[Fic douluo dalu]จิ้งจอกแดงของถังซาน[OC]

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนพิเศษ บันทึกของกระต่ายอรชร

สวัสดี ข้าเสี่ยวอู่ อู่่ที่มาจากคำว่าเต้นรำ

ตัวข้าในวัยหกขวบปีนั้นมาสมัครเข้าเรียนที่โรงเรียนนั่วติง ที่แห่งนั้นทำให้ข้าได้รู้จักกับครอบครัวคนสำคัญในอนาคตทั้งสองคน เดียวจะแนะนำให้พวกเจ้าเอง

คนแรกที่ข้าอยากแนะนำให้พวกเจ้าได้รู้จักคือถังซานเขาเป็นเด็กประหลาดในสายตาของข้า เขาเงียบมากๆและยังชอบทำตัวเหมือนพวกอาจารย์ในโรงเรียนชอบบ่นข้าเวลาไปเที่ยวเล่นแล้วหาเรื่องผู้อื่นกลับมาเสมอ เจ้าถังซานนั้นไม่เข้าใจเลยจริงเชียวว่าเราะพวกนั้นว่าหอเจ็ดเราเป็นยาจกก่อนตั้งหาก

“เสี่ยวอู่ เจ้าอย่าใจร้อนนักสิพวกเขาหาเรื่องเราก่อนก็ควรมาบอกข้าไม่ใช่เจ้าไปสู้อย่างนั้น เป็นอย่างไรเล่าอาจารย์ผ่านมาเห็นจึงลงโทษเจ้าทันทีทั้งๆที่ยังไม่ถามหาสาเหตุ”ถังซานว่าพลางช่วยเสี่ยวอู่เช็ดกำแพงที่ถูกลงโทษจากเหตุวิวาท

“แต่เจ้าพวกนั้นมาว่าเราก่อนนะ”เสี่ยวอู่พองแก้ม นางก้มๆเช็ดกำแพงมาจะครึ่งวันแล้วปวดตัวชะมัด

มู่หลันยืนมองชาวหอเจ็ดทั้งหลายคนก้มๆเงยๆเช็ดกำแพงห้องโถงใหญ่อยู่พลางเดินแจกจ่ายขนมนมเนย “เสี่ยวอู่เจ้าทำถูกแล้วล่ะ พวกนั้นมาว่าเจ้าเท่ากับพวกนั้นผิด”

“มู่หลันเจ้าอย่าสอนสิ่งผิดๆให้เสี่ยวอู่”ถังซานที่มองดูสองเด็กหญิงคุยกันถึงกับกุมขมับ เสี่ยวอู่เป็นเด็กใจร้อนและมู่หลันนั้นก็ไม่ต่างกันสองคนนี้ให้มาอยู่ด้วยกันโดยไม่มีใครคุมใครต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่

เสี่ยวอู่มองถังซานก่อนเชิดหน้าใส่ เทียบกับถังซานแล้วหลันเจี่ยน่าคบหากว่าตั้งเยอะ เชอะ

โอ๊ะ พูดถึงหลันเจี่ยแล้วพวกเจ้าอาจจะยังไม่รู้จักนาง ไม่เป็นไรๆ เดียวข้าเสี่ยวอู่จะแนะนำให้รู้จักเองนางคือคนสำคัญคนที่สองของข้า มู่หลัน นางนั้นมีอายุมากว่าข้าหนึ่งเดือนชื่นชอบของของแวววาวเช่นปิ่นปักผมของนางหลายๆอันที่ข้ามักจะได้เป็นของฝากเวลานางออกไปเที่ยวในเมือง มู่หลันนั้นเป็นคนที่ชอบให้ท้ายข้าเวลาก่อเรื่องและทะเลาะกับถังซานเสมอ หลายเหตุการ์ณวิวาทต้องมีข้าและมู่หลันอยู่ด้วยกันเสมอ

โอ้วไม่ทันไรมู่หลันก็เข้าไปคุยตัวต่อตัวกับถังซานเรื่องนี้แล้ว

และข้ายังรู้อีกว่ามู่หลันกับถังซานนั้นรู้จักกันมานานแล้วและทั้งสองคนนั้นสนิทกันเองมากกว่าข้าแต่ข้าก็ไม่เคยคิดน้อยใจเพราะสุดท้ายพวกเขาก็จะกลับมาคุยเล่นกับข้าเสมอ 

ถังซานนั้นเป็นผู้รับฟังที่ดีส่วนมู่หลันเป็นผู้ค่อยผสมโรง พวกเขาทำให้ข้ามีความสุขมากๆ

ผ่านมาจากวันที่พวกข้าสาบานเป็นครอบครัวเดียวกันมาแล้วห้าปี ตอนนี้ข้านั้นอยู่ปีที่หกอายุสิบสองปีแล้วมู่หลันและถังซานก็เช่นกัน ข้ารู้ตัวว่าตัวเองและมู่หลันเติบโตมาสวยมากๆยังไม่ต้องมายอข้าเพราะข้ารู้อยู่แล้ว 

