คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 6 l น่าลุ้น & น่าโกรธ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
น่าลุ้น
มยองซู .. มยองซู
มิงซูยา .. หายไปไหน
คาบพละซองยอลยังคงเตะบอลอยู่เหมือนเดิม แต่ก็แค่แปบเดียวเมื่อไม่เห็นวิวสายตาตัวเองอยู่ที่โรงยิม แม้แต่อูฮยอนก็ไม่อยู่ สงสัยชวนกันโดดไปนอนเล่นแน่ๆ
เดินเช็ดหน้ากันอยู่สักพัก โฮวอนก็เปิดประเด็นขึ้นมา
“เรื่องของพี่กยูกับอูฮยอนนี่ กูถามคนในแก๊งค์ล่ะ ไม่มีใครรู้สักคน”
มึงใช้อำนาจการเป็นหัวหน้าแก๊งค์ได้ดีมาก
.. ไปเสือกเรื่องของหัวหน้ารุ่นก่อน ดีมากครับ
“ขนาดน้องเขายังไม่รู้”
“แต่เขาดูซัมติงกันมากนะเว้ย”
แล้วคุณชายอีโฮวอนไปเสือกอะไรกับเขาครับ .. ซองยอลส่ายหัวกับอาการอยากรู้ออกนอกหน้าของเพื่อน ว่าแล้วลงไปล้างหน้าสักหน่อยดีกว่า ไม่มีมยองซูแล้วไม่รู้จะทำตัวเท่ไปทำไม
พอเดินผ่านห้องยิมนาสติกก็แวบดูหน่อยว่ามยองซูอยู่รึเปล่า ประตูแง้มๆเจออู
ฮยอนยืนอยู่.. แต่อ้าว นั่นไม่ใช่มยองซูนี่หว่า
อูฮยอนกับพี่ซองกยูยืนทะเลาะกัน(อีกและ)
ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆแล้ว อูฮยอนแม่งยังไม่เลิกงอนอีกหรอวะ
“เลิกยุ่งกับผม”
“ทำไมชอบไล่?”
“ก็ผมไม่อยากเจอหน้าพี่”
“ถ้าพี่ไปรับมยองซูทุกวัน ยังไงเราก็ต้องเจอ”
ชิบหาย จะมารับมยองซูทำไมละครับ เดี๋ยวไปส่งให้เอง แล้วทั้งคู่กับเงียบกันไป
“พี่ขอโทษ พี่รู้ว่าพี่มันเหี้ย”
“เออ!”
แล้วก็กระแทกเสียงใส่กัน
ซองยอลหรี่ตาลงมอง .. โห นี่ทะเลาะกันแรงเหมือนกันนะ
“อ้าวซองยอล..”
“เฮ้ย”
ชิบหายแล้ว
มยองซูมา
“พี่กยูกับอูฮยอนนี่ ..”
มยองซูทำท่าจะเปิดประตูเข้าไป แต่ซองยอลไวกว่าคว้าอีกคนมาชิดกับแผงอกตัวเอง ใช้มืออีกข้างปิดปากอีกคนเบาๆแล้วก้มกระซิบข้างๆหู
“ชวู่ .. เบาก่อน”
มยองซูพยักหน้าหงึกหงักแล้วจับแขนซองยอลไว้ ซองยอลใช้มืออีกข้างชี้เข้าไปในห้องราวกับบอกให้มยองซูดูสถานการณ์คู่นี้ด้วยกัน
คืนดีกันเถอะครับ นี่ลุ้นชิบหาย
“พี่ขอโทษ พี่ไม่เคยง้อใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะ”
“ไม่เกี่ยวกับผม”
“อูฮยอน ..”
“พี่อยากได้อะไรกันแน่ ? ได้ผมไปแล้วยังไม่พออีกรึไง?”
เหยด .. ซองยอลตาโตขึ้น ……. ได้เรียบร้อย
..
“ไม่พอ พี่อยากให้เราคุยกันดีๆก่อน”
“ผมไม่อยากคุย”
“อูฮยอน ฟังนะ พี่ขอโทษ พี่เมา แต่พี่กับผู้หญิงคนนั้น..”
