ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 4 | The truth
และหลัาผ่านปาานรอป้าแไปแล้ว เธอับนายหิ็้อเินุมมือลับหอนอน
"ันะส่หมายหานายท่าน.." เธอโอรว ลืมมือัวเอแผ่วเบาไปามร่อรอยำว่า 'ันะไม่พูโห'
แฮร์รี่ลูบมือัวเอาม "อย่าเลยนาิ- อีเลีย ัรยัไม่อยาให้ฮอวอส์ลายเป็นเศษหินหรอนะ" เาหัวเราะแผ่วเบาแ่ส่เสียี้ในลำอ
"นายหิะ.." เธอพู ิอยู่ว่าะเล่าเรื่อวามฝันให้ฟัูหรือไม่ เธอสับสนแ่็ัสินใับทสนทนา "ไม่มีอะไรหรอ่ะ ันลืมอน่ะ่ะ" อีเลียเห็นเ็ายผู้รอีวิเลิิ้ว แ่็ไม่ไ้ถามอะไรมา เายัไหล่และเิน่อไป
อีเลียวิ่ไปามระเบียที่เยเห็นในวามฝัน มอไปที่ประูสีำลิบทอสลัลายที่ในฝันเธอไม่ไ้ั้ใูมานั เธอพยายามะเปิประูเ้าไป แ่เปิไม่ออ วาเหลือบไปเห็นถ้อยำสลัภาษาละินที่เธออ่านไม่ออ
'นี่มันอะไรวะ็อริ?' เธอในวามทรำพู
"ันะส่หมายหานายท่าน.." เธอโอรว ลืมมือัวเอแผ่วเบาไปามร่อรอยำว่า 'ันะไม่พูโห'
แฮร์รี่ลูบมือัวเอาม "อย่าเลยนาิ- อีเลีย ัรยัไม่อยาให้ฮอวอส์ลายเป็นเศษหินหรอนะ" เาหัวเราะแผ่วเบาแ่ส่เสียี้ในลำอ
"นายหิะ.." เธอพู ิอยู่ว่าะเล่าเรื่อวามฝันให้ฟัูหรือไม่ เธอสับสนแ่็ัสินใับทสนทนา "ไม่มีอะไรหรอ่ะ ันลืมอน่ะ่ะ" อีเลียเห็นเ็ายผู้รอีวิเลิิ้ว แ่็ไม่ไ้ถามอะไรมา เายัไหล่และเิน่อไป
อีเลียวิ่ไปามระเบียที่เยเห็นในวามฝัน มอไปที่ประูสีำลิบทอสลัลายที่ในฝันเธอไม่ไ้ั้ใูมานั เธอพยายามะเปิประูเ้าไป แ่เปิไม่ออ วาเหลือบไปเห็นถ้อยำสลัภาษาละินที่เธออ่านไม่ออ
'นี่มันอะไรวะ็อริ?' เธอในวามทรำพู
'ประู' ายที่ถูเรียว่า็อริอบ ยัิ้ว
'ล้อเล่นน่ะ'เาหัวเราะเบาๆเล็น้อยเมื่อเห็นหน้าเธอมวิ้วแน่น '่วนี้พววาราบัสเร่มะุามึ้นมาทาเหนืออสอแลน์แล้ว'เาพู 'เผื่อเหุุเินน่ะ'
อะไรันวะ? เธอเลื่อนมือไปามภาษาละินที่อบประูเรื่อยๆ สัพั ประูึเปิออเอโยอัโนมัินเธอสะุ้เฮือ มือผละออาประู
มอไป้าในมีรายละเอียเหมือนในวามฝันไม่ผิเพี้ยน มอไปยัศิลารหน้า
มันไม่ใ่สีาวนวลเหมือนในฝัน มันส่อแสวูบวาบหลาสีเป็นประาย มืออเธอเอื้อมไปเอทั้ๆที่ไม่้อาร นปลายนิ้วสัมผัสับแท่นศิลา
วูบ!
เฮือ! หัวเธอเหมือนถูลน้วยไฟและะแออเป็นเสี่ยๆ เธอส่เสียรวราในลำอและเอามือทั้สอ้าุมหัวแน่น เ่าทั้สอทรุลไปับพื้นพรม เธอส่เสียรีร้อทรมาเหมือนโนำสาปรีแท ภาพยัไหลเ้ามาในหัวเรื่อยๆ
'พวแือวามหวัอระูลสลิธีรินอันยิ่ให่!'