มู่หลันนั้นมีบุรุษมารายล้อมนางมากมายทั้งยังมีผู้ปกครองของนักเรียนหลายคนที่มาทาบทามมู่หลันให้บุตรตัวเองแต่มู่หลันนั้นไม่ยอม คนที่อยู่ในเหตุการ์ณแบบนั้นอย่างข้านั้นถึงกับต้องถอนหายใจ ความงามของนางนั้นเป็นเหตุจริงๆ เสี่ยวอู่เหลือบตามองถังซานตลอดเวลาเกิดเรื่อง พี่ชายคนนั้นมีสีหน้าเรียบนิ่งแต่ตากลับมีประกายไฟและฉายแววไม่พอใจ 

พี่จะไม่พอใจอะไรกันะ

หลายครั้งต่อมา ข้าสังเหตุเวลาพี่อยู่กับหลันเจี่ยพวกเขาทั้งสองมักจะกุ๊กกิ๊กกันอยู่สองคนจนทำเอาข้าเหม็นเบื่อ หลันเจี่ยนั้นถือว่าเป็นคนเอาแต่ใจและขี้รำคาญพอสมควรเลยจนคนที่ไม่รู้จักนางอาจจะมีมองแรงใส่กันบ้างแต่ถังซานกลับเลือกที่จะเอาน้ำเย็นเข้าลูบเป็นคนเดียวเลยกระมั้งที่รับมู่หลันเวลานางไม่พอใจอะไรได้ และเขามักใส่ใจนางเป็นพิเศษจนแน่นอนเขาก็ใส่ใจข้าด้วยแต่กับหลันเจี่ยก็จะพิเศษกว่ามากๆ

และแล้ววันนี้ข้าก็ได้ตัดสินใจอะไรที่สำคัญออกไป

“พี่ ท่านชอบหลันเจี่ยหรอ”เสี่ยวอู่เท้าคางมองถังซานที่กำลังจดบางอย่างลงสมุดบันทึกของเขาอย่างพินิจพิจารณา

คนถูกถามนั้นชะงักเล็กน้อย ถังซานหันมองแม่คนดีอย่างมึนๆ 

“ชอบสิ เจ้าก็ชอบนางไม่ใส่หรอ”คนหน้ามึนก็ยังคงตอบมาแบบนั้นจนทำข้าขัดใจ โธ่เอ๊ย ทำไมถังซานถึงได้บื้อแบบนี้เนี้ย บางทีข้าก็งงๆกับพี่ชายคนนี้บ้างทีจะฉลาดก็ฉลาดจนน่าตกใจบทจะบื้อก็บื้อแบบกู่ไม่กลับ

“ไม่ใช่แบบนั้นสิ ชอบแบบคนรักนะ”ข้าร้องโวยวาย

“เอ๊ะ ก็..ชอบสิ”ถังซานพูดพร้อมใบหน้าแดงระเรื่อ

โอ๊ะ ข้าเดาถูกจริงๆด้วย

“งั้นท่านก็ไปบอกหลันเจี่ย”ข้าลุกขึ้นร้อมจูงมือถังซานให้ลุกขึ้นตาม

“ไม่เอาเสี่ยวอู่ อย่าไปบอกนาง”ถังซานรั้งน้องสาว

“ทำไมล่ะ”

“ข้า..ข้าถ้านางไม่ชอบข้า ข้ากลัวเราจะกลับมาเป็นเพื่อนและพี่น้องเหมือนเดิมไม่ได้นะสิ”ถังซานก้มหน้าลง ข้าในเวลานี้ไม่เคยเห็นพี่ชายไร้ความมั่นใจเช่นนี้มาก่อนเลย

“เสี่ยวอู่ สัญญากับข้าก่อนได้ไหมว่าเจ้าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและไม่บอกมู่หลัน รอให้ข้าแน่ใจก่อนว่านางก็ชอบข้ากลับก่อนข้าค่อยบอกกับนาง”ถังซานมองหน้าน้องสาวด้วยใบหน้าจริงจัง

“อื้อ สัญญาสิ”ข้าให้คำมั่น

ข้าสัญญากับพี่ว่าจะไม่ปากโป้งเอ่ยบอกเรื่องนี้กับหลันเจี่ยแต่พี่ก็ไม่ได้ห้ามให้ข้าสร้างสถาณการ์ณให้พวกท่านสองคนนี้นา

---

ค่ะท่านผู้ชมตอนนี้เป็นตอนพิเศษค่ะ ต้องขอขอบคุณที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้กันนะคะเราทัชใจมากๆจากนี้จะพยายามเขียนเรื่องนี้นะคะจะพยายามไม่เทด้วย ตอนนีี้คือเป็นมุมองของเสี่ยวอู่ค่ะถ้าบรรยายแปลกๆต้องขอโทษด้วยนะคะเราเคยลองเขียนมุมองแบบนี้ครั้งแรก ลาแล้วค่ะ

 ด้วยรักไรท์เตอร์ค่ะ

เจอคำผิดเดียวมาแก้ค่ะ