“มีอะไรกันแล้ว ใช่ไหมล่ะ?”
อ้อ
ประติประต่อได้ละ … พี่กยูกับอูฮยอนคงจะซัมติงกันอยู่
แต่พี่กยูนี่คงจะไปติ๊ดกับผู้หญิงคนอื่นจนอูฮยอนงอนแบบชิบหายสินะ เข้าใจล่ะ ..
ว่าแล้วก็เอาหน้าเกยกับไหล่มยองซู
เป็นไปตามคาด มยองซูสะดุ้งแล้วบีบแขนเขาแน่น คงจะช็อคกับสิ่งที่ได้ยินสินะ
หอมแก้มปลอบใจสักทีจะดีไหม
ซองกยูไม่ตอบอะไรนอกจากถอนหายใจ อูฮยอนกอดอกแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่ซองกยูก็ดึงตัวไว้
“ปล่อยดิวะ!”
“ไม่ปล่อย อย่าขึ้นคำหยาบกับพี่”
“อย่ามาสั่งนะ!”
“อย่าให้ต้องหมดความอดทนนะอูฮยอน”
อย่าจะดีมาก .. เหตุผลหลักๆที่ซองยอลกลัวพี่ซองกยูนี่ก็ตอนพี่แกโมโหชิบหาย แล้วเอามีดไล่แทงกลุ่มศัตรูนี่แหละ คนเดียวแม่งยังเอาอยู่ .. สุดยอดไหมละ
“ซองยอล..”
“หืม?”
“มือ..
มือ ? .. รู้ตัวอีกทีมือนี่ก็ไปเกี่ยวเอวมยองซูไว้ซะแล้ว
ซองยอลคลายออกเล็กน้อย .. โห
นี่ชิดกันซะขนาดนี้เลยหรอวะเนี่ยแล้วก็ดึงตัวมยองซูให้เข้ามาชิดอีก
เจ้าตัวหันมามองหน้าซองยอลก่อนจะหันกลับไปเร็วๆ
ขอหอมสักทีได้ไหม
กลับเข้าคู่นั้นก่อน
“เลิกยุ่งกับผมสักที”
“ก็ตามจีบมาปีกว่าจะให้เลิกยุ่งง่ายๆรึไง ? ถ้าหวงก็บอกสิ”
“จีบ? พี่บอกว่าจีบผมแต่พี่ไปมีอะไรกับคนอื่นอะนะ !? ทำตัวแบบนี้ใครเขาอยากจะคบด้วย! แล้วใครเขาจะไปเชื่อใจพี่ได้ล่ะ!?”
แล้วอูฮยอนก็เดินออกมา ทำเอาซองยอลกับมยองซูกระเด้งตัวออกจากกันแทบไม่ทัน … จะรีบออกมาทำไมละ ..
“มยองซู..”
“อูฮยอน..”
ซองยอลเป็นคนนอกเลยได้แต่ถอยหลังออกมาก้าวนึง
.. ไม่เกี่ยวครับงานนี้
“ม..มยองซู ขอโทษนะ”
“เดี๋ยว ! อูฮยอน”
แล้วอูฮยอนก็เดินลงบันไดไป
ทิ้งไว้แต่ซองกยูที่เดินตามมาแล้วยืนหน้านิ่ง .. มองมาที่มยองซู ..และซองยอล
“โกรธนะ”
ว่าแล้วน้องชายก็ยืนกอดอก กดเสียงต่ำๆให้ดูดุ .. ดุมาก ดุจนซองยอลอยากจะขำ
“อือ”
“แต่ไปง้ออูฮยอนก่อนเลย”
ซองกยูยิ้มออกมาก่อนจะขยี้หัวน้องตัวเองแรงๆจนเสียทรง
“มึงอยู่กับน้องกูบ่อยเนอะ”
“..”