'้า็อริ นรนั้นโรวีน่าและเฮล้า'
'าวัลาฮาร์! เ้าสอนปรุยาสลับับน้อเ้าเถิ!"
'าวัลาฮาร์! พาพวศิษย์หนีไป! ้าับ็อริะ้านรนี้ไว้ให้!'
'พววาราบัส!'
เวลาไม่ี่นาทีนานนับสิบปี วามทรำั้แ่เิถูยัเ้าสู่สมอ เธอหายใหอบแน่น มือทีุ่มหัวไว้เริ่มลายออเมื่อหมอาารทรมา เธอิสับสนในนเอ เพราะวามทรำที่ไ้มาไม่รบถ้วน
อนนี้้าเป็นใร? าวัลาฮาร์ สลิธีริน?หรือแ่นาินี ูาอัลเบเนีย?
าวัลาฮาร์ไม่ไ้โ่พอที่ะเรียบเรียไม่ไ้าวามทรำที่มี หลัาสรามับพววาราบัสาทาเหนือ น้อายอเธอถู่า เธอเม้มปาแน่นเมื่อิถึภาพร่ามอเลือ เธอไม่สามารถทราบไ้ว่าใรลบวามทรำเธอหรือสาปเธอให้เป็นูเพราะวามทรำไม่สมบูร์ ำ้อรอให้ฟื้นทั้หม่อน
เธอระพิบาถี่ๆมอภาพในห้อ ศิลาลายเป็นสีาวนวล ผนัไม่ว่าเปล่าอี่อไป ทั้สี่้านมีรูปภาพอสี่ผู้่อั้ ทั้หมยิ้มให้เธอ เธอหันไปมอที่รูปภาพอัลลาาร์ สลิธีริน ้าน้าอเามีผู้หิหน้าาาม มือแะบ่าเาไว้ นั่นือเธอ เธอเอามือลูบไปามรอบรูปภาพอย่าโหยหา เธอยิ้มบาๆให้ภาพ่อนะหายัวออาฮอวอส์
เธอ้อไปหาลอร์โวลเอมอร์
วูบ!
เธอยืนอย่าพอิบพอีลที่ลาห้อทำานอลอร์มื วามอเห็นสายาพินิพิาราอนรหน้าและล่าวทัทาย้วยเสียเย็นยะเยือ
"สวัสียามเย็น ลอร์โวลเอมอร์"
Voldemort POV
เมื่อสัรู่ เาำลัรวเ็แผนานอผู้เสพวามายเี่ยวับารวาแผนยึรอโลเวทย์มนร์ สัพั เาไ้ยินเสียลมพัวูบในห้อเา ระาษเริ่มสั่นปลิว สัพีึนิ่สบเหมือนเิม เาหันไปมอนรหน้าที่โผล่มาอย่าพินิพิารา
นาินี
นาินีหายัวไ้อย่าไรเา็ไม่ทราบไ้ เาไม่เยสอน และถึะสอน นาินีไม่สามารถทำไ้ภายในไม่ี่เือน ไม่รวมถึวามสามารถในารหายัวไร้เสียที่แม้แ่เายัยาที่ำทำ
นรหน้าอเานั้นยืนหลัร ใบหน้าเย็นาไร้วามรู้สึ วาแ็ร้าวเย็นยะเยือมอมาที่เา มือทั้สอุมไว้หลวมๆไพล่หลัแบบเลือบริสุทธิ์ที่ถูฝึสอนมาี
เามอนรหน้าที่ยืนนิ่อย่าพิารา มือเลื่อนไปุมไม้ายสิทธิ์ในระเป๋าาเแน่น นระทั้สรีเพศเป็นฝ่ายพู่อน
"สวัสียามเย็น ลอร์โวลเอมอร์"
"ุเป็นใร"เาถาม "ุไม่ใ่นาินี"
"แมา็วรั้โ๊ะน้ำาหน่อย ริไหม?"เธอพูอย่าบัน มืออเธอสะบัและทำให้โ๊ะทำานอเาถูเลื่อนไปิิผนั
