ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เกิดใหม่บทที่7: ชีวิตอันแสนสงบสุขคงเป็นได้แค่ฝันเพราะเจ้าพวกนี่!(100 เปอร์เซ็น)
เิใหม่บทที่7: ีวิอันแสนสบสุเป็นไ้แ่ฝันเพราะเ้าพวนี่!
หลัาหลุออมาาพวริเอลไ้แล้วัน็หิ้วร่าัวเอในราบอแมวน้อยเินไปามทาเพื่อทบทวนเนื้อเรื่อและา่าๆในเมส์ให้รบแ่รู้สึว่ามันะไม่่อยลืบหน้าสัเท่าไรันเลย้อพาร่าอัวเอมานอนอาบแยามเ้าให้ร่าายอบอุ่นึ้นเพราะอาาศ้านอเริ่มเย็นและันะไ้มีเวลาพัผ่อนอย่าสบสัที
" อ้าาาา~ สบายั " ันราออมาเบาๆ
วันนี้เราะทำอะไรีนะ...ไม่อยายับัวเลยแหะ เิเป็นแมวนี่็ีเหมือนันนะเนี่ยแ่ินับนอนอย่าเียวแบบนี้สัวันัน้ออืึ้นมาริๆแน่
อ๊า!!
" ... " ใรมันมาวนอนเธอนอนอี!?
" นี่มันส่วนไหนในปราสาทอีแล้วล่ะเนี่ย " น้ำเสียแบบนี้มันุ้นๆนะว่ามั้ย?...
" ... "
" เฮ้! แมวน้อยนายมานอนรนี้ไ้ไ " ออสิน้มลนั่ย่อๆใล้ๆร่านปุยัวเล็
" ... " นมันอยานอนไ
" ะไปโนเล่นรอบปราสาทเป็นเพื่อนันมั้ย " ออสิน้มลลูบนลูรหน้าอย่าเอ็นู
" ... " ไ้่าวว่านายหลทาไม่ใ่เรอะออสินไอ้หัวเียว
" มามะันะพานายออไปสู่โลอันว้าให่ใบนี้เอ! "
" ... " ไปเอาหัวโำแพให้ายๆไปส่ะออสิน-_-*
ันที่อยู่ในร่าแมวัวน้อยไ้แ่ถอนหายใออมาเบาๆพร้อมับเมินหน้าหนีไปทาอื่น ไอ้หมอนี่มันะเป็นพวหลทิศสุู้ไปไหนำไ้ว่าอนันเอหมอนี้รั้แร็หลทาแบบนี้ ที่บอว่าะไปสู้บ้าบออะไรอหมอนนี่มัน็แ่เหาอยาหาอะไรมาเินเป็นเพื่อน็เท่านั้นให้ายสิเมื่อไรีวิันมันะไ้หลุพ้นาบุลไม่พึ่ประส์แบบนี้สัทีฟะ
" อย่าเมินันสิ! ันอุส่าะพานายไปผภัยเลยเียวนะ " ออสินยัส่เสียเรียลูแมวรหน้าอย่าสนุสนานพร้อมับยื่นมือไปแหย่
" ... " ้อารมั้ยอบ!
ันไ้แ่มอร่าอออสินที่ทำท่าแปลๆรหน้าอย่าปล่อนะ่อยๆลุึ้นเินไป้าหน้า้าๆโยมีออสินมอาม้วยสายาุ่อนะ่อยๆามันมาเียบๆ
หืม...ลูแมวัวนั้นะไปไหนัน ออสินมอภาพลูแมวรหน้าอย่าสสัย ่อนะเินามไปอย่านึสนุถือส่ะว่าโ้อมวันหนึ่ล่ะันนะ แ่ถึอย่านั้น... ทำไม...ทำไม...และทำไม! เาถึไ้มาอยู่ที่สนาม้อมาบันล่ะทั้ๆที่วันนี้่ะะโ้อมไปเล่นแท้ๆไหถึไ้เินลับมารนี้ไ้ พอหันลับ้มไปมอูร่าลูแมวรหน้าที่เยบันี้ลับหายไปอย่าไร้ร่อรอย นี่หรือว่าเาะโนผีแมวหลอเอาอนเ้าๆ!?
ฮัิ้วว
" ใรนินทาวะ " น้ำเสียหวานใสัึ้นเบาๆะที่มือบายัถูที่บริเวมูนอย่าัใ
ุบ!
" เห้ย!! " ีเน่ร้อออมาอย่าใทันทีเมื่อวัถุบ้าอย่าลอยเียเธอไป้าๆอย่าหวุหวิ เนื่อ้วยเธอลับร่าเป็นนอีรั้เลยให้หลบสิ่อ่ายึ้น ถ้ายัเป็นแมวอยู่ป่านี้โนไอ้นั้นทับายแหแะ
" เอ๊? ให้ทายสิผมเอใร:) " เสียใสๆแบบนี้ัุ้นๆ
พอเยหน้าึ้นไป๊ะเอ๊เลยไีเน่เอเ็มๆเลยไัยิ่ว่าHDเลยเป็นไล่ะ ทำไมีวิน้อยๆอันสุสายธรรมาอลูแมวอย่าีเน่ถึ้อมาเี่ยว้อับัวอันรายในอนาอย่าหมอนี่้วย
" เหอะ...เหอะ..ไรูส " ถึหน้าอบออไปแบบยิ้มๆ แ่ในในี้ทำไมัน้อมาเอมัน้วยฟะ!!
" ไม่ิะทัทายผมเลยหรอรับ ถ้าผมไม่เรียนาย่อน..." รูสมอไปทาร่าอีเน่แล้วแสร้ทำหน้าเศร้า
" ป่าววว!!! " ถ้าเห็นหน้านายเร็วว่านี้แม้แ่เหานาไม่ไ้เห็นันหรอเฟ้ย!