“กูรู้นะ”
แล้วก็ชี้หน้ามาที่หน้าของซองยอล มยองซูยังคงมึนอยู่เหมือนเดิม .. เออ รู้ก็ดีแล้วครับ .. จะได้ไม่ต้องระวังตัว
“เดี๋ยวมึงเจอ .. แต่กูฝากน้องกูก่อน”
“ฝากนานๆก็ได้พี่”
ซองกยูชี้หน้าซองยอลอีกครั้งก่อนจะเดินตามอูฮยอนไป
“ซองยอล..”
ทำหน้ามึนอีกแล้ว เคยรู้อะไรกับเขาบ้างปะวะเนี่ย
“ขึ้นเรียนกัน”
พอมาเข้าห้องเรียน อูฮยอนขอกลับบ้านก่อนเลยทิ้งให้มยองซูนั่งอยู่คนเดียว
“เดี๋ยวกูมา”
“ทิ้งกูอีกละสัส ไปเลยไป”
น้อยใจทำเหี้ยไร .. ซองยอลถือสมุด(ที่มีแต่รูปวาด)ไปนั่งข้างๆมยองซูที่หน้าห้องโดยไม่ฟังคำครูถาม ทำเอาเจ้าตัวกะพริบตาปริบๆ
“อยู่ข้างหลัง มองไม่เห็น”
“อ..อ่อ”
“เออ”
“แต่ครูยังไม่เขียนอะไรเลยนะ..”
“…..”
พูดไม่ออก ซองยอลเลยก้มหน้าวาดการ์ตูนต่อไม่ฟังคำครูสอน ง่วงชิบ .. จะหลับเหมือนนั่งข้างหลังก็ไม่ได้อีก พอหลังเลิกเรียน เพื่อนหลายคนเริ่มเอาสมุดมาฝากมยองซูเหมือนเดิม ซองยอลเดินกลับไปที่โต๊ะก่อนจะหยิบสมุดการบ้านที่ค้างไว้แต่ชาติปางที่แล้วขึ้นมาให้มยองซูช่วยสอน
“มิงซู”
พอเงยหน้าขึ้นทำเอาใจหล่นไปตาตุ่ม พี่ซองกยูกับหน้าตาโคตรเครียดยืนอยู่หน้าโต๊ะทำเอาซองยอลต้องกลืนน้ำลาย
“อ้าว ไม่ไปง้ออูฮยอนหรอ?”
“กลับบ้าน”
“แปบนึงนะ สอนซองยอลอยู่”
“กลับ”
ทำไมต้องมองหน้าแบบนั้นด้วยวะ
ซองยอลถอนหายใจก่อนจะปิดสมุด เออ หวง รู้เว้ย จะอะไรนักหนาวะ
“กลับเถอะ ฉันจะกลับแล้วเหมือนกัน”
“อ้าว..”
จะยอมบอกว่าป๊อดก็ยอม .. ซองยอลเดินไปเก็บของที่โต๊ะตัวเองอย่างหัวเสีย .. หงุดหงิดชิบหาย .. หันมาอีกทีสองพี่น้องนั่นก็เดินออกจากห้องไปแล้ว ซองยอลได้แต่กลอกตาไปมา
มิงซูยา.. หายไปอีกแล้ว
เดินกลับออกจากห้องแบบคอตกสุดๆเซ็งชิบหาย
เซ็งโคตรๆ เอากระเป๋าพาดหลังก่อนจะได้ยินเสียงคุ้นๆหูดังขึ้น … นั่นพี่กยู
“อ..อื้อ แล้วซองยอลก็ใจดี..”
“..”
