ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชีวิตหลังจากนั้น...
สบายดี ใช้ชีวิตแบบสดใสร่าเริง รั่วๆบ้าๆปัยวันๆ ช่างมันยังงัยซะเราก็มีเพื่อนๆอยู่ข้างๆตลอดเวลาอยู่แร้ว เราเป็นคนไม่ค่อยแคร์อะไรอยู่แร้วนี่ ดูไม่ออกหรอกว่าอกหักอยู่ แต่พอกลับบ้านสิ พอกลับมาอยู่คนเดียว เหนื่อยล้าจัง ม่ายมีกำลังจัย ม่ายมีอารมจะทัมอารัย ม่ายมี...เค้าคนนั้นอีกแร้ว
"ไม่อยากเจอหน้าคนรู้จัก ที่เข้ามาทักทาย มันก็อายที่ชั้นเป็นคนแพ้ ไม่อยากดูว่ายังเสียจัย ก็เรยทัมไม่แคร์ ไม่ต้องการเรยแม้ความห่วงใย แร้วพออยู่คนเดียวที่น้ำตามันไหล เพราะว่าปากกับใจที่ไม่ตรงกัน" จะหลอกเพื่อนๆว่าไม่เสียจัยเรยสักนิดหลอกได้หลอกไป แต่หลอกตัวเองไม่ได้จิงๆ พอคิดย้อนกลับปายเถิงช่วงเวลาที่ขีดความสุขอยู่สูงๆ แร้วร้องไห้ทุกที จำได้ทุกอย่างทุกคำทุกรายละเอียดเกี่ยวกับเทอ เกิดวันหนาย ชอบสีอะไร ไม่ชอบกินอะไร ชอบอะไรแร้วม่ายชอบอะไร เราจำได้หมด ไม่เคยคิดลืม มีแต่แกล้งทัมเป็นลืมเวลาเพื่อนๆถาม ทุกข้อความที่ส่งมา เถิงตอนนี้เราจะกลั้นจัยลบทิ้งปัยหมด แต่นัยสมองเรามันกลับจำอีกว่าตอนนั้นเทอห่วงใยเราแค่ไหน แคร์เราแค่ไหน นี่แระน๊า "มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินปัยปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องมากแค่ไหน ได้แต่ฝัน" อยากจะนอนๆๆ ทั้งวันเรยเพราะช่วงนอนคือไม่รู้เรื่องงัย แต่พอตื่นมาสิ อ่ะคิดอีกแร้วโอ้ยยยทรมานน้ำตาตกใน หรือมันจะเป็นแค่ช่วงนี้นะ ช่วงที่เรายังไม่คุ้ยเคย ยังไม่ชินกับการอยู่คนเดียว เพื่อนๆได้แต่บอกว่า แร้วเวลาจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น จิงหร๋อ!!! อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอ่ะ เรารู้นะว่ามันเป็นไปไม่ได้อ่ะ แต่เราก็อยากให้เค้าเข้ามาพูดคุยกับเราเหมือนเดิม ให้คิดว่าเพื่อนกันจะได้ไหม อย่าทัมเหมือนไม่รู้จักกันดิ เราทรมานนะ
"หากว่าชั้นนั้นคิดปัยเอง หากว่าชั้นทัมตัววุ่นวาย หากว่าชั้นทัมตัวยุ่งยากเกินปัยรบกวนเทอหน่อยแร้วกัน หากว่าเทอม่ายคิดอารัย หากว่าเทอม่ายเคยไหวหวั่น ไม่เป็นรัยถ้าเทอม่ายคิดตรงกัน ขอเพียงให้เทอเหนจัย *ไม่ได้ขอให้รัก...ไม่ใช่อย่างนั้น...แค่ได้เห็นว่าเป็นเพื่อนกัน...แค่อย่าทัมห่างเหิน...อย่าทัมเมินเฉย...แค่นั้นจะได้หรือเปล่า*"
นี่เราเรียกร้องไปไหมอ่ะ มันคงมากไปเนอะ ไม่เป็นรัย ไม่ได้ก็ไม่เป็นรัยจิงๆ เราเป็นคนที่เข้าจัยอะไรๆได้ง่ายๆอยู่แร้วอ่ะ สุดท้ายนะเราอยากจะขอโท่ดเทอคนนั้นที่เราอาจจะทัมหั้ยเทอรู้สึกไม่ดี ขอโท่ดที่เคยทัมหั้ยต้องลำบากจัย อยากหั้ยรู้ว่าเราเสียจัย จิงๆ แร้วเราก็ขอโท่ด จากจัย จากจัย จิงๆ
แร้ววันนึงเราหวังว่าความเจ็บปวดจะกลายเป็นความทรงจำอันแสนสุข อย่างน้อยๆเราก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากความรัก ความเจ็บในครั้งนี้ เพราะเราคิดเสมอ ว่า "อย่าคบครัยเพียงเพราะแค่ว่าเราเหงา จงใช้ความรู้สึกจิงๆที่มีอยู่ตัดสินจัยว่าจะเลือกครัย" แต่ในกรณีเรา มันก็ใช่อยู่เพราะเราจะไม่คบเพียงแค่ว่าเพราะเหงา แต่ที่ไม่ใช่คือเราไม่ได้ใช่ความรู้สึกจิงๆในการตัดสินจัยที่จะทัมอารัย นี่คือความผิดพลาดจิงๆ ที่เราจะไม่มีวันลืมเรย "จะไม่ลืมทุกสิ่ง จะไม่ลืมทุกอย่าง จะไม่ลืมสิ่งดีๆที่เคยเกิดขึ้น แระเราจะไม่มีวันลืม...เค้าคนนั้นตราบที่ยังมีลมหายจัยอยู่..."
