คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หญิง
ตอนที่ 7
“เกน !!? ทำไม แกหน้าปูด ตาบวมแบบนั้นอ่ะ ไปฟัดกะหมาที่ไหนมา” ยัยรัน ตกใจ กับสภาพหน้าตาที่ดูไม่จืดของฉัน O-O
“อ้าวเกน ทำไมเป็นแผลเต็มตัวเลยอ่ะ”นิค เพื่อนอีกคนเดินเข้าห้องมา เห็นสภาพฉัน ตอนนี้นิคเริ่มเข้ามาอยู่ก๊วนเดียวกะฉันไปแล้ว “ไปห้องพยาบาลหน่อยไม๊”
“ไม่เป็นไร เมื่อเช้า แม่ทำแผลให้แล้ว” ^-^ ฉันยิ้มรับแห้งๆไป
“ถามจริงแกไปทำไรมาว่ะเกน หน้าแก ถึงได้เยินขนาดนี้” ยัยรัน จ้องฉัน เขม็ง ยังกะจะกินเลือดกินเนื้อแน่ะ - -|||
“เหอะๆ คือว่าเมื่อวานฉันไปมีเรื่องมานะ” ^__^##
“มีเรื่อง!!?” ยัยรัน กะนิค โพล่งมาพร้อมกันโดยมืได้นัดหมาย
“แกเนี่ยนะ เกน กะใคร ที่ไหน แล้วก็เมื่อไหร่” ยัยรัน รัวคำถามใส่ฉันแบบไม่เปิดโอกาสให้หนีเลย นิคเองก็ยืนมองฉันอย่างต้องการคำตอบมากที่สุด
T T ที่จริงฉันไม่อยากพูดเรื่องเมื่อวานอีก แต่ยัยเพื่อนบ้าก็เค้นจากฉันอีก
“ก็ได้ๆ เล่าให้ฟังก็ได้.............................” แล้วฉันก็เล่าให้ยัยเพื่อนตัวดีฟัง
“...............”O-o <<<<< สีหน้านิค
“...............” >V<// <<<<< สีหน้ายัยรัน
“วู้ววว สะใจหลายๆ นางเกน แกนี่สมเป็นเพื่อนฉันจริงๆ”ยัยรันท่าทางจะแฮปปี้เหลือเกิน
“แต่เราว่าเกนเองก็เจ็บน่าดูเลยนะเนี่ย” นิคยังมองหน้าปูดๆ อันงดงามของฉัน อย่างห่วงๆ
“ไม่เป็นไร เราอึดน้า นิค” ^ ^|||
“ใช่ มันตายยาก หนังเหนียว นิคอย่าไปห่วงมันเลย ฮาๆๆ”ยัยรันหัวเราะกว้างซะจนเห็นลิ้นไก่แล้ว -*-
“เกนๆๆ มีคนเรียกเธอนะ อยู่หน้าห้อง” เมย์ เพื่อนในห้องอีกคน
ฉันพยักหน้ากับเมย์ แล้วหันมาบอกเพื่อนสองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะฉัน “เดี๋ยวมานะ” ยัยรันกับยัยนิคพยัคหน้ารับรู้ แล้วฉันก็เดินออกไป
“หวัดดีค่ะ พี่เกน”หญิงสาวยิ้มกว้าง
“น้องหญิง อ้าวรู้ได้ไง ว่าพี่อยู่ห้องนี้ แล้วพี่ก็เพิ่งรู้นะว่าหญิงก็อยู่ที่โรงเรียนนี้ด้วย” ^ ^
“แต่หญิงรู้จักพี่เกนตั้งนานแล้วล่ะ อิอิ” หญิงอมยิ้มเหมือนเคย ลักยิ้มเล็กที่มุมปาก น้องหญิงน่ารักจริงๆเลย นี่ถ้าฉันเป็นผู้ชายคงจีบน้องไปแล้ว >//<
“เอ๊ะ แล้วน้องหญิงรู้จักพี่ ตั้งนานแล้ว ?? ตอนไหนนะ”
(- -)??