หืม? มยองซู?ซองยอลเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะเดินอ้อมๆไปเข้าประตูหลังห้อง
ค่อยๆคลานไปหยุดตรงที่สองพี่น้องเขาคุยกันอยู่ ผนังกั้นนิดเดียวเอง คงได้ยินอยู่มั้ง
“ซองยอลใจดีกับน้องมากนะ”
“แต่มิงซูก็รู้ว่าแก๊งค์พี่เป็นยังไง ถ้ามันฟันแล้วทิ้งมิงซูล่ะ”
“คิดอะไรของพี่นะ! ซองยอลไม่เหมือนพี่กยูนะ”
โห มยองซู .. บอกเลยถ้าได้ฟันจะไม่ทิ้งแน่ๆ .. ซองยอลเอามือแนบอก โห โคตรดีใจ ดีใจมาก
“แต่สปีชีส์เดียวกันเด๊ะ”
“ไอ้สัส มึงมาตอนไหน”
สะดุ้งชิบหายตอนที่เพื่อนสนิทตัวเองเดินเข้ามานั่งย่อตัวลงข้างๆด้วย
โฮวอนนั่งแล้วหัวเราะเหอะๆ .. ไอ้นี่ก็ขี้เสือกเหมือนเดิม
“ตอนที่มึงเดินเลี่ยงๆเข้าห้องนี่แหละ แหมะ”
“เบาดิวะ”
แล้วก็สั่งเพื่อนตัวเองให้เงียบ
นั่งฟังบทสนทนาต่อ
“เออ มีแต่คนไม่รักพี่นิ เพื่อนเราก็ไม่รัก”
“ถ้าน้องบอกว่าห้ามให้พี่ยุ่งกับอูฮยอนอีกล่ะ”
“มิงซู อย่าเถียง”
“ก็น้องไม่อยากให้เพื่อนเสียใจเหมือนกัน”
นึกภาพออกเลยว่ามยองซูคงจะหน้ามุ่ยแล้วกอดอกแน่ๆ
.. มิงซูยา ..
“โอเค พี่ยอม”
เหยดเข้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มิงซู มิงซูชนะ! ซองยอลยิ้มออกมาก่อนจะพิงผนังห้องเรียน ถอนหายใจออกมาจนเพื่อนข้างๆต้องแซะอย่างหมั่นไส้
“ไอ้สัส ชอบเขาแต่เสือกให้เขาไปคุยกับพี่ชายเอง ป๊อดเนอะ”
“เป็นมึง มึงกล้าปะละ?”
แล้วแม่งก็เงียบ .. เห็นไหมล่ะ .. ใครๆก็กลัวพี่กยูกันทั้งนั้นแหละโหย ..
แต่ว่า .. ลุ้นอยู่ตั้งนานว่าจะโดนจับได้ไหมที่เล็งน้องชายเขา
พี่ดุชิบหาย แต่ว่า
ได้ยินแบบนี้ชื่นใจจริงๆ อยากฟังก่อนหน้านี้จังน้า
มิงซูยา มิงซู
น่าโกรธ
ซองยอลเตะฟุตบอลอยู่ข้างบน
อยากอยู่ดูจัง .. แต่ท้องเสียแฮะ TT^TT
มยองซูเดินออกจากห้องน้ำสภาพกึ่งคลาน
เมื่อคืนไม่น่าไปกินอะไรพิเรนท์ที่พี่กยูทำเลย ยืนเหม่อจนอาหารรสชาติเสียหมด
ค่อยๆเกาะราวบันไดขึ้น ก่อนจะเหลือบไปเจอใครบางคนที่น่าจะเตะฟุตบอลอยู่
“อ้าวซองยอล..”
“เฮ้ย”
ทำไมต้องทำท่าลุกลี้ลุกลนด้วยล่ะ
“พี่กยูกับอูฮยอนนี่ ..”
ในห้องยิมนาสติก ไปสนิทกันตอนไหนละเนี่ย มยองซูทำท่าจะเดินเข้าไป แต่ซองยอลก็ดึงตัวไว้เฉย หยา .. ตกใจจัง แล้วล็อคคอเขาทำไมน่ะ แถมเอามือมาปิดปากไว้อีก
“ชู่ว.. เบาก่อน”
มยองซูได้พยักหน้าหงึกหงัก
.. เกาะที่แขนซองยอลไว้แล้วมองตามนิ้ว
พี่กยูกับอูฮยอนทะเลาะกันหรอ ? แต่ว่า .. ชิดจังเลยนะซองยอล TT^TT
“พี่ขอโทษ พี่ไม่เคยง้อใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะ”
“ไม่เกี่ยวกับผม”
“อูฮยอน ..”