"ไม่อยากเจอหน้าคนรู้จัก ที่เข้ามาทักทาย มันก็อายที่ชั้นเป็นคนแพ้ ไม่อยากดูว่ายังเสียจัย ก็เรยทัมไม่แคร์ ไม่ต้องการเรยแม้ความห่วงใย แร้วพออยู่คนเดียวที่น้ำตามันไหล เพราะว่าปากกับใจที่ไม่ตรงกัน" จะหลอกเพื่อนๆว่าไม่เสียจัยเรยสักนิดหลอกได้หลอกไป แต่หลอกตัวเองไม่ได้จิงๆ พอคิดย้อนกลับปายเถิงช่วงเวลาที่ขีดความสุขอยู่สูงๆ แร้วร้องไห้ทุกที จำได้ทุกอย่างทุกคำทุกรายละเอียดเกี่ยวกับเทอ เกิดวันหนาย ชอบสีอะไร ไม่ชอบกินอะไร ชอบอะไรแร้วม่ายชอบอะไร เราจำได้หมด ไม่เคยคิดลืม มีแต่แกล้งทัมเป็นลืมเวลาเพื่อนๆถาม ทุกข้อความที่ส่งมา เถิงตอนนี้เราจะกลั้นจัยลบทิ้งปัยหมด แต่นัยสมองเรามันกลับจำอีกว่าตอนนั้นเทอห่วงใยเราแค่ไหน แคร์เราแค่ไหน นี่แระน๊า "มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินปัยปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องมากแค่ไหน ได้แต่ฝัน" อยากจะนอนๆๆ ทั้งวันเรยเพราะช่วงนอนคือไม่รู้เรื่องงัย แต่พอตื่นมาสิ อ่ะคิดอีกแร้วโอ้ยยยทรมานน้ำตาตกใน หรือมันจะเป็นแค่ช่วงนี้นะ ช่วงที่เรายังไม่คุ้ยเคย ยังไม่ชินกับการอยู่คนเดียว เพื่อนๆได้แต่บอกว่า แร้วเวลาจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น จิงหร๋อ!!! อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอ่ะ เรารู้นะว่ามันเป็นไปไม่ได้อ่ะ แต่เราก็อยากให้เค้าเข้ามาพูดคุยกับเราเหมือนเดิม ให้คิดว่าเพื่อนกันจะได้ไหม อย่าทัมเหมือนไม่รู้จักกันดิ เราทรมานนะ
"หากว่าชั้นนั้นคิดปัยเอง หากว่าชั้นทัมตัววุ่นวาย หากว่าชั้นทัมตัวยุ่งยากเกินปัยรบกวนเทอหน่อยแร้วกัน หากว่าเทอม่ายคิดอารัย หากว่าเทอม่ายเคยไหวหวั่น ไม่เป็นรัยถ้าเทอม่ายคิดตรงกัน ขอเพียงให้เทอเหนจัย *ไม่ได้ขอให้รัก...ไม่ใช่อย่างนั้น...แค่ได้เห็นว่าเป็นเพื่อนกัน...แค่อย่าทัมห่างเหิน...อย่าทัมเมินเฉย...แค่นั้นจะได้หรือเปล่า*"
นี่เราเรียกร้องไปไหมอ่ะ มันคงมากไปเนอะ ไม่เป็นรัย ไม่ได้ก็ไม่เป็นรัยจิงๆ เราเป็นคนที่เข้าจัยอะไรๆได้ง่ายๆอยู่แร้วอ่ะ สุดท้ายนะเราอยากจะขอโท่ดเทอคนนั้นที่เราอาจจะทัมหั้ยเทอรู้สึกไม่ดี ขอโท่ดที่เคยทัมหั้ยต้องลำบากจัย อยากหั้ยรู้ว่าเราเสียจัย จิงๆ แร้วเราก็ขอโท่ด จากจัย จากจัย จิงๆ
แร้ววันนึงเราหวังว่าความเจ็บปวดจะกลายเป็นความทรงจำอันแสนสุข อย่างน้อยๆเราก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากความรัก ความเจ็บในครั้งนี้ เพราะเราคิดเสมอ ว่า "อย่าคบครัยเพียงเพราะแค่ว่าเราเหงา จงใช้ความรู้สึกจิงๆที่มีอยู่ตัดสินจัยว่าจะเลือกครัย" แต่ในกรณีเรา มันก็ใช่อยู่เพราะเราจะไม่คบเพียงแค่ว่าเพราะเหงา แต่ที่ไม่ใช่คือเราไม่ได้ใช่ความรู้สึกจิงๆในการตัดสินจัยที่จะทัมอารัย นี่คือความผิดพลาดจิงๆ ที่เราจะไม่มีวันลืมเรย "จะไม่ลืมทุกสิ่ง จะไม่ลืมทุกอย่าง จะไม่ลืมสิ่งดีๆที่เคยเกิดขึ้น แระเราจะไม่มีวันลืม...เค้าคนนั้นตราบที่ยังมีลมหายจัยอยู่..."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น