คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Morning Dear | Unknown/Harry (??HP)
title: morning dear
pairing: unknown/harry potter
rate: pg
note: แฮร่ ฟิคลั่นค่ะ ไม่ถึง 1000 คำ ลั่นแบบไม่กำหนดคู่ด้วยซ้ำ สามารถคิดว่าเป็นแฮร์รี่คู่กับใครก็ได้เลยนะคะ จริงๆ เอามาคั่นฟิคอีกสองเรื่องสองคู่ที่ยังแต่งไม่เสร็จซะทีด้วย5555
หนึ่งในสิ่งที่แฮร์รี่ชื่นชอบที่จะทำมันทุกครั้งที่ลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าที่ไม่มีใครสักคนตื่น คือการจ้องมองคนรักที่ตนนอนสวมกอดอยู่บนกาย
แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ แม้แต่เจ้าตัวที่ถูกเขาจาบจ้วงยามหลับ
แฮร์รี่ตื่นขึ้นมาสะลึมสะลือแต่ก็ยังยันกายขึ้นเท้าคางกับอกอีกฝ่ายเพื่อที่จะได้มองเห็นภาพแสนสวยงามตรงหน้า ไม่ว่าความจริงแล้วมันจะสวยงามหรือไม่ ดวงตามรกตเลื่อนไปตามเอกลักษณ์ต่างๆ บนใบหน้านั้น สันกราม ริมฝีปากที่เผยอออกเพื่อหายใจ ดวงตาที่ยังคงปิดสนิทมีขนตาแพตกแต่งเสริมความงามให้แก่ภาพตรงหน้า
มือเลื่อนขึ้นสัมผัสกับเส้นผมที่ยุ่งไม่เป็นทรงเล่นอย่างแผ่วเบา ไม่อยากที่จะรบกวนชายตรงหน้า อยากให้ภาพนี้อยู่ไปตลอด
" หึ "
แต่อย่าไปบอกเชียว ไม่งั้นคงมีคนน้อยใจเป็นแน่
เขาเริ่มที่จะไล่ไปตามกาย แก้มแนบกับแขนที่ถูกนำมารองไว้ เขายังไม่ตื่นดีนักแต่หากไม่ยอมตื่นในเวลานี้คงไม่มีโอกาสได้เห็นภาพที่สวยงาม
" อืม... "
หาวออกมาพร้อมดวงตาที่พริมลงอย่างช้าๆ และเผยรอยยิ้มบางๆ ออกมาอย่างสบายใจ รู้สึกเหมือนจะถูกมือนั้นกระชับกอดที่เอว จึงแอบลืมตาขึ้นเล็กน้อยก็รับรู้ว่าคนตรงหน้ายังหลับอยู่สติ ยื่งรู้สึกเอ็นดูจนอดไม่ได้ที่จะขยับตัวขึ้นจุมพิตเบาๆ ที่สันกราม
" อรุณสวัสดิ์ครับ "
และแฮร์รี่ก็เริ่มหลับตาลงอีกครั้ง เขามักที่จะเข้าห้วงนิทราสองครั้งเสมอ
แฮร์รี่ถือเครื่องดื่มอุ่นสองแก้วตรงไปยังโต๊ะรับประทานอาหารด้วยชุดนอนชุดเดิม และวางแก้วนึงลงตรงหน้าของคนรีก เมื่อได้รับคำขอบคุณจึงกลับไปนั่งยังที่ของตนเอง
" เป็นอะไรหรือเปล่า? "
เห็นอีกฝ่ายท่าทางไม่ดีจึงเอ่ยถาม อีกฝ่ายเพียงพริมตาส่ายหน้าแล้วยกเครื่องดื่มขึ้นดื่ม
" เปล่า "
" ดูก็รู้ว่าเป็น "
เขาเห็นอีกฝ่ายลอบถอนหายใจ ทำทีลังเลใจว่าจะพูดดีหรือไม่ เห็นแบบนั้นก็เท้าคางรอคำตอบจากคนตรงหน้า