“พี่อยากได้อะไรกันแน่ ? ได้ผมไปแล้วยังไม่พออีกรึไง?”
อ..เอ๋ ? ได้? ที่หมายถึง .. อั้ยหยา .. อูฮยอน
TTvTT อูฮยอนไปพลาดให้คนแบบพี่กยูได้ไงนะ
“ไม่พอ พี่อยากให้เราคุยกันดีๆก่อน”
“ผมไม่อยากคุย”
“อูฮยอน ฟังนะ พี่ขอโทษ พี่เมา แต่พี่กับผู้หญิงคนนั้น..”
“มีอะไรกันแล้ว ใช่ไหมล่ะ?”
ขนาดนี้เลยหรอ! เป็นมยองซูก็โกรธหรอก .. แสดงว่าคนที่อูฮยอนชอบพูดบ่อยๆว่าชอบคือพี่กยูเองหรอ
.. ไม่อยากให้พี่กยูมายุ่งกับอูฮยอนเลย
ก็พี่กยูใจร้ายซะขนาดนั้น T_T แถมยังดุอีก แต่เดี๋ยวนะ มือซองยอลมันมากอดเอวเขาเลย ..
ทั้งลมหายใจข้างหู
ปากที่พึมพำอยู่ข้างหูทำเอามยองซูต้องหดคอหนี .. หยา ใกล้จัง
หัวใจจะระเบิดเลย
แต่พอได้ยินเสียงคนในห้องทะเลาะกันมยองซูเลยสะดุ้ง .. หยา ตกใจหมดเลย
“ปล่อยดิวะ!”
“ไม่ปล่อย อย่าขึ้นคำหยาบกับพี่”
“อย่ามาสั่งนะ!”
“อย่าให้ต้องหมดความอดทนนะอูฮยอน”
T^T จำได้ว่าตอนประถมมยองซูโดนเพื่อนในห้องแกล้ง
พี่กยูนี่แหละไล่ต่อยทีละคนจนเกือบโดนไล่ออกจากโรงเรียน มยองซูร้องไห้ซะยกใหญ่ ..
เห็นไหม ว่าน่ากลัวมาก แต่ว่า .. มือน่ะซองยอล
มือ
“ซองยอล..”
“หืม?”
“มือ..
พอเรียกทีหน้าซองยอลก็ชิดกับหน้ามยองซูเลย
จ..ใจเย็นนะมยองซู .. แล้วซองยอลก็ปล่อยออก
ทำเอามยองซูพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ แต่ก็ดึงไปชิดกับตัวเอวอีกแล้ว กว่าเดิมอีก
TT[]TT ห..หยา ตกใจจัง
แบบนี้ กอดรึเปล่านะ?
ช่วยมยองซูด้วย TT_TT
“เลิกยุ่งกับผมสักที”
“ก็ตามจีบมาปีกว่าจะให้เลิกยุ่งง่ายๆรึไง ? ถ้าหวงก็บอกสิ”
ห..หา เป็นปีเลยหรอ ? ทำไมมยองซูไม่รู้อะไรเลยล่ะ
? ได้แต่กระพริบตาปริบๆแล้วมองสองคนทะเลาะกันต่อ
“จีบ? พี่บอกว่าจีบผมแต่พี่ไปมีอะไรกับคนอื่นอะนะ !? ทำตัวแบบนี้ใครเขาอยากจะคบด้วย! แล้วใครเขาจะไปเชื่อใจพี่ได้ล่ะ!?”
ใช่แล้วอูฮยอน! อย่าไปยอมพี่กยูนะ แต่เหมือนอูฮยอนกำลังจะเดินออกมาจากห้อง ทำเอาซองยอลกับมยองซูกระเด้งออกจากกันแทบไม่ทัน .. ก..เกือบไปแล้วไหมละ
“มยองซู..”
“อูฮยอน..”
อูฮยอนร้องไห้เลยอะ
.. มยองซูทำท่าจะเดินเข้าไปแต่อูฮยอนเดินถอยหลังหนีเลย ..
