนี่ยที่รวย เลยมีเินมาพอะื้ออนโห้อให่ใลาเมือ และไ้รอบรอห้อที่พออรถปั๊ป ็มีลิฟ์่อรไปยัห้อพอี ไม่แบบนั้นเมื่อยแนแย่
ถึผมะแ็แรมาแ่ไหนหรือว่าเอวาัวเบาสัเท่าไร ถ้า้อแบนหมสิาลานอรถเ้ามายัล็อบบี้แล้ว่อน่อลิฟ์ ผม็ไม่ไหวหรอ ไ้ยืมรถเ็นอนิิมาเ็นเธอแน่ๆ แบบนั้นไม่เท่
เฮ้อ วามรวยนี่มันีริๆ
พอถึห้อผม็พาเธอเินรเ้าไปยัห้อนอนไ้เลย ห้อที่นี่ไม่่อยให่มา อนแระพาไปเพนท์เฮาส์อีที่หนึ่ที่ให่ว่าแ่ห้อนั้นมันว้าเินเินระยะทาาประูห้อไปห้อนอนมันไลไ ือผม็มีล้ามพอัวไแ่พอเร็มัน็แ็พอัว ลัวว่าเอวาที่นอนในอ้อมแนอผมะไม่สบายัว
ผมวาเธอลบนที่นอนที่นำเ้าาประเทศสวิเอร์แลน์ วามนุ่มอมันทำให้เธอสบายัวไม่น้อย
เอวาที่หลับาอยู่มวิ้วเหมือนอึอั หรือที่นอนะไม่สบาย แ่นี้มันเรีเยี่ยมเรเียวับโรแรมห้าาวเลยนะ ไม่สิ ไม่ใ่ที่นอน เพราะเธออึอััว ผมถอ่าหูและสร้อยให้เธอเรียบร้อย
ไปหาผ้ามาเ็หน้าเ็ัวเธอีว่า ะไ้นอนสบายๆ
ทันทีที่ผ้าแะใบหน้าอเธอ เธอ็ลืมาึ้นมามอ
“ื่นแล้วเหรอ โอเไหม”
ผมเผลอใ้เสียสอับเธอเพราะไม่ทันไ้ั้ัว แ่่าเถอะ ไอ้หมอไม่ไ้อยู่ที่นี่สัหน่อย และูาท่าทาอเอวาที่น่าะยัมีฤทธิ์แอลอฮอล์หลเหลืออยู่ เธออาะื่นมาแล้วำมันไม่ไ้้วย้ำ
อบาแระเรื่ออเธอยิ่ทำให้ผมร้อนรนว่าเิม
ลุผู้ายเย็นาเหี้ยอะไรผมไม่เอาแล้ว! ผมะปลอบเธอ
“ไม่สบายัวเหรอ พี่ถอเสื้อให้หนูีไหม”
ผมถามเธออย่าเป็นห่ว เธอไม่อบอะไรลับมา มัน็ยิ่ทำให้ผมร้อนรน นระทัู่่ๆ เธอ็ยมือมาโอบรอบอผมเอาไว้ สัมผัสที่ไม่ทันั้ัวทำเอาผมะััน ไม่อยาล่วเินเธอในอนที่เธอยัไม่มีสิ แ่วามโหยหานในอ้อมอมัน็นะวามิทั้หมทั้ปว และสวมอเธอลับไป้วยใที่เ็มไป้วยวามยินี
ิถึั
เสียสะอื้นแผ่วเบาทำให้หัวใผมเ็บหน่ว ผมผละออมาาอ้อมอ ้อมอวาที่แาารร้อไห้ ไม่อยาให้ร้อไห้เลยสันิ พรุ่นี้เธอ้อา้ำแน่ๆ เลย ผมไปหาอะไรมาประบวาให้เธอีว่า
“เี๋ยวพี่ไป …”
ยัไม่ทันะบประโย ผม็ถูึเอาไว้ พร้อมับริมฝีปาอเธอที่ประทับลมา ไม่ใ่ว่าผมไม่อยาูบับเธอ แ่มันเป็นูบที่เ็มไป้วยน้ำา และนั่นทำให้ผมยั้สิเอาไว้ไ้ แ่พระเ้าทำไม่าอบส่บททสอบมาท้าทายผมนั ในอนที่ผมำลัหัห้ามใ เอวา็ถอเสื้อ้านนออเธออออยารวเร็ว เสื้อัวนอถูถอออ ผมรีบับมือห้ามเธอเอาไว้ ่อนที่ัว้าในที่ถูถอามออมา
โระสวยเลย
“หนูอย่าทำแบบนี้”
พี่ลัวัวเอะไม่ไหว
“พี่อบแบบนี้ไม่ใ่เหรอ”
ะให้ผมมีอะไรับเธอในอนที่เธอไม่มีสิไร่รอไ้อย่าไร ผมไม่อยาให้เธอื่นมาแล้วรู้สึเสียใ
“หนูำลัเมา”
“หนูไม่ไ้เมา”
“หนูรู้หรือเปล่าว่าพี่เป็นใร”
“พี่ีน” เธอเรียื่อผมเหมือนอนที่เรายับัน ้อนามอพร้อมัพ้ออย่าน่าสสาร “ทำไม้อผลัไสันละ ไม่อยาทำหนูเหรอ”
เธอา เอาอะไรมาไม่อยาทำเธอละ เ้าอยาทำะแย่แล้ว
แ่มันไม่ไ้ไ!!