“ก็พี่เกนได้เลือกเป็นรองประธานน.ร. แล้วก็... ช่างเถอะค่ะ หญิงว่า เราไปที่ห้องกรรมการน.ร.ได้แล้วนะ” หญิงดึงมือเกน
“เอ่อ... ไปทำไมเหรอ” -*-
“อ้าว พี่เกน ก็ทำหน้าที่ไงค่ะ”
“เอ๋....” ^*^|||
“เอ๋...อะไรกันค่ะ ไปกันเถอะ” น้องหญิงไม่ทันให้ฉันพูดอะไร ก็ลากฉันมา ถึงห้องประชุมคณะกรรมการน.ร.ซะแล้ว
“มาแล้วค่ะ” หญิงพูด
เก้าอี้ที่หันหลังให้ฉัน หันมาหาฉัน ใช่แล้ว ตาไทรเลื้อยนี่เอง เออ!! ก็ตานี่เป็นประธานนี่หว่า
“หญิง ขอบใจมากที่ช่วยไปรับคนไม่ได้เรื่องมาให้นะ”
นายไทรพูด พลางเหลือบมามองฉัน
“ไม่เป็นไร อย่าว่าพี่เกนนักละ เดี๋ยวพี่เกนเขาจะกลัวเสียก่อน”หญิงมองค้อนๆไทร
ตอนนี้ ฉันแข็งเป็นหินไปแล้วค่ะ ฉันต้องทำงานร่วมกับตานี่เหรอเนี่ย !! ไม่เจรงๆ O+O|||
“พี่ไม่ทำอะไรเขาหรอก หญิง หึ หึ” เอาแล้ว ตานี่ หัวเราะในลำคอ ตานี่โกหก ตานี่ต้องมีแผนอะไรแน่ๆ โฮๆๆ
เคย์ กาฟ มิค กลุ่มคณะกรรมการที่นายไทรเลือก มากำลังเดินเข้ามาในห้องประชุมกัน ทุกคนหันมายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ดีเลยง่ะ เหอๆ ที่รู้สึกดีจริงๆก็แค่น้องหญิงเท่านั้น นอกนั้นน่ากัวทั้งนั้นเลย ><|||
“เอาล่ะจะแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักกันก่อนนะ”นายไทรพูด “แต่ที่จริงเธอน่าจะรู้จักอยู่แล้วแหละ แต่แนะนำอีกที มันสมองน้อยๆ!! อย่างเธอ ต้องย้ำถึงจะจำ” ตานั่นอมยิ้ม แต่วาจาเชือดเฉือนฉันเห็นๆ หนอย!!
“นี่กาฟ อยู่แผนกคอม เอกสาร”กาฟ หนุ่มลูกครึ่งเกาหลี หน้าตาน่ารัก เวลายิ้มมีลักยิ้มเล็กๆน่ารักมาก พอเข้าใจแล้ว ว่าทำไม ยัยรันถึงชอบ
“นี่มิค อยู่ฝ่ายจิปาถะ” หนุ่มผมทองตัวสูง ท่าทางขี้หลีน่าดู แต่ดูร่าเริง
“นี่เคย์ เป็นเลขา”หนุ่มผมแดงเพลิง ดูลึกลับและมีเสน่ห์ แต่ดูจริงใจ
“หญิง น้องสาวฉันเป็นเลขา”หญิงหันมายิ้มให้ฉัน
^__^ “อืม” เฮ้ย!!? เดี๋ยว O-o “น้องสาว”
“ใช่ หญิงน้องสาวฉันเอง นึกไม่ถึงละสิ”นายไทรหันมามองหน้าฉันอย่างรู้ทัน นั่นดิ่ว่าทำไมถึงคุ้นหน้าน้องหญิง น้องตาไทรเลื้อยนี่เอง โฮๆๆ >///<
พอช่วงพักเที่ยงฉันต้องรีบกินข้าวแล้วไปทำงานในฐานะรองประธาน ไม่คิดเลยว่างานของพวกคณะกรรมการน.ร.จะเยอะอย่างนี้ ต้องดูแลทุกส่วนของโรงเรียนจริงๆแฮะ
ทุกคนในคณะกรรมการ ก็มิค เคย์ กาฟ หญิง เป็นมิตรกับฉันดี ยกเว้นก็แต่ ตานั่นคนเดียว ที่เอาแต่สั่งงานฉันเป็นว่าเล่น ยังกะฉันเป็นเบ๊แน่ะ .........
ความคิดเห็น