เจ้าแม่ที่รัก

ลำดับตอนที่ #7 : [ตอนจบ] ในยามนิทราของเธอ

          กระผมก็ไม่แน่ใจว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ตอนนี้คนในโรงพยาบาลเยอะจังเลย กระผมลอยไปมาทั่วทางเดิน มีบางอย่างกำลังเรียกให้กระผมมุ่งตรงไปยังห้องของคนไข้รายหนึ่งในโรงพนาบาล ในห้องแห่งนี้มีญาติผู้ใหญ่เต็มไปหมดแต่ละคนต่างจับจ้องไปที่ทารกน้อย

“โตไวๆนะ สวยๆให้เหมือนแม่ล่ะ“

“เก่งๆด้วยนะ 555“ญาติผู้ใหญ่อวยพรหลานสาวบ้าง เอาเงินมาให้บ้าง เอาสายรัดข้อมือน้อยๆมามัดมือหลานบ้าง กระผมลอยไปดูใกล้ๆ ความน่ารักของเด็กๆนี่มันสุดยอดไปเลยนะ -//^//-  ทารกน้อยเอื้อมมือเล็กๆของเธอมาจับนิ้วของกระผม  !!!  อึก! เพิ่งจะได้เคยสัมผัสพลังนี้เป็นครั้งแรก เคยเห็นแต่ในหนังที่ว่าเมื่อนางฟ้ามาจับตัวเด็กทารกแล้วจะตกหลุมรักเข้าเพราะพวกเขาเห็นภาพนิมิตและสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาได้ งั้นนี่ก็คือการตกหลุมรักสินะ เด็กคนนี้มีความคล้ายคลึงกับเจ้าแม่มาก แต่ที่กระผมตกหลุมรักไม่ใช่เพราะความคล้ายนี้ นี่มาจากความจริงใจของกระผมเองมากกว่า

“เด็กคนนี้ ข้าจะดูแลเป็นอย่างดีเลย“

“ฮะๆ บ๊ายบาย“เด็กน้อยเติบโตขึ้นในครอบครัวที่อบอุ่น เธอยกมือสบัดไปมาให้ ขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่ในรถ

“หืม? บ๊ายบายใครลูก“ผู้เป็นแม่ถาม

“บ๊ายบายพี่“

“? พี่ไหน“เด็กน้อยชี้นิ้วไปบนฟ้า

“พี่อยู่บนฟ้า มีปีกด้วย“เธอยิ้มหวานให้คุณแม่ ทั้งๆที่ที่เธอชี้ไปเป็ยเพีบงท้องฟ้าเปิดไร้ซึ่งเมฆและนกน้อย ตอนนี้เธอเป็นพี่คนแล้ว น้องสาวของเธอเกิดหลังจากเธอ 2 ปี เธอมีความสุขมาก

“วาดใครอยู่น่ะ“เพื่อนหญิงของเธอถาม

“ไม่รู้สิ แต่น่ารักดีนะ“เด็กน้อยนั่งวาดรูปอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนที่โรงเรียนประถมของเธอ

“....ไม่เห็นมีใครเลยนี่นา“

“ฮิๆ เขาซ่อนเธออยู่น่ะ เขาขี้อายจะตาย“

“งั้นหรอ?   งั้นไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้“

“จ้า“เด็กน้อยชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก ถึงผลงานของเธอจะไม่ค่อยสวยในสายตาใครๆ แต่เธอก็วาดออกมาได้ดี เธอมักจะได้ไปแข่งวาดรูปกับทางโรงเรียนอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยมีคนรู้จักมากนัก เพราะความสามารถที่โดดเด่นทางวิขาการต่างๆทำให้เด็กคนอื่นๆเป็นที่รู้จักมากกว่าเธอ

           เด็กหญิงเปิดหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่านอย่างตั้งใจ ในหนังสือเล่มนั้นมีวิธีการทำนายจากการ์ด “คำภีเมอร์ลิน“ ในหนังสือเล่มนั้นไม่ได้บอกวิธีทำนายไพ่เหมือนหนังสือเล่มอื่นๆ เพียงแค่บอกตำแหน่งตามความหมายของไพ่เพียงเท่านั้น ส่วนการแปลความหมายของไพ่ขึ้นอยู่กับผู้ทำนาย เด็กน้อยฝึกทำนายและหาความน่าจะเป็นจากไพ่

“ห้ามดูดวงให้ตนเอง งั้นหรอ? ไหนลองดูซิ“เด็กน้อยเริ่มสับไพ่ตามเลขอายุของตัวเอง เปิดไพ่ขึ้นตามสูตรที่เธอคิด เธอเริ่มอ่านไพ่ทีละใบ ทีละใบ

“อันตราย ส่วนเกิน โดดเดี่ยว อันตราย อันตราย...ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ“เด็กสาวกลุ้มคิด เธอพยายามจะอ่านไพ่อีกครั้ง แต่ก็ต้องชะงักไว้

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าทายให้ตัวเองน่ะ“เด็กชายอายุรุ่นราวคลาวเดียวกับเธอจับมือที่กำลังสับไพ่ไว้ ทั้ง 2 มองหน้ากัน นายเป็นใครน่ะ เด็กสาวคิดในใจ ฉันคือผู้ดูแลของเธอไงล่ะ เด็กชายตอบกลับทางกระแสจิต เจ๋งไปเลย เด็กสาวยิ้มให้เด็กชาย ดังนั้นอย่าจับไพ่นั่นต่อเลยนะ เด็กชายค่อยๆลดมือของเด็กสาวลง และเข้ามาหอมหน้าผากของเด็กสาว