ะที่ผมำลัหัห้ามใัวเออย่าหนั นที่เป็นัว้นเหุลับไม่ไ้รู้ัวแม้สันิ ้ำยัทำอะไรที่ท้าทายีำัอผมมาึ้นไปอี โยารถอาเ
ถอาเเนี่ยนะ! แ่ถอเสื้อผม็ะบ้าอยู่แล้ว
รู้สึะวู
ผมรีบับมืออเธอเอาไว้ ่อนะหน้ามืไปริๆ
“เธอะ ใเย็น เธอไม่มีสิอยู่”
“วามีสิ … สิเ็มร้อยว่าทุรั้ที่เยเป็น”
“แล้วเธอรู้ไหมว่าเราำลัทำอะไรอยู่”
ผมถามเธอย้ำ ูภายนอเธอล้ายับมีสิี เหมือนนไม่ไ้เมา แ่าร้อนามออย่าอออ้อนและท่าทียั่วยวนอยู่ในทีอย่าารเอามืออผมไปแะที่หน้าออเธอ
อยาะรี๊ออมาัๆ !!
“รู้สิ … นอาพี่ วา็มีอะไรับนอื่นไม่ไ้แล้ว”
เี๋ยวนะ นอื่น ?
“นอื่น นี่เธอมีอะไรับนอื่นนอาพี่เหรอ”
“็มีบ้า …”
ำพูอเธอทำให้ผมนิ่อึ้ไป มันอาะเป็นเรื่อในระหว่าที่เราเลิัน ะนั้นผมึไม่ไ้ถือสา แ่ว่าให้ายเหอะ ผมโระหวเธอเลย
“แ่ไม่มีใรทำให้หนูเสร็ไ้แบบพี่เลย”
้อมีนไ้เห็น้านอออ้อนแบบนี้อเธอ … ไ้ถูสายาแบบนั้นมอ
ไ้แะ้อร่าายรหน้านี้
แ่ิ … ผม็แทบบ้า
“ถ้าพี่ไม่อยาทำ็ามใ วา็แ่ใ้นอื่น … อย่าทุที”
เรื่ออีมัน็เป็นอีไป แ่เรื่ออเธอ่อานี้ นที่ะไ้แะ้อเธอนับแ่นี้ … มัน้อเป็นผมเพียนเียว ใระบ้ายอมให้นอื่นมาทำัน
“เธอแน่ใแล้วใ่ไหมะ”
“หยุพู แล้วมาูบวาไ้แล้ว่ะ”
ไม่ไ้พูเพียอย่าเียว นี้ยั่วโน้มออผมลมาแล้วบเบียริมฝีปานุ่มๆ บนริมฝีปาอผม เธอร้ายมาึ้นถึนานี้เลยเหรอ หัวใอผมะวาย
และอนนี้ผม็้านทานเอาไว้ไม่อยู่
ทั้โหยหา ทั้หึหว วามรู้สึทั้หมทั้มวลมันอยาทำให้ผมรอบรอเธอ
ผมโอนอ่อนามแรูบ ยอมรับว่าผมใ่าย ถ้าเธอพูแบบนี้อนมีสิ บอเลยว่าผมไม่ีพลุห่าเหวอะไรนั่นามแผนไอ้หมอ แล้วะยอมระโนลอย่าเ็มไป บทเียวที่ผมะเล่น ือบทหมาอเธอเท่านั้น
โฮ่
สายเสื้อในอเธอถูปลออ และวามอวบอิ่มอเธอ็ถูรอบรอโยริมฝีปาอผม เธอบิเร้าัวาแรอารม์ที่โหมระพือ วา่ำน้ำไป้วยแรอารม์เล้าลอไปับฤทธิ์แอลอฮอล์ปรือมอมาที่ผม
“ูแรว่านี้ไ้ไหมะ”
่าผมไปเลยเถอะ ทำไมถึไ้รุนแร่อในานี้ เพียแ่ิว่าเธอไปเอ่ยอะไรแบบนี้ับนอื่น ผม็แทบลั่
เอวาเป็นฝ่ายถอาเอเธอออ ริมฝีปาอผมูบับเรียวาอเธอในอนที่่อยๆ ่วยึมันออให้พ้นัว ทั้หลใหล ลั่ไล้ ยอมให้เธอไปแล้วทั้หม เธอราแผ่วเบาอนที่ริมฝีปาอผมูบส่วนอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้าบาออาภร์ิ้นสุท้ายบนัวอเธอและยิ่ส่เสียราหวานอนที่ผมแลบลิ้นเลียผ่านั้นในอเธอ
ผมไม่อยาวยโอาสอนเธอเมา แ่็ไม่อยาปิเสธแล้วทำให้เธอิว่าผมไม่้อารเธอ ถ้าเพียรึ่ทา แ่ปา … ะไ้แหละมั้