นในร่านาินีไม่ไ้แผ่รัสีอาามา เธอทรุนั่ลบนโฟาสีำที่เธอเพิ่เสึ้นมา รินน้ำาลแ้ว้วยเวทย์มนร์ เาหรี่าลแ่็ยอมนั่
"ทั้ใ่และไม่ใ่" เธออบพลาิบา เามวิ้ว
"เอาล่ะ" ท่าทาผ่อนลายอเธอไม่ไ้ทำให้เาลวามระแวล "นานมาแล้ว ัลลาาร์ สลิธีริน.. บรรพบุรุษอุ--"
"ันไม่เห็นว่ามันเี่ยวับที่ันถามรไหน"
เธอไม่สนใและพู่อ
"ุไม่รู้ว่าเามี..พี่สาว" เธอพูยิ้มๆ
"หมายวามว่าอย่าไร? เาไม่มี" โวลเอมอร์พูเสียเย็นา
"ุนี่ไม่ใ่ผู้ฟัที่ีเลย" ฝ่ายหิถอนหายใ "าวัลาฮาร์ สลิธีริน ไม่มีใรเยบันทึเี่ยวับเธอ"
"หลัสรามารโมีฮอวอส์อพววาราบัส.. ผู้วิเศษั่วร้ายาทาเหนือ เธอหายไป"เธอิบา่อ
"เธอถูลบวามทรำและถูสาปให้อยู่ในร่าอนิเมัส.. ู" เธอวาถ้วยน้ำาล "เธอหลมาอยู่ในป่า ไ้พบเอลอร์มื เาประทานื่อใหม่ให้เธอ..นาินี" โวลเอมอร์ำลัใ้สมอ เรื่อทุอย่ามันลัวอย่าบอไม่ถู
"แ่เมื่อไม่นานมานี้ ารไปฮอวอส์่วยระุ้นวามทรำอเธอ.."
"หมายวามว่า.." เาพู พยายามไม่อ้าปา้า
"สวัสีทายาทอน้อาย้า"
โวลเอมอร์สับสน ใหนึ่ิว่าเาไม่วรเื่อ อีใหนึ่บอว่ามันือวามริ เาัวสินใถามออไป้วยเสียแหบพร่า "พิสูน์สิ"
เธอถอนหายใและโบไม้ายสิทธิ์ใส่ัวเอ ัวเธอเรือแสสีฟ้าและละออฟ้าึ้นไปรวมันเป็นิ่อบนหัวอเธอ ..าถาระบุัวน
อีเลีย วีน (ื่อใหม่)
นาินี
าวัลาฮาร์ มเยุน ฟีโอนาัส เีล สลิธีริน
เาเผลออ้าปา้า มือร่ายาถาใส่นรหร้า้ำอีรอบเพื่อให้แน่ใว่านรหน้าไม่ไ้บิเบือนผลาถา าเในเมอร์ลินเถอะ!เามีสัว์เลี้ยเป็นพี่สาวอัลลาาร์ สลิธีริน!
Savalsahar (Nagini) POV
เหมือนนรหน้าะ็อ้าไปแล้วแฮะ.. เธอยัไหล่ไม่สนใ และลุึ้นยืน
"เอาล่ะ ัน้อลับไปฮอวอส์่อนมันะึไปว่านี้.. รารีสวัสิ์าร์ลอร์" เธอล่าวและหายัวลับฮอวอส์ ทิ้นหน้าเหวอไว้ที่ห้อทำาน
เธอหายัวลับมาที่ห้ออัวเอ เธอแร์ห้อร่วมับทายาทพาร์ินสัน ทายาทรีนราส และทายาทเลือบริสุทธิ์อีสอน
เธอำลัิถึารามหาวามทรำส่วนที่เหลือ
——
หลัาไปูทีเอร์ fantastic แล้วรู้ว่าน้อเป็นผู้หิเอเียที่เป็นเมเลิัส.. เรา็แบบ รีร้อในใ พล็อทีู่วาไว้ล่ะ555
อย้ำว่า เรื่อนี้ไม่โยับลอว์เียาแฟนทาสทิ่ะ มีเนื้อเรื่อเป็นอน้อเอ น้อไม่ใ่เมเลิัส่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น