ทำไมพี่กยูถึงทำแบบนี้ล่ะ
“ม..มยองซู ขอโทษนะ”
“เดี๋ยว ! อูฮยอน”
แล้วอูฮยอนก็วิ่งลงบันไดไปเลย
.. T_T อา ไม่เคยเห็นอูฮยอนร้องไห้เลย เพราะพี่กยูแท้ๆ !
พูดถึงแล้วเดินมาทันทีเลย มยองซูเลยได้แต่ตีหน้านิ่งแล้วยืนกอดอก
“โกรธนะ”
“อือ”
ดูสิ
ไม่เห็นจะง้อเหมือนอูฮยอนเลย ..
“แต่ไปง้ออูฮยอนก่อนเลย”
มยองซูเบะปาก
ปกติพี่กยูไม่ง้อเขาอยู่แล้วนี่ .. แต่ให้ไปดูอูฮยอนจะดีกว่านะ .. เป็นห่วงจัง
ขึ้นห้องค่อยถามแล้วกันเนอะ
“มึงอยู่กับน้องกูบ่อยเนอะ”
“..”
“กูรู้นะ”
หยา.. ทำไมถึงวนมาเรื่องของเขากับซองยอลได้ละ
มยองซูอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่างแต่พูดไม่ออก .. เขินแปลกๆจัง
ทำไมต้องไปชี้หน้าซองยอลแบบนั้นด้วยล่ะ
“เดี๋ยวมึงเจอ .. แต่กูฝากน้องกูก่อน”
“ฝากนานๆก็ได้พี่”
ฝากทำไมล่ะ
มยองซูไม่ใช่เด็กแล้วนะ .. พอพี่กยูเดินไปก็รีบหันจะไปถามทันที เมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกันน่ะ
“ซองยอล..”
“ขึ้นเรียนกัน”
เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย ………………… ทำไมเป็นแบบนี้ละ TTvTT
พอกลับมาถึงที่ห้องก็ไม่เห็นอูฮยอนแล้ว .. มยองซูได้แต่ถอนหายใจแล้วส่งข้อความไปหา อูฮยอนบอกว่าปวดหัวอยากกลับบ้าน .. มยองซูเลยได้แต่ให้กำลังใจกลับไป
คาบบ่ายแล้ว
นั่งคนเดียวก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง .. ครูคนนี้ใจดีมากเลย แต่นั่งได้สักพักจู่ๆครูเขาก็หยุดสอน
มยองซูกระพริบตาปริบๆเมื่อจู่ๆซองยอลก็แบกสมุดมานั่งข้างเขาเฉยเลย
“อยู่ข้างหลัง มองไม่เห็น”
“อ..อ่อ”
“เออ”
อ่อ .. แล้วไม่บอกนะ
มยองซูจะได้ไปนั่งหลังแล้วให้ซองยอลมานั่งหน้าแทนแต่..เดี๋ยวนะซองยอล
..
“แต่ครูยังไม่เขียนอะไรเลยนะ..”
“…..”
แล้วซองยอลก็หน้านิ่งไปเลย
ก้มไปวาดอะไรไม่รู้ มยองซูทำอะไรผิดรึเปล่านะ ..
พอเลิกเรียนซองยอลบอกว่าอย่าเพิ่งกลับบ้าน ให้ช่วยสอนงานหน่อย แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะ มยองซูเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะนั่งรอซองยอล .. เดี๋ยวนะ นี่มันการบ้านตั้งแต่ต้นเทอมเลยนี่ ..
สุดยอดไปเลย
ทำไมถึงไม่ทำเลยนะ มยองซูนั่งสอนซองยอลได้สักพักก่อนจะได้ยินเสียงคนเรียกตัวเอง
“มิงซู”
อ้าว พี่กยูนี่ .. ไหงถึงมายืนที่โต๊ะเขาได้ล่ะ
“อ้าว ไม่ไปง้ออูฮยอนหรอ?”
“กลับบ้าน”
“แปบนึงนะ สอนซองยอลอยู่”
“กลับ”
มยองซูอ้าปากค้าง
.. ก็สอนซองยอลอยู่ จะรีบกลับทำไมล่ะ ..