" ช่วงนี้รู้สึกแปลกๆ ตอนนอน "
แฮร์รี่เลิกคิ้วทันทีที่ได้ยิน รู้สึกเหมือนตัวเองจะเก็บสีหน้าไม่มิดจึงยกเครื่องดื่มที่ตัวเองนำมาขึ้น
" ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร แต่รู้สึกเหมือนโดนมองยังไงไม่รู้ "
เกือบสำลักน้ำ โชคดีที่ควบคุมตัวเองไว้ได้ทัน ไม่งั้นก่อนโดนจับได้คงเป็นโดนน้ำลวกก่อน
" แล้วคิดว่ามันคืออะไรล่ะ "
" บางทีอาจจะเป็นผู้คุมวิญญาณมาตรวจตราแถวนี้ "
เขาเอ่ยกลบเกลื่อนหยอกล้อคนตรงหน้าที่ยังแสดงความจริงจังอยู่ และไม่ฮากับมุกของเขาเลย
" แฮร์รี่ "
ต้องยักไหล่ขึ้นค้างยอมแพ้ มือวางแก้วลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง
" ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย "
อีกฝ่ายเงียบไปแต่ท่าทางเหมือนจะยังไม่เชื่อสนิทใจ คงกำลังพยายามคิดแบบนั้นอยู่ เขาก็แอบหัวเราะเล็กๆ กับท่าทางน่าเอ็นดูนั้น
" หัวเราะอะไร? "
" อ๋อ ขอบปากนายมีฟองนมติดอยู่น่ะ "
ยิ่งเรียกเสียงหัวเราะ เมื่อคนตรงหน้าลนลานรีบเช็ดคาบที่เขาบอกออกทันที
เช่นทุกคืนที่แฮร์รี่จะลืมตาตื่นขึ้นมายามเช้ามืดที่ยังคงมีเพียงบรรยากาศเย็นๆ และเสียงนกร้องแผ่วก้องมาจากด้านนอก เขาหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอเฝ้าดูงานศิลปะตรงหน้าอย่างตั้งใจ
" ...แฮร์รี่ "
เสียงแหบพร่าถูกส่งออกมาเล่นทำเขาตัวแข็งทื่อ รีบหลับตาปี้ทันที
" ไม่ต้องมาแกล้งหลับเลย "
แต่ก็ไม่ทัน คนต้นเหตุค่อยๆ ลืมตาขึ้นพร้อมใบหน้าแหยก็พบกับคนตรงหน้าที่ตื่นขึ้นเต็มตาแล้ว
" นายนี่เอง "
" ผู้คุมวิญญาณ "
อีกฝ่ายยกรอยยิ้มขึ้นมุมปาก พลางยกมือขึ้นลูบเส้นผมของเขา
" ขอล่ะ ถึงฉันจะพูดเองก็เถอะ แต่อย่าเรียกฉันแบบนั้น "
ในตอนนี้กลับกลายเป็นแฮร์รี่เสียเองที่ใบหน้าบึ้งตึง และเป็นคนที่ถูกนอนทับหัวเราะชอบใจ และพิงศรีษะลงบนอกนั้นเพื่อหลบหนีสีหน้าหยอกเย้าตรงหน้า
" อรุณสวัสดิ์แฮร์รี่ "
เสียงนุ่มทุ้มกระซิบข้างหูให้รู้สึกจั๊กจี๊เล่น เจ้าของชื่อกอดร่างด้านใต้แน่นระบายความเขินอายที่ปะทุขึ้น
" อรุณสวัสดิ์ครับ "
แทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีเมื่ออีกฝ่ายได้รับรู้ถึงความจริง
แต่อย่างน้อยความลับของเขาก็ยังคงเป็นความลับ ที่เขาเองก็ไม่คิดจะบอกว่าเขาชอบภาพยามที่อีกฝ่ายหลับแค่ไหน
ความคิดเห็น