" หืมมมม นายทำเสียสูมีพิรุธนะ " รูสมอไปทาีเน่อย่าับผิ
" ป่าววววว~(เสีย่ำสุๆ) " ีเน่เสียัวเอให้่ำลให้ถึที่สุเมื่อโนหาว่านเอเสียสู
" ไม่ทันแล้ว " รูสพึมพำับัวเอเบาๆ่อนะมอไปทาร่าเล็้านหน้าน
ถ้าะโหอให้เนียนว่านี้หน่อยไ้มั้ย...
" เอ่อ...ถ้านายไม่มีอะไรแล้วันอัวนะ.... " สาธุ สาธุ อย่าให้้าน้อยไ้พบเอับเหล่าัวละรสุอันรายเลยยยยย
ทันทีที่ร่าอีเน่ะทำัวเนียนๆแอบย่อออไปแ่ลับถูหยุไว้้วยฝ่ามือบาอร่า้านหลัที่ส่ออมาพร้อมับรอยยิ้มหวานหยวนสยอมาว่าน่ามอ
" ะรีบไปไหนหรอรับ " รูสเอ่ยออมาพร้อมับรอยยิ้มหวานทั้ที่บรรยาาศ้านหลัวนให้เสียวสันหลัหวาบ
" ปะ...ไปเ้าห้อน้ำน่ะฮ่าๆ " ีเน่หัวเราะออมาแห้ๆ่อนะิหาทาออาสถานาร์รหน้า
ือเรา็ไม่่อยไ้เอันนะนายะมาิใอะไรรูหนัหนาฟ่าาาา!!!
" ไปพร้อมผม็ไ้นะ " เรพระทัยอย่ายิ่นะอรับ ไ้โปรปล่อยรูไปเถิ
" ไม่้อหรออีเี๋ยวนาย็เ้าเรียนพร้อมพวริเอลแล้วนิ " ะราบแล้วนะเว้ยโปรปล่อยเธอเถอะนะพลีส
" นายอยาเรียนับพวเรามั้ย " รูสเอ่ยถามออมาพร้อมับส่สายาเปล่ประายมาให้
" เอ่อ.... " อย่ามอเหมือนลูหมาโนทิ้แบบนั้นสิ ทานี้ยิ่แพ้พวอน่ารัอยู่แล้วไหนะบวับเ็ทิ้เมส์ที่ออแบบัวละรแบบหมอนี้ให้น่ารัอี
" ผม็อยาเล่นับนายเหมือนทุนนะ " รูสยัไม่หยุที่เอ่ยออมา้วยสายาั้วามหวั
โอ้ยยยยแสบายิ่นัวามโะนี่ท่านไ้มาแ่ใ....
" เอ่อ... " ำไว้นะไอ้ีเน่นั้นรูทหายนะ...ำไว้....ำไว้!!!
" น่าๆๆเรียนับผมเถอะนะ "
" ... " โะ....โะ...โะ เอ้ยไม่ใ่ินั้นหายนะ...หายนะ...หายนะ นะเว้ย!!!
" ฮึ...เรียนับผมเถอะนะ " และแล้วน้ำาใสๆ็ไหลออมาพร้อมับเสียสะอื้นเบาๆ วาที่ลอไป้วยน้ำาเยหน้าึ้นสบาับร่ารหน้าอย่าน่าสสาร
" ะ...ร้านำทาเลยยยย " ทำไมรู้อเิมาแพ้อน่ารัทั้ๆที่หมอนี่มันเ็นัวอันราย้วยวะ!!!?
" ริหรอ " ใบหน้าที่เ็มไป้วยน้ำาเยหน้าึ้นมายิ้มให้อย่าีใ
" อืม่อนที่ันะเปลี่ยนใ " หยุร้อสัทีสิเห้ย
" อืม!!! " รูส้มหน้าลแล้วเผลอยยิ้มออมาอย่าีใแล้วว้ามือร่ารหน้าให้เินามทันที
รูสที่เินนำมา้านหน้าพร้อมับระับ้อมือเรียวไว้แน่นใบหน้าที่เยมาราบน้ำาอนนี่ลับไม่เหลือสิ่ที่เรียว่าวามเศร้าบนใบหน้า เ้าัวเินไป้วยรอยยิ้มแสนเ้าเลห์และ่อนวามนัยไว้บาอย่านนร่าเล็อีนไม่สามารถาถึไ้ในอนา...
เอาล่ะมาล่อน50% ไรท์ลับมาให้ทุนหายิถึแล้วเนื่อ้วยลัวลีหาระเบิลบ้านไรท์เลย้อรีบปั่น ถถ.ผิๆไม่ใ่ล่ะ55 อบุที่ยัามอ่านนิยายอไรท์นะอีรึ่นี้ีวิน้อยๆอีเน่ะเป็นยัไ่อไปอย่าลืมิามนะ•^•
100% แล้วไรท์ห่าหายไปนาน้ออประทานโทษ้วยริๆเนื่อาไรท์้อเรียมัวเ้าวิทยาลัยเลยยุ่ๆแถมวันนี้ยัเป็นวันเิอไรท์อีเลยอยาให้ทุนที่รออยีเน่ไม่ไปไหนมีวามสุับารอ่าน555 อนนี้ีเน่แพ้ทาารแสอรูสส่ะแล้วแบบนี้ในอนาเ้าัวะัารเอาัวรอับนอื่นไ้มั้ยเนี่ยนารูสยัแพ้เล๊ยยย อย่าลืมิามอน่อไปนะบัยบายยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น