“กลับเถอะ ฉันจะกลับแล้วเหมือนกัน”
“อ้าว..”
แล้วซองยอลก็ลุกไป มยองซูได้แต่มองหน้าพี่กยูก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้นเดินตามกลับบ้าน เหลือบไปมองซองยอลที่ทำหน้าตาดุอยู่ .. โกรธรึเปล่านะที่ไม่ได้สอนน่ะ ..
“พี่เตือนนะ อย่ายุ่งกับไอ้ยอลมัน”
“ทำไมล่ะ?”
“แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่ามันคิดอะไร ไว้ใจได้ที่ไหน”
“เหมือนที่พี่ทำกับเพื่อนน้องนะหรอ”
.. หยา .. เผลอพูดออกไปแล้ว TTvTT พี่กยูหยุดเดินเลยอะ แย่แล้ว ช่วยด้วย .. โมโหรึเปล่า
“เข้าข้างมันจังนะ รู้หรอเวลาอยู่ร้านเหล้ามันเป็นยังไง?”
“แต่เดี๋ยวนี้ซองยอลไม่ได้ไปแล้วนี่ ..”
“เออ ชอบก็ไปอยู่กับมันซะสิ”
ช..ชอบ ? มยองซูไม่ได้ชอบ ซองยอล .. สักหน่อย .. หยา .. ตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูก ..
“ม..ไม่ได้ชอบนะ”
“หรอ?”
“อ..อื้อ แล้วซองยอลก็ใจดี..”
หยา เขินจัง T_T ทำไมแค่พูดว่าซองยอลใจดีต้องเขินด้วยนะ …
จะลองพูดอีกครั้งดูดีไหม ..
“ซองยอลใจดีกับน้องมากนะ”
อ่า .. ไม่เขินแล้ว .. แต่พี่กยูจ้องหน้าเขม็งเลยอะ
ทำไมต้องมาว่าซองยอลด้วยล่ะ
“แต่มิงซูก็รู้ว่าแก๊งค์พี่เป็นยังไง ถ้ามันฟันแล้วทิ้งมิงซูล่ะ”
ฟ..ฟันแล้วทิ้ง? เหมือนกับพี่กยูทำแบบอูฮยอนใช่ไหม
… ซองยอลกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ! พี่กยูมั่ว
“คิดอะไรของพี่นะ! ซองยอลไม่เหมือนพี่กยูนะ”
“เออ มีแต่คนไม่รักพี่นิ เพื่อนเราก็ไม่รัก”
“ถ้าน้องบอกว่าห้ามให้พี่ยุ่งกับอูฮยอนอีกล่ะ”
กอดอกมองพี่ชายตัวเอง พี่กยูน่ะไปทำเพื่อนเขาเสียใจแล้วยังจะมาสอนอีก แบบนี้น่าโดนโกรธชะมัด
“มิงซู อย่าเถียง”
“ก็น้องไม่อยากให้เพื่อนเสียใจเหมือนกัน”
แล้วพี่กยูก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ยกมือทั้งสองข้างเหมือนจะยอมแพ้ เย้! นานๆทีจะเถียงชนะนะเนี่ย
“โอเค พี่ยอม”
มยองซูยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปข้างๆพี่ชายตัวเอง
เล่าเรื่องซองยอลให้พี่กยูฟัง ทั้งเรื่องที่ซองยอลชอบช่วยยกสมุดตอนเลิกเรียน
ช่วยบอกครูเวลาที่มยองซูชอบหนีไปนอนว่าไม่ได้โดดเรียน
จะยอมไม่โกรธพี่ซองกยูเรื่องที่ทำอูฮยอนเสียใจแล้วกันนะ ถ้าไปง้อสำเร็จ
แต่ว่าทำไมพี่กยูต้องทำหน้าโหดขนาดนั้นเวลาเขาเล่าเรื่องซองยอลด้วยล่ะ
ไรท์ : โอ้ย มยองซู5555555555555555555555555
ความคิดเห็น