         เด็กสาวเลี่ยนระดับชั้นการศึกษา ตอนนี้เธอเข้าเรียนในระดับที่สูงกว่านั้น เธอยังคงลังเลที่จะหยิบไพ่นั่นขึ้นมา

“เธอไม่จำเป็นต้องใช้มันตอนนี้หรอก“

“แน่ใจนะ“

“ไม่เชื่อใจฉันหรอ“ ทั้ง 2 เติบโตขึ้นมาพร้อมๆกัน ไม่ว่าทุกสุขแค่ไหน เด็กชายก็จะคอยช่วยเหลือเธอเสมอ

“เธอคุยกับใครน่ะ“เด็กชายถามเด็กสาวที่ก้มกดมือถือไม่หยุด

“จุ๊ๆ ไม่บอก“

“ไม่ได้นะ เธอคบกับคนนั้นไม่ได้นะ เขาจะทำให้เธอเจ็บ“

“เจ็บที่ไหนล่ะ เขาเป็นคนที่คุยสนุกนะ“เด็กชายไม่อยากให้ความสุขของเธอตอนนี้หายไป

“งั้นก็ตามใจเถอะ ฉันไม่ห้ามแล้วก็ได้“เด็กชายหายไปหลังจากนั้น เด็กสาวไม่ได้ฟังคำเตือนจากเด็กชาย และในตอนสุดท้ายเธอก็อกหัก

“สวัสดีไม่ได้เจอกันนานเลยนะ“เด็กชายเปลี่ยนไปเป็นนาย พวกเขานั่งคุยกันบนอะไรสักอย่างที่เลือนลาน เด็กสาวเปลี่ยนเป็นนางสาว ตอนนี้เธอได้ลืมเด็กชายไปหมดแล้ว 

“นายเป็นใคร“นายคนนั้นก็ยิ้มให้แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ

“มีอะไรอยู่ในใจใช่รึเปล่า บอกฉันได้เลยนะ“ยิ้มอ่อนๆนั้นทำหญิงสาวเริ่มคุ้นหน้า แต่ด้วยเหตุบางอย่างทำให้เธอไว้ใจนายคนนั้น

“เหมือนนายอ่านใจฉันได้เลยนะ ที่จะขอบ่นมีอยู่ว่า......“ทุกๆคืนหญิงสาวจะฝันเห็นนายคนนี้ในแต่ละช่วงอายุ เด็กชายเมื่อตอนนั้นจะปรากฏมาในฝันของเธอในร่างของชายใดสักคน เมื่อหญิงสาวต้องการพบเขาเพียงแค่หาเขาให้เจอและเรียกชื่อ...

“เส็ง   นายใช่ไหม“หญิงสาวโผลเข้าไปกอดชายที่ไม่รู้จักหน้า

“หาฉันเจอได้ยังไง“ชายที่ไม่คุ้นหน้าก็กลายเป็นนายเมื่อตอนนั้น

“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ นายออกจะน่ารักซะขนาดนี้“ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ถึงแม้จะไม่ได้คุยกันในฝัน เธอก็มักจะหาฉันเจอเสมอไม่ว่าฉันจะไปอยู่ในร่างของใครก็ตาม

“...พี่คนนั้นเป็นพี่เทคเราล่ะ“ เพื่อนสนิทคนใหม่ของหญิงสาวชี้ให้ดูรุ่นพี่คนหนึ่งที่กำลังเล่นบาสอยู่  ณ ตอนนี้เธอขึ้นมาในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายมาใหม่ๆ

“!? คนนั้นมัน...“คนที่ฉันเห็นในฝันเมื่อวานนี่ 

ใช่แล้วคนที่ฉันพาเธอไปดูคนนั้นไงล่ะ 

คนที่แผ่นหลังใหญ่ๆคนนั้นน่ะหรอ   

ใช่แล้วคนนั้นแหละรู้จักกันไว้นะ จะเป็นแฟนกัน...ฉันก็ไม่งอนเธอหรอกนะ...จริงๆนะ

.     ...เส็ง...นายนี่มันคนดีจริงๆ.  

 ฉันให้เธอคบแค่รุ่นพี่คนนี้เท่านั้นนะ...ถ้าเธอชอบคนอื่นฉันไม่รู้เรื่องด้วยแล้ว.  

ฮือเส็งฉันรักแกว่ะ..ฮือ.   

 โอ๋ๆไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้..มาๆกอดกันหน่อย....สู้ๆนะเธอต้องทำได้.  

 แหมๆระดับแม่หมอ(ฝึกหัด)ซะอย่างฉันต้องทำได้น่า

ความสุขของกระผมคือการทำให้อีกฝ่ายมีความสุข ถึงแม้กระผมอาจจะเป็นได้แค่เหมือนกับฝาแฝดสุดที่รักของเธอก็ตาม. ไม่ว่ายังไงกระผมก็จะอยู่ข้างเธอเสมอ.  แล้วเจอกัน.....ในยามนิทราของเธอนะ

[ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะขอรับ รักคนอ่านทุกๆคนเลย

ขอให้......ขอให้......ขอให้.....{จงเติมคำในช่องว่างตามประสงค์ของท่าน และขอให้คำขอของท่านนเป็นจริงในทางบวกด้วยเถิด โอมเพี่ยง!!!}]

จบไปแล้วจ้ากับ“เจ้าแม่ที่รัก“ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจกันนะคะ

เป็นเรื่องแรกที่แต่งฝีมือก็ยังใหม่อยู่ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันอีกครั้งค่ะ ^ ^

#มาแอบบอกนะขอรับเนี่ยว่าในตอนนี้มีเรื่องจริง 80%เลยนะขอรับ