ผมถอาเั้นในอเธอออ มอวามสวยามที่ำลัเบ่บาน้วยลำอที่แห้ผา เสรอไม้ับน้ำหวานออมาอย่า่อเนื่อ
“อะ อือ”
ผมแยาทั้สอ้าอเธอออ แลบลิ้นเลียบนส่วนอ่อนไหวที่บวมเป่้วยแรอารม์ เธอราฮือทันทีที่ถูปรนเปรอ มืออเธอำที่นอนแน่น ผมเลยับมืออเธอมาวาไว้บนหัวอผม ลัวว่าที่นอนหยาบๆ มาทำร้ายผิวบอบบาอเธอไ้ ส่วนเส้นผมอผมผ่านารบำรุมาอย่าีนุ่มยิ่ว่านหมา ไม่ระายเือผิวเธออย่าแน่นอน
“อึ”
เธอันศีรษะอผมลไป พร้อมับแอ่นสะโพึ้นมา เสียราเบาๆ อเธอบ่บอว่าำลัพอใมาแ่ไหน
“พะ พี่ีน”
ผมไม่ไ้อบไปเพราะปาไม่ว่า เลยใ้สายามอหน้าอเธอเพื่อสัเแทนว่าเธอำลั้อารอะไร เธอเผยอริมฝีปา ใ้วาู่สวยมอมาอย่าเว้าวอน
“ูบหนูหน่อย”
ถูอ้อนวอน้วยสายาแบบนั้นแล้วใรันะ้านทานไหว ผมผละใบหน้าออมาาส่วนล่า แล้วเยิบัวึ้นไปรอบรอริมฝีปาอเธอ ูบเธออย่าเร่าร้อนและใ้มือบีบหน้าออวบอิ่มไป้วย นิ้วอผมถูวนยออ สอลิ้นพัวพันในโพรปาอุ่น
“หนูเสร็แล้วเหรอะ ให้พี่ทำให้หนูเสร็่อนไหม”
เอวายมืออรอบออผม
“วาอยาให้พีู่บมาว่า”
“แ่หนูยัไม่เสร็”
“ใ้นิ้วไ้ไหมะ แล้วเอาปามาูบหนู”
เธอแรเินไปไหม เพราะอายุมาึ้น วามล้าอเรื่อบนเีย็มาึ้นไปั้นเหรอ เอวาเมื่อ่อน็ทำให้ผมหละแย่ พอเป็นเวอร์ั่นอัพเร ราวนี้ผมไ้หาทาออไม่เอแน่นอน ไม่สิ … ผมหาอะไรมาปิทาออ เพราะว่าไม่อยาออไปไหน
“ไ้อยู่แล้ว่ะ”
ผมูบเธออีรั้ เลื่อนมือลไปสัมผัสุอ่อนไหวที่ื้นแะ ใ้นิ้วถูวนไปบนส่วนนุ่มอเธออย่าอ่อนโยน เอวาูบปาผมแรึ้นามวามเสียเสียวที่ถูันำ เธอราฮือในลำอ ูึลิ้นอผมแรึ้น
“อ้ะ รนั้น”
เธอปล่อยริมฝีปาให้เป็นอิสระ เิใบหน้าึ้นพร้อมแอ่นสะโพ บิเร้าร่าายเพราะว่าใล้เสร็สม นิ้วอผมยัไม่หยุเี่ยุนั้น ้ำยัเลื่อนริมฝีปาลมารอบรอหน้าออเธอ รู้ว่าถ้าเร้ารส่วนนี้ มันะทำให้เธอเสร็ไวึ้น
“ูแรอี หนูใล้”
ผมเพิ่มแรูียออและส่วนอ่อนไหว้ำๆ นในที่สุเสียราหวานอเธอ็เป็นเรื่อยืนยันว่าเธอเสร็สมเรียบร้อย ผมูบเธออีรั้ ูบปลอบเธอแผ่วเบาไม่ใู่บเพื่อันำเธอสู่วามเร่าร้อนอบทรั
ถึ้าล่าอผมปวนแทบระเบิ แ่ว่าผมัารัวเอไ้ ไม่อยาเอาเปรียบเธอที่ยัมีสิไม่รบร้อย
เปลือาอเธอแทบหลับอยู่ร่อมร่อ เธอมอใบหน้าอผม่อนที่ะ่อยๆ หลับาล ผมูบที่มับเธอเบาๆ เอ่ยบอนที่ำลัะอยู่ในห้วนิทรา
“ฝันี่ะนเ่”
-------------------------------------------------------
ถ้าเ้ามาเอพระเอายหล่อ แปลว่ามาผิเรื่อ
เป็นำลัใให้พี่ีนหลุาผีร้ายเร็วๆ้วยนะะ ฮือ
ความคิดเห็น